επισυνάπτω τα σχόλια του ΘΟΚ για το έργο μου ΦΙΛΙΑ ΑΠ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ τους ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση του έργου μου και για τα σχόλια τους τα οποιά θεωρώ σεβαστά και επικοδομητικά
Σχόλια της Ομάδας Συμβούλων/ Αναγνωστών
Φιλιά απ’ το Παρίσι
Θετικά: το είδος που επιλέξατε, δηλ. το αστυνομικό, έχει ενδιαφέρον και έμφυτη θεατρικότητα. Δημιουργείτε συχνά ωραία ατμόσφαιρα.
Περιεχόμενο/πλοκή: έχουμε την εντύπωση πως δεν επιλέξατε να πείτε την πιο δυνατή ιστορία, ή τη σωστή ιστορία: δηλαδή, μήπως το ενδιαφέρον έπρεπε να επικεντρωθεί στο ζευγάρι αστυνομικού -ντετέκτιβ, αλλά με πιο πολλές ανατροπές και συγκρούσεις; Είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές; Αν ναι, ποια είναι η ιστορία τους και γιατί είναι ενδιαφέρουσα για να τη δούμε στη σκηνή; Σπρώξατε την ιστορία σας όσο μπορούσατε στα άκρα, μέσα στα όρια της λογικής και της πειστικότητας;
Στο ίδιο πνεύμα, αναρωτιόμαστε ποια είναι η βασική σύγκρουση του έργου και πώς επέρχεται η λύση. Θεωρούμε πως δίνονται υπερβολικά εύκολες λύσεις, χωρίς ανατροπή ή πειστικότητα, σε μια πλοκή που δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ούτε σταθερή εστίαση.
Επίσης, όσον αφορά το περιεχόμενο: επειδή πρόκειται για πολύ γνωστό και πολυπαιγμένο είδος, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στην αποφυγή των κλισέ ή των δανεισμών από άλλα έργα, θεατρικά, κινηματογραφικά ή τηλεοπτικά. Αυτός είναι ο κίνδυνος με ένα τέτοιο είδος. Συχνά, όταν γράφουμε σήμερα θεατρικά έργα ή σενάρια τα οποία κουβαλούν την “κληρονομιά” ενός κλασικού, αγαπημένου genre, είναι χρήσιμο να αναγνωρίζουμε το πού αναφερόμαστε και να το κάνουμε με χιούμορ.
Δομή: ένα αστυνομικό έργο πρέπει να μας κρατά καθηλωμένους, προχωρώντας με καταιγιστικούς ρυθμούς, να μας ιντριγκάρει και να μας εκπλήσσει. Στο έργο σας, αντιθέτως, υπάρχουν αρκετές σκηνές που δεν είναι απαραίτητες αλλά επαναλαμβάνουν δεδομένα και καθυστερούν τη δράση. (Για παράδειγμα όταν ο αστυνομικός και η ντετέκτιβ πληροφορούν ο ένας τον άλλο τί έγινε σε προηγούμενη σκηνή.). Πρέπει να ρωτάτε τον εαυτό σας ανά πάσα στιγμή πόσα ξέρει το κοινό, και πώς η κάθε σκηνή προωθεί τη δράση. Το θέατρο απαιτεί εξαιρετική οικονομία. Ειδικά το είδος που επιλέξατε, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανατροπή των προσδοκιών του κοινού, την αγωνία (suspense) και τη συνεχή και προσεκτική ροή των πληροφοριών.
Χαρακτήρες: είναι πιστευτοί, ανθρώπινοι; Πολλοί από αυτούς είναι κάτι μεταξύ κλισέ και μη πειστικού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα η Βίβιεν/Βιολέτα.
Μια γενική εισήγηση για τη θεατρική γραφή: επειδή διακρίνουμε πως έχετε έφεση στο γράψιμο και σας ενδιαφέρει, θα σας συμβουλεύαμε να βρείτε μια ισορροπία μεταξύ προσχεδιασμού και αυθορμητισμού/ φαντασίας: αφήστε τους χαρακτήρες να σας εκπλήξουν περισσότερο, να σας οδηγήσουν σε κατευθύνσεις στην πλοκή που δεν περιμένατε.
15/03/2013
Σχόλια της Ομάδας Συμβούλων/ Αναγνωστών
Φιλιά απ’ το Παρίσι
Θετικά: το είδος που επιλέξατε, δηλ. το αστυνομικό, έχει ενδιαφέρον και έμφυτη θεατρικότητα. Δημιουργείτε συχνά ωραία ατμόσφαιρα.
Περιεχόμενο/πλοκή: έχουμε την εντύπωση πως δεν επιλέξατε να πείτε την πιο δυνατή ιστορία, ή τη σωστή ιστορία: δηλαδή, μήπως το ενδιαφέρον έπρεπε να επικεντρωθεί στο ζευγάρι αστυνομικού -ντετέκτιβ, αλλά με πιο πολλές ανατροπές και συγκρούσεις; Είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές; Αν ναι, ποια είναι η ιστορία τους και γιατί είναι ενδιαφέρουσα για να τη δούμε στη σκηνή; Σπρώξατε την ιστορία σας όσο μπορούσατε στα άκρα, μέσα στα όρια της λογικής και της πειστικότητας;
Στο ίδιο πνεύμα, αναρωτιόμαστε ποια είναι η βασική σύγκρουση του έργου και πώς επέρχεται η λύση. Θεωρούμε πως δίνονται υπερβολικά εύκολες λύσεις, χωρίς ανατροπή ή πειστικότητα, σε μια πλοκή που δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ούτε σταθερή εστίαση.
Επίσης, όσον αφορά το περιεχόμενο: επειδή πρόκειται για πολύ γνωστό και πολυπαιγμένο είδος, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στην αποφυγή των κλισέ ή των δανεισμών από άλλα έργα, θεατρικά, κινηματογραφικά ή τηλεοπτικά. Αυτός είναι ο κίνδυνος με ένα τέτοιο είδος. Συχνά, όταν γράφουμε σήμερα θεατρικά έργα ή σενάρια τα οποία κουβαλούν την “κληρονομιά” ενός κλασικού, αγαπημένου genre, είναι χρήσιμο να αναγνωρίζουμε το πού αναφερόμαστε και να το κάνουμε με χιούμορ.
Δομή: ένα αστυνομικό έργο πρέπει να μας κρατά καθηλωμένους, προχωρώντας με καταιγιστικούς ρυθμούς, να μας ιντριγκάρει και να μας εκπλήσσει. Στο έργο σας, αντιθέτως, υπάρχουν αρκετές σκηνές που δεν είναι απαραίτητες αλλά επαναλαμβάνουν δεδομένα και καθυστερούν τη δράση. (Για παράδειγμα όταν ο αστυνομικός και η ντετέκτιβ πληροφορούν ο ένας τον άλλο τί έγινε σε προηγούμενη σκηνή.). Πρέπει να ρωτάτε τον εαυτό σας ανά πάσα στιγμή πόσα ξέρει το κοινό, και πώς η κάθε σκηνή προωθεί τη δράση. Το θέατρο απαιτεί εξαιρετική οικονομία. Ειδικά το είδος που επιλέξατε, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανατροπή των προσδοκιών του κοινού, την αγωνία (suspense) και τη συνεχή και προσεκτική ροή των πληροφοριών.
Χαρακτήρες: είναι πιστευτοί, ανθρώπινοι; Πολλοί από αυτούς είναι κάτι μεταξύ κλισέ και μη πειστικού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα η Βίβιεν/Βιολέτα.
Μια γενική εισήγηση για τη θεατρική γραφή: επειδή διακρίνουμε πως έχετε έφεση στο γράψιμο και σας ενδιαφέρει, θα σας συμβουλεύαμε να βρείτε μια ισορροπία μεταξύ προσχεδιασμού και αυθορμητισμού/ φαντασίας: αφήστε τους χαρακτήρες να σας εκπλήξουν περισσότερο, να σας οδηγήσουν σε κατευθύνσεις στην πλοκή που δεν περιμένατε.
15/03/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου