44/111 * αγάπη εις εαυτόν * Queen for a day *

Πρόσεξες πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός ;

Πότε έλεγα ότι θα πάω στο διήμερο και πότε πήγα και γύρισα... γύρισα και γύρισα και πολύ βιαστικά μάλιστα αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα απ εκεί που τα αφήσαμε, στο λευκό, υπέροχο πολυτελέστατο δωμάτιο του ξενοδοχείου, με τα τέλεια σεντόνια, το τέλειο απαλό σκέπασμα, το τέλειο παρκέ κλπ.   

Αφήνω στην άκρη τις άλλες εμπειρίες που έζησα, απλά θα μείνω προς το παρόν στο γεγονός  ό,τι βρισκόμουν για πρώτη φορά σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, εντελώς μόνη. Χωρίς παιδιά, χωρίς φίλους, χωρίς κανένα.  

Πρώτη παρατήρηση. Απόλυτη ησυχία.  Κάτι που δεν βρίσκω ποτέ στην γειτονιά μου και στο σπίτι μου. Ούτε μηχανές να κόβουν γρασίδια, ούτε κλαδέματα, ούτε φωνές παιδιών, ούτε αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται, ούτε παιδιά να παίζουν, τίποτε, απόλυτη ησυχία.  Κάτι που δεν εκτιμούμε αρκετά μέχρι να βρεθούμε σε ένα περιβάλλον όπου δεν ακούγεται τίποτα. Τότε επιτέλους, ξεκουράζεται πραγματικά ο εγκέφαλος. 

Το πρωί της Παρασκευής ξύπνησα λες και είχα να κοιμηθώ έτσι για δέκα χρόνια. Στις 11 είχα το πρώτο μου ραντεβού στο σπα. Ζήτησα από την κοπέλα εκεί  αντί για απολέπιση και indian head massage να μου κάνει ένα full body massage. Και φτάσαμε στο σημείο που ονειρευόμουν τόσες μέρες. Εγώ με την μπεζ μου ρόμπα και τις παντοφλίτσες να προχωρώ περπατητή στο δωμάτιο του μασσάζ με την αισθητικό δίπλα μου να με οδηγεί. Το δωμάτιο ήταν μισοσκότεινο, είχε αναμένα κεράκια και μια μουσική ακουγόταν από τα ηχεία. Ξάπλωσα  μπρούμυτα και η αισθητικός σκέπασε όλο μου το σώμα με καφέ απαλές πετσέτες.  Το μασσάζ γινόταν ως εξής. Μου ξεσκέπασε το αριστερό πόδι, έκανε μασσάζ στο σημείο εκεί, το ξανασκέπαζε και προχωρούσε στο άλλο πόδι κ.ο.κ. έτσι όπως ανασηκώνεις την ασημόκολλα για να δεις αν εψήθην το ψητό.  Το σώμα μου πονούσε παντού από την υπερένταση, όπου με άγγιζε και πονούσα και ανακουφιζόμουν και σιγά σιγά χαλάρωνα.  Όχι εντελώς γιατί η φαντασία μου οργίαζε.  

Από τα ηχεία ακουγόταν η μουσική και ένα ρυθμικό τύμπανο που μου θύμιζε  κάτι τελετές των Ινδιάνων και έτσι όπως με είχε σκεπασμένη παντού ένιωθα ότι ήμουν ένας πολεμιστής που τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη και ο μάγος της φυλής με σκέπασε με καταπλάσματα για να αναρρώσω και να μην με πάρουν τα πνεύματα.  Γενικά το σώμα μου χαλάρωσε αλλά ο εγκέφαλος μου βρισκόταν σε υπερδιέγερση, σκεφτόμουν τι ωραίο πράγμα είναι το μασάζ και τι πλάσμα εφευρετικό είναι ο άνθρωπος που βρήκε τον τρόπο να παράξει μια υπηρεσία όπου ένας άλλος άνθρωπος αγγίζει έναν άλλο άνθρωπο, που απογυμνώνεται και ξαπλώνει ευάλωτος μπροστά του, και του επιτρέπει να τον αγγίξει και νιώθουν και οι δύο αρκετά άνετα με την επαφή αυτή χωρίς να παράγει η επαφή αυτή οτιδήποτε πέραν της θαλπωρής και ανακούφισης.  Ενώ ταυτόχρονα το ίδιο άγγιγμα με ένα άλλο άτομο, αντίθετου φύλου ή και όχι, στα ίδια σημεία και με τον ίδιο τρόπο, θα παρήγαγε ένα άλλο αποτέλεσμα, εάν οι συμμετέχοντες ήταν προδιατεθειμένοι προς την κατεύθυνση της ερωτικής επαφής.  Εκτός αν είσαι πιο σβηστή που καμένη τελεφούνκεν, οπότε δεν συγκινείσαι ούτε αν σου κάμνει μασσάζ ο Χαβιέρ Μπαρδέμ.

Ενιγουέι, κάποια στιγμή η μασσέρ ρωτά με Are you ok; τζιαι γω της λέω Yes τζαι τζείνη μου ξαναλαλεί We are finished τζιαι εγώ εφόρησα την ρομπούδα μου τζιαι εξεκίνησα με αργά βήματα να φύω, όπως την λεχούσα που στρέφεται που το δωμάτιο των νεογνών. Ούτε εκατάλαβα πότε επέρασε η μια η ώρα. Η κοπέλα μου λέει περάστε εδώ και με πήρε σε ένα άλλο δωμάτιο που είχε τρεις καρέκλες δεν τις λες, ήταν κάτι ανάκλυνδρα, όπως τα ρελάξ που βάλουμε τα βρέφη, με μικρές μαρμάρινες ψηφίδες. Με έβαλε να κάτσω στο πρώτο, το οποίο ήταν ζεστό τζιαι με άφησε τζαμέ να απολαύσω την ζέστη που ερχόταν από όλο το κάθισμα. Μα το Θεό δεν εξαναένιωσα έτσι ωραίο πράμα, να βράζουν έτσι όλα τα κόκκαλα ταυτόχρονα τζιαι εσύ απλά να αναπνέεις. Μου έφερε τζιαι ένα πράσινο τσάι τζιαι με άφησε τζιαμέ, τζιαι λέει μου κάμε όση ώρα θέλεις, τζιαι εγώ εσκέφτουμουν ότι πολλά ωραία θα ήταν να μείνω τζιαμέ ώσπου να πιάσω σύνταξη. (Να θυμηθώ να ψάξω πόθθεν βρίσκεις τούτο το ανάκλυνδρο τζιαι πόσα είναι, θέλω ένα για σπίτι.)

Μετά την πρώτη δόση του σπα, πήγα πίσω στο δωμάτιο, ετοιμάστηκα και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια, γιατί είχα όρεξη για βόλτα. Ετοιμάστηκα και πήγα στο mall που ήταν πέντε λεπτά μακριά. Πρώτα πήγα για ένα ωραίο Lunch στα Fridays όπου χτύπησα την αγαπημένη μου σαλάτα. Μετά το λαντς γύρισα τα καταστήματα και έκανα κάτι ψώνια πάνω κάτω,  με σύνεση και εγκράτεια, γιατί αν παρασυρόμουν θα έκλαιε η κάρτα.  Μετά έφυγα τρεχτή και βουρ πίσω στο ξενοδοχείο για το επόμενο μου ραντεβού στο σπα στις 4.

Και ήρθε η ώρα του facial.  Ξανά μανά ρόμπα και παντοφλούδες και πίσω στο μικρό δωματιάκι με την ίδια μουσική. Η περιποίηση προσώπου, τι να πω τωρά, η αισθητικός, η ίδια που μου έκανε το πρωί το μασσάζ, το λοιπόν η κοπέλλα αυτή εγεννήθηκε για να κάμνει αυτή τη δουλειά, το αγαπά, κάμνει τέλεια το μασσάζ, η ενέργεια της είναι τόσο θετική.  Μια ώρα η περιποίηση προσώπου και κάποια φάση μου έκανε ένα μασσάζ πάνω στο πρόσωπο που νόμιζα ότι με άγγιζαν τριάντα δάχτυλα όχι δέκα.  Για πρώτη φορά στη ζωή μου αποκοιμήθηκα την ώρα του facial. Αποκοιμήθηκα και παρολίγο να αρχίσω να ροχαλίζω και κάποια φάση έτσι όπως τον επήρα, έπεσε το χέρι μου στο πλευρό του κρεβατιού και ξύπνησα για να μου πει η αισθητικός. Are you ok;  άτε λαλώ εποσπαστήκαμεν.. Άνου πάνω βάλε τη ρομπούδα σου τζιαι έξω της πόρτας. Μετά λαλώ (που μέσα μου) βρε μπας και θα με ξαναπάρει στο ρελάξ ρουμ. Και ναι, ναι, ναι, με πήρε στο ρελάξ ρουμ με έβαλε στην ζεστή μου καρέκλα και πάλι και μου έφερε ακόμα ένα ζεστό πράσινο τσάι. Αχ και έζησα αυτήν τη θεία εμπειρία, δεύτερη φορά στην ίδια μέρα, και εκόντεψα να πεθάνω που την ικανοποίηση μου.  Ξέρετε εκείνους του παράξενους που παντρεύονται αντικείμενα. Ε τούτην την ανάκλυνδρη καρέκλα την ζεστή, άνετα ..

Κάποια στιγμή με βαριά καρδιά βρήκα τη δύναμη να σηκωθώ και πήγα βουρ στη ρεσεψιόν να βρω την αισθητικό να την ρωτήσω αν έχει κενό να έρθω και αύριο το πρωί και ανάθεμα τα λεφτά που έδωσα, εγώ ήθελα κι άλλο, κι άλλο κι άλλο.... αυτά Εν είχε κενό, έκατσα πάνω.  Για παρηγοριά πήγα στο δωμάτιο μου και γέμισα την μπανιέρα νερό, έβαλα το μαγικό αφρόλουτρο φράουλας,  ευγενική χορηγία της Κέιτ, άναψα και το κεράκι μου και την άραξα εκεί, σαν καράβι έξω από το λιμάνι σε σαρανταήμερη καραντίνα. Άντεξα 3-4 λεπτά γιατί επαραχόγλαζε το νερό, τζιαι είμαι δίσπυρη τζιαι εβαρέθηκα.. Επόμενη φορά θα το δοκιμάσω στο πιο χλιαρό, να μην κινδυνεύω με ξεπέτσισμα... Sο εβρέθηκα σύντομα σε μια στενή επαφή με τα σεντόνια, χαλαρή και λάιτ, με τα πόδια στο κεφαλάρι, στη διάσημη στάση του κουνόσκυλου, πλησιάζοντας τα επίπεδα μακαριότητας, να σκέφτομαι μια μεγάλη αλήθεια για τη ζωή, πώς ό,τι και να μας συμβαίνει, ένα είναι σίγουρο, ότι αυτή.....

συνεχίζεται......