Mind games

 

Του έστειλε μήνυμα στο κινητό μια φωτογραφία με το σβέρκο της σημαδεμένο, μελανιασμένο, ένα σημάδι όπως τότε, όπως αυτό που της έκανε εκείνος την πρώτη νύχτα που έκαναν έρωτα.

Σημείωση συγγραφέα (Α στο διάολο, δε μου αρέσει αυτή η φράση, δεν τους ταιριάζει, πολύ ασήμαντη για να περιγράψει αυτό που έκαναν. Λες και λέμε ψήνουμε σούπα, ή κάνουμε εργόχειρο. Τι στο διάολο σημαίνει έκαναν έρωτα; Βλακείες. Δεν έκαναν έρωτα, πόλεμο έκαναν, η μάχη των τιτάνων με πολλαπλούς οργασμούς.)

Σε λίγα δευτερόλεπτα ήρθε η απάντηση στο κινητό της

-          What the fuck is this?

-          Μου είπες όταν βρω κάποιον που θα μου κάνει σημάδια να σου στείλω φωτογραφίες. Και εγώ το ξέρεις πάντα κάνω ότι πεις.

-          Bullshit

-          Τι εννοείς

-          Lies

-          Πώς μπορείς να ξέρεις

-          You are a lying horny little bitch

-          Ωπα πήρα προαγωγή Την προηγούμενη φορά ήμουν σκέτο horny little bitch

-          Where are you now

-          Home

-          I m coming over

-          Δε ρώτησες αν μπορώ να σε υποδεχτώ. Περιμένω κόσμο

-          Bullshit. I said I’ m coming over

Σε δέκα λεπτά το αυτοκίνητο ήταν σταθμευμένο έξω από το σπίτι.  Κατέβηκε από το αυτοκίνητο, σαφώς εκνευρισμένος αλλά προσπαθώντας να φαίνεται ψύχραιμος.  Η γυναίκα άνοιξε την πόρτα πριν την χτυπήσει και στάθηκε δύο βήματα πιο μέσα.  Εκείνος μπήκε μέσα και στάθηκε απέναντι της, έσπρωξε την πόρτα με το πόδι του και την έκλεισε κλωτσώντας την.  Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα να την κοιτάζει άγρια και να ανασαίνει βαριά. Εκείνη έμεινε  ακίνητη κοιτάζοντας τον στα μάτια. Φορούσε την λευκή σατέν της ρόμπα και από μέσα ήταν εντελώς γυμνή.

 -Γιατί είσαι ντυμένη έτσι; Ή μάλλον γιατί είσαι γδυμένη έτσι; ρώτησε οργισμένος

- Περιμένω τον εραστή μου και ήθελα να είμαι όσο πιο έτοιμη γίνεται, τον ειρωνεύτηκε

Πλησίασε προς το μέρος της, την πήρε από χέρι και την τράβηξε προς το μέρος του.  Την οδήγησε  προς τον τοίχο, την γύρισε και την έσπρωξε πιέζοντας τα στήθη της προς τον τοίχο. Με το δεξί του χέρι, κράτησε τα μαλλιά της σε κοτσίδα και τράβηξε γυρνώντας το κεφάλι της στο πλάι. Τράβηξε τη ρόμπα να πέσει κάτω από τον αριστερό της ώμο. Μετά τράβηξε το κεφάλι της στα αριστερά και έλεγξε τον δεξί της ώμο. Άφησε μια ανάσα ανακούφισης και χαλάρωσε το κράτημα του

-          I was right, είπε

-          You are always right

-          You are a lying little horny bitch είπε και την γύρισε προς το μέρος του.

-          Not so little baby. Είμαι 1,70 επιμένεις να μου μιλάς λες και είμαι χόμπιτ

-          Γιατί μου είπες ψέματα παλιοκόριτσο;

-          Για το σημάδι;

-          Ναι.

-          Έλεγξες καλά, δεν έχει τίποτα;

-          Αν είχες σημάδι και δεν ήταν δικό μου δεν θα μιλούσαμε τώρα. Γιατί είπες ψέματα;

-          Για να ζηλέψεις και να με τιμωρήσεις

-          Πήγαινε στο δωμάτιο σου

-          Και εσύ;

-          Να μην το πω δεύτερη φορά.

