ΤΟ ΞΈΡΕΙΣ

Το ξέρεις δεν θα σου μιλήσω τρυφερά, με λέξεις όμορφες και αισθήματα ρηχά. Θα σε βρίσω ίσως μα εσύ θα χαμογελάσεις με τα λεπτά σου χείλη και θα γύρεις λίγο το κεφάλι κοιτώντας με αινιγματικά. Το ξέρεις δε θα σε αγαπήσω. Θα σε μισήσω ίσως μα εσύ θα με ποτίζεις ακόμα ένα ποτήρι φαρμάκι κοιτώντας με προκλητικά. Το ξέρεις δε θα με φέρεις πίσω. Θα σε διώχνω ίσως μα εσύ θα με οδηγείς και πάλι στη φωλιά σου με τα μάτια δεμένα ερμητικά. Το ξέρεις δε θα σ’ ακολουθήσω μα εσύ γύρω μου τον κλοιό σου θα κλείσεις ασφυκτικά. Το ξέρεις δε θα σου απαντήσω μα ποτέ δε θα ρωτήσεις αν όλα αυτά τα βρίσκω παρανοϊκά. Το ξέρεις τίποτα δε φοβάμαι μα εσύ με τρομάζεις εφιαλτικά. Έλα λοιπόν, το ξέρω πια δε θα μου μιλήσεις τρυφερά, έχουν χάσει το νόημα τους οι όμορφες λέξεις ξαφνικά. Θα με βρίσεις ίσως μα εγώ θα σου χαμογελάσω με τα υγρά μου χείλη και θα ζαλίζω πάλι το κεφάλι κοιτώντας σε βαθιά. Το ξέρω δε θα μ΄αγαπήσεις. Θα με μισήσεις ίσως μα εγώ μπροστά σου θα λικνίζομαι πάλι κοιτώντας σε προκλητικά. Το ξέρω δε θα σε φέρω πίσω. Θα με διώχνεις ίσως μα εγώ θα σε οδηγώ και πάλι στο κορμί μου που ζει για σένα αποκλειστικά. Το ξέρω δε θα μου απαντήσεις μα ποτέ δε θα ρωτήσω γιατί τα λόγια δεν είναι πειστικά. Το ξέρω τίποτα δε φοβάσαι μα εγώ σε τρομάζω μοναδικά. Έλα λοιπόν. Κοίταξε με όσο σε κοιτώ. Βρίσε με και εγώ θα μένω εδώ. Μίσησε με όσο σε μισώ. Φόβισε με όσο σε φοβίζω εγώ. Ακολούθησε με στο κενό. Κράτησε με όσο θα πέφτω εγώ. Κοίταξε με, μύρισε με, άγγιξε με, σε προκαλώ. Βασάνισε με και παράτησε με, πόνεσε με, πάρε φωτιά και πυρπόλησε με, πέθανε με, στην κόλαση ρίξε με και για αιώνες βασάνισε με, θα αναστηθώ και πάλι , μόνο για σένα να είμαι εδώ. Το ξέρεις δε θα σου μιλήσω τρυφερά, με όμορφα λόγια ποιητικά. Την κόλαση που ζεις, θα σου θυμίζω φανατικά.
Ησύχασε, κοιμήσου τώρα, ακούμπησε το κεφάλι σου στα γόνατα μου, κλείσε τα μάτια, νιώσε τα χέρια μου στα μαλλιά σου, την ανάσα μου στο αυτί σου, τα δόντια μου ν’ αφήνουν δύο μικρά σημαδάκια στο λαιμό σου, δώσε μου τον παλμό σου. Όταν ξυπνήσεις θα σαι αθάνατος, έχυσα το αίμα σου μέσα στο δικό μου, καλωσόρισες στο βασίλειο μου, γονάτισε, κλάψε όσο θέλεις και μετάνιωσε, η φλέβα στο λαιμό σου άδειασε. Τώρα η ψυχή σου μου ανήκει.

ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)