The end of a cycle

 

1 Οκτώβρη 2020 * 39/111 αγάπη εις εαυτόν * The end of a cycle

Dear friends and friendises

η ώρα είναι 19.53 και έκατσα να σας γράψω εδώ στο λευκό δωμάτιο του ξενοδοχείου, ενός υπέροχου και πολυτελέστατου (μακάρι να ναι καλά το υφυπουργείου που χορηγεί την μισή τιμή) ξενοδοχείου. Ήθελα να κάτσω να γράψω αμέσως μόλις ήρθα αλλά λόγω κούρασης δεν. Τωρα μάζεψα λίγη ενέργεια

Δεν ήταν εύκολη η μετάβαση. Είχα πάρει την απόφαση μεν, είχα κάνει και την κράτηση μεν, είχα όλη τη θέληση και καλή διάθεση να κάνω αυτό το ταξιδάκι, διήμερο για μένα, αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Όχι τούτον τον άλλο.

Το λοιπόν οι μέρες που πέρασαν από την Δευτέρα μέχρι και χτες το βράδυ ήταν ένα μπάχαλο. Δευτέρα εμακαρίστηκε ο γείτονας μας, με τον οποίο τα σπίθκια μας είναι κολλητά. Ο πρώτος θάνατος στην οδό Εδέσσης. Officially είναι παράξενο να φεύγει ένας άνθρωπος που τον βλέπεις κάθε μέρα επί 17 χρόνια.

Την Τρίτη αρρώστησε με πονόλαιμο η μικρή. Την ώρα που σχόλασα και σταμάτησα έξω από το φαρμακείο για να κατεβώ να της πάρω ένα σιρόπι μετά δεν ξεκινούσε το αυτοκίνητο (πάλεεεεεεεεεεεεεε) Οκ η τρίτη φορά ήταν και η φαρμακερή, δεν άντεξα εσφίκτηκε το στομάχι μου που τα νεύρα, εξέχασα και την πνευματικότητα και τα ζεν και ένιωθα ότι θέλω να κάμω εμετό που την κούραση. Ευτυχώς θυμήθηκα ότι πρέπει να αναπνέω, θυμήθηκα ότι ότι γίνεται είναι για το καλό μου και τούτο πρέπει να το θυμάμαι ειδικά άμαν κάτι πάει στραβά. Περίμενα δεκαπέντε λεπτά πώς ήταν να έρθει ο μηχανικός μου που ειναι εκεί κοντά και κάποια στιγμή, αφού δεν έρχετουν ο Μωάμεθ είπα να δοκιμάσω να το ξαναξεκινήσω. Εξεκίνησε και το πήρα αμέσως σε έναν ηλεκτρολόγο εκεί κοντά που αποφάνθηκε ότι τα έπαιξε η μπαταρία του και του άλλαξε την μπαταρία και τωρά το Μιτσουμπ είναι όπως το κουνελούδι της ντούρασελ Ο παρέας έθελε 80 ευρώ για την μπαταριούδα και ήταν οεο η μέρα που πληρωθήκαμε. Και του είπα εκσκιιούμι τεν μίνιτς πήγα και πήρα το ρευστό από την ατμ και εστράφηκα και επλήρωσα τον άνθρωπο τζιαι πήγα στο καλό. Εϊπα ένα μεγάλο θενκ γιου στον τύπο τζει πάνω που τούτο εγίνηκε δύο μέρες πριν το ταξίδι τζιαι όι κατά το ταξίδι που θα αγχώνομουν δέκα φορές παραπάνω.Οπότε ναι ήταν για το καλό μου.

Τετάρη τα γενθέλια της κόρης μου. Η οποία είναι κρυολογημένη, μένει σπίτι, έχει πονόλαιμο, έχει μίξες, έχει τα νεύρα της, ακυρώνει το πάρτυ της για να μην κολλήσει τες φίλες της, και είναι και με το δίκαιο της μέσα στην μελαγχολία. Εγώ εχω την χειρότερη μέρα των τελευταίων χρόνων στο γραφείο, σχολάνω πιο γρήγορα, έχω να πάω στην κηδεία, πάω στην κηδεία, έρχομαι σπίτι, βρίσκω την κόρη μου άρρωστη και μέσα στην θλίψη και την άρνηση. Εγώ ps αυριο έχω να πάω διήμερο και κανόνισα να πάω στη μάνα μου να βάψω μαλλί για να μεν πάω με δέκα πόντους ρίζα άσπρη όπως την Ματζίκα Ντε Σπελ. Η ατμόσφαιρα σπίτι τεταμένη εως και πολύ. Οπως το δελτίο καιρού που η θάλασσα θα είναι λίγο ταραγμένη αλλά μπορεί να ξεσπάσει και καταιγίδα. Η πείρα μου σαν μάνα λαλεί μου Μαρίνα σηκώστου φύε να ησυχάσουν τα πνεύματα. Πάω στη μάνα, περνά την βαφή, ps αλλάξαμε το χρώμα εφύαμεν που το 6/66 του αντίχριστου τζιαι επήαμεν στο 5/5 πέρκει δούμε φως. Τζαι πέφτουν τηλέφωνα για την ασθένεια του μωρού, τζιαι μιλούμε με την παιδίατρο τζιαι μας συστήνει να μείνει περιορισμένη, άμπα τζιαι έπιασε το μωρό κορονοιό τζιαι εγώ τωρά τι θα κάμω, η αχάριστη μάνα, να φύω να πάω διήμερο με το μωρό άρρωστο τζιαι πού θα την αφήσω περιορισμένη, με την μάνα μου που είναι πιο ευάλωτη;

Κάθομαι στην αυλή με την βαφή στο μαλλί τζαι ανακοινώνω στη μάνα μου την μεγάλη απόφαση.

Μάμα το μωρό είναι άρρωστο τζιαι εγώ να πάω διακοπές; Nιώθω ενοχές (εγώ τζιαι οι μπλε) δε θα πάω !

Η μάνα μου , μέγας υποστηρικτής της θετικής σκέψης

το μωρό θα είναι μια χαρά, τα την φέρεις δαμέ και θα πάεις, ξέρουμε τζιαι προσέχουμε μωρά. Τέλος !

Εγώ φεύκω που τη μάμα (με το τέλειο χρώμα στο μαλλί) τζιαι μαραζωμένη που η κόρη μου εν άρρωστη τζιαι είχε τα χειρότερα γενέθλια της ζωής της. Τζιαι πιά ; τα 16α της γενέθλια Ουφ σκέφτουμαι τι να κάνω, σε τι κατάσταση θα πάω να την έβρω; H μάμα μου δίνει ένα δώρο να της πάρω και μια κάρτα που της πήρε, της έχω πάρει και εγώ μια κάρτα από το πρωί. Σταματώ στον φούρνο και της παίρνω και ένα μικρό σοκολατένιο κέικ και ένα κεράκι, Ας είναι να της τραγουδήσω μόνο εγω. Να μην πάει η μέρα έτσι. Παρκάρω έξω από σπίτι και βρίσκω την εξάδελφη της κόρη μου που μενει δίπλα μας. Ερχεται μαζί μου, μπαίνουμε σπίτι, φωνάζουμε την Κειτ και της τραγουδουμε χρόνια πολλά. Το κεράκι εσπούρτησε το μικρό κέικ αλλά δεν μας νοιάζει. Η Κέιτ συγκινείται,χαμογελά, χαίρεται ανοίγει τα δώρα της, διαβάζει τις κάρτες της και έτσι, μεσα σε πέντε λεπτά χρωματίστηκε λίγο πιο όμορφα η μέρα. Για τα 16α της γενέθλια της βάζω μέσα στην κάρτα ένα χρυσό δελφίνι που μου αγόρασε ο παπάς μου δώρο, όταν ήμουν εγώ στην ηλικία της. Ήθελα κάτι ξεχωριστό για τα 16α της γενέθλια. Επιχείρηση να φτιάξουμε τη διάθεση της ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Τωρα έμεινε να φτιάξει η υγεία της.

Ξεκίνησε η αντιφλου επιχείρηση και επιστρατεύτηκαν τα φαρμακευτικά και φυσικά μέσα. Φυσιομέρ για τη μύτη και σιρόπι με μέλι, και μια κατσαρόλα με ατμό στην οποία εσύραμε μέσα τουρμερίκ και χαμομήλι και δεντρολίβανο τζιαι στον δεύτερο γύρο μετά που άνοιξαν τα ρουθούνια της τζιαι η όρεξη της τζιαι έφαε το παιδί μου ντίνερ, ερίξαμε τζιαι φύλλα δάφνης τζιαι έτσι όπως ήταν σκεπασμένη με τον ττόρο της pepsi τζιαι εδρωνε που πάνω που τους ατμούς είπα της να μου πει τζιαι καμιά προφητεία όπως την Πυθία.

Εξημέρωσε η μέρα τζιαι το παιδί μου ανάρρωσε τζιαι επιασα τζιαι εγω το πράσινο φως να φύω. Το πράσινο φως άναψε αλλά δεν ελάλουν να σινορκιαστώ να φύω. Επιασε με η μάνα μου η ώρα 11.30 τηλέφωνο να δει τι γίνεται τζαι εγώ ήμουν στη φάση που έβαλα πλυντήριο, εσκέφτουμουν να αρκεψω σκούπισμα σφουγγάρισμα, εδίπλωνα ρούχα, τζιαι γενικά ήμουν αλλού για αλλού. Ούτε ιδέα ότι έπρεπε να φύω. Επιασε με η άρνηση εμένα. Εφκαλα τη βαλίτσα που το αρμάρι τζιαι την έβαλα πάνω στο κρεβάτι τζιαι την άνοιξα τζιαι τζείνον ήταν. Έπεσε ο διακόπτης, εδιαλύσαν τα εγκεφαλικά μου κύτταρα εθώρουν γυρω γυρω τζιαι δεν έξερα τι έπρεπε να κάμω. Δεν ξέρω τι έπαθα, πρώτη φορά το έπαθα στη ζωή μου, ούτε ξέρω γιατί, αν ήταν στρες, αν ήταν υπερένταση, απλά δεν εμπορούσα να βάλω μια σειρά στη σκέψη μου για τα πέντε απλά πράματα που είχα να κάνω για να μπορέσω να φύγω.

Επήα κάτω τζιαι έκατσα στη γωνιούδα μου στον καναπέ τζιαι δεν ετάρασσα. Ηρτεν η Κέιτ. Με ήβρε σε κατάσταση σιωπηλού πανικού, με απλανές βλέμμα τζιαι χαμένη. Ανάλαβε η Κέιτ. Πήγε πάνω μου έφερε το ματ της γυμναστικής και με εβαλε να κάμω τη γυμναστική μου ένα δεκαπεντάλεπτο με αναπνοές και στρέτσιγκ. Μετά με βοήθησε να ετοιμάσω τη βαλίτσα. Ενα ένα πράμα, όπως η μάνα βοηθά το πρωτεούδι να σάσει την βαλιτσούδα του την πρώτη μέρα που θα πάει σχολείο, η Κέιτ μου έφερνε το μαγιώ, τις κάλτσες, τζαι μαζί ετοιμάσαμε τη βαλίτσα. Μετά έκαμα ντους, με έβαψε εκείνη. Επήρε μου δυο ώρες να κάμω δραστηριότητες που άλλες φορές τα έκαμνα σε χρόνο άψε σβήσε, όμως η μαντάμ μουλτιτασκ φαίνεται έκρουσεν τον τούτη τη φορά. Η έκρουσα τον ή έπαθα βραχυκύκλωμα ή εν ξέρω τι..

Έπιασα φρέντο, ετσέκαρα λάστιχα τζιαι έβαλα πεζίνα τζιαι μπήκα χάιγουει. Η διαδρομή ήταν Λιβάθκια – Αγγλισίδες με μαύρο δάκρυ, κυριολεκτικά μαύρο γιατί εσιλαρώθηκεν η μάσκαρα τζιαι οι σκιές που μου έβαλεν η Κέιτ, μαύρο δάκρυ συνδιασμένο με μικρές παραπονεμένες ρουφκιούδες φρέντο τζιαι αναμασημα κανέλλας, μετά τις Αγγλισίδες επείνασα τζιαι έφαγα ένα υγειινό σνακ που μου έδωσε η μάνα μου τζιαι κάποια στιγμή έφτασα στο ξενοδοχείο.

1η Οκτώβρη τέλος ενός κύκλου 42 χρόνων και 11 μηνών

Ένας κύκλος που έδινα ταυτότητα στο εαυτό μου μέσα από την ευθύνη μου απέναντι στους άλλους. Η μάνα τους, η κόρη τους, η φίλη του, η φίλη της. Υπήρχε η ανάγκη να είναι πάντα κάποιος εκεί, για να έχω εγώ ρόλο. Να τους φέρω μαζί μου, να φροντίσω για πάντα, εκεί που θα πάω να είναι ειδοποιημένοι οι φίλοι μου, θα είμαι εδώ τόσες μέρες, ελάτε να με δείτε, ελάτε να φάμε, ελάτε να με δείτε. Ελα εσύ, έλα ο άλλος, έλα όποιος να ναι φτάνει να μην είμαι μόνη μου. Όχι πια. Ο κύκλος έκλεισε. Η ανάγκη εξαλείφθει. Δεν μου λείπει κανένας !

Το λέω αναπνέω και απελευθερώνομαι.

Ποιοι θα μείνουν μαζί σας ; ρωτά ο ρεσεψιονιστ

Είμαι μόνη μου !

Το δωμάτιο μου είναι υπέροχο, λευκό και υπέροχο. Δεν βγήκα από το δωμάτιο μου από τις  5 που ήρθα, απολαμβάνω την ησυχία, ούτε τηλεόραση άναψα ούτε τίποτα. Εκαμνα σχέδια να πάω κάτι να περπατήσω στο κάστρο να δω το ηλιοβασίλεμα το απόγευμα, εγκατέλειψα τα όλα τα σχέδια, δεν είχα όρεξη να ταράξω. Κάτι μου κάμνουν τα σεντόνια των ξενοδοχείων, δεν κάμνω καρδιά να τα αποχωριστώ. Έκανα ένα ζεστό μπάνιο με το σπεσιαλ αφρόλουτρο της Κέιτ και θα αναγκαστώ να βγω, ειλικρινά το λέω θα αναγκαστώ γιατί πείνασα και πρέπει να φάω κάτι..

Αύριο η μέρα έχει τρεις θεραπείες στο σπα, body exfoliating, indian head massage το πρωί και facial treatment το απόγευμα Μπορεί να πάω στην πισίνα, αλλά μπορεί και να μην πάω. Μπορεί να πάω περίπατο αλλά μπορεί και να βαρεθώ, δεν με νοιάζει ούτε θέλω να χω πρόγραμμα. Θα ξυπνήσω και η μέρα είναι δική μου. Μόνο δική μου. Η μέρα μου, η νύχτα μου, η ζωή μου !

Καληνύχτα αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι από την όμορφη Πάφο σας αγαπώ όλους 

Καλό μήνα Καλό Οκτώβρη αγαπημένος Οκτώβρης ευλογημένος