Πρόσφατα ερωτηθηκα
Ξέρεις από την αρχή αν ο συγκεκριμένος κάποιος είναι ο ένας;
Η απάντηση μου είναι
Αν μέσα σου νιώθεις πέραν πάσης αμφιβολίας ό,τι είναι ο ένας τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι.
Ίσως να μην συνεχίσει να είναι ο ένας του χρόνου ή μετά από δέκα χρόνια, τώρα όμως, αν τον κοιτάζεις και λιώνεις και δεν θέλεις να κοιτάξεις κανέναν άλλον τότε ναι, σήμερα είναι ο ένας.
Αν ήταν ο Ένας δε θα με ρωτούσες σαν, αντίθετα θα μιλούσες για εκείνον ακατάπαυστα και με γεμάτα ενθουσιασμό μάτια θα μου περιέγραφες γιατί και πώς μέχρι που θα έπειθες και μένα ότι ναι, είναι ο ένας.
Με ρωτας όμως...
Και όσοι ρωτούν τον εαυτό τους και τους φίλους τους ξέρουν βαθιά μέσα τους την αλήθεια.
Απλά υπάρχει εκείνο το παζάρεμα που γίνεται μέσα στον καθένα σε μια κρίσιμη ηλικία , σε μια κρίσιμη καμπή, όπου υπάρχει από τη μια η απειλή της μοναξιάς και από την άλλη ο άμεσα προσφερόμενος, εκείνος εσύ που προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου να αγαπήσει.
Κάπως έτσι χάνονται χρόνια και ζωές από εξαρχής λάθος Επιλογές, επιλογές που γίνονται υπό την πίεση του τρομαχτικού φόβου της μοναξιάς.
Κάπως έτσι σπαταλάς τη ζωή σου για να καταλήγεις στα σαράντα η πενήντα σου να παραδέχεσαι ότι ναι τελικά ήταν λάθος επιλογή εξ αρχής και το ήξερες .
Κάπως έτσι καταλήγεις να βιώνεις ετεροχρονισμένα αυτό που προσπαθούσες να αποφύγεις. Την μοναξιά σου. Τον εαυτό σου.
Η μοναξιά όμως είναι μια θητεία που αν δεν την περάσεις όταν πρέπει θα κληθείς αργότερα. Η μαλακία είναι ότι όταν είσαι πια σαράντα η πενήντα και έρθει η ώρα για τη θητεία είναι αργά για πολλά πράγματα και πιο σκληρή η ζωή.
Έχεις πολλά να σκεφτείς και να αντιμετωπίσεις. Και είσαι πολύ κουρασμένος.Και εκείνη η τότε λάθος επιλογή δεν διορθώνεται τσακ μπαμ . Χτίζω τη μια μέρα, ξηλώνω την άλλη, ξαναχτίζω πάλι.
Δεν πάει έτσι. Το πρώτο χτίσμα αυτό που δεν θέλεις πια γίνεται συντρίμμια. Συντρίμμια που θέλουν χρόνο και κόπο να καθαρίσουν. Μια ζωή που πρέπει να ξαναχτιστεί.
Γι αυτό, φίλη και φίλοι, λέω μην γατζώνεσαι σε κάποιον, αν νιώθεις μέσα σου ότι δεν είναι αληθινό, απλά και μόνο γιατί δεν υπάρχει κάποιος άλλος. Μην φοβάσαι να μείνεις μόνος. Μείνε μόνος. Δεν πεθαίνεις. Τράβα το ζόρι απ την αρχή.
Στρώσε ζωή και συνείδηση!
Μάθε πρώτα ποιος είσαι εσύ, αφουγκράσου τον εαυτό σου, τις σκέψεις σου, τους φόβους σου, τα θέλω σου και κατόπιν ξεκίνα το ταξίδι της συνάντησης σου με κάποιον άλλο. Πριν αναζητήσεις σύντροφο μάθε να είσαι αυτόνομος, γιατί αν δεν λειτουργείς αυτόνομα και δεν έχεις μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου μέχρι το τελευταίο του ψεγάδι, δεν θα μπορέσεις ποτέ να είσαι ένας καλός σύντροφος.
Αγάπησε εσένα για να αγαπήσεις και τον άλλο, αν βλέπεις τον εαυτό σου και βλέπεις πληγές, θυμό και απογοήτευση, αυτά θα αντανακλάς και στον άλλο.
