Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

στην έρημο

Στην έρημο, κρυμμένο σε μια σπηλιά, εκεί τον βρήκα να μετράει τα αστέρια τα κρύα βράδια της Σαχάρας - αυτά που φαίνονται με μάτι γυμνό, και τα άλλα τ΄αόρατα που μόνο εκείνος δίνει ονόματα.
Μου είπε για τους κόκκους κόκκινης άμμου και πως περνούσαν νωχελικά τις μέρες τους περιμένοντας την επόμενη ανεμοθύελλα που θα τους συνταράξει απ τα θεμέλια για να χτίσει πυραμίδες λίγο πιο πέρα. Μου είπε... για δυο κόκκους άμμου που ερωτεύτηκαν παράφορα μα τους σκόρπισε ο άνεμος σε Δύση και Ανατολή και εδώ και αιώνες περίμεναν να ξανασυναντηθούν για ένα τελευταίο ηλιοβασίλεμα.
Στους τοίχους της σπηλιάς του σκάλιζε αραβουργήματα και άνθη κερασιάς, καράβια πειρατικά και κείμενα σε γλώσσα ιερογλυφική και την Θεά Ίσιδα να ξελογιάζει τον Όσιρι στις φουσκωμένες ακτές του Νείλου.
Εκεί, στην έρημο τον βρήκα, να μιλάει με τις σαύρες και να τραγουδάει νανουρίσματα σε ευαίσθητους σκορπιούς, να χορεύει με φίδια και να αστειεύεται με τις σαλαμάνδρες.
Με άφησε να χαιδέψω τα ροζιασμένα του χέρια και τα χιονισμένη κορφή του κεφαλιού του. Να διαβάσω στην παλάμη του το μέλλον της ανθρωπότητας και των ανθρώπων που όμοιοι με κόκκους άμμου συναντιούνται μια φορά και ποτέ ξανά.
Σκούπισε μετά τα δάκρυα μου γιατί μια κόκκος άμμου ήμουν και εγώ που με φύσηξε ο αέρας στη σπηλιά του. Εκεί στην έρημο, παρασυρμένη σε μια σπηλιά με βρήκε ο ερημίτης, μ΄ έβαλε σε μια χρυσή κλεψίδρα να μετράω τους αιώνες και τα βράδια που κοιμούνται οι ανέμοι , με τοποθετεί προσεχτικά στην άκρη της σπηλιάς για να μετρήσουμε τ΄αστέρια μαζί.
ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

στον συνοικισμό

  Το Σάββατο το δείλις επήα στον συνοικισμό. Επαραγγείλαμε σουβλάκια που τη Φωτεινή, όπως τον παλιό τζιαιρό. Πότε ήταν ο παλιός τζιαρός; Τό...