Εκείνη έκανε αυτό που της είπε. Ανέβηκε τα σκαλιά για να ανέβει στον πάνω όροφο μπήκε στο δωμάτιο της και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Άκουσε την εξώπορτα να κλείνει με κρότο.

Προχώρησε στο αυτοκίνητο του χωρίς να κοιτάξει προς το παράθυρο.  Μπήκε στο αυτοκίνητο, οδήγησε μέχρι τη στροφή και σταμάτησε. 

Εκείνη με το πρόσωπο κολλημένο στο παγωμένο γυαλί έμεινε να κοιτάζει το μικρό λευκό βαν σταματημένο στη γωνία. Ακούστηκε ο ήχος από εισερχόμενο μήνυμα στο κινητό.   

-          -Όταν θέλεις τόσο πολύ την τιμωρία, τότε η τιμωρία σου θα είναι να μη σε τιμωρήσω. Κατάλαβες;

Και εκείνη έγραψε

-      Δεν ήθελα ποτέ να με τιμωρήσεις. Ήθελα να σου αποδείξω ότι ακόμα με γουστάρεις παλιοστριμμένε.  Με έστειλες στο διάολο γιατί δεν υπέκυπτα στον έλεγχο σου και όμως να που ακόμα ζηλεύεις και ακόμα με θεωρείς δική σου. Τελικά ποιος τιμωρεί ποιον; 

Es  Η τιμωρία σου είναι ότι στερείσαι την απόλαυση του να με αγγίζεις γιατί το να έχεις τον έλεγχο ήταν πιο σημαντικό από εμένα και ήθελες εμένα και με ήθελες πολύ και το ήξερες και αυτό σημαίνει ότι θα έχανες τον έλεγχο.

Πάτησε - αποστολή

σε λίγο ήρθε άλλο εισερχόμενο μήνυμα

-          Πήγαινε πηδήξου Άλις

Σημείωση συγγραφέα (την αποκαλεί Άλις για να την νευριάσει, όπως τότε που την αποκάλεσε χαζή, γενικά οτιδήποτε μπορεί να την πειράζει πληγώσει, ιντριγκάρει, να την κάνει να αντιδράσει. Εκείνη όμως πλέον ξέρει γιατί το κάνει και απλά γελά όπως γελά κάποιος μεγάλο με τα καπρίτσια ενός κακομαθημένου μωρού που χτυπιέται μέχρι να γίνει το δικό του. Το να απαντάς με την απάθεια σου σε κάποιον που γουστάρει να σε ιντριγκάρει είναι μια ας πούμε καλή κίνηση. Πώς απαντάς λοιπόν στο πήγαινε πηδήξου Άλις, όταν δε σε λένε καν Άλις και όταν αυτός που σε στέλνει να πηδηχτείς είναι αυτός που γουστάρεις τρελά; Δεν απαντάς καθόλου)

Φόρεσε το μπλε της τζιν, ένα άσπρο φανελάκι και παπούτσια αθλητικά. Κατέβηκε τη σκάλα, πήρε τα κλειδιά από το τραπεζάκι και μπήκε στο αυτοκίνητο. Πέρασε δίπλα από το λευκό βαν που ήταν ακόμα σταματημένο στη γωνία και εκείνος στο κάθισμα του οδηγού κρατώντας το κινητό του, περιμένοντας την απάντηση της στο τελευταίο του μήνυμα που δεν θα ερχόταν ποτέ. 

το μαύρο αυτοκίνητο πέρασε αργά δίπλα από το λευκό βαν και κανένας δεν γύρισε να κοιτάξει τον άλλο

Το μαύρο αυτοκίνητο προχώρησε και εκείνος σήκωσε τα μάτια και το κοίταξε να απομακρύνεται

κοίταξε ξανά το κινητό του

καμιά απάντηση

Της έδωσε χρόνο να συμμορφωθεί, να δεχτεί τους όρους του, περίμενε μήπως της ήταν τόσο απαραίτητος που δε θα μπορούσε χωρίς εκείνον, ειχε μάθει τις αδυναμίες της, είχε βρει τα κουμπιά της, της έδωσε τους καλύτερους οργασμούς που είχε ποτέ και την τύλιγε σιγά σιγά στον ιστό του. Εκείνη όμως τα απαρνήθηκε όλα και του δάγκωσε το χέρι, του έσπασε το εγώ και τον γελοιοποίησε όταν του είπε όχι, μόλις κατάλαβε την παγίδα που της έστηνε.  Η Άλις δε δέχτηκε το νέο της όνομα ούτε την νέα της ταυτότητα. Παρέμεινε η ίδια ξεροκέφαλη, αλαζονική, εγωίστρια, διαολεμένα έξυπνη, σχεδόν όσο και εκείνος.  

