θυμωμένα μ΄αγαπάς

θυμωμένα μ΄αγαπάς
στο κορμί μου ξεσπάς
στον καθρέφτη μπροστά μετράω
τα αποτυπώματα σου ένα ένα
κι ενώ βιαζόσουν να ξεκουμπώσεις τη μοναξιά μου
εγώ ήρθα γυμνή
σαν έτοιμη από χρόνια για εκείνη τη στιγμή
που θα ταξιδεύαμε μαζί
άπλωσες το μπλε σεντόνι ωκεανό
έκανες το σώμα μου Ισπανική γαλέρα,
καπετάνιε κονκουεσταδόρ !
με ταξιδεύεις σε παραλλήλους αμαρτίας
φουρτουνιασμένα μ ‘αγαπάς
στα κύματα σου με χτυπάς τ΄αγριεμένα
χωρίς πυξίδα
χωρίς προορισμό
χωρίς χάρτες
περιπλανιόμαστε
χτυπιόμαστε
βυθιζόμαστε
η αλμύρα το σκαρί μου λιώνει
εσύ απάνω μου γερνάς
μα δεν αφήνεις το τιμόνι
στη μέση ενός αγνώστου ωκεανού με οδηγάς
μ’ αγαπάς αγριεμένα
τα κύτταρα μου μεταλλάζεις ένα ένα
κι εγώ πεθαίνω
στα χείλη σου ν’ ακούω τ’ όνομα μου
λιώνω
απελπισμένα να με ζητάς
στ΄αποκορύφωμα σου να σπάει η καρδιά μου
όλα στα πόδια σου
για εκείνο το χωρίς επιστροφή ταξίδι
μ’ αγαπάς κολασμένα
στα γόνατα με ρίχνεις, με πονάς
με καις
μ΄ανάβεις και με σβήνεις
άγρια με πολεμάς και με συντρίβεις
μα καπετάνιο μου σ' ορίζω
χιλιάδες λεύγες στο κορμί μου σε βυθίζω
να μη γυρέψεις τη στεριά
ξανά ταξίδεψε με
ξανά αγάπησε με
θυμωμένα
φουρτουνιασμένα
αγριεμένα
κολασμένα
στην ρότα σου
δηλώνω υποταγή

ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)