Η πίστη...
..η πίστη δεν είναι θέμα επιλογής ούτε κάτι το οποίο μπορεί να επιβάλει κάποιος στον εαυτό του..
Η πίστη , η αγαπη, ο πόθος, η αφοσίωση είναι απόλυτα συναισθήματα που δεν επιδέχονται συμβιβασμό, μόνα τους γεννιούνται μέσα μας και μας πλημμυρίζουν, εκείνα μας επιβάλλονται και όχι το αντίθετο, κανένας ποτέ δεν μπόρεσε ούτε θα μπορέσει να επιβάλει στον εαυτό του είτε να ποθήσει, είτε να αγαπήσει κάποιον.
Αν νιώσεις έλξη πόθο, και αν αυτά εξελιγκτούν σε κάτι δυνατότερο απλά θα συμβεί, χωρίς να το έχεις επιλέξει, με πλήρη ισχύ και δεν μπορεις να κανεις τιποτα γι αυτό
Κάπως έτσι η αγαπη σε διδάσκει την εξουσία της
Δε σε κάνει πιστό όταν δεν επιλέγεις κάποιαν άλλη
Αλλα όταν δεν μπορεις να διανοηθεις κάποιον άλλη να παίρνει τη θέση της, θεωρείς ανίερο και αηδιαζεις στη σκέψη ενός ξένου αγγιγματος, δε σε αφορά το τι περνα μπροστά σου, δε σε εντυπωσιάζει καμια , δεν μπορεις καν να φανταστείς άλλη ακόμα κι όταν εισαι μόνος
ούτε πιστή είσαι γιατί κοιμάσαι δίπλα του
πιστή είσαι όταν είτε κοιμάσαι είτε δεν κοιμάσαι δίπλα του, δεν μπορείς να κοιμηθείς δίπλα σε άλλον
όταν δεν μπορείς να ανεχτείς στη σκέψη κάποιου άλλου να σε αγγίζει, κάποιον άλλο να σε φιλά, έστω να σε φλερτάρει, ο οποιοσδήποτε άλλος σου φαίνεται αστείος, ασήμαντος, μηδαμινός
Ολα αυτα η τα νοιώθεις η δεν τα νοιώθεις γι αυτό μην το ψάχνεις πολυ
Δεν εχει ουτε πως, ούτε γιατί, ούτε για ποσο , η πίστη είναι μια αορίστου χρόνου καταδίκη που αυτοεπιβαλλεται, αν η καρδιά σου είναι αφοσιωμένη σε έναν και μόνον άνθρωπο, τότε έτσι θα είναι και μόνον η καρδιά σου ξέρει το γιατί και για πόσο. Όταν πάψει να υφίσταται θα εισαι ο πρώτος που θα το ξέρεις η η πρώτη και υπάρχει και η πιθανότητα να έχουν αλλάξει τα δικά σου συναισθήματα και να μην το αντιλαμβάνεσαι καν και αντί αυτού να νομίζεις ότι είναι τα συναισθήματα του άλλου που έχουν αλλάξει, γιατί είναι πιο εύκολο να κατηγορείς εκείνον/ην από το να παραδεχτείς ότι είναι μέσα σου το θέμα..
Πόσες φορές δεν στάθηκες απέναντι σε κάποιον και τον κατηγορείς "δε μ' αγαπάς πια" και μετά όταν μένεις μόνος σου σε κοιτάζει η αλήθεια κατάματα. Εσύ είσαι αυτός που δεν αγαπάς πια.
Θα είναι τότε που θα κλείνεις τα μάτια και θα αρχίζει η φαντασία να κανει δοκιμές σε αλλα πρόσωπα μέχρι να βρει το καταλληλο για να λειτουργησεις.
Στην πορεία της ζωής μας θα αρέσουμε και θα μας αρέσουν, όπως θα απορρίψουμε και θα μας απορρίψουν. Είναι η φυσική πορεία της ζωής, Και όσο πιο νωρίς καταλάβεις ότι δεν κάνουν όλοι για όλους, τόσο ευκολότερα προχωράς με τη ζωή σου.
Να είσαι επιεικής με τους ανθρώπους, γιατί οι άνθρωποι είναι συναισθήματα και τα συναισθήματα είναι ένας βυθός που δεν θα μπορέσουμε να εξερευνήσουμε ποτέ ούτε και στον ίδιο μας τον εαυτό
Που ξεκινα η αγαπη; που ξεκινα η πίστη; μέσα μας .. και μόνο μέσα μας , γι αυτό μην ορκιζεσαι για το που θα ρέει αύριο το νερό.
Και ο άλλος ; μπορεί να ζει στον δικο του βυθό.
Γι αυτό από τους ανθρώπους δεν μπορείς να απαιτείς το "πάντα", ούτε και από τον εαυτό σου.
Σε αυτό στο οποίο μπορείς να δεσμευτείς απέναντι στον εαυτό σου και απέναντι στον σύντροφο σου, είναι να είσαι αληθινός, αυτό και μόνο, τόσο αληθινός τόσο την ώρα που τελειώνει όσο και την ώρα που άρχιζε και όταν θα τελειώσει αυτό που νομιζες πως θα κρατούσε για πάντα, να χεις τα μάτια να το δεις, τα θάρρος να το παραδεχτείς και τη δύναμη ψυχής να απελευθερώσεις και να απελευθερωθείς.
Σε αυτό στο οποίο μπορείς να προσβλέπεις στη σχέση σου από το σύντροφο σου είναι στην κοινή πρόθεση. Πρόθεση, διάθεση και αφοσίωση να κάνει ο ένας τον άλλο ευτυχισμένο.
Και πρόθεση για ειλικρίνεια και να έχει την ίδια δύναμη όπως όταν σου έλεγε το σ' αγαπώ να σου το πει και αν πάψει να το νιώθει.
Η πίστη δεν είναι όρκος μονογαμίας ούτε συναισθηματικής δέσμευσης.
Είναι η ηθική δέσμευση να είμαι αληθινός απέναντι στον άλλο για ότι συμβεί στην μεταξύ μας σχέση.
Να μην υποκρίνομαι και να μην υποκρίνεσαι ποτέ και για τίποτε.
να έρχεσαι με αξιοπρέπεια και αν έρθει η ώρα να φύγεις να φεύγεις με αξιοπρέπεια και σεβασμό για ότι έζησες και ένα από καρδιάς ευχαριστώ, για όλες τις όμορφες αληθινές στιγμές, πάντα με αγάπη ♥
Η πίστη , η αγαπη, ο πόθος, η αφοσίωση είναι απόλυτα συναισθήματα που δεν επιδέχονται συμβιβασμό, μόνα τους γεννιούνται μέσα μας και μας πλημμυρίζουν, εκείνα μας επιβάλλονται και όχι το αντίθετο, κανένας ποτέ δεν μπόρεσε ούτε θα μπορέσει να επιβάλει στον εαυτό του είτε να ποθήσει, είτε να αγαπήσει κάποιον.
Αν νιώσεις έλξη πόθο, και αν αυτά εξελιγκτούν σε κάτι δυνατότερο απλά θα συμβεί, χωρίς να το έχεις επιλέξει, με πλήρη ισχύ και δεν μπορεις να κανεις τιποτα γι αυτό
Κάπως έτσι η αγαπη σε διδάσκει την εξουσία της
Δε σε κάνει πιστό όταν δεν επιλέγεις κάποιαν άλλη
Αλλα όταν δεν μπορεις να διανοηθεις κάποιον άλλη να παίρνει τη θέση της, θεωρείς ανίερο και αηδιαζεις στη σκέψη ενός ξένου αγγιγματος, δε σε αφορά το τι περνα μπροστά σου, δε σε εντυπωσιάζει καμια , δεν μπορεις καν να φανταστείς άλλη ακόμα κι όταν εισαι μόνος
ούτε πιστή είσαι γιατί κοιμάσαι δίπλα του
πιστή είσαι όταν είτε κοιμάσαι είτε δεν κοιμάσαι δίπλα του, δεν μπορείς να κοιμηθείς δίπλα σε άλλον
όταν δεν μπορείς να ανεχτείς στη σκέψη κάποιου άλλου να σε αγγίζει, κάποιον άλλο να σε φιλά, έστω να σε φλερτάρει, ο οποιοσδήποτε άλλος σου φαίνεται αστείος, ασήμαντος, μηδαμινός
Ολα αυτα η τα νοιώθεις η δεν τα νοιώθεις γι αυτό μην το ψάχνεις πολυ
Δεν εχει ουτε πως, ούτε γιατί, ούτε για ποσο , η πίστη είναι μια αορίστου χρόνου καταδίκη που αυτοεπιβαλλεται, αν η καρδιά σου είναι αφοσιωμένη σε έναν και μόνον άνθρωπο, τότε έτσι θα είναι και μόνον η καρδιά σου ξέρει το γιατί και για πόσο. Όταν πάψει να υφίσταται θα εισαι ο πρώτος που θα το ξέρεις η η πρώτη και υπάρχει και η πιθανότητα να έχουν αλλάξει τα δικά σου συναισθήματα και να μην το αντιλαμβάνεσαι καν και αντί αυτού να νομίζεις ότι είναι τα συναισθήματα του άλλου που έχουν αλλάξει, γιατί είναι πιο εύκολο να κατηγορείς εκείνον/ην από το να παραδεχτείς ότι είναι μέσα σου το θέμα..
Πόσες φορές δεν στάθηκες απέναντι σε κάποιον και τον κατηγορείς "δε μ' αγαπάς πια" και μετά όταν μένεις μόνος σου σε κοιτάζει η αλήθεια κατάματα. Εσύ είσαι αυτός που δεν αγαπάς πια.
Θα είναι τότε που θα κλείνεις τα μάτια και θα αρχίζει η φαντασία να κανει δοκιμές σε αλλα πρόσωπα μέχρι να βρει το καταλληλο για να λειτουργησεις.
Στην πορεία της ζωής μας θα αρέσουμε και θα μας αρέσουν, όπως θα απορρίψουμε και θα μας απορρίψουν. Είναι η φυσική πορεία της ζωής, Και όσο πιο νωρίς καταλάβεις ότι δεν κάνουν όλοι για όλους, τόσο ευκολότερα προχωράς με τη ζωή σου.
Να είσαι επιεικής με τους ανθρώπους, γιατί οι άνθρωποι είναι συναισθήματα και τα συναισθήματα είναι ένας βυθός που δεν θα μπορέσουμε να εξερευνήσουμε ποτέ ούτε και στον ίδιο μας τον εαυτό
Που ξεκινα η αγαπη; που ξεκινα η πίστη; μέσα μας .. και μόνο μέσα μας , γι αυτό μην ορκιζεσαι για το που θα ρέει αύριο το νερό.
Και ο άλλος ; μπορεί να ζει στον δικο του βυθό.
Γι αυτό από τους ανθρώπους δεν μπορείς να απαιτείς το "πάντα", ούτε και από τον εαυτό σου.
Σε αυτό στο οποίο μπορείς να δεσμευτείς απέναντι στον εαυτό σου και απέναντι στον σύντροφο σου, είναι να είσαι αληθινός, αυτό και μόνο, τόσο αληθινός τόσο την ώρα που τελειώνει όσο και την ώρα που άρχιζε και όταν θα τελειώσει αυτό που νομιζες πως θα κρατούσε για πάντα, να χεις τα μάτια να το δεις, τα θάρρος να το παραδεχτείς και τη δύναμη ψυχής να απελευθερώσεις και να απελευθερωθείς.
Σε αυτό στο οποίο μπορείς να προσβλέπεις στη σχέση σου από το σύντροφο σου είναι στην κοινή πρόθεση. Πρόθεση, διάθεση και αφοσίωση να κάνει ο ένας τον άλλο ευτυχισμένο.
Και πρόθεση για ειλικρίνεια και να έχει την ίδια δύναμη όπως όταν σου έλεγε το σ' αγαπώ να σου το πει και αν πάψει να το νιώθει.
Η πίστη δεν είναι όρκος μονογαμίας ούτε συναισθηματικής δέσμευσης.
Είναι η ηθική δέσμευση να είμαι αληθινός απέναντι στον άλλο για ότι συμβεί στην μεταξύ μας σχέση.
Να μην υποκρίνομαι και να μην υποκρίνεσαι ποτέ και για τίποτε.
να έρχεσαι με αξιοπρέπεια και αν έρθει η ώρα να φύγεις να φεύγεις με αξιοπρέπεια και σεβασμό για ότι έζησες και ένα από καρδιάς ευχαριστώ, για όλες τις όμορφες αληθινές στιγμές, πάντα με αγάπη ♥
φωτό Ξωκλήσι Προφήτη Ηλία στα Νέα Δήμματα, Πάφος Αύγουστος 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου