Η Κυπριακή κοινωνία αποτελείται από μικρές και μεγάλες ομάδες που χωρίζονται και ηλικιακά. Έχουμε λοιπόν τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας που έζησαν όπως έζησαν και παντρεύτηκαν και μεγάλωσαν τα παιδιά τους και στις πλείστες των περιπτώσεων οι γιαγιάδες καταπιέζονταν αλλά δεν υπήρχε τότε η επιλογή, ούτε υπήρχε η γνώση , η επιλογή, ή η τόλμη για κάτι άλλο οπότε σιωπούσαν και μάθαιναν να ζουν με αυτά που είχαν. Μετά έχουμε την ηλικία των σαραντάρηδων και πενηντάρηδων σήμερα, αυτοί λοιπόν έζησαν σε μια εποχή που ήταν της μόδας να παντρεύονται στα είκοσι και στα δεκαοχτώ. Αυτό από μόνο του είναι μια παράνοια η οποία εξαλείφει αυτόματα την επιτυχία του γάμου. Δεν είναι δυνατόν ένα κορίτσι να τελειώνει το σχολείο ή να έχει εγκαταλείψει πολλές φορές το σχολείο και να παντρεύεται τον πρώτο που ερωτεύτηκε ή της έχουν προξενέψει , να γίνεται μάνα στα δεκαοκτώ ή στα είκοσι. Η το αγόρι με το που τέλειωνε το στρατό να γίνεται σύζυγος και πατέρας. Και η κάθε προσπάθεια δημιουργίας οικογένειας από παιδιά καταλήγει ή σε έναν νεκρό γάμο ή σε ένα διαζύγιο ή σε σωρεία προσπαθειών των συζύγων να ξεφύγουν. όταν δεν έχεις ζήσει τη ζωή σου, όταν δεν έχεις εμπειρίες τότε κάπου στα τριάντα και μετά αρχίζεις να ψάχνεσαι. ήδη έχει περάσει ο πρώτος έρωτας και αρχίζουν να φαίνονται τα κενά και τότε προσπαθούν οι άνθρωποι να καλύψουν τα κενά. Οι άνδρες κοιτάζουν γύρω γύρω, οι γυναίκες δεν είναι ικανοποιημένες με τη σκούπα και το φλόκκο και το μαγείρεμα. όλοι θέλουν πια κάτι άλλο. Μετά ήρθε η επιλογή του διαζυγίου και αυξήθηκαν δραματικά τα ποσοστά διαζυγίων σε σημείο που έγιναν μάστιγα σε ένα νησί που η οικογένεια ήταν ο πιο δυνατός πυρήνας. Και το διαζύγιο είναι μια οδυνηρή λύση που αφήνει δύο άνθρωπους να ξαναξεκινούν από το μηδέν και το κυριότερο παιδιά , που όποιας ηλικίας και να είναι ο χωρισμός των γονιών του θα του στοιχίσει. Και μετά τι ; Ξαναφτιάχνεις οικογένεια ; Με ένα νέο σύζυγο ; Μια νέα σύζυγο ; Αλήθεια πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα που έχει παιδιά να ξαναπαντρευτεί ; Στατιστικές λένε ότι και ο δεύτερος γάμος θα είναι 80% αποτυχία, απλά και μόνο επειδή υπάρχουν παιδιά από τον προηγούμενο γάμο. Πληθαίνουν λοιπόν τα διαζύγια. Και πληθαίνουν οι μονογονιοί. Και πληθαίνουν τα παιδιά που βλέπουν τους γονιούς τους να έχουν χωρίσει και θα μεγαλώσουν έχοντας ήδη απορρίψει ήδη το μύθο του γάμου στο μυαλό τους. Για μένα ο γάμος είναι μια κοινωνική υποχρέωση που δεν συμβαδίζει με την εποχή. Σαν λαός είμαστε πολύ ανώριμοι και πολύ πίσω. Προτεραιότητα είναι η ύλη και όχι το πνεύμα. Το τελευταίας τεχνολογίας i-phone και τα μεγάλα σπίτια είναι ακόμα σε πρώτη ζήτηση. Παιδιά έρχονται με πτυχία και δεν έχουν άποψη και κοινωνική μόρφωση απλά παπαγαλίζουν ότι έμαθαν. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ποιοι είναι, τι θέλουν, τι αξίζουν , που βαδίζουν και όχι τι έχουν και τι μπορούν να αγοράσουν με τα λεφτά του μπαμπά. ίσως αν μάθουμε στα παιδιά μας ότι η αξία είναι μέσα μας, στο μυαλό μας και στο συναίσθημα μας, στην ανθρωπιά, στην κατανόηση, ίσως τότε τα μάθουμε να σέβονται και τον εαυτό τους και παράλληλα και αυτόν που θα επιλέξουν στην πορεία για σύντροφο. Ίσως κάποτε δούμε να δημιουργούνται και πάλι σωστές και όμορφες οικογένειες που αντέχουν στον χρόνο, στα προβλήματα και στις προκλήσεις της εποχής. ίσως αν επιτρέψουμε στα παιδιά μας να ζήσουν τα νιάτα τους όπως πρέπει να ζούνε τα νιάτα, να μάθουν, να έχουν εμπειρίες , να κάνουν λάθη, να ερωτευτούν και να ξερωτευτούν χωρίς να τους απειλούμε με το γάμο και να το αποφασίζουν να δημιουργήσουν οικογένεια όταν και αν είναι έτοιμοι. Μετά τα τριάντα ΜΣ

3 Αυγ 2014, 10:36 π.μ.