Ισως μέρος της ωριμότητας να είναι η αποδοχή οτι υπάρχουν γεγονότα , άνθρωποι και χαραχτηρες που δεν θα κατανοήσουμε ποτε.
Το αποδεχομαι πλέον οτι είναι μέρος της ζωής και της καθημερινότητας . Παλιά μπορεί να εμπαινα στη διαδικασία να κατανοήσω τι κρύβεται πίσω από κάθε χαραχτήρα, γιατί συμβαίνει αυτό και το άλλο; ποιος ο σκοπός; το μάθημα; 
Πλέον αφήνω τον εαυτό μου να διακρίνει για ποιον και για τι πρέπει να μπω στη διαδικασια να ψάξω για απαντήσεις. 
Και δεν ψάχνω πλέον για ολα απαντήσεις γιατί απλα δεν υπάρχει για ολα απάντηση και η εμμονή για απαντήσεις είναι μια στείρα και επώδυνη προσπάθεια.
Ενα είναι το δεδομένο
Κάποια γεγονότα είναι αυτά που είναι 
Κάποιοι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι . Τελεία. Η σου ταιριάζουν η όχι 
Αντί να ψάχνω λοιπόν για τα πάντα απάντηση αυτό που καθιερωσα πλέον είναι το εξής.
Ακούω τι μου λέει το σώμα μου 
Όταν άνθρωποι , χαραχτήρες και καταστάσεις μου προκαλούν δυσφορία αποχωρω . Δεν εχω την πολυτέλεια να αναλωνω άσκοπα χρονο να κατανοήσω και να γίνω κατανοητή από τους πάντες . 
Καταλήγω στη μικρη ομάδα ανθρώπων που επικοινωνούμε με αλληλοκατανόηση, με συναισθήματα, χωρίς πολλά λόγια . 
Η ψυχική ηρεμία για μένα είναι σημαντικότερη από το ατέρμονο ψάξιμο χαραχτηρων που είναι ασυμβατοι με το δικο μου .

25/07/2016