Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

το τσιγάρο

μ'άναψες με σαν το πρώτο σου τσιγάρο πίσω από τα μαθητικά σου χαλάσματα ……
με κράτησες με με άναψες, με εισέπνευσες, τοξική νοκιτίνη ήμουν κι εγώ, πικρή και θανατηφόρα γεύση , παρανομία κι εθισμός….. μυρίζω αμαρτία και πρέπει να με κόψεις, ναι το ξέρω σου κάνω κακό, μα χρόνια περίμενα κλεισμένη σε τούτο το πακέτο, για να το ξετυλίξεις, να με τραβήξεις προσεχτικά από μέσα, να ανάψεις την άκρη μου και να γίνω καπνός στα χείλη σου..... να καίγομαι και να σε καίω, όσο με ποθείς τόσο να θέλεις στα δυο να με κόψεις……..
Κι ενώ θα χαίρεσαι τις αποτοξινωμένες σου μέρες χωρίς μια ρουφηξιά, με καθαρή συνείδηση και διαυγές πνεύμα, πλανημένος και δυνατός όσο ποτέ, ………τότε θα με ψάχνεις σαν τρελλός πίσω από τα χαλάσματα …..θα πεθαίνεις να δεις αν είμαι εκεί, κρυφτό θα παίζεις, θα έρχεσαι και θα φεύγεις για να μου δείξεις πως τάχα με ξεπέρασες, ενώ η μύτη σου θα ψάχνει τη μυρωδιά μου, και στη τσέπη σου τα σπίρτα τα ακροδάχτυλα στου θα καίνε, στην αλλοπρόσαλλη σου λογική θα με θέλεις πάντα εκεί, όπως το τσακισμένο πακέτο που έχεις πάντα κρυμμένο στο ντουλάπι, να περιμένω, πακέτο τσακισμένο και πεταγμένο, βαθιά στη ψυχή σου καταχωνιασμένο, μέχρι τη νύχτα που τη λογική θα ξετινάξεις, μια παγωμένη νύχτα του Γενάρη,
θ ΄ανοίξεις με βία το ντουλάπι, ηττημένος θα τ ΄αρπάξεις, χωρίς δηλητήριο πια δε θα θ΄αντέχεις, κρυφά πίσω από τα χαλάσματα, θα ρθεις με λύσσα και πάλι να μ’ ανάψεις….

ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

στον συνοικισμό

  Το Σάββατο το δείλις επήα στον συνοικισμό. Επαραγγείλαμε σουβλάκια που τη Φωτεινή, όπως τον παλιό τζιαιρό. Πότε ήταν ο παλιός τζιαρός; Τό...