Και σπας τα δεσμά που τόσα χρόνια βλαστημούσες και βγαίνεις έξω , αναπνέεις αχόρταγα εκείνον τον άλλο αέρα της ελευθερίας και στην τρίτη ανάσα πνίγεσαι από το άγχος ….
Είσαι πια βορά και λυσσάνε για τις σάρκες σου τα θηρία, σ΄αυτήν την αρρωστημένη ζουγκλο-κοινωνία, και εσύ δεν ταίριαζες ποτέ στη ζούγκλα, μένεις κρυμμένος σε σπηλιές ακούγοντας με φρίκη τα μουγκρητά τους, τα βήματα τους, σε συναγερμό και με μια απειροελάχιστη ελπίδα Θέλεις ένα άλλο κλουβί, με ένα άλλο δεσμώτη, να του δώσεις την καρδιά σου να την κρατήσει ίσως πιο απαλά, ίσως να αγαπήσει το κορμί σου πιο τρυφερά, αλλά αυτή τη γαμημένη την ελευθερία δεν την πας και δε σε πάει… η γαμημένη η μοναξιά πονάει όσο και η σκλαβιά…..
ΜΣ
Είσαι πια βορά και λυσσάνε για τις σάρκες σου τα θηρία, σ΄αυτήν την αρρωστημένη ζουγκλο-κοινωνία, και εσύ δεν ταίριαζες ποτέ στη ζούγκλα, μένεις κρυμμένος σε σπηλιές ακούγοντας με φρίκη τα μουγκρητά τους, τα βήματα τους, σε συναγερμό και με μια απειροελάχιστη ελπίδα Θέλεις ένα άλλο κλουβί, με ένα άλλο δεσμώτη, να του δώσεις την καρδιά σου να την κρατήσει ίσως πιο απαλά, ίσως να αγαπήσει το κορμί σου πιο τρυφερά, αλλά αυτή τη γαμημένη την ελευθερία δεν την πας και δε σε πάει… η γαμημένη η μοναξιά πονάει όσο και η σκλαβιά…..
ΜΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου