Τσιγγάνοι στου χρόνου το καραβάνι
σε αντίθετες πάντα ταξιδεύουν τροχιές
μέχρι το βράδυ που οι αστερισμοί διασταυρώνουν
οι τσιγγάνοι ανάβουν στο στερέωμα φωτιές
κάθε που επαληθεύονται πανάρχαιοι χρησμοί
αρχίζουν να πάλλονται ταυτόχρονα οι καρδιές
γνωστό το λίκνισμα του φιδίσιου κορμιού της
αμαρτωλό σαν τον όφη στων πρωτόπλαστων τον κήπο
γνωστή η μελωδία και του τραγουδιού του ο πόνος
μαντείου πανάρχαια αποκάλυψη και μύθος
«σήκω και χόρεψε μαζί μου τσιγγάνε»
«έλα και δώσ’ μου φιλί μάγισσα μου, διάβασε της ζωής μου τη μοίρα γυναίκα»
«το πεπρωμένο σου άντρα είναι ένα, να καίγεσαι όσο ζεις στη φωτιά μου»
ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)

9 Ιουλ 2014, 9:04 μ.μ.