36/111 * αγάπη εις εαυτόν * The harvest moon

36/111 * αγάπη εις εαυτόν * The  harvest moon *

 Ημέρα 36η από 111^η

 Έχουν πεταχτεί εφτά κιλά.  Πήγα την περασμένη Πέμπτη στην διατροφολόγο μου, είχα διώξει ακόμα 800 γρ σε μια βδομάδα, μου είπε ότι και 400 γρ να φεύγουν την βδομάδα εκείνη είναι ευχαριστημένη. Και εγώ είμαι ευχαριστημένη με την διατροφολόγο μου, με την θετικότητα της, με την στήριξη της, με την ελαστικότητα της να προσαρμόζει τη διατροφή μου στα γούστα μου και να είναι πάντα δίπλα μου.  

Από ένα σημείο και μετά δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά μόνο στον δείχτη της ζυγαριάς. Υπάρχει ορατή διαφορά και στο σώμα. Στα υπέρ ! φοράω ρούχα που βρίσκονταν μέσα στο ντουλάπι και δεν μου έμπαιναν.  Δεν με πιάνει ταχυπαλμία να ανέβω από το ισόγειο στον πρώτο όροφο του σπιτιού μου.  Οι κινήσεις γίνονται με μεγαλύτερη ελαστικότητα, δεν πονάω τη μέση μου, δεν πονάω τα γόνατα μου, δεν πονάω τις κλειδώσεις μου.  Πηγαίνω το περπάτημα μου χωρίς να κουράζομαι. Τα κατά είναι εκείνα τα αρνητικά που σκέφτομαι, όταν κοιτάζω το σώμα μου, εκεί που βρίσκεται το βάρος και τώρα φεύγει και αρχίζει να χαλαρώνει το δέρμα και αρχίζω και κάνω σενάρια με το νου μου για το πόσες πλαστικές θα θέλω μετά γιατί δεν θα παρουσιάζομαι. Γιες αυτά λέει ο νους μου, και εγώ πρέπει να σκέφτομαι ότι τούτα είναι μαλακίες. αλλά δυστυχώς τζιαμέ που είναι η φαιά δίπλα ακριβώς βλαστούν τζιαι οι μαλακίες, είναι δυο σε ένα. Οπωσδήποτε καταλήγω ότι ούτα είναι  λεπτομέρειες και ούτε καν του παρόντος, του παρόντος είναι να φτάσω σε ένα φυσιολογικό βάρος πρώτα για την υγεία μου και μετά τα άλλα όλα και μετά υπάρχει και η άλλη επιλογή, με το που θα παστήνω να με δει κάποιος μαχαραγιάς ή κανένας Άραβας και να μου επιχορηγήσει το υπόλοιπο μετά απώλειας βάρους νέο λουκ !! όχι ; καθόλου καλή ιδέα; καλά εντάξει θα κάμω γυμναστική, συσφικτικές κρέμες, κρέμα για το βυζί, κρέμα για τις ζάμπες, κρέμα εντωμεταξύ τωρα που θα σιειμωνιάσει ήταν πάει μια κρέμα custard...αχ αχ αχ 

όπως εκατάλαβες επέρασα τρεις μέρες μεγάλης πείνας την περασμένη βδομάδα, όχι ότι είχε κάτι η διατροφή μου, απλά πεινούσα περισσότερο από άλλες μέρες. Ήταν μια φάση δύσκολη, που έπρεπε να φανώ δυνατή και έπινα συνέχεια νερό, έτρωγα καρότα, (μπορείτε να με φωνάζετε και κουνελάκι, όχι του Χέφνερ, σκέτο κουνελάκι) έτρωγα αγγουράκια, ετρωα τη συνάδελφο μου που τη γλώσσα και σκεφτόμουν ότι την ώρα που πεινάς ο οργανισμός καίει θερμίδες και παρηγοριόμουν.  Δύο φορές πήγα στο μολ την περασμένη βδομάδα, και δυο φορές αντιστάθηκα στην παλιά μου συνήθεια. Η παλιά μου σταθερή συνήθεια όταν πάω στο μολ ήταν να παίρνω από ένα καφέ εκεί ατάκα και επιτόπου να σκοτώνω και ένα κάροτ κέικ. Για να καταλάβεις πόσο μου αρέσει γράφω κάροτ κέικ και τρέξαν τα σάλια μου. Ας είναι την έβγαλα με καφέ. Πέρασα από το καφέ , είδα το κάροτ κέικ στη βιτρίνα και του είπα από μακριά ένα γεια.

