που είσαι ;

Kι απόψε σε μια πορσελάνινη μπανιέρα
μισό γυμνό κορμί βυθισμένο
ώμοι ακουμπάνε την παγωμένη πορσελάνη
στήθη ανασηκώνονται ψάχνοντας το δικό σου στόμα
η πλαστική κουρτίνα ξυπνά τη μοναξιά
ανοίγει τα μάτια

που είσαι ;

γυρνάει μπρούμυτα
παίρνει βαθιά ανάσα
βυθίζει το πρόσωπο στο ζεματιστό νερό
ακούει την καρδιά της να χτυπάει
το σαπούνι καίει τα μάτια
και πνίγει τη ψυχή σε τριάντα εκατοστά
έλα να τη σώσεις

που είσαι;

κι απόψε στο γκρίζο υπνοδωμάτιο
στο κρεβάτι θα ναι τα σεντόνια καθαρά
μια απαλή κουβέρτα να μην κρυώνεις
ενός πιάνου μουσική να χαλαρώνεις
και δυο κεριά θα καίνε
βάζει ουίσκι σε δυο μικρά ποτήρια
πίνει και τα δυο μονορουφηξιά
στην υγειά σου

που είσαι ;

κοιτάζεται στον καθρέφτη
απλώνει τα όνειρα της στο ανέγγικτο σώμα
μυρίζουν καλοκαίρι και καρύδα
φοράει το σατέν νυχτικό
νερά στάζουν ακόμα απ τα βρεγμένα μαλλιά
ανάβει το κόκκινο φως
για τον μόνο της πελάτη
σε θέλει σαν καταραμένη

που στο διάολο είσαι;

Σβήνει με ένα φύσημα τα κεριά
ξαπλώνει ανάσκελα
ένα φάντασμα τη σκεπάζει με την κουβέρτα
παίρνει βαθιά ανάσα
βυθίζει το δάχτυλο στο στόμα
ένα δάκρυ κυλάει στο κόκκινο νυχτικό
τα μάτια κοιτάνε στο κενό
ούτε κι απόψε ήρθες

που είσαι;

σαν φίδι κουλουριάζεται στο σκοτάδι
αποσυντίθεται αθόρυβα
δύο δόντια καρφώνονται στο μαξιλάρι
ο οργασμός δηλητήριο στάζει
άραγε ακούς ποτέ που σου φωνάζει;

Πεθαίνω ! που είσαι;

ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)

13/02/2014