και εγώ θα προσποιούμαι πως κοιμάμαι

Εκείνα τα χλωμά πρωινά του φθινοπώρου θέλω να ξυπνώ
Βλέποντας δυο μάτια μελαγχολικά να με μετράνε
Σ’ απόσταση αναπνοής να μ’ ακουμπάνε
Δυο μισόκλειστα μάτια που με κοιτούν για ώρες
να χαϊδεύουν , να διαβάζουν, να εξερευνούν
Να μαντεύουν τα όνειρα μου
Σε εκείνη την βαθιά ρυτίδα στη μέση των ματιών μου
Να αγκυροβολούν

Και εκείνα τα παγωμένα
Τα πρωινά του Χειμώνα θέλω να ξυπνώ
Να σου χω γυρισμένη πλάτη
Και εσύ να με κρατάς σφικτά
Ακουμπημένο το στήθος σου
Χωρίς χώρο για να περνάει η αμφιβολία
το πρόσωπο σου στα μαλλιά μου κρυμμένο
η ανάσα σου το σβέρκο να μου ζεσταίνει
και το χέρι σου κρυμμένο στο δικό μου
να κρατάει την αιωνιότητα

Και εκείνα τα μοσχομυρισμένα ανοιξιάτικα πρωινά θέλω να ξυπνώ
Κρυμμένη στην αγκαλιά σου
Το αυτί μου στο στήθος σου θα μετρά ένα ένα
Τους χτύπους της καρδιάς σου
Θα σε κοιτάζω σαν Θεό
Και θα ανθίζω κι εγώ η ίδια σαν Απρίλης !
Θα σε κοιτάζω σαν να είναι αυτή η μόνη εποχή
Που περίμενα να ζήσω

Αχ και εκείνα τα καυτά τα καλοκαιρινά πρωινά θέλω να ξυπνώ
Με τη γλώσσα σου να ταξιδεύει στο κορμί μου
Να ξυπνάς τον πόθο, μετά εμένα
Ο ιδρώτας σου θα μουσκεύει την αναπνοή μου
Ο Αύγουστος έχει πάντα το πιο ωραίο ξύπνημα
Στη θάλασσα του έρωτα να κολυμπάμε
Εκεί , στους σαράντα παρά κάτι να με καις
Και εγώ θα προσποιούμαι λίγο ακόμα πως κοιμάμαι…..

ΜΣ (μικρές ερωτικές e-στορίες)