Η απάντηση μου είναι
Αν μέσα σου νιώθεις πέραν πάσης αμφιβολίας ό,τι είναι ο ένας τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι.
Ίσως να μην συνεχίσει να είναι ο ένας του χρόνου ή μετά από δέκα χρόνια, τώρα όμως, αν τον κοιτάζεις και λιώνεις και δεν θέλεις να κοιτάξεις κανέναν άλλον τότε ναι, σήμερα είναι ο ένας.
Αν ήταν ο Ένας δε θα με ρωτούσες σαν, αντίθετα θα μιλούσες για εκείνον ακατάπαυστα και με γεμάτα ενθουσιασμό μάτια θα μου περιέγραφες γιατί και πώς μέχρι που θα έπειθες και μένα ότι ναι, είναι ο ένας.
Με ρωτας όμως...
Και όσοι ρωτούν τον εαυτό τους και τους φίλους τους ξέρουν βαθιά μέσα τους την αλήθεια.
Απλά υπάρχει εκείνο το παζάρεμα που γίνεται μέσα στον καθένα σε μια κρίσιμη ηλικία , σε μια κρίσιμη καμπή, όπου υπάρχει από τη μια η απειλή της μοναξιάς και από την άλλη ο άμεσα προσφερόμενος, εκείνος εσύ που προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου να αγαπήσει.
Κάπως έτσι χάνονται χρόνια και ζωές από εξαρχής λάθος Επιλογές, επιλογές που γίνονται υπό την πίεση του τρομαχτικού φόβου της μοναξιάς.
Κάπως έτσι σπαταλάς τη ζωή σου για να καταλήγεις στα σαράντα η πενήντα σου να παραδέχεσαι ότι ναι τελικά ήταν λάθος επιλογή εξ αρχής και το ήξερες .
Κάπως έτσι καταλήγεις να βιώνεις ετεροχρονισμένα αυτό που προσπαθούσες να αποφύγεις. Την μοναξιά σου. Τον εαυτό σου.
Η μοναξιά όμως είναι μια θητεία που αν δεν την περάσεις όταν πρέπει θα κληθείς αργότερα. Η μαλακία είναι ότι όταν είσαι πια σαράντα η πενήντα και έρθει η ώρα για τη θητεία είναι αργά για πολλά πράγματα και πιο σκληρή η ζωή.
Έχεις πολλά να σκεφτείς και να αντιμετωπίσεις. Και είσαι πολύ κουρασμένος.Και εκείνη η τότε λάθος επιλογή δεν διορθώνεται τσακ μπαμ . Χτίζω τη μια μέρα, ξηλώνω την άλλη, ξαναχτίζω πάλι.
Δεν πάει έτσι. Το πρώτο χτίσμα αυτό που δεν θέλεις πια γίνεται συντρίμμια. Συντρίμμια που θέλουν χρόνο και κόπο να καθαρίσουν. Μια ζωή που πρέπει να ξαναχτιστεί.
Γι αυτό, φίλη και φίλοι, λέω μην γατζώνεσαι σε κάποιον, αν νιώθεις μέσα σου ότι δεν είναι αληθινό, απλά και μόνο γιατί δεν υπάρχει κάποιος άλλος. Μην φοβάσαι να μείνεις μόνος. Μείνε μόνος. Δεν πεθαίνεις. Τράβα το ζόρι απ την αρχή.
Στρώσε ζωή και συνείδηση!
Μάθε πρώτα ποιος είσαι εσύ, αφουγκράσου τον εαυτό σου, τις σκέψεις σου, τους φόβους σου, τα θέλω σου και κατόπιν ξεκίνα το ταξίδι της συνάντησης σου με κάποιον άλλο. Πριν αναζητήσεις σύντροφο μάθε να είσαι αυτόνομος, γιατί αν δεν λειτουργείς αυτόνομα και δεν έχεις μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου μέχρι το τελευταίο του ψεγάδι, δεν θα μπορέσεις ποτέ να είσαι ένας καλός σύντροφος.
Αγάπησε εσένα για να αγαπήσεις και τον άλλο, αν βλέπεις τον εαυτό σου και βλέπεις πληγές, θυμό και απογοήτευση, αυτά θα αντανακλάς και στον άλλο.
