που είσαι ?

Που είσαι ;

Kι απόψε σε μια λευκή πορσελάνινη μπανιέρα
μισό γυμνό κορμί βουτηγμένο
οι ώμοι ακουμπάνε την παγωμένη πορσελάνη
και δυο στήθη πηγαινοέρχονται ψάχνοντας το δικό σου στόμα
η πλαστική κουρτίνα την μοναξιά ξυπνάει
αργά κι υγρά μια ύπαρξη βουλιάζει

που είσαι ;

γυρνάει μπρούμυτα
παίρνει βαθιά ανάσα
Στο ζεματιστό νερό βυθίζει το κεφάλι
ακούει την καρδιά της να μαρσάρει
το σαπούνι καίει τις αναμνήσεις
πνίγεται μια ψυχή σε εκατοστά τριάντα

που είσαι;

Κι απόψε στο γκρίζο υπνοδωμάτιο
στρωμένο το κρεβάτι με σατέν σεντόνια
ζεστή η αγκαλιά να μην κρυώνεις
μουσική θα παίζει για να χαλαρώνεις
και δυο κεριά θα καίνε όπως πάντα
να λιώνουν πάνω στο κορμί που έκαιγες εσύ

που είσαι ;

Ο καθρέφτης την κοιτάζει
ν’ απλώνει τα όνειρα της σε όλο το σώμα
σε γεύση σοκολάτα και καρύδα
μόνο το σατέν νυχτικό την αγκαλιάζει
βρεγμένα ακόμα τα μαλλιά της
μπάζει νερό η μνήμη σαν καταραμένη

που στο διάολο είσαι;

μόνο ένα φάντασμα κι απόψε
Φυσάει και σβήνει τα κεριά
ανάσκελα θα την ξαπλώσει
με λόγια λήθης θα την ζαλίσει
μα ούτε αυτό ξέρει που είσαι

παίρνει βαθιά ανάσα
και βυθίζει το δάχτυλο στο στόμα
ένα δάκρυ κυλάει στο κόκκινο σατέν νυχτικό
και τα μάτια κοιτάνε στο κενό
γιατί τρυπάει τ’ αυτιά μου η σιωπή σου;
Πονάς και εσύ αγάπη μου μαζί μου;

που είσαι;

σαν φίδι στριφογυρνά κι απόψε στο σκοτάδι
αποσυντίθεται αθόρυβα
δύο δόντια καρφώνονται στο μαξιλάρι
η επικήδεια ονείρωξη
πάντα δηλητήριο στάζει
άραγε ακούς ποτέ που σου φωνάζει;

Μακριά σου αργοπεθαίνω ! Που είσαι;

ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)

30 Ιουν 2014, 11:25 μ.μ.