ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ
Ξαπλώνω και το κορμί μου είναι τόσο σφιγμένο που πονάει, νοιώθω τη ραχοκοκαλιά μου παγωμένη λες και την διαπερνάνε πάγοι..
Κρυώνω , το παχύ πάπλωμα και το λευκό σκέπασμα δεν με ζεσταίνουν..
Έχω κουλουριαστεί σαν έμβρυο με τα γόνατα διπλωμένα και τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος.
Ξαπλώνω δίπλα σου μα μου έχεις γυρίσει πάλι την πλάτη, έχεις ορθώσει πάλι εκείνο το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα μεταξύ μας και δεν μπορώ να απλώσω το χέρι και να σε αγγίξω, σε κοιτάω μόνο, είσαι μόνο τριάντα εκατοστά και χιλιόμετρα μακριά.
Ο πόθος μου καίει μα εσύ ποτέ δε θες να με αγγίξεις, αυτόν τον τρόπο βρήκες να με τιμωρείς, να με αγαπάς τόσο που να με μισείς, ή να σε μισείς γιατί με αγαπάς, μα εμένα το πάθος με καίει, χωρίς διαφυγή, ανακυκλώνεται στα κύτταρα μου και μετατρέπεται σε δηλητήριο, τόσο που δεν αντέχω πια να με βλέπω, γιατί στα μάτια σου δεν είμαι εγώ, είμαι η λατρεμένη σου απόρριψη.
Η παγωνιά της μοναξιασμένης μου ψυχής διαπερνά τα κύτταρα μου, κρυώνω
Κλείνω τα μάτια ανακουφισμένη στην ιδέα ότι αυτές οι ώρες είναι δικές μου, να φανταστώ ότι θέλω, να ταξιδέψω όπου θέλω, να κάνω ότι θέλω ….έστω ..έτσι..
Αύριο θα ξημερώσει και τίποτα δε θα’ χει αλλάξει, θα περιφέρομαι στη δουλειά, χαμογελαστή και αδιάφορη , στο σπίτι , στα παιδιά.
Μα νοιώθω μέσα μου να κλαίω, σαν μια Σάντα Μαρία που δακρύζει με πόνο βουβό
Τα χρόνια περνούν, τα κορμιά μας θα έχουν σαπίσει πολύ πριν σκουριάσουν τα συρματοπλέγματα…..
Τα χρόνια περνούν αγάπη μου… στην αγάπη μην ορθώνεις συρματοπλέγματα !!
ΜΣ (συρματοπλέγματα)
ΜΣ (07/1/08)
Ξαπλώνω και το κορμί μου είναι τόσο σφιγμένο που πονάει, νοιώθω τη ραχοκοκαλιά μου παγωμένη λες και την διαπερνάνε πάγοι..
Κρυώνω , το παχύ πάπλωμα και το λευκό σκέπασμα δεν με ζεσταίνουν..
Έχω κουλουριαστεί σαν έμβρυο με τα γόνατα διπλωμένα και τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος.
Ξαπλώνω δίπλα σου μα μου έχεις γυρίσει πάλι την πλάτη, έχεις ορθώσει πάλι εκείνο το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα μεταξύ μας και δεν μπορώ να απλώσω το χέρι και να σε αγγίξω, σε κοιτάω μόνο, είσαι μόνο τριάντα εκατοστά και χιλιόμετρα μακριά.
Ο πόθος μου καίει μα εσύ ποτέ δε θες να με αγγίξεις, αυτόν τον τρόπο βρήκες να με τιμωρείς, να με αγαπάς τόσο που να με μισείς, ή να σε μισείς γιατί με αγαπάς, μα εμένα το πάθος με καίει, χωρίς διαφυγή, ανακυκλώνεται στα κύτταρα μου και μετατρέπεται σε δηλητήριο, τόσο που δεν αντέχω πια να με βλέπω, γιατί στα μάτια σου δεν είμαι εγώ, είμαι η λατρεμένη σου απόρριψη.
Η παγωνιά της μοναξιασμένης μου ψυχής διαπερνά τα κύτταρα μου, κρυώνω
Κλείνω τα μάτια ανακουφισμένη στην ιδέα ότι αυτές οι ώρες είναι δικές μου, να φανταστώ ότι θέλω, να ταξιδέψω όπου θέλω, να κάνω ότι θέλω ….έστω ..έτσι..
Αύριο θα ξημερώσει και τίποτα δε θα’ χει αλλάξει, θα περιφέρομαι στη δουλειά, χαμογελαστή και αδιάφορη , στο σπίτι , στα παιδιά.
Μα νοιώθω μέσα μου να κλαίω, σαν μια Σάντα Μαρία που δακρύζει με πόνο βουβό
Τα χρόνια περνούν, τα κορμιά μας θα έχουν σαπίσει πολύ πριν σκουριάσουν τα συρματοπλέγματα…..
Τα χρόνια περνούν αγάπη μου… στην αγάπη μην ορθώνεις συρματοπλέγματα !!
ΜΣ (συρματοπλέγματα)
ΜΣ (07/1/08)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου