Δεν την μπορώ τη μελαγχολία, τη δυστυχία, τη μιζέρια
Είναι χάσιμο χρόνου
Γι αυτό και την αποτάσσομαι στο πι και φι 
Και ξαναγίνομαι ο εαυτός μου
Αν μπορείς να φανταστείς ένα παιδί που πηδάει στο τραμπολίνο και χαχανίζει
Αν μπορείς να θυμηθείς εκείνον τον ενθουσιασμό που ένοιωθες όταν χόρευες στα δεκαπέντε κάτω από την ντισκομπάλα
Αν μπορείς να μαζέψεις όλη την γλυκιά προσμονή που είχες όταν περίμενες να περάσεις ο παγωτάρης τα απογεύματα
Θα δεις μέσα μου
και μέσα μου είμαι ευτυχισμένη, γι αυτό και η λύπη δεν διαρκεί πολύ, μόνο λίγες ώρες τη μέρα ή λίγες μέρες το πολύ, γι αυτό κλαίω γιατί είμαι στενοχωρημένη και μετά γελώ όταν σκέφτομαι πόσο γελοία κλαίω….
Είμαι ζωντανή, και κάθε κύτταρο μου το θυμίζει με κάθε τρόπο, ο σκορπιός αναγεννιέται από τις στάχτες του, φέρτε λοιπόν φωτιά , θα κάνουμε beach Party χορεύοντας όλο το βράδυ.
Η ζωή θέλει χαρά, θετικότητα, έρωτα και το σωστό σαμπουάν για να μην έχουμε άλλα δάκρυα.
ΜΣ (άλμα λίπρε)

28/7/2013