Εγώ περπατώ

- Γεια (στο κάροτ κεικ)

Εγώ προχωρώ

Και έτσι αποφασίστηκε μια γενική ταχτική για αυτήν την περίοδο ολικής και γενικής αποτοξίνωσης. Ό,τι μου παράγει μια πρόσκαιρη ικανοποίηση ή και ανακούφιση αλλά μακροπόθεσμα δεν εξυπηρετεί την ευημερία μου θα κρατηθώ μακριά του. Πρόσεξε , δεν είπα να κρατηθεί εκείνο, είπα θα κρατηθώ εγώ. Γιατί ούτε το κάροτ κέικ έρχεται και μας βρίσκει ούτε κανένας άλλος. Εμείς πάμε, εμείς καταφεύγουμε σε ώρα κρίσης, βουλιμίας και ανάγκης. Θα κρατηθώ μακριά του (του κάροτ κεικ) και μακριά του και μακριά  της και μακριά τους και μακριά από οτιδήποτε πάμε όλοι μαζί, εύγεστο μεν, βαρυστόμαχο δε. 

Οι άνθρωποι που είναι κοντά μου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού. Εντόπισα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω και συνεπώς δεν επιδιώκω ούτε νέες γνωριμίες και αποφεύγω τις συνάξεις με πολλά άτομα. Και όχι δεν είναι λόγω του covid. Ο λόγος είναι ότι εκείνοι που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο περιβάλλον μου είναι άτομα με τα οποία έχει δοκιμαστεί η σχέση μας και έχουμε βρει μια ισορροπία του τι δίνει και τι παίρνει ο κάθε ένας, κοντά τους νιώθω ηρεμία, ασφάλεια και γαλήνη και οι ίδιοι είναι ήρεμοι και δεν έχουν ξεσπάσματα. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω για άτομα που θα γνωρίσω τώρα οπότε δεν θα μπω στη διαδικασία. Με λίγα λόγια επιδιώκω ένα όσο το δυνατόν ελεγχόμενο περιβάλλον.

 

Νιώθω εν μέρει σαν μια κάμπια που έχει κλειστεί στο κουκούλι της και μέσα στην ησυχία της φτιάχνει ένα όμορφο ζευγάρι φτερά. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω πόσο απολαμβάνω αυτήν την ησυχία τούτο να μην έχω κανέναν να διαφωνώ, να εξηγώ, να προσπαθώ, να αναστατώνομαι!   Αυτήν την παραίτηση από το άσκοπο κυνηγητό του οποιουδήποτε πάθους ή πόθου, στόχου, ονείρου, οράματος.  Είμαι στο κέντρο του κύκλου που είναι μια μαύρη τελεία, είμαι εντός του σκοτεινού μου πυρήνα. 

Έρχονται στιγμές που σκέφτομαι γιατί έπρεπε τα απλά και αυτονόητα να είναι τόσο δύσκολα και άπιαστα για μένα και μετά θυμάμαι πώς μετά από κάθε μεγάλη μου οδύνη, πόνο και απόρριψη αναγεννήθηκε ένας άλλος άνθρωπος από μέσα μου, ένας άνθρωπος πιο σοφός, με βαθιά κατανόηση. Δεν ήταν τα εύκολα για μένα γιατί μόνον εγώ είχα την ευστροφία και την σοφία να βρω ουσία και γαλήνη μέσα από τα δύσκολα και όχι αυτό που λέω δεν είναι ναρκισσισμός, είναι το άλλοθι μου για ένα ανώτερο νόημα. Δεν ήταν ευκολα γιατί εγώ τα δυσκόλεψα όταν πήρα μια συνειδητή απόφαση να μην συμβιβάζομαι σε θέματα ουσίας. 

Αυτη τη στιγμή, το πιο μακροπρόθεσμο μου πλάνο είναι η Πέμπτη 1 Οκτώβρη που θα μπω με μια βαλίτσα στο αυτοκίνητο και θα πάρω το δρόμο για το διήμερο μου.  1 Οκτώβρη με την πανσέληνο στον Κριό, η πρώτη από τις δύο πανσέληνους του Οκτωβρίου. Αυτή η πρώτη πανσέληνος λοιπόν ονομάζεται και Harvest Moon φεγγάρι της συγκομιδής και ονομάστηκε έτσι γιατί οι γεωργοί το βράδυ αυτό και με το δυνατό φως της πανσέληνου, πήγαιναν στα χωράφια τους για να κάνουν την συγκομιδή.  Πριν από την πανσέληνο όμως θα είναι η δύση ηλίου στις  18:33 ακριβώς και εγώ θα την παρακολουθήσω από το πιο αγαπημένο μου σημείο.

 

Τούτη η πληροφορία που διάβασα χτες μου θύμισε ένα βιβλίο που διάβασα πριν χρόνια. Τούτο το βιβλίο ήταν μια συλλογή από επιστολές από ταξιδιώτες που επισκέφτηκαν το νησί μας από την αρχαιότητα μέχρι τα πιο σύγχρονα χρόνια και περιέγραφαν τη ζωή στο νησί.  Είχε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά ένα από εκείνα που μου έκαναν τρομερή εντύπωση ήταν οι περιγραφές ενός ταξιδιώτη που ήρθε στο νησί κάνοντας στάση με προορισμό τα Ιεροσόλυμα. Μιλούσε για το νησί μας αποκαλώντας το «κόλαση» λόγω της ζέστης και έγραφε για το πώς οι Κύπριοι επιζούσαν της φοβερής αυτής ζέστης. Οι Κύπριοι λοιπόν έγραφε ο ταξιδιώτης, βρίσκονταν όλοι μέρα κλεισμένοι στα σπίτια τους και κοιμόνταν και έκαναν όλες τις γεωργικές τους εργασίες το βράδυ και τους έβλεπες μόλις νύχτωνε να βγαίνουν και να πηγαίνουν στα χωράφια τους. Το harvest moon λοιπόν ίσως να ήταν και τοπικό έθιμο.

 

 

 Ίσως τελικά αυτή η μέση κατάσταση, αρκετά φωτεινό φεγγάρι αλλά που να μην είναι καυτός ήλιος, να είναι το ιδανικό για να παράξεις μια καλή συγκομιδή.  Ίσως το συμπέρασμα να είναι ότι ο άνθρωπος πάντα προσαρμόζεται επακριβώς στις συνθήκες στις οποίες ζει, για να παράξει το μεγαλύτερο όφελος χωρίς να καίγεται. Too bad που δεν το ήξερε ο Ίκαρος. 

 

Ήθελα σήμερα επίσης να σου πω ένα τεράστιο ευχαριστώ γιατί  είσαι δίπλα μου σε όλη αυτήν την προσπάθεια.  Είναι πολύ μεγάλο κίνητρο το να έχεις δώσει  σε κάποιον / κάποιους, πέραν από τον εαυτό σου, δώσει, μιαν νοερή υπόσχεση ότι έχω αυτόν τον στόχο και θα τον καταφέρω. Αυτό από μόνο του σε παροτρύνει να προσπαθήσεις με μεγαλύτερη ευσυνειδησία. Με λίγα λόγια, θα κάμω το αδύνατο δυνατό να τα καταφέρω, γιατί χαίρεσαι και εσύ μαζί μου !  Οπότε ναι! Ναι μπορώ!

Καλό βδομάδα με πολλή αγάπη και λιγότερα λίπη