"έλα να πάμε στο νησί, το λαπτοπ μου εγώ και εσύ "

Υπάρχει κάτι το οποίο ονομάζεται συγχρονικότητα

 Ο ψυχολόγος Carl Jung επινόησε τον όρο συγχρονικότητα, τον οποίο πολλοί πλέον τον γνωρίζουν ή τουλάχιστον τον έχουν ακουστά.

Η συγχρονικότητα είναι όταν εσωτερικά και εξωτερικά γεγονότα έρχονται μαζί κατά έναν τρόπο που δεν μπορεί να εξηγηθεί από την αιτία και το αποτέλεσμα και που έχει νόημα για τον παρατηρητή.

~ Carl Jung

Όπως λέει και ο Γιουνγκ είναι αυτά τα παράξενα γεγονότα που συμβαίνουν, ή αλλιώς συμπτώσεις.. Άλλοι λένε είναι απλά μια σύμπτωση και άλλοι λένε ότι όλα τα γεγονότα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και τίποτα δεν είναι σύμπτωση, το ένα συμβαίνει για να ακολουθήσει το άλλο και το άλλο για να μας οδηγήσει κάπου αλλού κλπ

Συχνά πυκνά μου συμβαίνουν και εμένα ανεξήγητα πράγματα ή συμπτώσεις και μου αρέσει να λέω πάντα ότι έχω μια συμφωνία με το σύμπαν που μου λύνει καταστάσεις σαν από μηχανής θεός ή μου στέλνει οτιδήποτε χρειάζομαι. Δεν θα μπω αυτή τη στιγμή σε παραδείγματα ούτε με ενδιαφέρει να πείσω κανέναν, ο κάθε ένας ερμηνεύει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο και όπως τον εξυπηρετεί αυτόν.

Απλά πρόσφατα μου συνέβη το πιο παράξενο από όλα..

Τον Αύγουστο του 2005, ήμουν διακοπές με την οικογένεια μου στην Πάφο. Τότε μου ήρθε η ιδέα να ξεκινήσω να γράφω μια ιστορία. Και τότε υπολογιστή δεν είχα, πήρα ένα μπλε τετράδιο και άρχισα να γράφω την ιστορία που σκέφτηκα. Στην αρχή το ονόμασα Κασσάνδρα, το όνομα της ηρωίδας, μετά το άλλαξα και το έκανα η Νήσος του Μ. γιατί η μισή ιστορία διαδραματίζεται σε ένα νησί το νησί του Μ. Το προχώρησα αρκετά αλλά μετά το άφησα, δεν ήμουν έτοιμη να ασχοληθώ με κάτι τόσο σοβαρό όσο ένα μυθιστόρημα, έγραψα άλλα πράγματα, ασχολήθηκα με το θέατρο, πέρασαν τα χρόνια, βραβεύτηκα, έμαθα να γράφω, ωρίμασε ο τρόπος της γραφής μου και μας βρήκε αισίως το 2018. Ένας άλλος λόγος που πάντα το άφηνα πίσω το συγκεκριμένο βιβλίο και δεν το τέλειωνα ήταν γιατί  τα κεφάλαια που διαδραματίζονταν στο νησί του Μ. ήθελα να ταξιδέψω εκεί για να τα γράψω.  Ένιωθα ότι ήθελα να έχω τις αυτούσιες εικόνες από το νησί αυτό, να πάω, να κάτσω λίγες μέρες σε ένα ξενοδοχείο, να γυρίσω το νησί, να μπω στις μπαμπ, να περπατήσω, να δω τις ακτές, τα σπίτια, τις μυρωδιές, τα δέντρα κλπ

Όμως δεν πήγα ποτέ μέχρι σήμερα ! Μεσολάβησε το 2013, ο χωρισμός, το διαζύγιο, όλη η νέα προσαρμογή στη νέα μου ζωή, όλα οι οικονομικές και συναισθηματικές ανακατατάξεις το τελευταίο που είχα στο νου μου ήταν να ταξιδέψω μόνη μου σε ένα νησί να γράψω. 'Ασε που μου είχε μπει η ιδέα ότι για να πάω πρέπει να είμαι με τον σύντροφο μου και όχι μόνη μου ούτε με τα μωρά μου, και αφού κανένα δεν είχα, δεν πήγα. Έβρισκα κάτι δικαιολογίες ότι ήταν το οικονομικό κλπ αλλά η αλήθεια είναι ότι ήθελα να το ζήσω όπως το είχα στο μυαλό μου και τίποτε λιγότερο. Τελικά, αφού το δικό μου δε γίνεται και το βιβλίο κάθεται εκεί, και αφού πήρα απόφαση να δουλέψω σοβαρά στο θέμα της συγγραφής, μέσα στα πλαίσια της απόφασης ήταν και το να τελειώσω το βιβλίο, είτε πάω είτε όχι στο νησί, ή λέω σαν δουλεύω πάνω του μπορεί να κυλήσει και ο τροχός και κάτι να προκύψει και να ταξιδέψω.

Τελοσπάντων ξεκίνησα έχει λίγες μέρες να δουλεύω δειλά δειλά τα παλιά κεφάλαια, τα οποία σχεδόν ξαναγράφω από την αρχή αφού από το 2005 μέχρι σήμερα άλλαξε πολύ το στυλ της γραφής μου και αυτά που έγραφα τότε μου φαίνονται γελοία. Ξαναδουλεύω τα κεφάλαια και ψες κάθομαι στον υπολογιστή και δουλεύω στο κεφάλαιο 2, όπου στο κεφάλαιο αυτό περιγράφω μια τυπική μέρα της ηρωίδας μου. Το βιβλίο επαναλαμβάνω ξεκίνησε να γράφεται το 2005. Το 2005 εγώ ήμουν εικοσιεννιά χρονών και περιέγραφα της ζωής μιας γυναίκας

Που είναι σαράντα χρονών, έχει δύο κόρες, η μια είναι στο εξωτερικό και σπουδάζει.. και στο τέλος του βιβλίου όπως το είχα τότε στο μυαλό μου, μαθαίνει κάτι πολύ συνταρακτικό και ανατρέπονται όλα..

Εγώ.. ξεκινώ μια ιστορία το 2005.. και περιέγραφα γεγονότα που θα ζούσα το 2018 .. που αν τα διαβάσει κάποιος όταν εκδοθεί το βιβλίο και ξέρει εμένα και τη ζωή μου θα νομίζει ότι τα έγραψα εφόσον και μετά που συνέβηκαν το 2018, όμως η ιστορία υπήρχε εκεί … μια ολόκληρη συνακολουθία γεγονότων όπως τα είχα φανταστεί, είχαν συμβεί με ανατριχιαστική λεπτομέρεια.

Αυτοεκπληρούμενες προφητείες , συμπτώσεις ή μη συμπτώσεις, καμιά φορά δεν ξέρω αν κάποιος εκεί πάνω γελάει μαζί μας, ή αν όλη αυτή η φαρσοκωμωδία που ζούμε έχει επιτέλους οτιδήποτε που να έχει εξήγηση ή λογική, όταν μου συμβαίνουν όμως αυτά τα παράλογα.. ξέρεις τι σκέφτομαι;

αν συγχρονικότητα είναι όταν εσωτερικά και εξωτερικά γεγονότα έρχονται μαζί κατά έναν τρόπο που δεν μπορεί να εξηγηθεί από την αιτία και το αποτέλεσμα και που έχει νόημα για τον παρατηρητή 

αξίζει τον κόπο να δούμε τι άλλο θα δούμε ..να γελάσουμε όλοι μαζί
"έλα να πάμε στο νησί, το λάπτοπ μου εγώ και εσύ "

https://visualmeditation.co/el/carl-jung-sygxronikothta/