Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Κοιμήσου

Κοιμήσου
Άσε εμένα να κολυμπάω στο μέσο των χειλιών σου
ν ' ακροβατώ στα κλειστά βλέφαρα σου
μην τα ανοίγεις ακόμα
Κοιμήσου
άσε εμένα να πλέκω στα μαύρα μαλλιά σου παραμύθια
το θάνατο χίλιες και μία νύχτες να ξεγελάω
μην τα πιστεύεις ακόμα
Κοιμήσου
άσε εμένα των πληγών σου τα σημάδια να μετράω
το κεντρί στην καρδιά μου
μην το καρφώνεις ακόμα
Κοιμήσου
άσε εμένα να αγαπώ τα μικρά αβέβαια βήματα σου
μακριά μου σε παίρνουν
μην μου φεύγεις ακόμα
Κοιμήσου
άσε εμένα σαν κερί να στάζω στο κορμί σου
δε θ ΄ αφήσω σημάδια
μην με διώχνεις ακόμα
Κοιμήσου
άσε εμένα να ψιθυρίζω στ’ όνειρα σου
πώς είμαι μόνο δικιά σου
ψυχή και σώμα
Κοιμήσου

MS (μικρές ερωτικές ιστορίες
)

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ


Πριν χρόνια και μαθήτρια ακόμα διάβασα το θεατρικό του Μπρεχτ ο κύκλος με την κιμωλία. Ο κύκλος με την κιμωλία είναι μια αλληγορία με θέμα την αγάπη, στηριγμένη στον πανάρχαιο μύθο. Μια βασίλισσα κυνηγημένη από στασιαστές, εγκαταλείπει το μωρό της. Το βρίσκει η υπηρέτριά της και αποφασίζει να το πάρει για να το γλιτώσει από τους διώκτες του. Κυνηγημένη πλέον και αυτή, υποφέρει τα πάνδεινα προκειμένου να του εξασφαλίσει μια στέγη και λίγο γάλα.
Μια αληθινή αγάπη αναπτύσσεται στο παιδί και στη θετή του μητέρα. Μετά από χρόνια το καθεστώς αλλάζει και το παιδί γίνεται ο νόμιμος κληρονόμος του θρόνου και μιας αμύθητης περιούσιας. Τότε εμφανίζεται η φυσική του μητέρα και το διεκδικεί..
Και ο «ιδιόρρυθμος» δικαστής Αζντάκ θα κάνει το πείραμα:
Βάζει το παιδί στη μέση ενός κύκλου και ζητάει από τις δύο μητέρες να το τραβήξουν προς το μέρος τους, πιάνοντας από ένα χεράκι του η καθεμία.
Όποια νικήσει θα πάρει το παιδί….
Με εντυπωσίασε τότε τόσο ο έξυπνος τρόπος που βρήκε ο δικαστής για να λύσει το πρόβλημα. Παράξενος και επικίνδυνος τρόπος καθώς το παιδάκι μπορούσε να τραυματιστεί.
Μου πήρε χρόνια να καταλάβω ότι η έννοια ήταν πολύ ευρύτερη και ότι το πραγματικό νόημα του έργου ήταν άλλο.
Η μάνα δεν είναι αυτή που γεννά, ούτε η αγάπη μετριέται από το πόσο θέλεις και διεκδικείς κάποιον.
Αυτός που πραγματικά αγαπά υπάρχουν φορές που πρέπει να κάνει πίσω, να εγκαταλείψει αυτό που αγαπά περισσότερο παρά να το βάλει σε οποιαδήποτε περίπτωση σε κίνδυνο. Και ο γονιός που αγαπά είναι αυτός που θα φροντίσει να δυναμώσουν τα φτερά του παιδιού του ώστε όταν θα έρθει η μέρα που θα πετάξει μακριά να το κάνει.
Το να κουτσουρεύεις τα φτερά των αγαπημένων σου, το να τους σκοτώνεις τις δυνατότητες ή την αυτοπεποίθηση για να τους κάνεις να εξαρτιούνται από τη δική σου παρουσία δεν είναι αγάπη, είναι συνεξάρτηση.
Το πραγματικό μάθημα της αγάπης είναι να διακρίνουμε πότε θα κρατάμε σφικτά αλλά και πότε να αφήνουμε .....


