Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020

* Mirrors *

So he came back. He knew he would come back. She knew he would come back. It was just a matter of time. A matter of pride!  A matter of Ego!  But pride and ego can keep one away for a certain amount of time.  It’s like a relationship with food. You can deny it with all the certainty in the world once your stomach is full. Then, you feel hungry again.  You can bare it for a while. Then you feel  more hungry. It is starting to get frustrating.  And then you starve.  The sense of starvation can drive mad. You cannot stop thinking about two things. The pain of your hunger and the images of the one thing that can stop this pain.  And love is like hunger! Or should I say lust; You can easily love anyone and be away from them with no frustration. You are happy you know they are well and that’s more than enough. The problem is when you feel lust.  When you are hungry for someone.  When you yurn to kiss them, and touch them, and lick them, and taste them, and merge your whole being with them. 

And for a reason you can not understand that specific hunger can not be satisfied with anyone else. Na matter how hard you try. But that’s the funny or strange thing about addictions in human relationships. When you remove yourself from the life of the other, for the reasons you do, and start behaving in ways which you  think will aid you regain independence and self assurance the first thing you do is try with another one, and maybe another one, and another one.  

And that’s when your body will start rejecting and that’s when your emotions will get more confused and that’s when you will painfully discover you will never get over. Her intelligence is not a matter of iq, it is more like she is diving deep into his soul, bringing to the surface feelings he never knew he had, she is the bright light showing every little aspect of everything he tried to hide, he feels paralyzed up on her gaze, he is scared the shit out of her harsh truth, he feels weak and powerless next to her. She is independent, and strong and uncompromising and she doesn’t need him and at same time he is complimenting her he feels envy and anger and he wants to travel back to the Neattardal age, be the man, be the boss, drag her by the hair back into his man cave.  But he knows that’s a midsummers dream. He’ ll never be the boss.  She is the boss.  He knew the moment he kneeled in front of her for the first time, and she run her fingers through his hair, she was his queen and he was a knight offering her his life and allegiance and she could have as easily had him beheaded and that would be fine with him. Not one man is often given this opportunity. He hated her and he left her. He loved and adored and admired and she made him laugh and she made him cry and she made him feel so positive and strong and passionate but his egoistic self hated all the emotions he awakened in him, he hated the thought he could get addicted to her presence, he hated the thought that he would be vulnerable and one day she could leave him.  One day she might decide he is not good enough and then she would leave him. So, he left first.  He left and was so self assured he made the right choice. And then time went by, he got hungry, then he starved, and that drove him mad.  He deprived him self from what he did not know he was addicted to.  Addictions get revealed this way you see.  

Because when it comes to the body connection as well as the mind connection it is a matter of knowledge.  You need a mind to connect to the mind, you need a body to connect to a body, you need a soul to connect to a soul.   And he removed his body. Not realizing his mind and soul were still with her. Human connections are dangerously painfull when people don’t pretend. It is raw ! Raw words ! Raw feelings ! Raw pain. Raw pain when he remembers the last time he made love to her. The white sheets. Her taste, her smell, her sounds.   

Men returning are merely addicted to that one specific woman.  What they seek is their truth. They have a first glance, a small taste of this unusual human being, get scared and walk away. Then they feel the burden of the unfinished challenge. Like a dark cave they never got the courage to walk in.  They step up, they man up, they level up, gather knowledge and strength and come back, ready to solve the riddle. Men return when there is still undiscovered territory and a battle they have yet not conquered. 

But then again, there are those who will never give up and there are those who will never give in. People are always more tempted to desert the ones they know are going to make it perfectly well without them.  Immature people need people who need them, mature people want people who will not need them, but will love them. 

One said it was the best sex he ever had. That’s the way it was interpreted by his level of perception.  He never saw all the little holes she made on his shell, leaving space for his asphyxiating soul. Another one said he loved her wisdom. He talked to her once. The other one said she was the most erotic woman he had ever. He said she was a beautifull human being, her energy, her light, was contagious. She was contagious. Once you cought her, she never left your system. He said she was delicate. He said just give me the green light and I ll travel the world to be with you. He said it is you!

He called her today.  Said I love you! I love you! I do ! 


 

 

 

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020

79/111 * αγάπη εις εαυτόν * A big new decision 11/11

10 Νοεμβρίου 2020 * αγάπη εις εαυτόν *  79/111

Αύριο θα έχουμε 11/11 μια πολύ σημαντική ημερομηνία για αυτούς που δίνουν σημασία στην συμβολικότητα των αριθμών και ειδικά του 11:11  H 11/11 Ονομάζεται και Portal  ή αλλιώς Πύλη

the 11:11 gateway brings us to a period of immense renewal of our spirit and a greater divine connection with source/creator. ... this portal also represents the true reunion of the divine masculine energy and the divine feminine energy. all of creation came to be through this portal. two pillars, a gateway, which opens a direct portal between intention and manifestation. In ancient mythology the sacred geometry of 11:11 ...

Εμφανισιακά το 11:11 είναι η εικόνα τεσσάρων κολώνων και όλοι ξέρουμε πόσο στερεό είναι ένα αντικείμενο που στέκει σε τέσσερα πόδια, αντί τρία ή δύο. 

Συμβολικά τώρα το 11:11 και ως ημερομηνία συμβολίζει την δίοδο, την άμεση πύλη μεταξύ της πρόθεσης (Intention) και του manifestation (εκδήλωση, πραγματοποίηση)

Η πρόθεση τώρα Intention είναι η στιγμή που εγώ παίρνω κάποιες αποφάσεις και τις δηλώνω προς τα έξω, είτε προς τον εαυτό μου, είτε στους φίλους μου, είτε απλά τις γράφω σε ένα ημερολόγιο κλπ. Το θέμα με την «πρόθεση» είναι ότι μέσα μου έχω κάνει ένα ζύγισμα και θέλω να στραφώ προς μια κατεύθυνση.

Τώρα το manifestation η πραγμάτωση είναι η στιγμή που απ εκεί που ήμουν βαλτωμένος και σε κατάσταση παύσης, κάνω το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση που θέλω να στραφώ.

Η πρόθεση μου όταν ξεκίνησα αυτό το challenge ήταν στην πρακτική του πλευρά να αυτοβελτιωθώ, δηλαδή να βελτιώσω την εμφάνιση μου, αλλά αυτό ήταν ένα πολύ μικρό μέρος της προσπάθειας μου. Το μεγαλύτερο μέρος αφορά στο ψυχολογικό – πνευματικό κομμάτι, που ήταν μια διαδικασία που πρώτη φορά κάνω σε τέτοιο βάθος.  Απλά εκείνο που έπραξα και πράττω και δεν είναι όλες οι μέρες εύκολες, το ομολογώ, ήταν να εφαρμόσω εκείνο που έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες νους υγιής εν σώματι υγιεί.  Η τελική  πρόθεση μου είναι να ζω ‘αγαπώντας τον εαυτό’ μου. Και γι να αγαπώ τον εαυτό μου πρέπει να ζω με τρόπο που να τον φροντίζω μέσα και έξω.

Είναι ένας κύκλος που ξεκινά ως εξής. Αν δεν φροντίζεις τον εαυτό σου ή το σπίτι σου αυτό οφείλεται σε εσωτερική δυστυχία, δηλαδή στην ουσία ζεις σαν ρομπότ, εκτελείς τις βασικές σου λειτουργίες αλλά περιμένεις απλά να νυχτώσει να κοιμηθείς και να γυρίσει η μέρα για να κάνεις ακριβώς τα ίδια.

Για να είσαι ευτυχισμένος ή έστω ισορροπημένος χρειάζεται (και εδώ μιλάει ο λογιστής) ένας καλός ισολογισμός. Δηλαδή η ώρα της δουλειάς (ή δουλείας) και των άλλων υποχρεώσεων να εξισορροπούνται με ώρα και ενέργειες ίσης αν όχι ώρας τουλάχιστον ικανοποίησης. 

Για να είμαι ευτυχισμένη ήθελα και ένα νόημα ζωής.  Αν και ο Ντοστογιέφσκι λέει ότι η ζωή είναι πιο σημαντική από το νόημα της. Και κάποιες στιγμές έτσι νιώθω, όταν παίρνω περίπατο τα σκυλιά και νιώθω το παγωμένο αεράκι στο πρόσωπο μου, όταν δεν έχω κανένα αρνητικό αίσθημα μέσα μου για τίποτα και υπάρχει μόνο εκείνο το κενό της μακαριότητας  την στιγμή που απολαμβάνω μια βαθιά ανάσα που γεμίζει τους πνεύμονες μου. Τη στιγμή που βάζω στα ακουστικά ένα παλιό τραγούδι των 80s και σχεδόν χορεύω στον ρυθμό ξέρω.. ξέρω και τι σημαίνει νόημα, αιωνιότητα, σύμπαν, άπειρο, μηδέν, ξέρω αλλά δεν έχω λόγια να το εκφράσω.. απλά γίνομαι ένα μαζί του και εκείνο μαζί μου.

Άλλαξα πάρα πολύ από τον Αύγουστο και μετά. Αλλάζω κάθε μέρα και δεν μιλώ σωματικά. Αλλάζει η αντίληψη μου, αλλάζει ο τρόπος που βλέπω την ζωή και τους ανθρώπους. Όπου υπάρχει πόνος βάζω αγάπη και όταν μια αρνητική σκέψη πετάγεται σαν το κεφάλι της Λερναίας ύδρας το κόβω με το σπαθί του ορθολογισμού και ξανά βάζω αγάπη.  Με αγάπη δρω και με αγάπη κόβω ότι πρέπει να αποκοπεί όχι από θυμό για εκείνους, αλλά από αγάπη προς εμένα και για την δική μου ευημερία. Ακούω τη διαίσθηση μου !

Ήταν δύσκολες οι μέρες που πέρασαν. Δεν γίνεται κανένας γκουρού  ή ζεν από την μια μέρα στην άλλη, μπορεί να έχεις μια πολύ θετική βδομάδα και μετά να βυθιστείς και πάλι για μια δύο περισσότερες μέρες. Έτσι είναι οι ζωές μας, οι χαραχτήρες μας, η καθημερινότητα μας. Έχω μέρες που έχω τόσο μεγάλη πίστη που νιώθω ένας μικρός Θεός μέσα στο σύμπαν, και μετά έρχονται μέρες που νιώθω ότι είμαι σε μιαν ανηφόρα και θα αρχίσει το όχημα να πηγαίνει πισινή και θα βρεθώ στο σημείο μηδέν. Και θα τα κάνω σκατά με τη διατροφή μου και θα ξαναβάλω τα κιλά και ότι άλλη μαλακία φανταστείς. Ο εαυτός μας δεν σταματά ποτέ να αυτοσαμποτάρεται. Έτσι είναι.  Απλά πρέπει να μάθουμε να αντέχουμε τις μέρες που δεν μας αντέχουμε.

Εντωμεταξύ αλλού κίνησα για αλλού και αλλού το κείμενο μου πάει. Το θέμα ήταν το 11:11 Αύριο.  Για να σου εξηγήσω όμως για το αύριο πρέπει να σου πάμε λίγο πιο πίσω. Μια μέρα λοιπόν όπως μιλούσαμε από το μεσσεντζερ με την Αργυρώ την φύλακα άγγελο μου από την Αθήνα για όλα αυτά που μιλάμε συνήθως μου έριξε την ιδέα.  Σκέφτηκες ποτέ πώς μπορείς εσύ να γίνεις healer. Και η αλήθεια είναι η εξής. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ.  Μου άρεσε πάντα η ιδέα να γίνω ψυχολόγος και πολλές φορές με ρώτησαν αν είμαι, φαίνεται μου πάει, αλλά όχι δεν έγινα ποτέ ψυχολόγος, έγινα λογιστής και είμαι λογιστής 25 χρόνια τώρα. Οι πρώτες μου σκέψεις Healer ; τωρά στα 44 ίσως πιο μετά. Ίσως όταν πάει η Κατερίνα για σπουδές. Μα πώς, τι , τι μπορώ να κάνω, πού να το μάθω, πώς να το εφαρμόσω.

Και μετά χτύπησε η συνχρονικότητα και ο μαγικός τρόπος που αγαπώ να βιώνω τη στιγμή που αρχίζει κάτι να φυτεύεται σαν σποράκι στην σκέψη σου, (Intention) μέχρι τη στιγμή που το σύμπαν αγκαλιάζει τη σκέψη σου και σου παρουσιάζει μπροστά σου το μονοπάτι το οποίο πρέπει να βαδίσεις.   Γιατί να είσαι σίγουρος ότι όταν η πρόθεση σου είναι για το καλό σου, και εν συνεπεία για το καλό των γύρω σου και της ανθρωπότητας γιατί είμαστε όλοι ένα, τότε ναι το σύμπαν θα συνωμοτήσει και θα έρθουν όλα στα πόδια σου.

1 Οκτώβρη πήγα Πάφο, το πρώτο ταξίδι-διήμερο που πήγα μόνη μου. Και εκεί αν θυμάστε καλά πήγα στο σπα και έκανα το μασάζ και τις θεραπείες μου. Εκεί βρήκα και την απάντηση στην ερώτηση που μου έθεσε η φίλη μου. Αν θα ήθελα να γίνω εγώ εκείνη που θα προσφέρω μιας μορφής ανακούφιση –θεραπεία σε κάποιον άλλο. Η απάντηση ήταν ναι. Η απάντηση είναι ναι θέλω και το τί είναι το θεραπευτικό μασάζ. Και σιγά σιγά το σποράκι μεγάλωσε και η ιδέα άρχισε να τριγυρίζει περισσότερο στο μυαλό μου και άρχισα να το συζητώ με τους φίλους μου και τα παιδιά μου και τις τελευταίες μέρες περισσότερο το σκέφτομαι στο σημείο που αρχίζω να το μελετώ και να το ερευνώ και διαπιστώνω ότι 17/11 αρχίζει εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μασάζ σε ένα από τα καλύτερα κολλέγια της Κύπρου.

Και 11/11 η πρόθεση θα γίνει πράξη γιατί θα επιστρέψω μετά από 25 χρόνια στα θρανία, θα κάνω μια στροφή 180 μοιρών σε κάτι εντελώς διαφορετικό από την δουλειά μου και το αντικείμενο μου, θα κάνω κάτι για μένα, κάτι όμορφο, κάτι νέο, κάτι δημιουργικό. Και ναι θα μπορώ να γίνω healer

Η ζωή έχει τον μαγικό της τρόπο απλά πρέπει να αφεθούμε και να πιστέψουμε ότι το αδύνατο γίνεται δυνατό.  Το πιο ωραίο, επαναλαμβάνω, είναι όταν έρχονται εκείνα που δεν φανταζόσουν ποτέ ότι θα ονειρευτείς.

Αύριο θα είναι από τις σημαντικότερες μέρες της ζωής μου. Αγάπη ευχαριστώ !!

Νιώθω παράξενα, νιώθω λίγο φόβο, αλλά κυρίως ενθουσιασμό, χαρά, συγκίνηση. Θα ξεβολευτώ ναι γιατί θα έχω διαβάσματα μαθήματα μπλα μπλα αλλά το βόλεμα και το τεμπελίκι δεν είναι καλοί συνοδοιπόροι. Άρα θα βάλω τον κόπο, το κόστος, και την φαιά.  Θέλω να το κάνω. Κάτι μέσα μου, λέει ναι. Κάτι σίγουρα γύρω μου λέει, ναι.  Η ψυχή μου λέει ναι. Μπορώ να με φανταστώ στο ειδικό δωμάτιο που θα ετοιμάσω στο σπίτι, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο με την μουσική μου και τα κεράκια, τις απαλές πετσέτες και τα αιθέρια έλαια, και την ενέργεια μου που θα προσφέρει ανακούφιση σε ένα πονεμένο σώμα.  Γεωργία, πού ξέρεις, μετά ίσως πάρω εκείνο το υπέροχο ανάκλιντρο με την πέτρινη επιφάνεια που ζεσταίνεται και σας βάζω εκεί, μετά την θεραπεία,  να πίνετε πράσινο τσάι. Μια μικρή γεύση από παράδεισο. Εσύ, μπορείς να με φανταστείς ;; 

My 11/11 Portal says Dream Big 






 

 

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2020

44 * 71/111 * αγάπη εις εαυτόν * Time to create *

 

