Απόβαση

Απόβαση

Πάνε σαράντα δυο χρονια και τριακόσιες εξήντα τρεις μέρες να μιλήσουμε.
Το τελευταίο μήνυμα που μου έστειλες ηταν για να μου πεις πως εφευγες για το μέτωπο.
Ο χρόνος παραποιεί την εικόνα σου και την καπηλευει.
Και η μνήμη ξερει πως αν σε θυμάμαι ατόφιο δε θα αντέξω την απώλεια.
Και θυμώνω μαζί σου και τα βάζω μαζί μου που σ άφησα να φύγεις και δικαιωνομαι και βάζω ακόμα ενα λιθαράκι στο τείχος που μας χωρίζει.
Και θυμώνω που διάλεξες εκείνην
Που πηγες σ εκείνην
Να πολεμήσεις για εκείνην
Να υπερασπισεις εκείνην
Να σώσεις εκείνην
Ξεχνώντας πως ορκιστηκες οτι ανήκεις σώμα και ψυχή σε μενα.
Κι εγω δεν ήμουν ηρωομανα να σε κανω χαλάλι , ήμουν ερωτευμένο κοριτσοπουλο που μ απαρνηθηκες για κείνη.
Μα κοιτα να δεις που σημερα φανηκα άτυχη πάλι.
Σε θυμήθηκα
Θα σου φανεί χαζό αλλα την ώρα που έβαζα το παιδί για ύπνο είδα αραδιασμενες τις κούκλες στο κομοδίνο και την οπτασία σου εκεί. Στεκοσουν μπροστά στην πόρτα με μια σακούλα κι έβγαλες από μέσα μια κούκλα, ενα μάλλινο σκουφάκι κι ενα κασκόλ.
Και μου χαμογελουσες .
Έτσι όπως χαμογελουσες πάντα όταν επεστρεφες σπίτι με τα δωρα. Κατέβηκα στο σαλόνι κι άνοιξα το δεύτερο συρταρι στο λευκό επιλο και είναι ακόμα εκεί τα φλυτζάνια με το χριστουγενιατικο ντεκόρ που έφερες για μένα.
Δεν μου έκανε ποτε καρδιά να το ανοίξω .
Σε θυμήθηκα
Και θυμήθηκα πως καποτε ήσουν εδώ κι οσο ήσουν εδώ δεν είχα ποτε λόγο να είμαι θυμωμένη.
Κι αν τωρα κρατιέμαι σαν μανιακη απ το θυμό είναι που είναι δυσκολότερη η μάχη για όσους μένουν στα μετόπισθεν.
Θα συνεχίζω να παραμένω θυμωμένη μαζί σου , θα θυμηθώ κάθε βλακεία που είπες, κάθε μικρή σου παράλειψη. Πως αλλιώς να αντέξω τοσων χρονων εγκατάλειψη;
Είμαι θυμωμένη που με παρατησες και δε σε θέλω πια ακούς;
Σ αγαπάω σ αγαπάω και μου λείπεις ακούς ;

Και πως να θάψω ψυχή μου τόση αγαπη κάτω από μια αδειανή παγωμένη λευκή ταφόπλακα;

ΜΣ