Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Και σήμερα θα υφάνω την ύπαρξη μου πάνω στο λευκό σου φανελάκι και το χαμόγελο σου που πήρα μέσα από μια εικόνα και το βαλα στα όνειρα μου.
Μη στέκεσαι πολύ κοντά μου, από μακριά θα σε κοιτώ, έτσι, σαν μια κορνιζαρισμένη φωτογραφία από καλοκαιρινές διακοπές που βγάλαμε μόλις χτες.
Δε θα’ σαι ένας ακόμα έρωτας, θα είσαι ο παιδικός μου έρωτας γιατί ήρθες όσο καθόμουν μόνη στην αυλή και μου άπλωσες το χέρι και παίξαμε μαζί όλο το απόγευμα.
Μετά μοιραστήκαμε ένα παγωτό χωνάκι, αλλά εσύ όλο το άφηνες να λιώνει και στερέωνες το χωνάκι στην άκρη της μύτης σου ακροπατώντας σε οριζόντιους κορμούς και στην παιδική σου ανεμελιά.
Και εγώ όλο γελούσα και σε κοιτούσα να μου ξεφεύγεις και να χάνεσαι κρυμμένος μέσα σε στάχυα, μόνο για να με ξαφνιάσεις κλείνοντας μου τα μάτια και εγώ τότε προσποιούμουν ότι δεν ήξερα ποιος είναι και με άλλα ονόματα σε φώναζα, μόνο για να μείνεις λίγες παραπάνω στιγμές κοντά μου, να νοιώσω το στήθος σου να λαχανιάζει και τα ιδρωμένα χέρια σου στα δικά μου πριν μου κρυφτείς και πάλι.
Και σήμερα θα υφάνω τα όνειρα μου πάνω στο λευκό σου φανελάκι και τα χαρούμενα μάτια σου.
Κι αν σε φοβίζουν τα σκοτάδια σου, έλα μαζί μου στην άκρη της Σαλίνας να κάτσουμε δίπλα στην αρχαία λίμνη σαν δυο φλαμίνγκο που δεν μετανάστευσαν ακόμη και να φτιάξουμε δαχτυλίδια από ασημένια χαρτάκια τσίχλας σφραγίζοντας την παιδική μας αγάπη.
Μόνο μη μεγαλώσεις … το λευκό σου πάει πολύ!
ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

12 12

  Το σημερινό μου άρθρο απευθύνεται στους μονογονιούς τζιαι στους ανθρώπους που εδεχτήκαν βία Μετά από τον ντόρο και την φασαρία στα μίντια ...