44

                                             71/111 * αγάπη εις εαυτόν*         Time to create      *

Ήταν παράξενες οι μέρες που πέρασαν, όχι στενόχωρες ή μελαγχολικές, απλά παράξενες. Στις 21 Οκτώβρη ξεκίνησα το συγγραφικό μου εγχείρημα.  Είχα 8 μέρες να το τελειώσω και να το στείλω εκεί που έπρεπε να το στείλω.  Την ιδέα την είχα, απλά έπρεπε η ιδέα να γίνει έργο. Ξεκίνησα.  Οι λέξεις έβγαιναν με άνεση. Οι προηγούμενοι μήνες και οι αλλαγές που έκανα στη ζωή μου, με βοήθησαν, ήταν σαν να είχα συσσωρευμένη ενέργεια που μπορούσε εύκολα να διοχετευθεί δημιουργικά. Το ξεκίνησα αλλά λόγω του περιορισμένου χρόνου δεν ήμουν πεπεισμένη ότι θα προλάβω να το τελειώσω έγκαιρα. Μετά τις πρώτες δύο μέρες, το είχα τροχοδρομήσει χρονικά και σκέφτηκα ότι οκ θα μπορέσω δουλεύοντας τόσες σελίδες τη μέρα να το τελειώσω έγκαιρα, αλλά δεν ήμουν πεπεισμένη αν ποιοτικά θα έβγαινε αρκετά καλό, ή αν θα ήταν ένα βιαστικά γραμμένο έργο μηδέν ποιότητας. Η ιστορία από ένα σημείο και μετά ξεκίνησε να εξελίσσεται μόνη της και να πηγαίνει εκεί που ήθελε να πάει.  Την τέταρτη μέρα βλέποντας τι είχα γράψει μέχρι εκείνη τη στιγμή και το προς τα πού θα εξελισσόταν η ιστορία ένιωσα ότι θα ήταν από τα καλύτερα έργα που έγραψα μέχρι σήμερα. 29 Οκτώβρη το τελείωσα και ήταν από τα καλύτερα έργα που έχω γράψει μέχρι σήμερα. Πρόλαβα την προθεσμία και το έστειλα στην ώρα του. Και τώρα έχω κάτω να περιμένω. Τα αποτελέσματα..

Τώρα κάνω ένα μικρό διάλειμμα προσπαθώντας να επανέλθουν τα εγκεφαλικά μου κύτταρα στην κανονική τους λειτουργία και σύντομα προχωρώ  με  κάτι άλλο. Αποφάσισα να πειθαρχήσω λίγο περισσότερο με την συγγραφή και να δουλεύω πιο συχνά και πιο μεθοδικά, να μην αφήνω το ταλέντο μου ανεκμετάλλευτο. Να προχωρήσω και με άλλα συγγραφικά έργα,  ίσως με ένα μυθιστόρημα.. ιδέες πολλές, το μόνο που χρειάζεται είναι πειθαρχία και μεθοδικότητα. Έκανα ένα πολύ μεγάλο διάλειμμα, φόρτισα πάρα πολύ τις μπαταρίες μου, καιρός για δημιουργία.

Πέραν αυτού είχα τα γενέθλια μου στις 26. Οι συγκυρίες το έφεραν έτσι, ώστε ακύρωσα το πάρτι  μου, είπα στους φίλους μου να μην έρθουν και πέρασα την μέρα των γενεθλίων μου μόνη μου στο σπίτι σε ημι-καραντίνα. Αποφάσισα όμως να μην αφήσω τίποτα να με χαλάσει και απλά να απολαύσω ήρεμα και όμορφα την ημέρα μου και την γαλήνη του σπιτιού μου.  Το πρωί πήρα το αρμόνιο μου μετά από μήνες και έκατσα και έπαιξα μουσική. Μετά συνέχισα να γράφω και κάποια στιγμή το μεσημέρι ήρθε μια πανέμορφη ανθοδέσμη και έδωσε μια υπέροχη χρωματιστή νότα στην ημέρα μου. Το απόγευμα πήγα στην μάνα μου με δύο μικρά κέικ και έφερε και η μαμ ένα κεράκι και έσβησα το κεράκι μου και έκανα την ευχή μου.

Έγιναν κι άλλα πολλά και σκέφτηκα και ένιωσα πολλά αλλά στο παρόν κεφάλαιο θέλω να κρατήσω μόνο αυτήν την γλυκιά γεύση.  Την είσοδο στον νέο μήνα, την ευγνωμοσύνη μου που αξιώθηκα να ζήσω ακόμα 366 μέρες (ήταν δίσεκτος). Την πολύτιμη μου ηρεμία. Την δυνατότητα μου να παράξω κάτι όμορφο όταν και μόλις το θελήσω. Τα όμορφα χρώματα του φθινοπώρου. Την όμορφη αύρα του Νοέμβρη. Την είσοδο στην εποχή του σκορπιού.  Χρόνια πολλά λοιπόν, χρόνια όμορφα και δημιουργικά, γεμάτα αγάπη, γεμάτα πάθος, χαρά και όμορφες στιγμές.

Καλό μήνα πάντα με αγάπη

 


Mind games

  Του έστειλε μήνυμα στο κινητό μια φωτογραφία με το σβέρκο της σημαδεμένο, μελανιασμένο, ένα σημάδι όπως τότε, όπως αυτό που της έκανε εκεί...