Στο τρίτο ραντεβού της έμαθε το αγαπημένο του παιχνίδι, ένα παιχνίδι με νούμερα, στο πρώτο παιχνίδι την κέρδισε εκεινος. Εκείνη παρακολουθούσε προσεχτικά, μάθαινε εύκολα, μάθαινε γρήγορα, και μπορούσε να υπολογίσει από πριν τις επόμενες κινήσεις. Στο επόμενο παιχνίδι κέρδισε εκείνη.

Σημείωση συγγραφέα.  

Σε κάθε ιστορία υπάρχει εκείνος που νομίζει ό,τι κάνει παιχνίδι, εκείνος που κάνει τον άλλο να πιστέψει ό,τι κάνει παιχνίδι και  ο παρατηρητής , εκείνος που την ώρα που παίζεται το παιχνίδι παρατηρεί τους παίχτες.  Εκείνος που είναι στο τέλος κερδισμένος είναι ο/η συγγραφέας γιατί τα πάντα είναι μια αφορμή για μια καινούρια ιστορία όπου θα παίξουν την επόμενη παρτίδα, εκείνος που θα γράφει την ιστορία και εκείνος που θα την διαβάζει.   Ποτέ δεν είχε τόση σημασία η ιστορία αυτή καθ' αυτή, σημασία έχει να είσαι εσύ που θα δώσεις στον εαυτό σου κάτι τόσο σημαντικό έτσι ώστε να έχεις τη δύναμη και να είσαι σε θέση να απαρνηθείς το κάθε υποζύγιο και σωματικά και πνευματικά και να παραμένεις   ελεύθερος να βιώνεις τις δικές σου ιστορίες, είτε είσαι συγγραφέας είτε όχι. 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-           

-           

 

κηδεία

 

Είναι η κηδεία του θείου σήμερα.  Δύσκολη μέρα, παράξενη, είμαι στο γραφείο αλλά δεν έχω όρεξη να δουλέψω άλλο.

Δεν νιώθω όμορφη νιώθω θλιβερή και μουδιασμένη και βαθιά ανεπιθύμητη.

Είναι από εκείνες τις ημέρες που σου λείπει περισσότερο από τις υπόλοιπες μέρες εκείνος ο δικός σου άνθρωπος. Εκείνος που θα μπορούσε να σου δώσει δύναμη, να είναι δίπλα σου, να κρατήσει εκείνος στο τιμόνι και να κάτσεις στη θέση του συνοδηγού και να έχεις την πολυτέλεια να βιώσεις τα συναισθήματα σου. Αλλά αυτή η πολυτέλεια μου έχει αφαιρεθεί εδώ και καιρό.  Μου αφαιρέθηκε όταν μου δόθηκε αυτός ο ρόλος που έπρεπε όλα να τα αναλάβω εγώ.

Νιώθω αυτή την πίκρα να εξαπλώνεται στο σώμα μου και να με παραλύει και μόνο εγώ μπορώ να κόψω τις φλέβες μου και να ρουφήξω τούτο το φαρμάκι και να το φτύσω. Ξέροντας ό,τι και πάλι μετά από μέρες ή μήνες και πάλι θα αναπαραχθεί.  Τόσα χρόνια κάνω τη διαδικασία αυτή που έμαθα πότε φούλαρα και πότε είναι η ώρα να θεραπευτώ.  Ήξερα και ποια ήταν η θεραπεία αλλά μέχρι τότε πρέπει να το κάνω και αυτό για μένα όπως και όλα τα άλλα. Κρατιέμαι από παλιές αγάπες, κρατιέμαι από όμορφες αναμνήσεις, κρατιέμαι από τις πιθανότητες να έρθει κάτι όμορφο και πάλι στο μέλλον.

Αλλά ποτέ δεν θα απαντηθεί εκείνο το γιατί,

 

Πριν λίγες νύχτες είδα όνειρο τον Α. Καθόταν στην μπλε πολυθρόνα και εγώ καθόμουν στα γόνατα του.  Έβαλε τα δάχτυλα του στο σώμα μου και μετά τα έφερε στην μύτη του και τα μυρίστηκε και έκανε ένα μορφασμό παράξενο σάμπως και δεν του άρεσε η μυρωδιά μου. Εγώ νευρίασα και σηκώθηκα από τα γόνατα του και πήγα στο διπλανό δωμάτιο.  Μετά μου πέρασε και ήρθα και πάλι πίσω. Ο συγκεκριμένος ποτέ δεν με έκανε να νιώσω έτσι, το μυαλό μου  έκανε σενάρια άσχετα. 

 

Πέρασαν όμως εποχές που ήμουν με κάποιον που ένιωθα ό,τι με αηδίαζε και είναι το χειρότερο που μπορεί να σε κάνει κάποιος να νιώσεις.

Τη ζημιά που σου κάνει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει πρόβλημα με τον εαυτό του και αυτό το πρόβλημα το μεταθέτει σε εσένα, ένας άνθρωπος που είναι αντι-ερωτικός και προσπαθεί να δικαιολογήσει την απέχθεια του αντικειμενοποιώντας σε ως εκπρόσωπο αυτού του οποίου απεχθάνεται. Πώς λίγο λίγο μετά από την αργή και σταθερή καθημερινή απόρριψη σου εκπληρώνεις τις «κατηγορίες» της απόρριψης και μετατρέπεσαι σε ένα ον χωρίς σεξουαλικότητα, χωρίς λίμπιντο, χωρίς αυτό-αγάπη, χωρίς αυτό-φροντίδα, χωρίς καμιά όρεξη για να  εκπληρώσεις τις βαθύτερες σου επιθυμίες αφού την μια μετά την άλλη τις καταργείς για το χατήρι της συνέχισης μιας σχέσης που σιγά σιγά σε σκοτώνει.

 

Σου λέει σ’ αγαπώ αλλά δε σ΄αγαπάει γι’ αυτό που είσαι. Γιατί είσαι γεννημένος για να φτάσεις ψηλά σαν δέντρο που είσαι αλλά εκείνος σε θέλει καλουπωμένο και σε κόβει κάθε μέρα λίγο εδώ και λίγο εκεί και για να είσαι όμορφο δε, μπονζάι δε να σε έχει στην γωνιά να σε καμαρώνει. Σ’ αγαπάει αλλά κρυφά σε αηδιάζει και για να πηδήξει θέλει να σε πλύνει από πάνω ως κάτω με μπετατίνες, να γίνεις μπλε και κίτρινη να μην μυρίζεις γυναίκα.  Να είσαι αποτριχωμένη, κι άμα σε κοντέψει και κάτι δεν του αρέσει με το μάτι θα σε ζυγίσει λες και είσαι κομμάτι κρέας κρεμασμένο στο τσιγκέλι, με κριτικό μάτι, με σκέψη και σύνεση και στο τέλος θα αποφασίσει ό,τι σήμερα δε θα σε πάρει. Και άντε μετά να φύγεις από την ψυχή σου αυτήν την ρετσινιά. Ό,τι δεν είσαι αρκετά όμορφη, αρκετά ποθητή, αρκετά γυναίκα.

 

Αλλά πέρασαν τα χρόνια και είπες να δώσεις τέλος σ αυτόν τον σαδισμό και έφυγες.  Έμειναν εκεί οι λέξεις, τα βλέμματα απόρριψης, τα σκουντήματα, οι τσακωμοί, τα γιατί.  Ο απόηχος μιας δήθεν αγάπης που ήταν μια παρωδία.

 

Και μετά ήρθε ο πόθος και σου έδειξε το πρόσωπο του.  Υπήρχε στις πέτρες και στα κύματα, στα πίσω καθίσματα των  γεμάτων ανάσες αυτοκινήτων, στο γέλιο, στα ξύλινα σκαλιά και στο βλέμμα του, όταν είσαστε γυμνοί, όταν είσαστε ντυμένοι και όταν κρατούσατε μόνο τα χέρια.

 

Όταν ένας άντρας σε ποθεί τότε ναι ανθίζεις. Τότε νοιάζεσαι, τότε γίνεσαι γυναίκα, πιο γυναίκα από πριν, αλλάζει και η μυρωδιά σου και η στάση του σώματος σου, η επιδερμίδα σου και τα πάντα.