Κοιταχτήκαμε μοναχά για μια στιγμή, μα πρόλαβες να στάξεις το μαύρο των ματιών σου στο γαλάζιο των δικών μου.
Και έτσι απλά και απερίσκεπτα μου φουρτούνιασες το χρώμα, σήκωσες κύματα και αστραπές κι' έλιωσες τα παγόβουνα που έγιναν καταρράχτες.
Κι εγώ για να σε τιμωρήσω πήρα απ τα μάτια μου το μπλε και το έσταξα στα δυο σου ηφαίστεια, μα η πυρακτωμένη σου λάβα το αποκρυστάλλωσε γεμίζοντας το πρόσωπο ζαφείρια!
Κι αν τα μάτια μας δεν ξαναϊδωθούν θα σε βλέπω σαν τα κλείνω, μέσα μου και πάνω μου, να μου λες «κοίταξε με» τα δάχτυλα σου πλεγμένα στα δικά μου. Θέλω να μου ορκιστούν οι αναμνήσεις ότι ήταν αληθινές και όχι προσωπικές οπτασίες. κι αν σε μισήσει η μισή μου ψυχή η άλλη μισή θα σ’ αγαπάει ακόμα πιο πολύ.
Όμορφη, επώδυνη, γλυκιά μου απουσία.


ΜΣ (ΜΙΚΡΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ) 04/03/2014