Ο Φρέντι ήταν ένα μικρό πορσελανινο ποντικάκι. Όταν το αγόρασαν ο πωλητής τον τοποθέτησε προσεχτικά σε ένα διαφανές πλαστικό σακουλάκι γιατί ο Φρέντι ήταν μόνο τρία εκατοστά και πολυ ευθραυστος. Πέρασε μέρες στο συρτάρι του ταμπλω ενός αυτοκινήτου και μετα τον έβαλαν σε ένα άλλο συρτάρι ενός άλλου αυτοκινήτου. Εκεί γνώρισε ένα μικρό μαύρο βραχολακι και έπιασαν κουβέντα. Εσυ πως βρέθηκες εδώ, ρώτησε ο Φρέντι το βραχιολακι. Κοιτα, με αγορασαν για να με φορέσουν στο χέρι αλλα ήμουν πολύ σφικτό. Με έβγαλαν λοιπόν και επειδή δεν ήθελαν να με πετάξουν με φυλαξαν στο συρτάρι αυτό. Εσυ; ρώτησε το βραχιολακι τον Φρέντι. Εμενα με αγορασαν για να ζήσω κάπου. Σε κάποιο γραφείο όπου θα με έβλεπαν και θα χαμογελούσαν. Όπως βλεπεις ομως είμαι πολύ μικροσκοπικος και γυαλινος και φοβούνταν ότι θα σπάσω. Οι άνθρωποι μας βλέπουν και μας παίρνουν γιατί μας θέλουν αλλά δεν ξέρουν πάντα τι να μας κάνουν και που να μας τοποθετήσουν για να είμαστε ασφαλείς. Μην ανησυχείς , απάντησε το βραχιολακι , οι άνθρωποι μας ξαναθυμουνται όταν βρεθεί η κατάλληλη θέση για μας. Και που ξέρεις Φρέντι, ίσως σκεφτούν να σε βάλουν σε ένα όμορφο κουτί και τοτε θα μπορείς να είσαι πάνω σε ένα γραφειο και να σε θαυμάζουν χωρίς να κινδυνεύεις να σπάσεις. Και που ξέρεις, απάντησε ο Φρέντι, ίσως με το πέρασμα του χρόνου να μην είσαι τόσο στενο και να μπορεί κάποιο χέρι να σε φοράει άνετα χωρίς να το σφιγγεις. Για το παρόν όμως θα κάνουμε οι δύο μας παρεούλα στο μικρό συρταρακι. ΜΣ Μικρα παραμυθια

4 Αυγ 2014, 11:05 μ.μ.