η μαντάμ Σουσού

Σήμερα ήρθε στο νου μου η μαντάμ-Σουσού. Είναι από αυτά τα έργα (ομολογώ πως ποτέ δε διάβασα το βιβλίο) τα οποία έβλεπα που ήμουν μικρή, αλλά το νόημα το κατάλαβα πολύ αργότερα

Τότε νόμιζα ότι η Σουσού αυτόν που δεν αγαπούσε ήταν τον Παναγιωτάκη. Μετά κατάλαβα ότι το πρόβλημα δεν ήταν ότι δεν αγαπούσε τον Παναγιωτάκη αλλά ότι είχε πέσει η ίδια θύμα της εικόνας που είχε πλάσει για τον εαυτό της, της ίδιας της, της φαντασίας

Χτες, μόλις ξύπνησα από τον απογευματινό μου ύπνο και βρήκα αναπάντητη. Την πήρα πίσω, τι συμβαίνει, έρχομαι απ εκεί μου λέει, έκανα σφράγισμα το πρωί και δεν είμαι καλά, έρχομαι να προσπαθήσουμε να με βοηθήσεις να βρω οδοντίατρο.

Ήρθε, της έδωσα να κάνει στοματικό διάλυμα, την έφερα στο υπνοδωμάτιο και ξάπλωσε δίπλα μου, σε λίγη ώρα μου είπε ότι της πέρασε, συζητούσαμε και γελούσαμε, κάποια στιγμή μου λέει ξέρεις, δεν είναι τόσο ο πόνος, είναι που είμαι μόνη μου, να ρχομαι λίγο απ εδώ να μου περνά, να έρχεσαι, της είπα

Παραγγείλαμε γύρο και ενώ καθόμασταν και τρώγαμε άρχισε να αλλάζει το βλέμμα της, δεν μπορώ δεν είμαι καλά, έχω τρέμουλο. Φάε ! .... δεν ήταν καλά, το έβλεπα στο βλέμμα της. Τι έχεις, έχεις το ύφος ενός μωρού που ετοιμάζεται να κλάψει. Τι έχεις; Δεν είμαι καλά, δεν είμαι καλά, κάνει ζέστη, το νιώθετε και εσείς; Ναι, κάνει πολλή ζέστη. Άσε το φαί και πήγαινε ξάπλωσε στον καναπέ να σου βάλω τον ανεμιστήρα να δροσιστείς.

Έκατσε, άρχισε να κλαίει. Την άφησα λίγο να κλάψει. Πήγα, έκατσα δίπλα της. Δεν ξέρω αν πρέπει να πιω αυτήν την αντιβίωση και την προηγούμενη φορά που την πήρα αρρώστησα και φοβάμαι να την πιω, φοβάμαι. Έχω φοβίες !
Όχι δεν έχεις φοβίες, θλίψη έχεις. Και ξέρεις καμιά φορά ο άνθρωπος λυπάται αλλά δεν το καταλαβαίνει, ή δεν θέλει να το παραδεχτεί, αλλά δεν είναι κακό να λυπάσαι, κλάψε λοιπόν να σου περάσει.

Ξέρεις, είναι κάποιες στιγμές που δεν ξέρεις αν πρέπει να αγγίξεις κάποιον και πόσο πρέπει να τον αγγίξεις, αν πρέπει να τον αγκαλιάσεις σφικτά ή χαλαρά ή απλά να βάλεις το χέρι στον ώμο του. Είναι κάποιες στιγμές που νιώθεις αμήχανα γιατί είναι κάποιο κύκλοι της ζωής που αρχίζουν κάπως και προχωρούν κάπως αλλιώς και εσύ απλά επιλέγεις πότε θα είσαι μέσα και πότε έξω από τον κύκλο αυτό.

Είναι κάποιοι άνθρωποι που γεννιούνται κάπως, με έναν χαραχτήρα έτσι ώστε τρέφουν την ίδια τους τη δυστυχία. Οι Μεγάλες προσδοκίες για ανθρώπους που έχουν μεγάλη εξυπνάδα, μεγάλη γνώση, πολύ χιούμορ, όμορφοι άνθρωποι, που έχουν όλα τα εχέγγυα να ευτυχήσουν και όμως.... δεν ξέρουν τον τρόπο. Γίνονται θύματα της ίδιας τους της φαντασίας και τα όνειρα που πλάθουν για το πώς θα έπρεπε να είναι η ζωή τους, με ποιους θα έπρεπε να συναναστρέφονται, πώς θα έπρεπε να είναι ο σύντροφος τους. Και τίποτα λιγότερο δεν είναι αρκετό.

Δεν ασκώ πλέον κριτική σε κανέναν και καμιά κατάσταση στη ζωή μου, απλά παρακολουθώ βουβά τα τεκταινόμενα γύρω μου, τους ανθρώπους, τις ζωές τους, την ακμή και την παρακμή. Ο κάθε ένας στο σενάριο του, και στον χαραχτήρα του, σαν ηθοποιοί πάνω σε μια σκηνή, σε ένα έργο που κρατά χρόνια..

Κάπου υπάρχω και εγώ αν και είναι φορές που υπάρχω μέσα στο έργο και άλλες που απλά εξυπηρετώ σαν κομπάρσος, βοηθός, ψυχοθεραπευτής. Καμιά φορά βλέπω εμένα να γίνεται εκείνη, σε είκοσι, τριάντα χρόνια και κλείνω τα μάτια μου σφικτά απορρίπτοντας την εικόνα. Ίσως τα καταφέρω καλύτερα, αν ζήσω, πάντα υπάρχει και εκείνο το μεγάλο αν και πόσο.. ίσως τα καταφέρω καλύτερα, ίσως τα όνειρα μου, τα δικά μου είναι πιο εφικτά, έτσι κι αλλιώς ότι ονειρεύτηκα έφτυσα αίμα για να το καταφέρω, ουδέποτε στάθηκα σε καμιά όχθη περιμένοντας κανέναν να με πάρει απέναντι.. ξεκινώ προς τα κει..και βαδίζω προς τα κει.. και άμα δεν μου βγαίνει παίρνω άλλο δρόμο, αλλά ποτέ δεν περιμένω να έρθει εκείνη προς εμένα... έχουν όλοι δικαίωμα στην ευτυχία, αλλά το σχήμα της εκείνη το πλάθει μόνη της, δεν μπαίνει στο καλούπι που θα της φτιάξουμε !

Σήμερα ήρθε στο νου μου η μαντάμ - Σουσού. Με το καπελάκι της και τον αρχοντικό αέρα της. Εκείνην, έτσι όπως ήταν, βρέθηκαν άνθρωποι να την αγαπήσουν, ακόμα και όταν έσφαλε την πήραν πίσω, απλά, εκείνη ποτέ δεν αγάπησε τη ζωή της και αυτό ήταν που την έκανε δυστυχισμένη.. πάντα έμοιαζε η ζωή της κάτι ξένο και εκείνη ξένη στη ζωή της !

ΜΣ (τα ημερολόγια)