Αν δεν είσαι εσύ ευτυχισμένος δεν θα κάνεις κανέναν ευτυχισμένο, απλά εκείνος θα είναι ένα δεκανίκι που θα σε βοηθά να αντέξεις τη δυστυχία σου και όχι εκείνος με τον οποίο θα μοιραστείς τη χαρά σου.
Κοίταζε τον άλλο στα μάτια και λεγε το σ αγαπώ μόνο αν το εννοείς. Ξέρεις .. ξέρεις για ποιο σ αγαπώ μιλώ.
Κοίταζε τον άλλο στα μάτια και λεγε το σ αγαπώ μόνο αν το εννοείς. Ξέρεις .. ξέρεις για ποιο σ αγαπώ μιλώ.
Ένα πράγμα πρέπει να σημαίνει το σ αγαπώ " δε θέλω να σε χάσω γιατί είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που ήρθε στη ζωή μου, το αναγνωρίζω και γι αυτό σε θέλω" όχι γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα αλλά γιατί αν και μπορώ δε θέλω.
Επιλέγω εσένα. Επιλέγω εσένα, κάθε μέρα εσένα, κάθε ώρα εσένα, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.
Αυτό που το λες και πονάει η καρδιά σου. Αυτό που κάθεσαι και κλαις μήπως πάθει κάτι. Αυτός !! Ο ένας !! Που από την πρώτη στιγμή ήξερες ότι είναι αυτός. Η αγάπη και το δέσιμο δεν είναι τα μακρινά ταξίδια ούτε τα κέντρα διασκέδασης, ούτε οι μεγάλες εμπειρίες, ούτε τα πλούτη. Η αγάπη και το δέσιμο είναι οι δυσκολίες, είναι τα προβλήματα, είναι τα εμπόδια. Αγάπη είναι η βαθιά πεποίθηση που σου δίνει εκείνος, εκείνη η διαβεβαίωση που λέει, ό, τι μέλλεται να περάσεις στη ζωή σου, θα είναι εκεί, δίπλα σου, να σε κρατά σφικτά από το χέρι. Δε θα σε εγκαταλείψει, δε θα σε κάνεις να νιώσεις ποτέ ότι είσαι κάτι λιγότερο από το σημαντικότερο, δε θα σε αφήσει να ζεις μέσα στη σιωπή, δε θα έχει πρόβλημα να μοιραστεί με την ίδια άνεση της μέρες της λύπης όπως και τις μέρες της χαράς, γιατί ξέρει ό,τι δεν είναι το τι μοιραζόμαστε που έχει σημασία, αλλά το ό,τι είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο, για να μοιραζόμαστε τα πάντα.
Ο Καζαντζάκης λέει "μια γυναίκα πρέπει να την αγαπάς τόσο πολύ, που να μην της περάσει καν η ιδέα πως κάποιος άλλος θα την αγαπήσει περισσότερο" αν δεν την αγαπάς τόσο, άφησε κάποιον άλλο να το κάνει."
και η γυναίκα λέει "έναν άντρα πρέπει να τον αγαπάς τόσο πολύ, που την ώρα που θα περνάει την είσοδο του σπιτιού του, να νιώθει ότι είναι "βασιλιάς" ακόμα και την ώρα που επιστρέφει από τη δουλειά, ντυμένος με παλιόρουχα" Αν δεν τον αγαπάς τόσο άφησε κάποιαν άλλη να το κάνει.
Ο κάθε ένας αξίζει μια θέα στο πέλαγο και έναν άνθρωπο δικό του !!
ΜΣ (2016-2018)
Ο Καζαντζάκης λέει "μια γυναίκα πρέπει να την αγαπάς τόσο πολύ, που να μην της περάσει καν η ιδέα πως κάποιος άλλος θα την αγαπήσει περισσότερο" αν δεν την αγαπάς τόσο, άφησε κάποιον άλλο να το κάνει."
και η γυναίκα λέει "έναν άντρα πρέπει να τον αγαπάς τόσο πολύ, που την ώρα που θα περνάει την είσοδο του σπιτιού του, να νιώθει ότι είναι "βασιλιάς" ακόμα και την ώρα που επιστρέφει από τη δουλειά, ντυμένος με παλιόρουχα" Αν δεν τον αγαπάς τόσο άφησε κάποιαν άλλη να το κάνει.
Ο κάθε ένας αξίζει μια θέα στο πέλαγο και έναν άνθρωπο δικό του !!
ΜΣ (2016-2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου