Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

Μαμά , βρες χρόνο και για μας, πάντα ζωγραφίζεις τις πιο όμορφες πεταλούδες.
Μας λες κουράστηκες μαμά σε μας φωνάζεις και ξεσπάς , μα εμείς σε θυμόμαστε όπως ήσουν χαμογελαστή στις παλιές μαθητικές φωτογραφίες.
Και κάποτε χαμογελούσες ! Χαμογελούσες μαμά , και ήταν το χαμόγελο σου η ζωή μας όλη. Ένα ανθισμένο περιβόλι. Πάντα σε σκέφτομαι μαμά, ακόμα και τις Κυριακές και τα καλοκαίρια. Πάντα η σκέψη μου μαζί σου, μαμά, στα δύο να μοιράζομαι και να αναρωτιέμαι αν είσαι καλά. Περάσανε τα χρόνια και μεγαλώσαμε μαμά !
Μας φωνάζουν τα δικά μας παιδιά και εμείς τρέμουμε να μην κάνουμε τα ίδια μαμά. Να μην δουν το δάκρυ μας
ξανά. Πίσω από κλειστές πόρτες να χανόμαστε, πονοκεφάλους προφασιζόμαστε.
Γιατί είναι η ζωή δύσκολη μα δε θέλουμε να το μάθουνε ακόμα και τους λέμε κάθε βράδυ το πιο ωραίο παραμύθι.
Ότι όλα είναι καλά αυτά γυρνάνε το κεφάλι χαμογελαστά και μας χαμογελάνε λέγοντας γλυκά «Σ’ αγαπάω μαμά»
ΜΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

12 12

  Το σημερινό μου άρθρο απευθύνεται στους μονογονιούς τζιαι στους ανθρώπους που εδεχτήκαν βία Μετά από τον ντόρο και την φασαρία στα μίντια ...