Το παγωτό

 Θα πάω και πάλι στο ντιβάνι, επιβάλλεται μια επίσκεψη, μια εφ όλης της ύλης συζήτηση.

Αυτή τη φορά μου ήταν  δύσκολο να βρω τα αίτια και τις επεξηγήσεις μέσω της εκλογίκευσης. 

Ο πόνος ήταν έντονος και το αίσθημα της αδικίας εντονότερο.

-          Καλησπέρα

-          Καλώς την

-          Τι σε απασχολεί σήμερα;

-          Ο  έλεγχος

-          Ξεκίνα.

-          Ο άνθρωπος είναι πιο ανοιχτός στο να δεχτεί ένα τέλος όταν συνειδητοποιεί ότι έχει κλείσει ο κύκλος, έχουν γίνει όλα όσα έπρεπε να γίνουν, εξαντλήθηκαν όλες οι προσπάθειες και απλά πρέπει να προχωρήσει.   Και εγώ είμαι ένας άνθρωπος που πάντα και πάνω από όλα ήθελα να έχω την αίσθηση του ελέγχου ακόμα και στο πώς και πότε θα τελείωνε κάτι. Όχι όμως αυτή τη φορά. Αυτή τη φορά αποφάσισε κάποιος άλλος για μένα.

-          Πώς νιώθεις όταν σου επιβάλλουν κάτι. Όταν κάποιος άλλος αποφασίζει για σένα;

-          Καταρχάς αντίδραση.  Ζητάω εξηγήσεις ! Πώς τολμάς να το κάνεις αυτό σε μένα;

-          Απευθυνόμενος;

-          Σε εκείνον που αποφάσισε και για τους δυο μας, χωρίς εμένα. Σε εκείνον, στη ζωή, στον Θεό στο σύμπαν και σε όποιον εκεί έξω παίζει ζάρια με τις ζωές μας.

-          Τι άλλο ένιωσες;

-          Θυμό !

-          Γιατί;

-          Γιατί ; Σκέψου ένα παιδάκι να κάθεται σε ένα παγκάκι, σε ένα πάρκο, μια ηλιόλουστη μέρα, ότι πολλή ζέστη κάνει, ούτε κρύο, είναι απλά μια όμορφη μέρα και κρατάει  ένα παγωτό. Θυμάσαι πώς ένιωθες όταν ήσουν παιδάκι και κρατούσες το παγωτό;

-          Πώς είναι το παγωτό;

-          Είναι χωνάκι αλλά τυλιγμένο με χαρτί. Και εσύ ξετυλίγεις προσεχτικά το περιτύλιγμα, πολύ προσεχτικά για να μην χαλάσει το σχήμα το παγωτού. Τα σάλια σου τρέχουν πριν το γευτείς καν. Γλύφεις τα κομματάκια σοκολάτας πάνω στο χαρτί, σηκώνεσαι και πετάς το χαρτί στο καλάθι, αφού το διπλώσεις προσεχτικά.

-          Πολύ οικολογικά συνειδητοποιημένο είναι αυτό το παιδάκι

-          το θέμα είναι το χαρτί να βρίσκεται στον κάλαθο του πάρκου, και όχι κάπου που θα κινδυνεύει να το πάρει ο αέρας, γιατί το παιδάκι θέλει να απολαύσει το παγωτό με την ησυχία του.

-          Κατανοητό.

-          Ρίχνει το περιτύλιγμα στο καλάθι λοιπόν και κάθεται με το παγωτό στο χέρι και αρχίζει να γεύεται το παγωτό. Είναι η πιο υπέροχη γεύση που μπορείς να φανταστείς. Κλείνει τα μάτια και απολαμβάνει. Και μετά, το παγωτό του πέφτει από το χέρι και σε κλάσματα δευτερολέπτων το παγωτό βρίσκεται στο χώμα. Είδες ποτέ πώς οργίζεται ένα παιδάκι όταν του πέφτει το παγωτό στο χώμα;

-          Ναι. Είναι απίστευτο το πόσο θυμό μπορεί να κρύβει μέσα του ένα μικρό πλασματάκι.

-          Και το πείσμα. Ο θυμός και το πείσμα. Γιατί το παιδάκι ζει για το τώρα. Και τώρα είχε προετοιμαστεί, μέσα στο μικρό του μυαλουδάκι είχε μετρήσει πόσες φορές περίπου θα γλύψει το παγωτό μέχρι να φτάσει στο σημείο που ξεκινά το χωνάκι, πόσες δαγκωματιές θα χρειαστεί το χωνάκι μέχρι να φτάσει στο καλύτερο μέρος της διαδικασίας, στην ακρούλα στο χωνάκι που έχει  την σκληρή σοκολάτα.

-          Άσχετο αν στεκόταν πάνω από το ψυγείο στο περίπτερο δέκα λεπτά μέχρι να διαλέξει.

-          Άσχετο. Τώρα είχε διαλέξει και είχε προετοιμαστεί και ήθελε να φάει το παγωτό του.  Αναγνωρίζεις τον θυμό;

-          Τον αναγνωρίζω. Το παιδάκι είναι θυμωμένο με τον εαυτό του, που του έπεσε το παγωτό.

-          Ναι φυσικά. Με το παγωτό λίγο δύσκολο να θυμώσεις. Με τον εαυτό του είναι θυμωμένο, έχεις δίκαιο, με τα μικρά δαχτυλάκια, που ήταν ανίκανα να κρατήσουν ένα παγωτό για όση ώρα χρειαζόταν για να φαγωθεί.

-          Μιλάς για το ανικανοποίητο, το απωθημένο;

-          Όχι ! Το απωθημένο είναι κάτι που δεν δοκίμασες ποτέ, κάτι που φαντάζεσαι το πώς θα ήταν.  Το απωθημένο δεν παράγει θυμό, παράγει κάτι άλλο, μια θλίψη ίσως, μια μιζέρια, μια ανάγκη να κρατηθείς από κάτι που δε γεύτηκες, απλά φαντάζεσαι.

-          Τότε

-          Θυμός παράγεται όταν υπάρχει η βεβαιότητα ότι η συγκεκριμένη πηγή θα σου δώσει ηδονή, μια ηδονή που έχεις ήδη γευτεί, μια γεύση που σου άρεσε, σου άρεσε πολύ, την θέλεις, την αναζητάς, έχεις εθιστεί σε αυτήν, και διακόπτεται αναίτια και βίαια, τη στιγμή που η δική σου πείνα δεν έχει χορτάσει.

-          Μιλάμε ακόμα για παγωτά;

-          Όχι ! απλά σου έδωσα ένα παράδειγμα για να σου εξηγήσω ότι είτε μιλάμε για ένα παιδάκι είτε για έναν ενήλικα οι αντιδράσεις είναι ακριβώς οι ίδιες.

-          Και πότε θυμώνει ένα παιδάκι;

-          Όταν αποφασίζουν άλλοι και εκείνο πρέπει να υπακούσει. Όταν του λένε να πάει για ύπνο ενώ παίζει ακόμα η αγαπημένη του σειρά κινουμένων σχεδίων, όταν του λένε να φάει μπρόκολο όταν εκείνο θέλει σοκολάτα, όταν έρχεται ένα μικρότερο παιδάκι και του παίρνει την αγαπημένη του κούκλα από τα χέρια. Και εκεί βλέπεις τη βασική διαφορά στις ανθρώπινες αντιδράσεις.

-          Δηλαδή

-          Δηλαδή. Δηλαδή. Δηλαδή. Με κούρασες.

-          Αφού εσύ θέλεις συνέχεια να μιλάς με παραδείγματα και ιστορίες.

-          Αφού μόνον έτσι μπορώ να σε κάνω να καταλάβεις

-          Ωραία προχώρα λοιπόν.

-          Κάτσε να το σκεφτώ σωστά. Χάθηκα

-          Μιλούσαμε για την επιβολή

-          Για την επιβολή, ναι. Οι γονείς μας επιβάλλουν το πότε θα κοιμηθούμε, το πότε θα φάμε, το τι θα φάμε, να διαβάσουμε, να βάλουμε τα εμβόλια μας μπλα μπλα μπλα

-          Σωστό

-          Και κάποια από αυτά μας ενοχλούν, κάποια ίσως μας πονούν, σε κάποια αντιδρούμε

-          Σωστό

-          Γιατί εμάς μας νοιάζει σαν παιδάκια μας νοιάζει το εύκολο, το ευχάριστο, το ανώδυνο

-          Έτσι

-          Και όλη μας η παιδική ηλικία είναι μια υποταγή σε κανόνες άλλων, υπακοή, συμβιβασμός

-          Γιατί όμως υποτασσόμαστε, γιατί υπακούμε, γιατί διαπραγματευόμαστε; Το σκέφτηκες ποτέ;

-          Ναι, επειδή ξέρουμε το συμφέρον μας από πολύ νωρίς. Ξέρουμε ότι εκείνοι θα μας ταΐσουν, θα μας ποτίσουν, εξαρτάται η ζωή μας από εκείνους και αναγκαστικά γινόμαστε μικρά πειθήνια χαριτωμένα και υπάκουα παιδάκια για να εξαγοράσουμε τις υπηρεσίες τους. Ενώ

-          Ενώ στην ουσία είμαστε μικρά εγωιστικά  τερατάκια που θέλουμε να γίνεται το δικό μας. 

-          Πάμε και τρώμε μια ακόμα σοκολάτα κρυφά όταν δεν βλέπουν

-          Ανάβουμε ξανά την τηλεόραση μόλις πάνε για ύπνο.

-          Φεύγουμε κρυφά πηδώντας από το μπαλκόνι μόλις κοιμηθεί η γιαγιά, για να πάμε να παίξουμε με τους φίλους μας

-          Σκαλίζουμε τη μύτη ενώ μας είπαν ότι είναι αηδιαστικό

-          Χαϊδευόμαστε αν και ξέρουμε ότι πρέπει να το κάνουμε όταν δεν βλέπει κανείς.

-          Εκεί το πήρες εδώ το έφερες

-          Σόρρυ, μόνο του πάει. Τελικά πολύ επικριτική είσαι.

-          Μπα καθόλου, απλά έχει το καυστικό και σαρκαστικό χιούμορ του άλτερ έγκο σου

-          Ποια είναι η λέξη κλειδί του έγκο μου λοιπόν;

-          Σεξ

-          Και του άλτερ έγκω μου μάι ντάρλιγκ

-          ΣεΞες μπροστά από καθρέφτη. Τώρα τι κάνεις;

-          Σκέφτομαι την τελευταία φορά που έφαγα παγωτό. Εσύ;

-          Την τελευταία φορά που έκανα σεξ.

-          Και λοιπόν;

-          Ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο σεξ που μπορείς να κάνεις;

-          Για πες

-          Σκέψου μια σχέση μονότονη, συμβατική, όπου έχεις μάθει καλά τον σύντροφο σου. Και όχι μόνο τον έχεις μάθει, με την έννοια του ξέρεις που θα τον αγγίξεις και πώς, αν του αρέσει αυτό και το άλλο, αλλά έχεις την βεβαιότητα στο μυαλό σου ότι με αυτόν τον άνθρωπο βιώνεις κάτι προβλέψιμο, μη αναστρέψιμο, μια ροή ήρεμη, όπως μια διαδρομή όχι σε μια θάλασσα με φουρτούνες, αλλά σε ένα ποταμόπλοιο, που πλέει αργά και σταθερά.

-          Μια χαρά !

-          Μια χαρά δε λέω. Αλλά δεν έχει την υπέρτατη διέγερση και απόλαυση.

-          Τότε πότε; Για πότε μιλάς; Για την πρώτη φορά;

-          Όχι η πρώτη φορά είναι λίγο αμήχανη για να παράξει σπουδαία αποτελέσματα. Είναι μια επίδειξη ικανοτήτων πάνω σε ένα σώμα που δεν γνωρίζεις, που δεν πρόλαβες ακόμα να αγαπήσεις. Όχι όχι, καμία σχέση.

-          Τότε;

-          Την υπέρτατη απόλαυση την νιώθεις όταν γνωρίζεις καλά την γεύση του.  Όταν είσαι εθισμένος στην συγκεκριμένη γεύση.  Σκέψου την τελευταία ερωτική επαφή πριν και μετά από έναν μεγάλο πόλεμο ή πριν και μετά από μια μεγάλη εγκατάλειψη.  Σκέψου κάποιον που αποφασίζει να κόψει το τσιγάρο και ανάβει το τελευταίο του τσιγάρο.  Ξέρει ότι είναι το τελευταίο και τέρμα πάει τελείωσε.

-          Αυτό είναι το πριν.. και το μετά;

-          To μετά. Το σεξ που ακολουθεί το τέλος ή εκείνο που ήσουν πεπεισμένος ότι ήταν το τέλος, είναι ότι πιο ηδονικό μπορεί να σου συμβεί.

-          Να τους συμβεί.

-          Να τους συμβεί.

-          Πάρε μια ανάσα.

-          Έλα να την πάρουμε μαζί.

-          Γιατί ;

-          Γιατί είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία. Να χάνεις εκείνο που θέλεις, ενώσω το θέλω σου είναι μια φλόγα που καίει μέσα σου, σαν μια θανατική καταδίκη που σου επιβάλλεται, μια καταδικαστική απόφαση χωρίς δικαίωμα άσκησης έφεσης. Το μεγαλύτερο χαστούκι που μπορεί να σου δώσει η ζωή. Και μετά, ενώ κάθεσαι στο κελί σου και απλά μετράς της μέρες σου, έρχεται η χάρη. Μια δεύτερη ευκαιρία.

-          Λίγο σκληρό παράδειγμα χρησιμοποίησες αλλά εντάξει καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις.

-          Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κανέναν δεν αγαπάς ολοκληρωτικά αν δεν τον χάσεις πρώτα και κυρίως τον εαυτό σου. Πρέπει να τον χάσεις για να τον βρεις, πρέπει να τον απολέσεις για να δεις πόσο χώρο καταλάμβανε μέσα σου. Πρέπει να τον χάσεις ολοκληρωτικά και τελεσίδικα πριν νιώσεις το μεγαλείο της παρουσίας του.  Και αυτό το χάσιμο του εαυτού σου, γιατί ο άλλος δεν είναι τίποτε περισσότερο από το καθρέφτισμα του εαυτού σου, αυτό το χάσμα, το κενό και η ψυχική απώλεια,  κάνουν την ερωτική συνεύρεση να είναι πάνω και πέρα από ένα σωματικό ξέσπασμα.  Είναι η αγωνία, η αναγνώριση, η παραδοχή, η ταπείνωση, το συγγνώμη, η ανάγκη μου να ενωθώ και πάλι με το οικείο μου, με το σώμα σου αλλά στην ουσία με τον εαυτό μου, γιατί όσο έλειπες εσύ, εμένα δεν άντεχα και με μένα ήμουν θυμωμένος.

-          Έλα να πάμε πίσω στην αρχή. Είπες ότι ο πόνος ήταν έντονος. Το ξέρεις ότι και ο πόνος είναι ένα είδος πρωτόγονης ηδονής. Το ότι είσαι σε θέση να νιώσεις τον πόνο είναι ένα σημάδι ότι είσαι ζωντανός. Νιώθεις ακόμα πόνο;

-          Όχι συνεχώς. Είναι σαν τροχός που γυρίζει, σαν τη ρουλέτα, και είναι ο θυμός, δίπλα ο πόνος, δίπλα η θλίψη, δίπλα η διέγερση, δίπλα η δύναμη, δίπλα η ελπίδα και μια μπίλια που πετάγεται από το ένα συναίσθημα στο άλλο.

-          Επίσης είπες ότι αυτή τη φορά ήταν δύσκολο να βρεις τις απαντήσεις μέσα από την εκλογίκευση . 

-          Ναι !

-          Θυμάσαι ότι είπαμε και παλαιότερα ότι δεν χρειάζεται να εκλογικεύονται τα πάντα ή να υπάρχουν απαντήσεις για τα πάντα.

-          Θυμάμαι, αν και θα προτιμούσα να έχω πολλές εναλλακτικές απαντήσεις για τον λόγο που συνέβη κάτι και να επιλέγω αυτήν που με παρηγορεί περισσότερο.

-          Τυπική απάντηση ενός ... control freak.

-          Κοίτα ποιος μιλάει.

-          Λοιπόν.  Θα σταθώ λίγο σε ένα σημείο που ανάφερες πιο πάνω.  Στο χάσιμο.

-          Ναι !

-          Υπάρχει η πιθανότητα κάποιες φορές, συνειδητά ή έστω ασυνείδητα να επιδιώκουμε ή μάλλον διορθώνω, να εκδιώκουμε κάτι ωραίο, να το σκοτώνουμε ή να το εξοντώνουμε ενώ είναι στα φόρτε του;

-          Ναι

-          Γιατί;

-          Γιατί;

-          Για πολλές αφορμές. Αλλά στην ουσία όλοι οι αφορμές καταλήγουν στο ίδιο αίτιο. Είναι καθαρά θέμα ελέγχου.  Οτιδήποτε με βγάζει εκτός ελέγχου, εκτός συναισθηματικής τροχιάς, το εκμηδενίζω, το αποδυναμώνω, αφαιρώντας του την ισχύ που έχει επάνω μου. Και καταλήγουμε στην αρχή. Στα μικρά παιδάκια εντός μας.  Ένα μικρό παιδάκι που βλέπει δέκα άλλα παιδάκια να παίζουν και ξαναμπαίνει πίσω στο σπίτι γιατί όποτε πάει να μπει στην παρέα τους τον διώχνουν.  Και μαθαίνει να μην παίζει με μεγάλες παρέες, να βρίσκει ενδιαφέρον στα βιβλία του και στους υπολογιστές του και να είναι μοναχικό. Και μετά συναντά ένα κορίτσι και εκείνο μοναχικό.  Εκείνη του λέει εντάξει θα παίξουμε, αλλά θα παίζουμε ότι θέλω εγώ, θα βάζω τους κανόνες εγώ και εσύ απλά θα ακολουθείς.

-          Αυτό το αυταρχικό πλάσμα είμαι εγώ;

-          Εσύ ! Αυταρχική και χειριστική. Θα είσαι μεν, με όρους δε. Θα δώσεις μεν, μεν ανταλλάγματα δε. Θα παίξεις μεν, αλλά παίξεις μεν αλλά μόνον αν κερδίζεις δε.

-          Είσαι σκληρή.

-          Απλά δίκαιη. Και σου τα λέω εγώ, γιατί είσαι τόσο αυτάρεσκη και εύθικτη που μόνον από εμένα δέχεσαι να τα ακούσεις. Ακούς;

-          Ακούω.

-          Καταλαβαίνεις ;

-          Καταλαβαίνω.

-          Κοίταξε τα δικά σου θέματα ελέγχου.  Γιατί ήρθες εδώ ; Γιατί πονάς ;

-          Πονώ γιατί

-          Γιατί εσύ ήθελες ακόμα να γευτείς, ήθελες ακόμα να παίξεις, ήθελες ακόμα να ζήσεις, αλλά κάποιος άλλος αποφάσισε αντί εσένα, για εσένα, και σου είπε εγώ φεύγω, δεν παίζω άλλο, κουράστηκα. Και εσύ θύμωσες και θίχτηκες και πληγώθηκες.

-          Ναι !

-          Γιατί ένιωσες και καλά ότι δεν έκλεισε ο κύκλος και εξαντλήθηκαν όλες οι προσπάθειες.  

-          Ναι .

-          Καλά αλλά ποιος σου είπε ρε διάολε ότι ο κύκλος κλείνει όποτε αποφασίζεις εσύ;

-          Καλά ηρέμησε, μην με πάρεις με τις πέτρες.

-          Ξέρεις την συνέχεια στην ιστορία με το παιδάκι που του έπεσε το παγωτό;  Ο μπαμπάς του αμέσως του φέρνει ένα άλλο παγωτό αλλά εκείνο είναι τόσο οργισμένο που του έπεσε το άλλο παγωτό που μόλις ο μπαμπάς του δώσει το επόμενο πάει και το ρίχνει στον κάλαθο. Από πείσμα και μόνο γιατί ήθελε το άλλο παγωτό. Και τότε πεισματώνει και ο μπαμπάς του και το παιδάκι μένει νηστικό.

-           

-           

-           

-