Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

Γάμος χωρίς σεξ = Ερωτική λιμοκτονία = Συναισθηματική κακοποίηση



Γάμος χωρίς σεξ = Ερωτική λιμοκτονία = Συναισθηματική Κακοποίηση
Το πιο κάτω άρθρο αφορά πολλούς , ένα θέμα ταμπού για την κοινωνία, ένα θέμα για το οποίο άνθρωποι υποφέρουν σιωπηλά, ένα θέμα που καταλύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όταν ο άνθρωπος με τον οποίο έχεις ορκιστεί αιώνια αγάπη αρνείται να σε αγγίξει. Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι, εάν οι λόγοι αφορούν θέματα υγείας τότε υπάρχουν πολλά προϊόντα στο εμπόριο, ή σεξολόγοι που μπορούν να βοηθήσουν ενεργά και να επιλυθεί το πρόβλημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις που ένα ζευγάρι απολαμβάνει την σεξουαλική του ζωή θα φροντίσει να λύσει το όποιο πρόβλημα προκύψει το συντομότερο. Όταν οι λόγοι είναι συναισθηματικοί τότε το πρόβλημα γίνεται εντονότερο γιατί συνήθως το άτομο που αρνείται προβάλλει διάφορους λόγους, συχνά επιρρίπτει την ευθύνη στον σύντροφο του, ενώ στην ουσία ασκεί, συνειδητά ή ασυνείδητα , την τιμωρία του συντρόφου του αποστερώντας του την ικανοποίηση που μόνο ο ίδιος μπορεί να προσφέρει. Με λίγα λόγια τον λιμοκτονεί ερωτικά. Το σεξ είναι μια φυσική σωματική πρώτα ανάγκη και σε συνέχεια συναισθηματική. Τα συμπτώματα του ανθρώπου που θέλει και δεν μπορεί να εκφραστεί ερωτικά θα εκδηλωθούν κάποια στιγμή και σωματικά, όπως σε έναν άνθρωπο που πεινά ή διψά και δεν μπορεί να φάει. Θα προσπαθήσει να υποκαταστήσει το σεξ είτε τρώγοντας περισσότερο είτε με άλλες δραστηριότητες αλλά η ανάγκη σε έναν υγιή ενήλικα δε θα εξαλειφθεί. Οι δε επιπτώσεις στη ψυχολογία και τα συναισθήματα είναι τεράστιες, ουσιαστικά κατατροπώνεται το Εγώ του ατόμου, δημιουργούνται αισθήματα κατωτερότητας μέχρι σημείου αμφισβήτησης του ίδιου του φύλου. Όσοι άνθρωποι βιώνουν την ερωτική άρνηση στο γάμο είναι δυστυχισμένοι, και πάνω από όλα συγχισμένοι γιατί ο αρνητής δεν απαρνιέται τον σύντροφο σαν άτομο αλλά τον σύντροφο σαν εραστή, προβάλλοντας ταυτόχρονα αισθήματα αγάπης, κτητικότητας ακόμα και ζήλειας. Στην ουσία είναι μια εγκλωβιστική εξουσία που ενώ ο αρνητής δεν θέλει να αγγίξει τον σύντροφο σου, είτε γιατί δε τον ελκύει ή γιατί τον έχει απορρίψει σαν Αντρα/ Γυναίκα εραστή, είτε γιατί ο ίδιος διεγείρεται περισσότερο με το να στερεί από τον σύντροφο του την απόλαυση παρά να του την προσφέρει, ταυτόχρονα δεν θέλει να τον αγγίξει και κανένας άλλος. Ένα καθαρά νοσηρό, εγωιστικό και ιδιοκτησιακό σ΄αγαπώ, η επιτομή της κατάχρησης εξουσίας στα πλαίσια του γάμου!!
Ακολουθεί η πραγματική ιστορία της / του γράφει με το ψευδώνυμο isleoflove και δε διευκρινίζει αλλά δεν έχει σημασία κιόλας το φύλο.
Ζώντας σε έναν λευκό γάμο (μια πραγματική ιστορία) από άρθρο
Η στέρηση του σεξ σε μια σχέση «αγάπης» είναι η πιο ύπουλη και αόρατης μορφής συναισθηματική κακοποίηση. Η άρνηση στο σύντροφο του δεσμού που καλλιεργεί την εγγύτητα και την οικειότητα μεταξύ των δύο συνιστά συναισθηματική κακοποίηση. Είτε η άρνηση τους οφείλεται σε κάποια ψυχολογική ασθένεια, σε παθητικό/επιθετικό θυμό ή θέματα ελέγχου το οποίο ίσως και να μη συνειδητοποιούν, η επιλογή του να μην προσπαθούν καν να διορθώσουν το λάθος είναι συναισθηματική κακοποίηση. Το σεξ είναι ο συνδετικός κρίκος που κρατά δύο ανθρώπους σε ένα γάμο/σχέση μαζί. Είναι η μοναδική πράξη που διαφοροποιεί τη σχέση δύο ανθρώπων από το να ονομάζονται απλά φίλοι ή συγκάτοικοι. Το να αρνείται ο ένας σύντροφος το σεξ και την ερωτική οικειότητα είναι συναισθηματική κακοποίηση γιατί κάνει τον σύντροφο του να νοιώθει ότι δεν τον θέλει, είναι ανεπιθύμητος, ανάξιος, μη ελκυστικός, δυστυχισμένος και ανεκπλήρωτος. Δεν είναι δίκαιο. Δεν είναι γι’ αυτό για το οποίο δεσμεύτηκες. Και δεν θα έπρεπε να είναι αποδεχτό. Εάν ο σύντροφος που αρνείται δεν προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους λόγους για τους οποίους προκαλεί αυτό το καταστροφικό χτύπημα στον ψυχισμό του συντρόφου του, στην αυτοεκτίμηση του και στην αίσθηση προσωπικής αξίας, τότε αυτό είναι καθαρά σκληρό και εγωιστικό. Κάνει τον σύντροφο του να αμφισβητεί την ίδια του την αξία, μπορεί να του προκαλέσει αισθήματα θλίψης, άγχους, υψηλή πίεση, να μειώσει την ικανότητα του για λογική σκέψη, του δημιουργεί αισθήματα απελπισίας και συνεχούς ανησυχίας. Είναι ακρωτηριαστικό. Είναι συναισθηματικά επώδυνο. Πονάει πραγματικά. Σε αποστερεί από ενέργεια, σε κάνει να νοιώθεις ότι παλεύεις μια χαμένη μάχη, και σε κάποια φάση αρχίζεις να διερωτάσαι για τη δική σου λογικότητα. Και πάλι, αυτό δεν είναι αποδεχτό. Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος. Αυτός που του αρνούνται δεν το έχει προκαλέσει για να τιμωρείται με αυτόν τον τρόπο. Ακόμα και αν τον έχουν προκαλέσει δεν μπορείς να διορθώσεις εάν ο αρνητής δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να συζητήσει το θέμα. Ο αρνητής αποστερεί το σεξ και αυτό όχι μόνο δεν είναι δίκαιο αλλά είναι ένα λάθος, μεγάλο λάθος. Εάν υπάρχει πρόβλημα, είτε ψυχολογικής είτε σωματικής φύσης ή προσωπικός λόγος, πρέπει να το αντιμετωπίσουν καταπρόσωπο και να το συζητήσουν ανοιχτά. Το να αποφεύγεις την άμεση αντιμετώπιση κάνει τα πράγματα μόνο χειρότερα και προσθέτει επιπλέον προβλήματα. Αντιλαμβάνομαι και εκτιμώ ότι κάθε σχέση είναι διαφορετική και έχει τις δικές τις δυναμικές , αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η άρνηση στον εαυτό σου και στον σύντροφο σου της απόλαυσης, του πάθους, της χαράς και συναισθηματικής πληρότητας που προσφέρει η ερωτική οικειότητα είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης και δεν είναι αποδεχτή. Η δική εμπειρία μου έδειξε ότι ο ένας μπορεί να δίνει και να δίνει περισσότερα και να προσπαθεί να κάνει την κατάσταση λειτουργήσιμη αλλά είναι μια μάχη που δεν κερδίζεται εφόσον είναι ο μόνος σύντροφος που προσπαθεί. Και τελικά έρχεται η μέρα που συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις τίποτα άλλο πια να δώσεις και τίποτα άλλο για να συμβιβαστείς. Έχεις δώσεις όλα όσα μπορούσες και έχεις ήδη συμβιβαστείς πέρα από τα όρια σου. Εάν κάποιος το συνειδητοποιήσει αυτό και δει την κατάσταση όπως πραγματικά είναι, θα το νοιώσει στα σωθικά του, θα ξέρει ότι αρκετά είναι αρκετά και κινηθεί έξω από τη νοσηρή κατάσταση και να συνεχίσει τη ζωή του όσο έχει ακόμα αγάπη για τον εαυτό του. Γιατί γάμος χωρίς σεξ είναι πραγματικά μια νοσηρή κατάσταση. Είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίηση που πληγώνει τόσο το ρόλο του φύλου όσο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ανεπανόρθωτα. ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που επιβίωσαν την εμπειρία και πέρασαν στην απέναντι πλευρά και ένοιωσαν την πραγματική ευτυχία μέσα σε μια υγιή σχέση με έρωτα, χαρά, τρυφερότητα και σεβασμό. Έχω υπάρξει εκεί που είσαι. Κατανοώ τον πόνο και την απογοήτευση σου. Δεν είσαι μόνος/μόνη. Καλή τύχη σε όποιον έχει βιώσει ή βιώνει τώρα τέτοια κατάσταση. Ελπίζω τα πράγματα να καλυτερεύσουν, αλλά αν δεν καλυτερεύσουν, εύχομαι να βρεις το κουράγιο και την εσωτερική δύναμη να φροντίσεις τον εαυτό σου.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο.
από το άρθρο http://www.experienceproject.com/…/Live-In-A-Sexles…/1116207


Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019

παιδί - τουρίστας

Εψές επήαμεν οικογενειακώς να δούμεν το παπά μου στο ξενοδοχείο που παίζει μουσική. 

Προσπαθώ ακόμα και τωρά που μεγάλωσα και ζω σε άλλη πόλη να πηγαίνω να τον βλέπω έστω μια δυο φορές. Είναι συγκινητικό το συναίσθημα όταν πάω, είναι σαν να γυρίζει ο χρόνος πίσω και επιστρέφω στα παιδικά μου χρόνια. Γενικά τα μισά μου παιδικά χρόνια τα πέρασα μέσα στα ξενοδοχεία γιατί η μάνα μου δούλευκε κομμώτρια στο Λόρδος και ο παπάς μου μουσικός στα ξενοδοχεία. Έτσι αν ήμουν με τη μάνα μου ήμουν μέσα στις πισίνες με τις ώρες, αν με έπαιρνεν ο παπάς μου μαζί του ήμουν το μωρό-τουρίστας, κόρη του μουσικού σε γενικές γραμμές μια παιδική τουριστική περίοδος.
Για τες ώρες που περνούσα στες πισίνες δεν το σχολιάζω ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει για ένα μωρό να έχει απεριόριστη πρόσβαση στην πισίνα και ότι ώρα πεινάσει να πηγαίνει στο σεφ του ξενοδοχείου και να παραγγέλει σάντουιτς με σλάις τυρί και χαμ και να μου το κόψουν σε δύο τρίγωνα και να μου το φέρουν, να το φάω και να ξαναμπώ γιατί το να περιμένω μισή ώρα μετά το φαί το εξέχαννα.
Η μάνα μου εβαλλε μου φυσικά όρους να μην πάω να μπω μέσα στη μεγάλη την πισίνα και αν θα μπω να μείνω από την πλευρά που ήταν τα ξέβαθα και εποσιέπαζε που το παράθυρο του κομμωτηρίου να δει τι κάμνω και εγώ εψήλωνα το σιερούι μου και την εσιαιρετούσα, αλλά μόλις εγύριζε που την άλλη εβουρούσα να πάω να βουττήσω που την πλευρά που ήταν τα βαθκιά γιατί ήταν όλα δικά μου και έπρεπε να καταχτήσω και το τελευταίο εκατοστό της πισίνας.
Κατά την περίοδο των διακοπών ο παπάς μου όπως είπα με έπαιρνε μαζί του στους γάμους (αλλά αυτό προσπαθώ να το μπλοκάρω που τη μνήμη μου) και στα ξενοδοχεία που έπαιζε Greek nights. Για να καταλάβεις την εικόνα και τον ενθουσιασμό μου σκέψου ένα δεκάχρονο μωρό να κάθεται σε ένα τραπεζάκι δίπλα που τον παπά του που παίζει μουσική, να τρώει από το μπουφέ μαζί με τους τουρίστες και να παραγγέλλει και το αναψυκτικούδι του και ο παπάς να ξεκινά να παίζει μουσική και να φωνάζει από το μικρόφωνο Hallo Marina ladies and gentlemen my beautifull daughter is here και εσύ να νιώθεις ότι είσαι το επίκεντρο της πισίνας, του ξενοδοχείου, και του κόσμου ούλλου και ότι ούλλοι οι σερβιτόροι είναι στα πόθκια σου γιατί τους είπεν από πριν ο παπάς να σου φέρνουν ότι θέλεις. Μετά να ξεκινούν οι Κυπριακοί χοροί οι Ελληνικοί χοροί και ο χορευτής του συγκροτήματος να έρχεται να σε σηκώνει και εσύ να χαζογελάς με το μικρό σου σιερούδι μέσα στο χέρι ενός τουρίστα που την μια και του χορευτή που την άλλη να χορεύκεις γύρω από την πισίνα.
Κάπως έτσι.. μεγαλώνεις και γίνεσαι ένας άνθρωπος που του αρέσουν οι τουρίστες, ο τουρισμός, η μουσική, οι χοροί, η χαρά και τα χαμογελαστά πρόσωπα… γιατί εμεγάλωσες με όμορφες εικόνες και όμορφους ανθρώπους που περνούσαν καλά με τα κοντοπαντέλονα τους και τα σάνδαλα τους και ζευγαράκια ντυμένα απλά που χόρευαν στην πίστα αγκαλιά, όσων χρονών και αν ήταν.
Και την είδα τόσες πολλές φορές την εικόνα που εμπεδώθηκε στο μυαλό μου ότι έτσι πρέπει να είναι, να κάθεται η γυναίκα στο τραπέζι και να σηκώνεται ο άντρας να απλώνει το χέρι του, εκείνη να σηκώνεται και να χορεύουν ένα μπλουζ, αγκαλιά, ξέγνοιαστοι και χαμογελαστοί.
Τους εθαύμαζα τότε ! και παρόλο που ήμουν μωρό ένιωθα μια συγκίνηση που έβλεπα αυτά τα ζευγαράκια να χορεύουν τόσο αγαπημένα, ένιωθα ότι κάτι περισσότερο ξέρουν για τη ζωή. Ακομπλεξάριστα !!
Ψες ταξίδεψα και κάθε φορά που ταξιδεύω ανακαλύπτω ή μάλλον θυμάμαι και κάτι για το πώς έγινα εγώ… και ότι μέσα στο σημερινό εγώ υπάρχει εκείνο το μωρό που τότε έβλεπε αυτές τις εικόνες, τις τόσο όμορφες εικόνες που ίσως σκέπαζαν έκαναν λιγότερο οδυνηρές κάποιες άλλες εικόνες της μιζέριας στους συνοικισμούς και ίσως αυτό να βοήθησε να επέλθει κάποια ισορροπία.
Εκείνο το χαρούμενο παιδί σου λέει καλημέρα
Σ αγαπώ πολύ
Μαρίνα (τα ημερολόγια) 16/10/2017
p.s έβαλα σου τζ ένα μικρούλι βίντεο με τον παπά και τον Κόκο στο μπουζούκι
enjoy


κηδεία

  Είναι η κηδεία του θείου σήμερα.   Δύσκολη μέρα, παράξενη, είμαι στο γραφείο αλλά δεν έχω όρεξη να δουλέψω άλλο. Δεν νιώθω όμορφη νιώθω ...