Πάντα ρει..

Ξημέρωσε Παρασκευή « thank god it’s Friday» που λένε  αν και δεν ισχύει πάντα ..

Για κάποιους  η δουλειά εκτός από πηγή εισοδήματος γίνεται και ένας χώρος όπου θα πάνε με ευχαρίστηση απλά και μόνο για να είναι βρίσκονται λιγότερες ώρες στο σπίτι. Κάπως έτσι και για μένα. Δεν ξυπνώ με χαρά τα σαββατοκυρίακα εκτός αν έχω κάτι προγραμματισμένο να κάνω με κάποιον φίλο ή με την οικογένεια μου. Τα περισσότερα Σαββατοκυρίακα με νευριάζουν, ναι με νευριάζουν μόνο έτσι μπορώ να το χαραχτηρίσω και με νευριάζουν ακόμα περισσότερο τώρα, με τον καύσωνα, που αναγκαστικά περιορίζεσαι σε ένα μικρό χώρο λίγων τετραγωνικών όπως το υπνοδωμάτιο, με αναμμένο συνέχεια το κλιματιστικό, και φοβάσαι να βγεις έξω.

Ο Αύγουστος και ο Ιούλης είναι μήνες αναμονής, ούτε χαράς, ούτε διασκέδασης, μιας αναμονής, να φύγουν, να δροσίσει να μπορέσεις να συνεχίσεις να ζεις σαν άνθρωπος, να κινηθείς κυριολεκτικά. Φυσικό είναι το γραφείο να είναι ένας ασφαλής χώρος για να καταφύγεις μακριά από τη ζέστη και κάπως έτσι λες καλύτερα να δουλεύω παρά να είμαι στο σπίτι.

Η δουλειά και το γραφείο είναι πάντα ένα σταθερό σημείο αναφοράς, ειδικά όταν οι άλλοι τομείς της ζωής σου, είναι ταραγμένοι. Σκέψου ότι περνάς τις χειρότερες καταστάσεις της ζωής σου, προβλήματα, διαζύγια, χωρισμούς, απώλειες αγαπημένων σου και την ίδια στιγμή καλείσαι να σηκωθείς και να πάς δουλειά, γιατί από αυτήν εξαρτάσαι οικονομικά και εσύ και τα παιδιά σου. Και όχι μόνο καλείσαι, αναγκάζεσαι, και έτσι μαθαίνεις, εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να συνεχίζει να λειτουργεί τα μέρη του εγκεφάλου του που σχετίζονται με τα εργασιακά καθήκοντά την ώρα που μέσα σου μπορεί να γίνεται μια ολόκληρη συναισθηματική μάχη για άλλα θέματα. Εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να παράγει έργο ακόμα κι αν μέσα σου είσαι διαλυμένος. Και αυτό βοηθά, πίστεψε με βοηθά, γιατί σε σπρώχνει να ξεπεράσεις καταστάσεις, να είσαι ενεργός σε έναν τομέα και να σηκώνεσαι βρέξει χιονίσει (οκ λίγο υπερβολή το χιονίσει στη Λάρνακα) τελοσπάντων βρέξει δε βρέξει, να σηκώνεσαι, να ντύνεσαι, να μπαίνεις στο αυτοκίνητο, να πηγαίνεις στο γραφείο και να γίνεσαι κάτι που μοιάζει με άνθρωπο χαμογελαστό για οκτώ ώρες της ημέρας.

Δύο πράγματα σώζουν έναν άνθρωπο από την κατάθλιψη, η δουλειά του και τα παιδιά του

Όταν έχεις αυτά έχεις δύο πολύ γερά όπλα για να παλέψεις τα υπόλοιπα

Σήμερα περιμένω τα αποτελέσματα των εξετάσεων των IELTS όχι δεν είχα καμιά όρεξη να κάτσω στα σαρανταένα IELTS ήταν μια ας την πούμε υποχρέωση να προσκομίσω πιστοποιητικό καλής γνώσης της αγγλικής στη δουλειά μου για να πάρω μια θέση προαγωγής. Καλή γνώση αγγλικών είχα, χαρτί όμως δεν είχα και έπρεπε να το πάρω. Έκατσα λοιπόν και εγώ όπως το μαθητούδι, τύπωσα παλιές εξετάσεις και πήρα βοήθεια από τον φίλο μου τον Κρις και με τέσταρε στο ινστιτούτο και τελοσπάντων εκεί που κλωτσούσα και βαριόμουν κατάληξα να απολαύσω αυτή την νέα «πρόκληση» εκμάθησης. Την περίοδο που έκατσα και διάβαζα έμαθα και κάτι άλλο. Ότι μπορούσα αντί να μένω σπίτι, να παίρνω τα «μαθήματα» μου και να πηγαίνω σε καφέ να διαβάζω. Και το δοκίμασα και μου άρεσε να κάθομαι σε έναν μεγάλο πάγκο, δίπλα σε άλλους αγνώστους που και εκείνοι διάβαζαν, και να λύω τις ασκήσεις μου. Αν μου έλεγες πριν δέκα χρόνια ότι θα πήγαινα σε ένα καφέ μόνη μου θα σου έλεγα δεν υπάρχει περίπτωση, θα ένιωθα χαζή. Όμως αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι άνθρωποι και οι συνήθειες και τώρα, παρόλο που τέλειωσαν οι εξετάσεις,  δεν έχω πρόβλημα να πάω στο καφέ, μόνη πια, δίπλα σε άλλους μόνους και να είμαστε όλοι «μαζί» Εκείνο το καφέ πλέον μου θυμίζει ένα τεράστιο σαλόνι όπου στη μια γωνιά κάθεται ο πατέρας και διαβάζει την εφημερίδα του και δίπλα τα έφηβα παιδιά παίζουν ένα επιτραπέζιο.. και παραδίπλα μια μαμά κρατά αγκαλιά το βρέφος της. Ένα υποτυπώδες μοντέλο «οικογένειας» που μας ήρθε εισαγόμενο από το εξωτερικό, γιατί στο εξωτερικό οι άνθρωποι έχει χρόνια που τρώνε μόνοι τους και πίνουν μόνοι τους και πάνε στα καφέ μόνοι τους.

Για μας, στην Κύπρο, την Κύπρο της πυρηνικής οικογένειας ήταν ταμπού να κάνεις κάτι τέτοιο. 

Και όμως  η πυρηνική οικογένεια έμεινε χωρίς πυρήνα, οι άνθρωποι χωρίζουν, οι άνθρωποι μένουν μόνοι και κάνουν εκείνα που τα έβλεπαν στις ταινίες και τους φαίνονταν παράξενα ήθη και έθιμα.

Τα πάντα ρει… έλεγε και ο Μέγας φιλόσοφος.. τα πάντα ρει και εσύ στα πάντα προσαρμόζεσαι ! 

υ.γ. Panta Rhei (Πάντα ρει) είναι η ονομασία μέγαλου οίκου επικοινωνίας στη Ζυρίχη.. το έμαθα πρόσφατα και μου έκαμε εντύπωση που κάποιος Ελβετός αποφάσισε να ονομάσει την εταιρία του Πάντα Ρει, η ελληνική φιλοσοφία παντού και πάντοτε !!!