Ιη του μηνός, 1η μέρα του Φθινοπώρου
Αγαπώ το
φθινόπωρο !! εντάξει μπορεί να αργεί να φθινοπωριάσει από θέμα θερμοκρασίας και
οι ζέστες να συνεχίζονται όμως ημερολογιακά είμαστε εδώ.
Αγαπώ το
φθινόπωρο, αγαπώ τα φύλλα που θα γίνουν κίτρινα και καφέ, αγαπώ το φως που θα
αλλάξει και θα χαμηλώσει. Το καλοκαίρι το έντονο φως μου καίει τα μάτια, ο ήλιος
μου καίει το δέρμα και υπάρχει εκείνη η επιβολή της ζέστης που σε διαπερνά.
Μπαίνεις από το ένα δωμάτιο με κλιματιστικό στο άλλο δωμάτιο με κλιματιστικό
προσπαθείς να αναπνέεις, αλλά αναπνέεις τον πλαστό παγωμένο αέρα που παράγει
μια μηχανή. Δροσίζεσαι αλλά δεν είσαι
στο φυσικό σου περιβάλλον.
Καλά κοιμάμαι
όταν φύγει η ζέστη, φεύγει η υγρασία, δεν χρειάζομαι πια το κλιματιστικό, δεν κάνει ούτε πολλή ζέστη
ούτε πολύ κρύο και κοιμάμαι με τα παράθυρα ανοιχτά με το αεράκι να με δροσίζει.
Κοιμάμαι και ο εγκέφαλος μου οξυγονώνεται με τον καθαρό αέρα. Ξυπνώ και είμαι
ξεκούραστη και όχι πιασμένη από τις πολλές ώρες που με χτυπούσε το
κλιματιστικό. Το φθινόπωρο είναι εκείνο
που θα μας επαναφέρει στην φυσική μας κατάσταση, στην κατάλληλη θερμοκρασία.
Τούτο το
πλάσμα που ονομάζεται εγώ εισέρχεται σε μια σκοτεινή σπηλιά. Εκεί μέσα υπάρχει
απόλυτο σκοτάδι, απόλυτη σιωπή και απόλυτη δροσιά. Το μόνο που ακούγεται είναι η αναπνοή μου, οι
χτύποι της καρδιάς μου και ένα ρυάκι που κυλά μπροστά από τα πόδια μου, από μια
πηγή που αναβλύζει από τα βάθη της σπηλιάς.
Αυτό τον μήνα
χρειάζομαι τη σπηλιά μου. Χρειάζομαι να σωπάσουν όλες οι φωνές μέσα μου και να
φτάσω στην απόλυτη σιωπή, στο μηδέν. Χρειάζομαι
να συγχωρήσω τον εαυτό μου για όλα όσα έκανα σε άλλους, για όλα όσα έκανα σε
μένα. Χρειάζομαι να συγχωρήσω τον εαυτό μου γιατί δεν υπήρξα η τέλεια μάνα, η
τέλεια κόρη, η τέλεια σύντροφος. Χρειάζομαι να επαναλάβω στον εαυτό μου ότι
κάθε μέρα της ζωής μου που πέρασε έπραξα ότι καλύτερο μπορούσα την στιγμή που
το έπραττα, με την κρίση που είχα τότε. Από
τότε η κρίση μου άλλαξε, ωρίμασα, κατανόησα πράγματα που δεν τα κατανοούσα
πριν, απεξαρτήθηκα από ανθρώπους και καταστάσεις που δεν με ωφελούσαν πια,
ακόμα και από την ίδια μου την ανάγκη να με αγαπούν και να με χρειάζονται.
Συγχωρώ τους
γονείς μου γιατί όσα λάθη έκαναν απέναντι μου ήταν απόρροια της δικής τους
κρίσης, της δικής τους διαπαιδαγώγησης και μέρος των δικών τους μαθημάτων. Εγώ
ήμουν μια απλή αποσκευή που με κόπο με ανέβαζαν την ώρα που ανέβαιναν τον δικό τους Γολγοθά.
Συγχωρώ τον εγκέφαλο μου που σαν σπασμένη κινηματογραφική μηχανή παίζει στο ξύπνιο μου ή στα όνειρα μου σκηνές από την προηγούμενη μου ζωή. Δεν μπορώ να τις διαγράψω, μπορώ να τις αφήσω να ξεθωριάσουν, μπορώ να αισθάνομαι ευγνώμων ότι έχουν παρέλθει και ότι στο παρόν μου τίποτα δεν με απειλεί. Υπήρξε η περίοδος των δακρύων που γίνονταν βάλτος, του δεν ξέρω τι θα κάνω και πώς θα βγω από εδώ μέσα, της απελπισίας. Με συγχωρώ ! υπήρχε η κατάλληλη ώρα για κάθε τι που συνέβη, όταν συνέβη, και καλώς. Υπάρχουν ακόμα δάκρυα αλλά είναι τα δάκρυα του αδειάσματος, του εξαγνισμού. Δάκρυα που δεν εμπεριέχουν κανένα θυμό, μόνο δέος, μόνο αγάπη και οδηγούν στην αποφόρτιση και στην λύτρωση.
Στη σπηλιά μου αφήνω τον εαυτό μου να θεραπευτεί. Αυτόν τον μήνα θέλω τη σιωπή μου ή έστω μια απαλή φωνή που να μου ψιθυρίζει λόγια αγάπης και να με αγκαλιάζει τρυφερά.
Ότι πράξω θα είναι μετρημένο και περιορισμένοι. Οι άνθρωποι που θα συναντήσω λίγοι και πολύ επιλεκτικοί, τα μέρη που θα πάω λίγα, και οι δραστηριότητες στοχευμένες. Στόχοι η ηρεμία, η γαλήνη, η περισυλλογή, η αποτοξίνωση σώματος και μυαλού, η καθαρότητα, η εξυγίανση.
Αποχαιρετώ τον παλιό μου εαυτό και προετοιμάζομαι να συναντήσω τον πραγματικό μου εαυτό, αυτόν που ξέχασα, αυτόν που έθαψα, αυτόν που κατακρεμάτισα. Με ανασυγκροτώ και με ανοικοδομώ κύτταρο κύτταρο και νευρώνα. Με αναγεννώ !!
Στους αρχαίους Ρωμαίους και Βυζαντινούς αυτή ήταν η πρώτη
μέρα του χρόνου. Γι αυτό και σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας η 31η
του Αυγούστου ονομάζεται κλειδοχρονιά (επειδή κλειδώνει – τελειώνει ο
προηγούμενος χρόνος ) και η 1η Σεπτέμβρη αρχιχρονιά.
Ο Σεπτέμβρης ήταν ο έβδομος μήνας γι αυτό και (Sept στα
ελληνικά αφαιρέθηκε το Σ και προφέρεται Εφτά ) ένας μυστικιστικός και ιερός
αριθμός , κατάλληλος για νέα ξεκινήματα.
https://eptakleidia.wordpress.com/2010/08/08/iero7/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου