Παράξενες συμπτώσεις.
Kατά καιρούς μας συμβαίνουν παράξενες συμπτώσεις. Θα σας διηγηθώ και γω κάτι που μου συνέβη πρόσφατα.
Πριν λίγες μέρες ήμουν διακοπές και όπως πάντα πήγα στον Πωμο μονοήμερη επίσκεψη γιατί ο παππούς μου καταγόταν από το όμορφο αυτό χωριό και πέρασα πολλά όμορφα καλοκαίρια εκεί όταν ήμουν παιδί.
Φέτος λοιπόν ξεκίνησα για Πωμο και αποφάσισα εντελώς αυθόρμητα μιας και ηταν 15 του Αυγούστου να ανέβω στο βουνό που θυμόμουν οτι είχε μια εκκλησία. Ειναι η εκκλησία της Παναγίας της Χρυσοπατερίτισσας και είναι δίπλα από το φράγμα του Πωμού.
Είχα να πάω εκεί πάνω από 25 χρονια. Tην τελευταία φορά που είχα πάει ήμουν δεκαπέντε χρονών και πήγαμε με τα ξαδέλφια μου στην εκκλησία για την πανήγυρι του δεκαπενταύγουστου και εγώ και η ξαδέλφη μου είχαμε τη φαεινή ιδέα να περπατήσουμε κάτω στο φράγμα και καταλήξαμε να περπατάμε μέσα στες λάσπες. (ακολουθούσαμε ένα αγόρι ξανθό με γαλανά μάτια που δε θυμάμαι το όνομα του)
Πήγα λοιπόν, εικοσιπέντε χρόνια μετά, σταμάτησα το αυτοκίνητο και κατέβηκα.
Δίπλα από την εκκλησία έχει ενα νεκροταφείο. Περπάτησα κοιτάζοντας από συνήθεια τα ονόματα στους τάφους και είδα σε μια φωτογραφία να με κοιτάζει έντονα. Πάνω στη φωτογραφία, μια λεπτή γυναικεια μορφή με κουρούκλα στο κεφάλι. Μου θύμιζε καποια. Διαβασα το ονομα στην ταφόπετρα.
Μαρία Χριστοφη. Μου φάνηκε παράξενο γιατί αυτό είναι το επίθετο της μαμάς μου. Ανατρίχιασα !
Προχώρησα
Όταν ήρθα Λάρνακα είπα στη μανα μου οτι πήγα στην εκκλησία τι συνέβη και μου απάντησε
Είναι και η θεία μου θαμμένη εκεί αδερφή του πατέρα μου
Πως την έλεγαν ;
Μαρία Χριστοφη είχε μαύρα μαλλιά, λεπτή φυσιογνωμία, της έμοιαζα πολυ
τα ημερολόγια 21/8/2016
Kατά καιρούς μας συμβαίνουν παράξενες συμπτώσεις. Θα σας διηγηθώ και γω κάτι που μου συνέβη πρόσφατα.
Πριν λίγες μέρες ήμουν διακοπές και όπως πάντα πήγα στον Πωμο μονοήμερη επίσκεψη γιατί ο παππούς μου καταγόταν από το όμορφο αυτό χωριό και πέρασα πολλά όμορφα καλοκαίρια εκεί όταν ήμουν παιδί.
Φέτος λοιπόν ξεκίνησα για Πωμο και αποφάσισα εντελώς αυθόρμητα μιας και ηταν 15 του Αυγούστου να ανέβω στο βουνό που θυμόμουν οτι είχε μια εκκλησία. Ειναι η εκκλησία της Παναγίας της Χρυσοπατερίτισσας και είναι δίπλα από το φράγμα του Πωμού.
Είχα να πάω εκεί πάνω από 25 χρονια. Tην τελευταία φορά που είχα πάει ήμουν δεκαπέντε χρονών και πήγαμε με τα ξαδέλφια μου στην εκκλησία για την πανήγυρι του δεκαπενταύγουστου και εγώ και η ξαδέλφη μου είχαμε τη φαεινή ιδέα να περπατήσουμε κάτω στο φράγμα και καταλήξαμε να περπατάμε μέσα στες λάσπες. (ακολουθούσαμε ένα αγόρι ξανθό με γαλανά μάτια που δε θυμάμαι το όνομα του)
Πήγα λοιπόν, εικοσιπέντε χρόνια μετά, σταμάτησα το αυτοκίνητο και κατέβηκα.
Δίπλα από την εκκλησία έχει ενα νεκροταφείο. Περπάτησα κοιτάζοντας από συνήθεια τα ονόματα στους τάφους και είδα σε μια φωτογραφία να με κοιτάζει έντονα. Πάνω στη φωτογραφία, μια λεπτή γυναικεια μορφή με κουρούκλα στο κεφάλι. Μου θύμιζε καποια. Διαβασα το ονομα στην ταφόπετρα.
Μαρία Χριστοφη. Μου φάνηκε παράξενο γιατί αυτό είναι το επίθετο της μαμάς μου. Ανατρίχιασα !
Προχώρησα
Όταν ήρθα Λάρνακα είπα στη μανα μου οτι πήγα στην εκκλησία τι συνέβη και μου απάντησε
Είναι και η θεία μου θαμμένη εκεί αδερφή του πατέρα μου
Πως την έλεγαν ;
Μαρία Χριστοφη είχε μαύρα μαλλιά, λεπτή φυσιογνωμία, της έμοιαζα πολυ
τα ημερολόγια 21/8/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου