Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019

Πέντε το πρωί, κάθομαι στη στην αυλή με ένα φλυτζάνι ζεστό καφέ, τα σκυλιά κοιμούνται στα πόδια μου, η υγρασία στάζει από τη γυρτη στέγη της αποθηκης, μια λεπτή φετουλα φεγγάρι ανάβει ακομα, η Κύπρος κοιμάται μέσα στα κλιματιστικα της και εγώ μαθαίνω την ομορφιά που έχει η στιγμή. Καλημέρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

27 3 25

  Ειναι μακρύτερος ο δρόμος της συγχώρεσης και της ίασης ότι ο φταίχτης είσαι ο ίδιος. Όταν δεν είσαι ο αποδέχτης του πόνου αλλά είσαι εσύ π...