13/1/2016

γίνε αλήθεια να σε φοβάται το ψέμα

Εβαρεθηκα τις ατάκες του τύπου 
Να φοβάσαι τους ανθρώπους γιατι είναι ψεύτες , γιατί είναι υποκριτές, γιατί θα πάρουν αυτό που θέλουν και θα φύγουν 
Εγω ξέρω κάτι άλλο 
Όταν εσύ εισαι αληθινός όταν εισαι ειλικρινής, συνεπής προς τον εαυτό σου και στους άλλους , όταν αυτό που εισαι δείχνεις δεν εχεις να φοβηθείς τιποτα και κανέναν 
Ο ψεύτης και ο υποκριτης η που θα φοβηθεί να κόντεψει η που θα κανει μεταβολή και θα αδειάσει τη γωνία μόνος του γιατί δε θα βρει έδαφος να παίξει
Γιατί ο άνθρωπος ο αληθινός ούτε γελιεται, ούτε μασα , ούτε καταπίνει παραμύθια , ούτε περιπαιζει και ούτε περιπαιζεται
Ο αληθινός άνθρωπος εχει τόσο καθαρό βλέμμα και σε κοιτάζει πάντα στα ματια .. χωρίς φόβο , χωρίς πονηριά, χωρίς υπονοούμενα, με την αθωότητα ενος παιδιού , μιας καθαρής ψυχής
Αυτο τον άνθρωπο δεν είναι ικανός κανένας να τον πειράξει,να τον βλάψει, να τον κηλιδωσει, να μειώσει ούτε μια στιγμή την αυτοαξια του
Γι αυτο το θεωρώ γελοιο και περιττό αν εισαι εντάξει με τον εαυτό σου να σε απασχολεί στο ελάχιστο για το τι κάνουν οι άλλοι
Οι άλλοι μπορούν να κάνουν ότι ξέρουν και ότι έμαθαν .. εκεί που τους επιτρέπουν και εκεί που βρίσκουν θύματα
Εσύ να εισαι καθαρός και να μην κανεις κακό αυτό εχει αξία
Η καθαρή συνείδηση είναι η μεγαλύτερη δύναμη
Μη φοβάσαι λοιπόν
Γίνε εσύ αλήθεια να σε φοβάται το ψέμα
ΜΣ 13/1/2017

Παράγκες

1978 παράγκες Οροκλινης
Αφιερωμένο στην δική μου μεταπολεμικη σαντανωμενη γενιά που σήμερα είμαστε 40
Στα προσφυγουθκια που εσκυβαμε το κεφάλι όταν μας ρωτούσαν πόθεν εισαι;
Σκνιφες πατανιες που τον ερυθρό σταυρο
Κουτοτσαρτελλα
Ρούχα δανεικά
Γονείς με ψυχολογικά
Παπούτσια δωρο για τα άπορα
Συσσίτιο ρυζογαλο στο πρώτο διάλειμμα , τυρί τζαι κουλλουρι στο δεύτερο
Κάρτες προσφυγικές
Οι ατάκες των πουποδα για τους ππουστοπροσφυγες που ηρταν πόδα τζαι έχουν ωφελήματα
Οι Σκαλιωτες που λαλούν τες βαρωσιωτισσες πουτανες
Οι Βαρωσιωτες να καπαρτιζουν πως αφηκαν τα ξενοδοχεία τζαι ηρταν στην Σκάλα να δείξουν στους μαντηες πολιτισμό
Το γυφτιλλικι των συνοικισμων
Τα βερεσέθκια στον μπακαλη
Τα γκαράζ με τους τσιγκους οι γουμαες
Οι παντρεμένοι που ρεσσουν τζαι γαμουν
Οι κουμαρτζιες στα εθνικοφρωνα σωματεία
Τα φκιορα μέσα στα κουθκια του λαθκιου
Οι άλλοι παίζουν τάβλι στο σύλλογο της ΠΕΟ
Η ορνιθα η σφαμενη
Η γειτόνισσα που φωνάζει τα κοπελλουθκια της χτηνα του όρους
Οι πόρτες οι κλειστές
Τα ανοιχτά παράθυρα
Ο μεθυσμένος που στρέφεται εσσω
Η γυναίκα του που παουριζει γιατί τες τρώει
Ο απέναντι που παίζει πελλο
Η Αστυνομία που πιάνει ποσοστά
Η αλκοολικη μας εξουσία
Ο παπάς μου που κλαίει το χωρκο του
Οι πολιτικές μου πεποιθήσεις;
Η οκκα εν τετρακόσια τζαι η κελλε μας αγυριστη

Νέο ταξίδι

Σίγουρα δεν έχω αποκτήσει και δεν έχω κάνει ακόμα όλα όσα θέλω... αυτή δεν είναι όμως παρά μια μόνο μικρή λεπτομέρεια.. έχω κάπου εκεί μια λίστα και εγώ με μικρά και μεγάλα θέλω, έτσι για να έχω κάτι να απασχολώ το μυαλό μου, κάτι να έχω ως κίνητρο και να αποφεύγω τη στασιμότητα.
Τα μελλοντικά θέλω μου όμως τα οποία βρίσκονται υπό συνεχή αναθεώρηση και τα οποία μπορεί να και μπορεί να μην πραγματοποιηθούν δεν αποτελούν γνώμονα για την τωρινή ευτυχία.
Η ευτυχία μου συντελείται από έναν μόνο παράγοντα.
Το δικαίωμα της ελεύθερης μου βούλησης
Ότι έχω αυτή τη στιγμή στη ζωή μου την ευχέρεια να βρεθώ όπου βρίσκομαι, οι άνθρωποι που επιλέγω να είναι είναι με οποιοδήποτε τρόπο στη ζωή μου, ακόμα και αυτοί που δεν βρίσκονται πια δίπλα μου, ο χρόνος της κάθε μέρας μου και το πως τον διαχειρίζομαι, είναι όλα επιλεγμένα για να ταιριάζουν σε μένα και να υπηρετούν τον τρόπο που επέλεξα να ζήσω.
 Αν έφευγα σήμερα θα έφευγα πλήρης και ευτυχισμένη.
Κανένας δεν ξέρει πότε θα φύγει. Γι αυτό η κάθε μέρα που ζούμε πρέπει να είναι μια μικρή ευτυχισμένη εμπειρία από μόνη της και όχι η προετοιμασία ενός αύριο που ίσως δεν έρθει ποτέ.
Το σήμερα λοιπόν, αυτός λοιπόν είναι ο προσωπικός μας παράδεισος.
Η κάθε μέρα που μας δίνεται, το να αντιληφθούμε το πόσο ευλογημένοι είμαστε για κάθε μέρα που ζούμε, και το να αδράξουμε αυτή τη μέρα ζώντας την όσο πιο γεμάτη και ευτυχισμένη γίνεται.
Αν κάποτε είχες στο χέρι σου έναν παράδεισο και τον έχασες, σταμάτα να κλαις χαμένους παραδείσους γιατί έτσι τους οραματίστηκες και δεν...
Μην αγκριστρώνεσαι εμμονικά σε όσα κουβαλά η μνήμη και δεν σε αφήνουν να προχωρήσεις. Φύσηξε απαλά σαν τον Αίολο και άσε το καράβι του παρελόντος να φύγει, να προχωρήσει και μαζί προχώρα και εσύ..
Για ένα νέο ταξίδι 

αφυπηρέτηση

Ήρθε σήμερα να μας δει.. 
Πήρα απολυτήριο λαλεί μου. Δε θα ξαναπάω δουλειά. Πιστεύεις ότι έκλεισα τα εξηνταπεντε;
Γιατί ρε πατέρα πιστεύεις εσύ ότι η κόρη σου έκλεισε τα σαράντα;
Εκοιταξε με
Ξέρεις τι παπά. Σκέφτομαι ότι μέχρι να κάνουμε όσα έχουμε να κάνουμε την ωρα που θα πούμε άτε να ξεκουραστούμε και να κάνουμε κάτι για μας θα μας πουν τάιμ Οβερ !
Τάιμ Οβερ. Θα λείψει ο χρόνος μας και φεύγει τόσο γρήγορα.
Μια ανάσα τζαι ούτε τζεινη δεν προλαβαίνουμε να την πάρουμε ολόκληρη .
Πνιουν μας οι δουλειές, οι υποχρεώσεις, τα πρέπει, τα ωράρια, τα χρέη, οι τόκοι, οι αναποθκιες, η καττα μας που μια ζωή γεννά.
Ποτε ηταν που ερκεσουν στη μικτη τζαι εφερνες μου κούπες που τον Αντωνάκη τζαι ποτε μου εβραζες το νερο μέσα στη τσαγιερα για να χω βραστό νερο το πρωί για να νυφτω. Εγω ποττε μου δεν τους το έκαμα τούτο. Ποττε εν εχω ώρα, πάντα με το βουρος το πρωί να πάω γραφείο τζαι τα μωρά νυφκουνται με το παγωμένο. Εσύ όμως εν εδεχεσουν να νυφτει η κόρη σου με το παγωμένο. Καλήν αφυπηρετηση παπά αν τζαι εν Νομιζω να κάτσεις τέλεια κάτι θα βρεις να κάμνεις . Συν την μουσική σου !!! Τζ εμείς

Στάζοντας ποίηση

Αν υπήρχε ευτυχία
δεν θα υπήρχαν ποιητές
στις άσπρες σελίδες θα γραφόταν μονάχα παραποιημένη ιστορία
άγευστα πεζά
ανούσια χρονογραφήματα
..γιατί την ποίηση δεν τη γράφεις..
τη στάζεις σταγόνα σταγόνα
άλλοτε με δάκρυ
άλλοτε με αίμα
όταν θες να ουρλιάξεις μα είναι ώρα κοινής ησυχίας
όταν θες να κλάψεις, μα απολείπεσαι ευλόγου αιτίας
όταν καίγεσαι από πόθο και δεν έχεις κορμί ν΄ακουμπήσεις
όταν το λόγο της ασήμαντης σου ύπαρξης, επιμένεις να αποδείξεις..
τότε μια μια
αρχίζεις να φτύνεις τις λέξεις
πριν γίνεις ανοιχτή πληγή και κακοφορμίσεις
τις βάζεις σε μια αράδα
και να πόσο απλά γράφεται μια ακόμα ιστορία
προσεκτικά συγκεκαλυμμένη
σαν τέλειο έγκλημα προμελετημένη
εμπεριστατωμένη και αρτία
να η ζωή μου
να ο Θάνατος μου
να η ψυχή μου
να και ο Θεός μου
να η αρχή και το τέλος
μια παύλα βάζω και τελεία
στο σήμερα δηλώνω παρόν
στο αύριο βαράω απουσία
και να πως ξεγλιστράνε οι λέξεις
μπροστά στα μάτια ενός ακόμα θεατή
που δεν θα μάθει ποτέ αν ο ρόλος είναι για τον ίδιο γραμμένος
ή τον αφηγητή
όπως δεν θα μπορέσει ποτέ να διακρίνει τη διαφορά
μεταξύ ενός μακάριου παρολίγον αυτόχειρα
από έναν μελλοθάνατο ποιητή
ΜΣ (στάζοντας ποίηση)

Ερωτο-στεγώς

και δεν ήταν το δικό μας συναπάντημα τίποτα περισσότερο
από δύο απόλυτα προσωπικές μοναξιές
που τα περιγράμματα τους
εφαρμόζουν απόλυτα και κουμπώνουν
ερωτο-στεγώς
..έτσι όπως κλειδώνουν και σφραγίζουν
των οστράκων οι κυματιστές άκρες
τη στιγμή που εισβάλλει ένας κόκκος άμμου
και γεννιούνται μαργαριτάρια ..

11:11

ΒΑΔΙΖΕ

Όχι να μην πετάς ψηλά για να μη μπορεί κανεις να κόψει τα φτερά σου
Μόνο βαδιζε
Ουτε να καθυστερεις για να σε φτάσουν
Ούτε να τρέχεις για να τους προλάβεις
Μόνο βαδιζε
Σταθερά
Αποφασιστικά
Γιατί για τον άνθρωπο που βαδίζει δεν εχει ούτε πάνω ούτε κάτω
Μόνο μπροστά

19/1/2017
ΜΣ

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Πόσο ασήμαντη φαίνεται η ίδια η ύπαρξη
μηδαμινή όταν δεν έχεις ένα ζευγάρι μάτια μέσα τους να καθρεφτίζεσαι.
Και εσύ γιατί αγαπάς όταν αγαπάς; Για το ζευγάρι μάτια που βλέπεις απέναντι σου ή για τον τρόπο που σε κοιτάζουν αυτά τα μάτια ; τον ρώτησε
για το δεύτερο, απάντησε εκείνος, για τον τρόπο που με κοιτάζουν.
και εγώ γι αυτό, απάντησε εκείνη. Για τον τρόπο που λάμπουν τα μάτια σου όταν με βλέπεις, το πόσο χαρούμενος είσαι όταν με βλέπεις, αυτό και μόνο. 
Κι αν ήμουν τυφλός, την ρώτησε εκείνος.
Πάλι θα το ένοιωθες, πάλι θα το ένοιωθα, πάλι θα σ΄αγαπούσα.
11:11

20/1/2017

Σκέψου μόνο

Σκέψου μόνο αν για την αγάπη που έδινε και κάθε πράξη καλοσύνης που έκανε ο άνθρωπος κέρδιζε αντίστοιχα λεπτά , μέρες και χρονια για να ζήσει 
Τι καλα παιδιά θα ηταν όλοι .. 
Γιατί αυτο το μετά θάνατον κέρδος, όπως δειχνουν τα πράγματα, είναι κάτι που δεν πείθει ούτε τους ίδιους τους αντιπρόσωπους της θρησκείας

Η ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΗς ΥΠΑΡΞΗΣ

Η τεκμηρίωση της ύπαρξης 
Είναι αυτοί που κανουν στη ζωή τους τόσο σημαντικά πράγματα, που αλλάζουν τις ζωές χιλιάδων ανθρωπων με τις ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα τους. Άνθρωποι που το όνομα τους καταγράφεται στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. 
Μετά είναι και οι υπόλοιποι
Αυτοί που ζουν μια συνηθισμένη ζωή, κάνουν μια βαρετή δουλειά, που δεν θα εφευρουν ποτε κάτι καινούργιο για την υπηρεσία της ανθρωποτητας. 
Αυτοί που ξέρουν ότι όταν φύγουν δεν θα τους θυμάται η Ιστορία.
Πως τεκμηριώνεται η ύπαρξη αυτών;
Πιστεύω με την αγάπη
Κι αυτό είναι που την κανει τόσο απαραίτητη στη ζωή του μέσου ανθρωπου
Αυτό είναι που κανει τον άνθρωπο που νοιώθει ασήμαντος να νοιώθει σημαντικός
Το να εχεις έναν και μόνον έναν άνθρωπο που εχει επιλέξει εσένα μέσα στους χιλιάδες ανθρώπους
Κι αυτό είναι η βαθύτερη ανάγκη
Πέρα από το συναίσθημα , πέρα από την ανάγκη επιβίωσης υπάρχει η βαθύτερη ανάγκη να τεκμηριωνεις την ύπαρξη σου μέσα από έναν αλλο άνθρωπο
Αυτό το γεννήθηκες για μενα
Αυτό το γεννήθηκα για σένα
Είναι κάτι περισσότερο από μεγάλα λόγια και ρομαντικα . Είναι που θέλεις να ξέρεις γιατί γεννήθηκες. Και ολα τα αλλά δεν σε καλύπτουν . Δεν σε καλύπτει να γεννήθηκες για να μεγαλώσεις και να σπουδάσεις και να βρεις καλή δουλειά και να χεις όμορφο σπίτι. Πάντα μένει ενα κενό.
Μέχρι να βρεις αυτόν που θα πεις είναι ο ένας και θα πει το ίδιο για σένα. Αυτό που ίσως δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι είναι γιατί είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη αυτή. Και ο μόνος λόγος είναι ότι θέλουν να ξερουν , να νοιώθουν, ακόμα κι αν περάσουν τα χρόνια, ακόμα κι όταν γεράσουν ότι υπήρξε εκείνος ο κάποιος που για κείνον υπήρξαν μοναδικοί κι αναντικατάστατοι. Γι αυτό τους βλεπεις χρόνια μετά να αναπολούν και να κρατιούνται από αυτό το μεγάλο και δυνατό που έζησαν, η ακόμα και την ψευδαίσθηση ότι υπήρξε. Δεν είναι ο άνθρωπος που παράγει την ουτοπία , είναι η ιδέα αβάσταχτη του να νοιώθεις ασήμαντος που σε κανει να κρατιεσαι από αυτό. Αυτό το ότι είχες επιλεγεί, το ότι είχες αγαπηθεί, σε παρηγορεί, δικαιολογεί και τεκμηριώνει την ασημαντη κατά τα αλλά ύπαρξη σου.
ΜΣ


20/1/2017

ΘΕΛΩ ΦΩΣ

Σ αυτόν τον τόπο ηταν παντού σκοτάδι 
Μια νύχτα βαριά που ποτέ δεν ξημέρωνε 
Μόνο μια λύση υπήρχε γι αυτους που δεν άντεχαν το σκοτάδι και τη σιωπή
Να μιλάνε για ώρες και για μέρες κι ας μην εχει αυτί γύρω τους ν ακούσει 
Ν αντιπαλεύουν τη σιωπή με λόγια θέρμης 
Να γίνονται οι λύκοι που αλυκτούν στον ουρανό που τους αρνιέται την πανσέληνο
Με παράπονο και λύσσα και απέχθεια για τούτο το μαύρο πέπλο που καλύπτει την πλάση
Μιλούν και κλαίνε και φωνάζουνε βρίζοντας
Είναι αρρώστια αυτό το σκοτάδι
Θέλω φως
Θέλω φως
Τόσο πολύ θέλουν το φως που αυτοπυρπολουνται
Φλέγονται μα δεν καίγονται
Μόνο γίνονται φως


(22/1/2017)

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ

Κάθε που ασθενεί η ψυχή μου 
Το μυαλό μου φοράει άσπρη ρόμπα και παίζει τον γιατρό 
Μόλις ξυπνήσω μια ενεση μου χτυπά επαναφοράς στην πραγματικότητα
Και είναι μέρες που τσούζει λίγο αυτό το τρυπημα της φλέβας καθώς τραβιέται η βελόνα σταζοντας στη λευκή μου συνείδηση σταγόνες τρεις αλικους πόθους ζεστους 
Η ημερήσια απαραίτητη δόση απο πρέπει ρέει στο αίμα 
Κλεινω τα ματια και η αντίστροφη μετρηση ξεκινά
Τρία
Δύο
Ένα
Είμαι καλα
Όσο η αποχαύνωση κυλάει στις αρτηρίες ο προγραμματισμενος βίος δεν ξεφευγει από την συλλογική κοινωνική παρακαταθήκη
Όταν η ψυχή ασθενεί
Το μυαλό με εντατική θεωρία και συνταγογραφημενες αρετές θα σε βοηθήσει να βγάλεις τη μέρα
Το επόμενο εικοσιτετράωρο
Τον επόμενο μήνα
Μια ακόμα δεκαετία
Όσο ζεις οσο δίνεται παραταση σε ετούτο το εργο
Εγω κι εσύ και όλοι θα επαναλαμβάνουμε τις οδηγίες του γιατρού
Είμαι καλα
ΜΣ

ο φόβος η τιμωρία

Στον δειλό ευθύνη να μην καταλογιζεις 
Η εύθυνη βαραίνει τους ελεύθερους κι ο δειλός είναι αλυσοδεμενος 
Ο φόβος του ο αφέντης του 
Ο φόβος του η τιμωρία
ΜΣ

βρυκόλακες μελανοφόροι

Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς να ψάχνεις για βαθύτερα νοήματα στις λέξεις του αγαπημένου σου ποιητή
Η πένα του γράφει όσα η πείνα ορεγεται και να σαι σίγουρος θ αφήσει κατω την πένα αν ποτε βρει καλύτερη χρήση για τα δάχτυλα του
Μέχρι τότε οι λέξεις του θα στήνουν χορό σαν μοιρολογιστρες γύρω από το πτώμα αυτού που εντός του σκοτώνει
Μη ψάχνεις για βαθύτερα νοήματα στις λέξεις τους ούτε στο μέταλλο και τη σκουριά 
Μόνο του καθενός το ορνεο αναγνωρίζει την δική του μυρωδιά
Κι οι ποιητές
Βρυκόλακες μελανοφοροι
ΜΣ

υπήρξαν στιγμές που υπήρξα εγώ

Υπήρξαν στιγμές που υπήρξα πράγματι εγώ
Στιγμές που πήρα το αυτοκίνητο και σταμάτησα σε μια ερημική παραλία και αγνάντεψα για λίγο το γαλάζιο
Το μόνο που ήθελα για μια μόνο στιγμή ήταν να είμαι εγώ
Όχι η κόρη του πατέρα
Όχι η μάνα των παιδιών
Όχι η ευσυνείδητη υπάλληλος
σκέφτηκα ότι για να βρω τη δική μου ταυτότητα έπρεπε να αποποιηθώ τις υπόλοιπες μου ταυτότητες
Και εκεί, παρέα με τη θάλασσα, προσπάθησα, πραγματικά προσπάθησα να βρω ποια είμαι εγώ
Γιατί, όσο πίσω και αν πήγα με το μυαλό πάντα με θυμόμουν να είμαι κόρη κάποιου, μητέρα, υπάλληλος, μαθήτρια, σύζυγος, ερωμένη, προσκολλημένη στις ταμπέλες και στους ρόλους μου
Λοιπόν αν δεν ήμουν εγώ θα ήμουν εγώ; ή κάποια άλλη;
Για μια στιγμή λοιπόν όμως κοίταξα στο κύμα και μου φάνηκε να γεννιέται ένα γαλάζιο πρόσωπο που κάπως θύμιζε εμένα.
Εκεί στη μέση του πουθενά και ενώ αναλογιζόμουν αυτά βρέθηκε να κάθεται δίπλα μου μια αντρική φιγούρα, χωρίς όνομα , χωρίς ταυτότητα
- Και εσύ ποιος είσαι; ρώτησα
- Εγώ
- Ποιος εσύ;
- Εγώ είμαι εγώ ! Έχω όνομα, διεύθυνση, επάγγελμα και ταυτότητα και ανήκω σε ανθρώπους. Εσύ;
- Εγώ δεν είμαι καμιά. Ξόδεψα χρόνια και χρόνια για να καταφέρω να μην είμαι καμιά. Και τώρα, αυτή τη στιγμή, εδώ, δεν έχω όνομα, διεύθυνση, επάγγελμα, δεν ταυτότητα και δεν ανήκω σε κανέναν. Θέλω να πιστεύω ότι η ψυχή μου τουλάχιστον είναι ελεύθερη. Εσένα;
- Εμένα όχι. Η ψυχή μου είναι φυλακισμένη και είναι τρομερά δύσκολο να βγω από τη φυλακή.
Και τότε του εξήγησα ότι από μια φυλακή ούτε βγαίνεις, ούτε μπαίνεις, την φυλακή του ο καθένας την χτίζει ο ίδιος γύρω του όταν την έχει ανάγκη και από τη στιγμή που την την έχει ανάγκη ακόμα και να καταρρεύσει η φυλακή, ή ανοίξουν διάπλατα οι πύλες και να τουν πουν βγες έξω και πάλι αμέσως θα χτίσει άλλη να μπει μέσα.
Δεν κατάλαβε τι ήθελα να πω. Για κείνον οι δεσμοφύλακες είχαν πάντα ονόματα και ισχυρή θέση και ποτέ δεν συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν την φυλακή του περισσότερο από όσο η φυλακή εκείνον.
Κι εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να τον κάνω να καταλάβει τι εννοώ.
-Είσαι πολύ όμορφη μου είπε, νομίζω σ΄αγαπώ.
-Και εσύ είσαι πολύ όμορφος, του είπα, νομίζω και εγώ σ΄αγαπώ.
-Θα ήθελες να ταξιδέψουμε μαζί; Κοίταξε τι όμορφη που είναι η θάλασσα, είπα. Απ εδώ μπορείς να ταξιδέψεις και να πας όπου θες.
-Ποια θάλασσα; Τρελλάθηκες νομίζω. Εγώ δεν βλέπω παρά μόνο ένα βουνό.
Κι αυτό ήταν το πιο παράξενο, Καθόμασταν στο ίδιο ακριβώς σημείο στη μέση του πουθενά , αλλά δεν βλέπαμε το ίδιο θέαμα.
Εγώ κοίταζα το απέραντο γαλάζιο και εκείνος κοίταζε ένα βουνό.
- Είσαι σίγουρος ότι δε βλέπεις μπροστά σου τη θάλασσα; τον ρώτησα για να βεβαιωθώ
-Είσαι σίγουρη ότι δεν βλέπεις μπροστά σου ένα βουνό;
-Δεν έχει σημασία, αν δεν βλέπεις τη θάλασσα και βλέπεις μόνο το βουνό. Φτάνει να πιστέψεις ότι υπάρχει. Πάμε μαζί , θα σε βοηθήσω να το ανέβεις, θα σε κρατώ, θα είμαι μαζί σου σε κάθε βήμα..
-Όχι, δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Άδικος κόπος. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, δεν υπάρχει μπλε, δεν υπάρχει θάλασσα, φεύγω !!
Είναι δύσκολο να μιλάς σε ανθρώπους για ανοιχτούς ορίζοντες, για μεγάλα ταξίδια όταν αυτό που βλέπουν μπροστά τους είναι μόνο ένα βουνό. Έφυγε και εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να τον κάνω να καταλάβει τι σημαίνει προοπτική και ορίζοντας. Έφυγε σέρνοντας πίσω του αλυσίδες στα πόδια.
Ανέπνευσα βαθιά, κοίταξα το απέραντο γαλάζιο. θυμήθηκα τις εποχές που εγώ η ίδια ερχόμουν εδώ στη μέση του πουθενά και αντίκριζα κι εγώ μπροστά μου αυτό το θεόρατο βουνό.
Θυμήθηκα ότι έκλαιγα απελπισμένα γιατί πίστευα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να κοιτάξω παρά κάτω.
Έκλαια γιατί εκείνο το βουνό είχε μια όψη απειλητική και τελεσίδικη, που προδιέγραφε την κάθε μέρα της ζωής μου μέχρι το τέλος.
Τι θάνατος η έλλειψη ορίζοντα.
Και όμως, πίστεψα ότι υπάρχει κάτι άλλο και το πίστεψα τόσο μέχρι που το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Και τώρα έκλαια γιατί ξέρω ότι είναι αδύνατον να κάνουμε τους άλλους να δουν με τα δικά μας μάτια και κάποιοι ίσως μείνουν με αυτή την εικόνα του πελώριου βουνού μπροστά τους μέχρι το τέλος. Αυτοί που δεν κατάφεραν να πιστέψουν ότι υπάρχει πίσω από τον πελώριο όγκο η θάλασσα..
ΜΣ 24/1/2016

στη Μαρία μη μιλάς για έρωτες

Μη μιλάς για έρωτες 

Στη Μαρία
μη μιλάς για έρωτες
γιατί είναι ο έρωτας ένα πεδίο μάχης
και τον στρατιώτη δεν τον στέλνεις πίσω στη μάχη
εάν δεν έχουν επουλωθεί πρώτα η πληγές
Άσε την λοιπόν στα μετόπισθεν
θέλουν ακόμα να κλείσουν οι πληγές
κλαίει ακόμα θύματα του χθεσινού πολέμου
έχει να θάψει
να θρηνήσει
να αποχαιρετήσει ότι αγάπησε
Στη Μαρία
Μην εξηγάς των ζωντανών
τις ελπίδες και τα όνειρα
φοράει ακόμα μαύρα
ούτε πολύ να της μιλάς
Άσε το χρόνο μοναχά να τη γιατρέψει
ΜΣ (25/1/2014)

στις γαλαρίες

Στις γαλαρίες

Κι έτσι εσύ προχώρησες ανατολικά
και δεν ήταν ότι έπαψες να με νοιάζεσαι
απλά να ..
ήταν περισσότερο υποφερτό να διαγράψεις την ύπαρξη μου
έτσι όπως ο φυλακισμένος
διαγράφει από τη μνήμη του
τη ζωή έξω από τα κάγκελα της φυλακής του
έτσι κι εγώ προχώρησα δυτικά
και δεν ήταν ότι έπαψα να σε αγαπώ
απλά να ..
ήταν περισσότερο υποφερτό να διαγράψω την ύπαρξη σου
έτσι όπως οι πρωτόπλαστοι
διέγραψαν από τη μνήμη τους
τις μέρες της ζωής τους στον Κήπο της Εδέμ
και κάπως έτσι
χωρίς ποτέ να έχουν πει οι άνθρωποιπου αγαπήθηκαν πολύ, αντίο
απλά προχωρούν
σε αντίθετες κατευθύνσεις
και με κάθε βήμα μικραίνουν οι ψυχές τους και συρρικνώνονται
έτσι όπως γίνονται μετατρέπονται σε μικρές μαύρες κουκίδες
οι κόρες των ματιών των εργατών
στις γαλαρίες των ανθρακορυχείων
μέχρι που δεν θυμούνται πια
τι σχήμα έχει ο ήλιος
ΜΣ (τα ημερολόγια 14/12/2016)

happy woman's day

Το μήνυμα μου σήμερα, γιορτή της γυναίκας H μάνα , η ηρωίδα, η εργαζόμενη, η κόρη, η φίλη , η υποταγή οι ρόλοι της ; Που είναι ακριβώς η γυν...