Είναι που δεν γνωρίζουν πόσα βράδια αξημέρωτα σου πήρε για να κολλήσεις τα κομμάτια σου τόσο περίτεχνα ώστε να φαίνεσαι και πάλι ολόκληρος. Είναι που δεν γνωρίζουν πως η ψυχή σου είναι τόσο βαριά δηλητηριασμένη που τρίζουν τα γόνατα σου σε κάθε βήμα. Είναι που δεν βλέπουν αυτόν τον θρόμβο από θανάσιμο μίσος που κυλά στις αρτηρίες σου από τότε που θυμάσαι. Αυτό που βλέπουν και γνωρίζουν είναι αυτό που τους δείχνεις. Γιατί τόσα χρόνια φοράς αυτή τη μάσκα που έχει πια γίνει ένα με το πρόσωπο σου. Και όλοι σε θαυμάζουν και σε λένε δυνατό και όλοι σε θέλουν γιατί τους κάνεις πάντα να γελούν και δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Είναι που δεν γνωρίζουν πόσο καλά έχεις κρυμμένο τον χειρότερο σου εαυτό. Εξάλλου και πιο στυγεροί δολοφόνοι είναι πάντα οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι, άνθρωποι πέραν πάσας υποψίας. Και όλοι δολοφόνοι είμαστε, όλοι κάτι έχουμε σκοτώσει, τη ζωή μας, τα όνειρα μας, τις ελπίδες τις δικές μας ή αυτού που απέθεσε σε μας την ευτυχία του, σκοτώνουμε κάθε μέρα την ώρα μας, ανούσια και άσκοπα μηδενίζουμε την ύπαρξη μας, με την ίδια ευκολία που συνθλίβουμε με το δείχτη το μυρμήγκι που περπατά πάνω στο τραπέζι μας. Μη ζητάς από τη ψυχή σου τα ρέστα, τα κτήνη για χρόνια σου χτυπούσαν τοξικές ενέσεις ανθρωπιάς, που σου βίαζαν το είναι σου με τόση αγάπη, δίπλα σου κοίτα και βρες τα .
Άνθρωπος που έχει στερέψει από δάκρυα δε φοβάται πια ούτε διάβολο ούτε Θεό.
ΜΣ (τα κυνικά)
Άνθρωπος που έχει στερέψει από δάκρυα δε φοβάται πια ούτε διάβολο ούτε Θεό.
ΜΣ (τα κυνικά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου