Χωρίς κορμί παγώνει το κορμί

Στη γωνίτσα του καναπέ
στην καρέκλα του γραφείου
ξαπλωμένη στο κρεβάτι
περπατώντας στο δρόμο
οι μέρες περνάνε ανεπιστρεπτί
πάντα και παντού μόνη
και εσύ
είσαι μόνο μια φωνή
Που μου λέει σ αγαπώ πολύ
σ αγαπάω κάθε μέρα πιο πολύ
μα είναι η ώρα που φεύγεις για δουλειά
κι ας είναι η ώρα που σε έχω τόσο ανάγκη
και όλο σε γυροφέρνω
και πίσω σου τρέχω σαν σκυλί
γυρεύοντας ένα σου χάδι κι ένα γλυκό φιλί
μα είναι η ώρα που βιάζεσαι πολύ
μα είναι η ώρα που κάπου αλλού επείγεσαι πας
κι ας είναι η ώρα που σε έχω τόσο αφόρητα ανάγκη
μόνη
χωρίς κορμί να παγώνει το κορμί
χωρίς μια αγκαλιά, να ορφανεύει το παιδί
και να δεις που λίγο λίγο
θα ξεχάσω πως μοιάζεις
θα κάθομαι σε εκείνη τη γωνίτσα του καναπέ
προσπαθώντας να θυμηθώ εκείνη τη φωνή
να μου λέει από χρόνια περασμένα σ’ αγαπώ πολύ

ΜΣ

Γιάννης και Μαρία επεισόδιο 2

Είναι περασμένα μεσάνυχτα, η Μαρία ξυπνά και ο Γιάννης δεν είναι στο κρεβάτι. Κατεβαίνει και τον βρίσκει στο σαλόνι να παρακολουθεί τηλεόραση

-Γιάννη, τι βλέπεις τζιαμέ;

-Μα Μα Μαρία εγώ..

-Τι είναι τούτα Γιάννη;

-Tίποτε Μαρία έτο εν ταινία;

-Τι ταινία Γιάννη; Εν γι αυτό που έθελες να βάλεις καλωδιακή τζιαι μίσιη μου ήταν για τες μάππες. Τζιαι λαλώ εγώ, εγίνηκεν της μάππας ο άντρας μου που την μια μέρα στην άλλη; Εν τούτες οι μάππες Γιάννη;

-Όι ρε Μαρία, καλωδιακή έθελα γιατί αρέσκου μου τα ντοκυμαντέρ, το νάσιοναλ, το άνιμαλ πλάνετ.

-Ναι μάνα μου, ελλιώθηκες τα ζώα τζιαι την άγρια φύση. Τζιαι τούτον εν επεισόδιο που το άνιμαλ πλάνετ Γιάννη. Πως ξεσκίζεις τη λιονταρίνα;

-Άτε ρε Μαρία, έτο εθώρουν κάτι άλλο τζιαι εποτζοιμήθηκα ..

-Ναι τζιαι άλλαξεν μόνο του το κανάλι τζιαι εμπήκαν τούτοι οι θκυο που γ..

-Μαρία

-Γιάννη. Σύρε τζιει να κάτσω να δω, εν ενδιαφέρον το άνιμαλ πλάνετ ρε.

-Οι εν να το σβύσω, εν κάμνει για σένα. Τζιαι που εν το παλιοριμόουτ άμα το γυρεύκεις.

-Όι εν θα το σβήσεις. Άφηστο, φαίνεται ενδιαφέρον. Μα άδε την άδε την άχχα ούχχου. Ααααα Γιάννη, μα τι της κάμνει;

-Μα δε μου την που εστροννιάστηκε τζιαι κάμνει τζιαι ερωτήσεις. Ε Μαρία αντράπου νάκκον.

-Γιάννη κόψε το τζιαι πε μου τι της κάμνει.

-Τι της κάμνει Μαρία; Φιλά την

-Μα τζιαμέ;

-Ε ναι.

-Τζιαι εσύ γιατί εν με φιλάς ποττέ τζιαμέ Γιάννη;

-Άτε ρε Μαρία, τούτα εν ναιν πράματα σωστά.

-Ώστε… να το κόψω τζιαι εγώ καλό αφού εν ναιν σωστά.

-Τι;

-Τούτον που άκουσες.  Μια σου μια μου Γιάννη, μια σου μια μου. Α, μάνα μου Γιάννη

-Τι είναι πάλε;

-Μα ήνταλως εν έτσι τούτος;

-Ήνταλως Μαρία

-Ε κινγκ σάιζ μάνα μου τούτος.

-Εν η δουλειά του Μαρία.

-Ε, τζιαι άμα προπονείται μιαλινίσκει Γιάννη;

-Εννοώ θκιαλέουν τους, διούν τους δυναμωτικά.

-Να πάρεις τζιαι εσύ δυναμωτικά Γιάννη, αχαχαχα, η δική σου εν όπως το σκουλουκούι μπροστά του.

-Άτε ρε Μαρία έκαμες μας χώμα. Κανεί, πάμε να ππέσουμε τζιαι ήβρα τον πελά μου.

-Γιάννη μου.

-Ναι Μαρία

-Αγαπώ σε πολλά ξέρεις το;

-Ναι Μαρία προσβαλλινίσκεις με καλά καλά τζιαι μετά λαλείς μου αγαπάς με.

-Αφού αγαπώ σε Γιάννη μου. Τζιαι πειράζω σε.

-Άτε καλά.

-Γιάννη μου

-Μαρία

-Εν να με φιλήσεις πόψε; 

Εν αρχή ην ο Έρωτας

ΕΝ ΑΡΧΗν ΗΝ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Εν αρχή ην ο έρωτας
η πρώτη εκείνη ματιά
η στιγμιαία παύση της καρδιάς 
η επιβράδυνση της αναπνοής
εν αρχή ην ο έρωτας
η ενεργειακή εισβολή
πριν ρωτήσεις το όνομα του
πριν ακούσει τη φωνή σου
... πριν γεννηθεί η ανατολή
Εν αρχή ην ο έρωτας
πριν μάθει το όνομα σου
πριν ακούσεις τη φωνή του
αυτή που έχει κιόλας περάσει
Απειροελάχιστη στιγμή
Εν αρχή ην ο έρωτας
Πριν τον παραβιάσουν
οι περιττές πληροφορίες
οι προσυμφωνημένες συγκυρίες
Πριν τον μπασταρδέψουν
οι εγωιστικοί απολογισμοί
οι εξαμηνιαίοι και ετήσιοι ισολογισμοί
Οι αμαρτίες και οι αφορισμοί
Εν αρχήν ην ο έρωτας

ΜΣ

Εγώ

Κι αν σου ελεγα πως δε μπορεις ποτε να με εχεις , ειναι που θελω να μη ζεις χωρις εμενα
Κι αν σου ελεγα πως απο αυτα που θελω πολυ απεχεις, ειναι που μοιαζεις τοσο σε μενα
Κι αν με αδιαφορια σου γυριζω την πλατη, ειναι που θελω να μ‘αρπαξεις γερα
Κι αν για τους δυο μας ειναι χαμενο το παιχνιδι, πριν κοιμηθουμε θα το παιζουμε ξανα...
Κι αν σου ελεγα για χαρη μου απ'το Εγω σου να χωρισεις, να αφησεις τον αλλο να κανει συγκρισεις
Να ερθεις τυφλος και χωρις αναμνησεις, στο μισο μου Εγω το δικο σου να κολλησεις

Αντρας

Αν θα θελα να ήμουν Άντρας 
Δε θα ταν για να χω ένα ζευγάρι καρύδια ανάμεσα στα σκέλια 
και ένα φαλλό για πάση χρήση
δε θα ταν για να μαι μάγκας δυνατός 
σκληρός με φαρδιές πλάτες και μπράτσα
αν θα θελα να ήμουν άντρας
θα ήταν μόνο για ένα λόγο
για να βλέπουν και να μαθαίνουν όλα εκείνα τα αντράκια
πόσο δυνατά θα έπρεπε να αγαπάς
πόσο εύκολο είναι να κάνεις ευτυχισμένη
μια γυναίκα !
όταν είσαι Άντρας

16/11/2013

κολλούδες

Ο μπαμπάς και οι κολλούες - ο μπαμπάς μου έφερε μια τσάντα με δύο ντουζίνες φρέσκα αυγά σε μια πλαστική τσάντα με μια τετράγωνη κολλούδα που γράφει επάνω με εκείνα τα χαραχτηριστικά παράξενα καλλιτεχνικά γράμματα του "ΑΥΓΑ" αλλά τα αόρατα γράμματα από κάτω γράφουν σ' αγαπώ !!!! 17/11/2013

Σκέψεις

σκέψου για μια στιγμή να είχε τη δυνατότητα ο άνθρωπος να αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες του εγκεφάλου του

σκέψου για μια στιγμή τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να διαβάσει ο ένας τις σκέψεις του άλλου......

ίσως λέω ίσως το ανθρώπινο είδος να επέλεξε να μην αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του εγκεφάλου του

ίσως λέω ίσως να μην υπήρχε τρόπος συμβίωσης εάν διάβαζε ο ένας τις σκέψεις του άλλου......

απλά σκέψου το !

Σ αγαπάω μαμά

Μαμά , βρες χρόνο και για μας, πάντα ζωγραφίζεις τις πιο όμορφες πεταλούδες. 
Μας λες κουράστηκες μαμά σε μας φωνάζεις και ξεσπάς , μα εμείς σε θυμόμαστε όπως ήσουν χαμογελαστή στις παλιές μαθητικές φωτογραφίες.
Και κάποτε χαμογελούσες ! Χαμογελούσες μαμά , και ήταν το χαμόγελο σου η ζωή μας όλη. Ένα ανθισμένο περιβόλι. Πάντα σε σκέφτομαι μαμά, ακόμα και τις Κυριακές και τα καλοκαίρια. Πάντα η σκέψη μου μαζί σου, μαμά, στα δύο να μοιράζομαι και να αναρωτιέμαι αν είσαι καλά. Περάσανε τα χρόνια και μεγαλώσαμε μαμά !
Μας φωνάζουν τα δικά μας παιδιά και εμείς τρέμουμε να μην κάνουμε τα ίδια μαμά. Να μην δουν το δάκρυ μας ξανά. Πίσω από κλειστές πόρτες να χανόμαστε, πονοκεφάλους προφασιζόμαστε.
Γιατί είναι η ζωή δύσκολη μα δε θέλουμε να το μάθουνε ακόμα και τους λέμε κάθε βράδυ το πιο ωραίο παραμύθι.
Ότι όλα είναι καλά, μαμά και αυτά γυρνάνε το κεφάλι και μας χαμογελάνε λέγοντας «Σ’ αγαπάω μαμά»

18/11/2013

ένα τσιγάρο για το τέλος

πάντα λέγαμε να φυλάξουμε ένα τσιγάρο για το τέλος
πάντα το καπνίζαμε πολύ νωρίς.... 

20/11/2013

Δικαιώματα και υποχρεώσεις

Μου μάθατε δικαιώματα και υποχρεώσεις
Να πληρώνω κάθε μήνα ανεξαίρετα τις δόσεις
Μου δώσατε εφόδια και γνώσεις
Να τηρώ πιστά τις παραδόσεις
Δικαιούμαι να κλάψω μου είπατε 
Μετά τα μεσάνυχτα, όχι μπροστά τους
Δικαιούμαι να φωνάξω μου είπατε
Σε μια ερημιά , που μυρίζει θανάτους
Δικαιούμαι ανεπαίσθητα να τεντώνομαι
Σφικτά τα σχοινιά και δε σπάνε
Δικαιούμαι απ’ τους παλιούς να δηλώνομαι
Τα χρόνια της πείρας μετράνε
Δικαιούμαι στο προσωπικό μου κελί να κλειδώνομαι
Με το κενό να κοιμάμαι αγκαλιά
Δικαιούμαι τα άπιαστα να ερωτεύομαι
όσα είναι πάντα μακριά
Δικαιούμαι γυμνή στον καθρέφτη να κοιτάζομαι
πως πεθαίνω πριν να γεράσω
Δικαιούμαι τις στιγμές να μοιράζομαι
Με φαντάσματα που δε θα ξεπεράσω
Δικαιούμαι να οπισθοχωρήσω
Από υποσχέσεις που πάντα πονάνε
Δικαιούμαι ξανά να αγαπήσω
μα αγάπη εσένα φοβάμαι!

21/11/2013

Μετέωρα βήματα..

Όσο κι αν λες πως την έχεις συνηθίσει
Και είναι ώρες που αρχίζει να σ΄ αρέσει
Έρχεται μια εικόνα την πληγή να σου ξύσει
Όπως εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα 
που αγκαλιασμένο ένα ζευγαράκι καθόταν 
στην απέναντι στάση
Εκείνος να κάθεται στη διάθεση της
Εκείνη σαν πουλί να κουρνιάζει στην αγκαλιά του
περιμένοντας απ τα χείλη φιλί.. 
Και στα δικά σου χείλη

ένα γλυκόπικρο χαμόγελο
Γλυκό που στην απέναντι όχθη ζει ακόμα
Πικρό που στην απ' εδώ έχει πεθάνει
Τα μάτια σου έχουν κιόλας βουρκώσει
Σκουπίζεις τα μάτια και ανοίγεις το βήμα
να φτάσεις στη δική σου στάση
ο οδηγός πάντα  βιαστικός 
και το λεωφορείο δεν περιμένει.. 

22/11/2013

Μαραθώνιος..

Δεν είναι τα χρέη 
Δεν είναι το τρέξιμο
Δεν είναι η εξάντληση
Δεν είναι η εξόντωση
Είναι εκείνο το παράπονο
Εκείνο το ανάθεμα
Εκείνο το γαμώτο
Να μην έχεις έναν ώμο να κλάψεις πάνω
Και μια φωνή να σου πει
Εγώ είμαι εδώ
Όλα θα πάνε όλα καλά !
Ετούτος ο μαραθώνιος δεν έχει στεφάνια ελιάς

22/11/2013

Η ΧΙΟΝΑΤΗ

ΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ
Προς
Μεγαλειότατη
Χιονάτη

Αγαπητή μεγαλειότατη

Έχω μόλις παραλάβει την επιστολή σας και σας απαντώ πάραυτα, προτού όμως σας απαντήσω σας ενημερώνω ότι η περιστέρα σας είναι καλά στην υγεία, την έχουμε ταίσει φρέσκο σιτάρι και μόλις ξεκουραστεί και είναι έτοιμη για το ταξίδι της επιστροφής θα σας φέρει την απάντηση μου.
Λοιπόν σας ευχαριστώ που με έχετε εμπιστευτεί με τον πρόβλημα σας και ελπίζω η απάντηση μου να σας βοηθήσει αν όχι να το επιλύσετε τουλάχιστον να βρείτε κάποιες εναλλακτικές.
Μου εξομολογείστε στην επιστολή σας ότι ο σύζυγος σας δεν επισκέπτεται πια το δικό σας υπνοδωμάτιο. Αχ γλυκό μου και αθώο κορίτσι, αν ξέρατε μόνο, πόσες επιστολές έχω παραλάβει από βασίλισσες και πριγκίπισσες που έχουν το ίδιο πρόβλημα με εσάς. Το θέμα αν και αντιλαμβάνομαι είναι επώδυνο, λόγω του συναισθηματικού μέρους, είναι σχετικά απλό.
Έχετε όλες διδαχτεί από μικρά κοριτσάκια ότι το καθήκον σας είναι να παντρευτείτε τον πρίγκιπα , που θα έρθει με το άσπρο άλογο, και ονειρεύεστε εκείνη τη μέρα που θα ντυθείτε με το λευκό σας νυφικό, θα κατεβείτε από την λευκή άμαξα και θα τον παντρευτείτε. Δεν σας είπαν όμως ότι αυτό που θα ακολουθήσει δεν είναι το ζήσαν αυτοί καλά αλλά ζήσαν αυτοί λευκά. Ναι χρυσή μου λευκά. Και δεν εννοώ τα χιονισμένα τοπία. Είναι καθήκον μου να σε ενημερώσω ότι ο λόγος που ο πρίγκιπας δεν επισκέπτεται τα βράδια το υπνοδωμάτιο σας, δεν έχει να κάνει με την ομορφιά σας η οποία όλοι ξέρουμε ότι είναι απαράμιλλη. Αυτό που έχει συμβεί είναι ο γάμος. Ναι ο γάμος. Η καθημερινότητα, η ρουτίνα.
Και κάτι άλλο χρυσή μου. από ότι μου έχεις πει ο πρίγκιπας είναι Λέων στο ζώδιο. Δυο φορές βασιλιάς δηλαδή και εσύ γλυκούλα μου ένα ψαράκια που θέλει το χάδι του, τα όμορφα λογάκια και το παραμύθι του να χει καλό τέλος. Ξέρω ξέρω, σε σύγχυσα αλλά και Λέων να μην ήταν δεν βρίσκεις πολλούς πρίγκιπες που να μην πηδάνε ολόκληρο το βασίλειο στη διάρκεια της θητείας τους. Πάει με το επάγγελμα βλέπεις.
Ξέρω ξέρω, ήρθε σε έσωσε, και με ένα φιλί ξαναζωντάνεψες εκεί που σε είχαν τελειωμένη οι νάνοι και σε μοιρολογούσαν βλέποντας σε μέσα στο γυάλινο φέρετρο. Ε, να που όμως ένα φιλί δεν είναι αρκετό για να ζήσεις ευτυχισμένος μια ζωή. ξέρω, ξέρω, ήσουν σε πλήρη σύγχυση μετά και από την τελευταία απόπειρα δολοφονίας από τη μητριά σου και ήθελες και εσύ να νιώσεις λίγη ασφάλεια. Ας το παραδεχτούμε όμως μεγαλειότατη, ένας βασιλικός γάμος με έναν όμορφο πρίγκιπα δεν είναι εύκολο να το αρνηθείς.
Επί τη ευκαιρία θα σου πω και κάτι άλλο. η μητριά σου, ξέρεις, δεν ήταν καθόλου κακός άνθρωπος. Η ιστορία της ήταν κάπως όπως τη δική σου, παντρεύτηκε τον πατέρα σου, δελεασμένη από τα πλούτη και τη δόξα, αλλά το μόνο που εισέπραξε ήταν η αδιαφορία του και πέρασε και αυτή πολλές νύχτες να κλαίει μονάχη στα σεντόνια της. μου έστειλε και εκείνη ένα γράμμα πριν χρόνια απελπισμένη και δυστυχισμένη (κάπου εδώ το έχω φυλάξει) και προσπάθησα να τη βοηθήσω όσο μπορώ. Αυτός που έκανε τη ζημιά όμως ήταν εκείνος ο μαλάκας ο καθρέφτης. Οκ εκείνη είχε περάσει τα τριάντα, εσύ ήσουν δεκαπέντε χρονών κορίτσι, σαφώς και ήσουν ομορφότερη, αλλά είναι ανάγκη να ανοίξεις το στόμα σου και να το πεις ρε βλάκα? Παίζεις έτσι με τη ψυχολογία μιας γυναίκας που είναι σε απόγνωση? Γιατί η αλήθεια είναι γλυκιά μου Χιονάτη δεν έχει πιο δυστυχισμένη γυναίκα που είναι στην κορυφή ολόκληρου βασιλείου αλλά δεν ανεβαίνει ποτέ στο βασιλιά.
Μεταξύ μας είχε κάθε ευκαιρία να ευτυχήσεις και αυτό αν έμενες με τους εφτά νάνους. Γιατί εφτά εκείνοι (και έχεις ακούσει και τις φήμες για τους κοντούς), μια εσύ, κάποιος θα σε βόλευε κάθε βράδυ. Ξέρω, ξέρω, είχες να μαγειρεύεις, να τους πλένεις, και τα ψυχολογικά σκαμπανευάσματα του γκρινιάρη (παρθένος στο ζώδιο) αλλά αυτά θα ήταν ένα μηδαμινό κόστος μπροστά στις ευχάριστες νύχτες που θα περνούσες με τα παιδιά και απ’ ότι έχω μάθει περιλάμβανε και ένα σκορπιό η εφτάδα, οπότε και άλλοι έξι να μην υπήρχαν, ήταν αρκετός.
Τελοσπάντων ότι έγινε έγινε, τώρα πως λύνεται το πρόβλημα. Υπάρχουν κάποιες λύσεις που θα σου προτείνω, επιλέγεις και πράττεις αναλόγως.
Η πρώτη είναι να σπάσεις λίγο τα ταμπού και να αναλάβεις την πρωτοβουλία. Τι εννοώ, βρες ένα πιο σέξυ νυχτικό, βγάλε τον στενό κορσέ και φέρε κρασί, μπόλικο κρασί. Μετά κάλεσε τον στο δωμάτιο και προχώρα στο βασιλικό μέλος. Για περισσότερα ρώτησε στην κουζίνα, αν είναι κάνε και πρακτική εξάσκηση να μάθεις καλά πώς να περιποιείσαι τη βασιλική κεφαλή και δεν εννοώ εκείνη που έχει απάνω το στέμμα.
Αν δεν σου κάτσει, συγνώμη, αν δεν συνουσιαστείτε, τότε δύο είναι οι πιθανότητες. Ο λεγάμενος να είναι γκέι (αυτά συμβαίνουν όταν παντρεύεται αδελφός την αδελφή αλλά γεννούν παιδί που μοιάζει δε στον αδελφό αλλά είναι αδελφή) ή να έχει ξεσκιστεί στα μαγειρεία με καμιά πλύστρα, που ως γνωστός σκυμμένες πάνω από τη σκάφη με τα μεμέ τους να πηγαινοέρχονται ανάβουν και βρεγμένη δάδα ή με κανέναν ιπποκόμο που κι αυτοί καβαλλάνε υπέροχα ότι κινείται.
Σε τοιαύτη περίπτωση εσύ θα ψάξεις εναλλακτικές. Μια από αυτές είναι να προσεγγίσεις και εσύ κανένα ιπποκόμο που δε θα αρνηθεί να σε εξυπηρετήσει , πάντα με διακριτικότητα. Το ίδιο άλλωστε καταλήγουν να κάνουν οι περισσότερες πριγκίπισσες μετά που τρώνε βασιλική πόρτα.
Εάν δεν η πιο πάνω λύση δεν σε εξυπηρετεί ή φοβάσαι ή ντρέπεσαι κόπιασε στο μοναστήρι για ένα μήνα. Θα χαρώ να τα πούμε από κοντά και να σου λύσω το πρόβλημα σου προσωπικά.

Με απέραντη αγάπη
Στο πρόσωπο σας
Πάτερ Ιούλιος

Υ.Σ. (σας στέλνω ένα μικρό δωράκι το οποίο ελπίζω να ευχαριστήσει τη μεγαλειότητα σας μέχρι την επίλυση του προβλήματος – είναι αρκετά μεγάλο για να αποσταλεί με το ταχυδρομικό περιστέρι θα σας το φέρει σύντομα έμπιστο μου άτομο από το μοναστήρι )

ποτέ δεν ταίριαζαν..

Ποτέ δεν ταίριαζαν , έτσι κατέληξε το πόρισμα, ίσως και ποτέ να μην ερωτεύτηκαν τρελά. Υπήρχαν όμως εκείνα τα βράδια, στο κρεβάτι οι δυο τους, που έπεφτε πολύ γέλιο. 
Ξεκινούσε με μια τρελή ιδέα όπως 
«τι λες να πούμε ηλίθιες ονομασίες επαγγελμάτων;»
«ας πούμε εστιατόριο Τα αποφάγια» έλεγε εκείνη
«Χμ» σκεφτόταν λίγο εκείνος «ορφανοτροφείο Τα πεταξούμενα» και γελούσαν
«Δικηγορικό γραφείο Η αγχόνη» πρόσθετε εκείνη και γελούσαν ξανά
«Φρουταρία Τα σάπια» πρόσθετε και πάλι εκείνος και άκου άκου και το κορυφαίο
«Ψυχιατρείο Τα κλαρίνα» και αυτό της φάνηκε τόσο αστείο που γελούσαν ασταμάτητα ….
Κάποιες άλλες φορές πάλι σήκωνε το χέρι του στο σκοτάδι και έκανε το πουλί που πετά από πάνω της και τότε αυτή του έδινε οδηγίες
Κάνε το μεθυσμένο πουλί , και τότε αυτός έκανε χικ χικ και μπαμ και κάτω
Κάνε το πουλί που είδε γκόμενα και θέλει να την πηδήξει, και τότε έστηνε το χέρι του ψηλά
Κάτι τέτοια έκαναν και πέθαιναν στα γέλια μέχρι που έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της !
Αυτό είναι αγάπη που μένει ! αυτά τα μικρά , όμορφα κωμικά αποσπάσματα που θα θυμάται !

26/11/2013

εγωισμοι

εγωισμοί 
εγωισμοί 
μετά την μεγάλη αγάπη
την μεγάλη αποτυχία
μας μένουν οι εγωισμοί
να κοιταζόμαστε κρυφά
από μακριά
να μη μιλιόμαστε
χαράξαμε πια πορεία
εκ διαμέτρου αντίθετη
με τόση σιγουριά
με τόση αυτοπεποίθηση
πολύ νωρίς για να μαστε φίλοι
πολύ αργά για να μαστε μαζί
κάτι στο ενδιάμεσο
βάλε εσύ μαύρο
θα βάλω εγώ άσπρο
να φτιάξουμε κάτι τελευταίο μαζί
ένα γκρίζο θολό
να σκεπάζει τα λάθη
κι ας ξέρω αν πέσω πρώτος θα τρέξεις
κι ας ξέρεις αν κοπείς πρώτη θα ματώσω
μα τι να συζητάμε τώρα
είναι και αυτοί οι εγωισμοί
και πιάσαμε ήδη κατηφόρα..... 

27/11/2013

Χαμένα

Παιχνιδια του μυαλου
Αυτα ειναι τα πιο σικε
Σκεφτεσαι δηθεν λογικα
Τα ζυγιζεις τα μετρας
Αποφασιζεις λογικα
Και στο τελος
Παλι'τα χεις χαμενα
ΜΣ

Είναι που δεν ξέρουν

Είναι που δεν γνωρίζουν πόσα βράδια αξημέρωτα σου πήρε για να κολλήσεις τα κομμάτια σου τόσο περίτεχνα ώστε να φαίνεσαι και πάλι ολόκληρος. Είναι που δεν γνωρίζουν πως η ψυχή σου είναι τόσο βαριά δηλητηριασμένη που τρίζουν τα γόνατα σου σε κάθε βήμα. Είναι που δεν βλέπουν αυτόν τον θρόμβο από θανάσιμο μίσος που κυλά στις αρτηρίες σου από τότε που θυμάσαι. Αυτό που βλέπουν και γνωρίζουν είναι αυτό που τους δείχνεις. Γιατί τόσα χρόνια φοράς αυτή τη μάσκα που έχει πια γίνει ένα με το πρόσωπο σου. Και όλοι σε θαυμάζουν και σε λένε δυνατό και όλοι σε θέλουν γιατί τους κάνεις πάντα να γελούν και δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Είναι που δεν γνωρίζουν πόσο καλά έχεις κρυμμένο τον χειρότερο σου εαυτό. Εξάλλου και πιο στυγεροί δολοφόνοι είναι πάντα οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι, άνθρωποι πέραν πάσας υποψίας. Και όλοι δολοφόνοι είμαστε, όλοι κάτι έχουμε σκοτώσει, τη ζωή μας, τα όνειρα μας, τις ελπίδες τις δικές μας ή αυτού που απέθεσε σε μας την ευτυχία του, σκοτώνουμε κάθε μέρα την ώρα μας, ανούσια και άσκοπα μηδενίζουμε την ύπαρξη μας, με την ίδια ευκολία που συνθλίβουμε με το δείχτη το μυρμήγκι που περπατά πάνω στο τραπέζι μας. Κι αν ο έρωτας πετάξει λίγο γύρω σου, φτερά έχει και θα πετάξει και πάλι μακριά, κι αν έρχεται με όμορφα λόγια και υποσχέσεις και σε ζεσταίνει σαν ήλιος σε εγκαταλείπει σύντομα, ένα αναπάντεχο μπλακ-άουτ στην καταιγίδα, που σε αφήνει μόνο στο σκοτάδι να χτυπάς πάνω στους τοίχους ψηλαφίζοντας για σπίρτα και κεριά, σβήνει κάπου εκεί πριν το ζενίθ.
Οι πιο σκληροί είναι αυτοί που έρχονται με τις καλύτερες προθέσεις και μεγάλες προσδοκίες. Σπάνε τις πύλες και μπαίνουν σαν καταχτητές, λεηλατούν και αρπάζουν ότι πολυτιμότερο, γεμίζουν τα μπαούλα με λάφυρα και φεύγουν. Χτίσε πιο ψηλά τείχη, πιο γερά τείχη…... χτίσε τα με το χώμα που σε έκαναν να κυλιέσαι, χτίσε τα με το αίμα απ’ τις πληγές σου, με τα δάκρυα σου, να μην τρέχουν άσκοπα, και το σάλιο που τρέχει από την αηδία σου. Χτίσε γερά!
Κι ας μείνει το μίσος, να ρίχνει στην άμμο της καρδιάς σου άγκυρα και αναδεύεται στα έγκατα βυθισμένο όλο και πιο βαθιά. Ας μείνει η αλήθεια που είναι πολύ σκληρή για να την αντέξεις.
Μη ζητάς από τη ψυχή σου τα ρέστα, τα κτήνη για χρόνια σου χτυπούσαν τοξικές ενέσεις ανθρωπιάς, που σου βίαζαν το είναι σου με τόση αγάπη, δίπλα σου κοίτα και βρες τα .
Άνθρωπος που έχει στερέψει από δάκρυα δε φοβάται πια ούτε διάβολο ούτε Θεό.
ΜΣ (τα κυνικά)

Ξέρω.

ξέρω ξέρω καρδιά μου 
υπάρχουν και χειρότερα
αλλά το δάκρυ κυλά
το δικό του μοναχικό μονοπάτι 
ΜΣ

Φοβίζουν..

Περισσότερο από όλους με φοβίζουν αυτοί που θέλουν το καλό μου
αυτοί που με πόνεσαν ήταν αυτοί που είπαν πως με αγάπησαν πολύ
με πότισαν νερό, έκαναν το χώμα λάσπη και έμπηξαν τα χέρια τις ρίζες να μου βγάλουν
περισσότερο από όλους με φοβίζουν αυτοί που ζητούν συγνώμη
γιατί ψάχνουν εκείνη τη χαραμάδα για να τρυπώσουν σαν σκουλήκια στη ψυχή μου
να αυγατίσουν μίσος και αμφιβολίες για την ύπαρξη μου
περισσότερο από όλους με φοβίζουν αυτοί που με θέλανε δική τους
αυτοί που ζήτησαν να τους αγαπώ και μετά θάνατον , αφού πρώτα με σκοτώσουν
ΜΣ

Αποσύνθεση..

Συνδεδεμένοι με καλώδια
ακουστικά στα αυτιά μας 
οθόνες στα μάτια
έρωτες με sms
2 ευρώ το μήνυμα
συνδεδεμένοι με φορτιστές
επαναφορτισμένες σκέψεις
επαναπρογραμματισμένα συναισθήματα
καλωδιωμένοι οργασμοί
συνειδήσεις
διαγραμμένες από το σκληρό δίσκο
άνθρωποι δεδομένα
ζωή
σε αποσύνθεση
μέχρι την τελική αποσύνδεση
ΜΣ

Χρόνια..

Για χρόνια αναλωνόμαστε σε τσαλακωμένα σεντόνια
Στην άκρη ενός γκρεμού, πάνω σε στενά μπαλκόνια
Ψάχνοντας
Μια μόνο εποχή
Που θα ναι όλα καθάρια σαν μετά από βροχή
Κορμιά διψασμένα για κορμί
Χείλια διψασμένα για φιλί
Ψυχές ορφανές χωρίς πατρίδα

Αιώνες φαίνονται τα σαράντα μας χρόνια
Λευκά σάβανα τα καλοσιδερωμένα παντελόνια
Αναζητώντας
Μια μόνο περιοχή
Που θα ναι απελευθερωμένη από κάθε κατοχή
Ένα άνθρωπο που να σου μοιάζει
Μια πατρίδα που να σε αγκαλιάζει
Για να κουρνιάσει η δική σου ψυχή

ΜΣ

Μπροστα στις οθόνες

Μπροστά στις οθόνες μας
Μετράμε τις ψήφους μας
Μα αν υπήρχε ευτυχία
Θα θρηνούσαμε ποιητές
Μπροστά στις οθόνες μας
Μετράμε τα «λάικ» μας
Και θαρρούμε πως υπάρχουμε
Μέσα από κουβέντες φιλικές
Μα αν αυτά που θέλαμε ζούσαμε
Δε θα τα αναζητούσαμε
Σε στιχάκια κι οθόνες
Και εμπνεύσεις ερωτικές
Μπροστά στις οθόνες μας
Παίρνουμε τη δόση μας
Μα ότι κι αν λέμε ο έρωτας
Σε λέξεις δε χωρεί

ΜΣ (τα κυνικά)

μονολογοι..

το ανέμενες ;
-το ανέμενα
-το θελες
-όχι δεν το θελα, το απευχήθηκα 
-τότε ;
-δεν γινόταν διαφορετικά
-ποιος το λέει αυτό
-η ζυγαριά, εκείνη που ζυγίζει και αποφασίζει
-αποφάσισε σωστά;
-ναι
-είσαι σίγουρη;
-ναι
-τότε γιατί κλαις;
-γιατί μου λείπει
-τι σου λείπει;
-εκείνο το κομμάτι που αγάπησα
-εκείνου του λείπεις;
-ναι
-μετάνιωσες;
-όχι
-τότε προχώρα
-θα προχωρήσω, αλλά ο δρόμος είναι βράχος και τα δάκρυα ανοίγουν αυλακιές για να περάσω.
-εκείνος ;
-Κι εκείνος θα προχωρήσει.
-πώς το ξέρεις ;
-Ανοίγω δρόμο και για τους δυο μας !

μνημη

η μνήμη είναι μια πουτάνα που σου πουλάει έρωτα όταν δεν έχεις πια στύση 

Έλα σε μένα

Έλα σε μένα 
Αιώνιο μου παραμύθι
Χόρεψε για μένα
Θα κρατήσω αναμμένη τη φωτιά
Γίνε φλόγα για μένα
Κάψε βαθιά
Γίνε παιδί να σε γεννήσω
Γίνε πατέρας και δίδαξε με
Από την αρχή ξανά
Γίνε βροχή και ξέπλυνε με
Θα γίνω γη για να σε πιω
Γίνε ήλιος και ζέστανε με
Στη λάμψη σου να παραδοθώ
Έλα σε μένα
Χτύπα καρδιά μέσα στα στήθη
Πέθανε για μένα
Θα δώσω ανάσα ν΄αναστηθείς
Σταμάτα το χρόνο για μένα
Πάμε πίσω ή μπροστά
Γίνε εραστής να σ΄αγαπήσω
Γίνε αέρας πέταξε με
Πάνω απ΄τα βουνά
Γίνε θάλασσα να κολυμπήσω
Θα πλέω πάντα στα βαθιά
Γίνε αυτός που περιμένω
Από την αρχή ξανά
Έλα σε μένα
Μόνο σε μένα
Μόνο για μένα
Και εγώ θα’ ρθω σε σένα
Μόνο σε σένα
Μόνο για σένα
Αποκλειστικά
αφοσιωμένα
Όπως τόσα χρόνια
Τόσους αιώνες
Τόσες ζωές
Μοίρα γραμμένη με αίμα
Αιώνιο μου παραμύθι
Έλα σε μένα 

η άλλη όψη της ψυχής

μια σαδιστική δύναμη σκόρπισε τις ψυχές τόσο μακριά τη μια απ' την άλλη ώστε να μην συναντιούνται ποτέ ; έβαλε τη ψυχή στο στερέωμα, τη μοίρασε στα δύο και άφησε τη μνήμη να θυμάται ότι υπήρχε κάποτε η άλλη της όψη, σαν μαγνήτης που περιμένει την έλξη του, απωθεί οποιαδήποτε άλλη επαφή, περιμένοντας στο πίσω μέρος του καθρέφτη να αναγνωρίσει την αντανάκλαση της. Και τότε, μόνον τότε, μπαίνουν όλα τα κομμάτια στη θέση τους, έρχεται η ανάταση, διαφορετικά η ψυχή μένει φυλακισμένη!
ΜΣ

Χαλάλι..

έλα σαν πειρατής
κούρσεψε
και χαλάλι τα ναυάγια
έλα σαν καταχτητής
υπόταξε
και χαλάλι τα λάφηρα
έλα σαν ποιητής
με τις λέξεις σου πλάνεψε
και χαλάλι τα δάκρυα
έλα σαν εραστής
γονάτισε
και χαλάλι τα χρόνια που χάθηκαν

Αποτοξίνωση

Η αποτοξίνωση επιτυχημένη
νοιώθω ολοένα και πιο δυνατή
Ξέρω σαν περάσουν μέρες, μήνες και χρόνια
Πόσο ηλίθια θα νοιώθω για τούτες τις μέρες
που πέρασα να σε σκέφτομαι
Όλες τις κόκκινες γραμμές
Που Θα μπορούσα να τις περάσω
για αυτό το πάθος
Γι αυτό έκανα ολοταχώς μεταβολή
Και δεν κοιτάζω πίσω
γιατί ξέρω σαν τη γυναίκα του Λωτ
θα γίνω μια στήλη από αλάτι
και προχωρώ μακριά σου
σέρνοντας καρδιά και πόδια
σαν περάσω και τον τελευταίο λόφο
και όταν δε θα σε φτάνει πια η φωνή μου
τότε μόνο θα μπορώ να ουρλιάξω
στα γόνατα σκυμμένη
κυλάς μέσα μου ακόμα

χωρις εμπνευση ....

Σ’ είχα σχεδόν ζωγραφίσει, σε ένα καμβά, με έντονα χρώματα και άρχισες να μου μοιάζεις . Μα φοβήθηκα μην σε συνηθίσω και τράβηξα τον εαυτό μου μακριά απ τη σκέψη σου όπως τραβάνε ένα μισοκοιμισμένο βρέφος από το στήθος της μάνας και εκείνο ακόμα ανοιγοκλείνει το στόμα του ψάχνοντας το γάλα. Φοβήθηκα μην σε θελήσω και τράβηξα τον ψυχή μου μακριά από τη δική σου γιατί έμοιαζαν τόσο πολύ οι ψυχές μας που σε λίγο δε θα ξεχώριζα ποια είναι η δική σου και ποια η δική μου και ίσως έπαιρνα τη δική σου φεύγοντας και έμενες εσύ με τη δική μου και η δική μου δεν κάνει για να την κρατήσεις. Φοβήθηκα μην σ’ ερωτευτώ και τράβηξα τη φαντασία μου μακριά από το κορμί σου αν και μου το χάρισες απλόχερα για να φτιάχνω σχεδίες με ζαχαροκάλαμα και κλαδιά φοινικιάς και να αρμενίζω, να σε φιλώ και να βασανίζω….. όχι πια. Φοβήθηκα γιατί πάντα κάτι τόσο δυνατό και απρόσμενο φοβίζει και ο έρωτας είναι δυνατός και απρόσμενος, ένα πουλί αρπαχτικό μα εμείς μάθαμε να μεγαλώνουμε στις παλάμες μας μόνο λευκά περιστέρια. Και αν η μέρα κυλάει ήρεμα και φυσιολογικά και είμαι τόσο περήφανη για την αυτοσυγκράτηση μου, μετά έρχεται η νύχτα και η ώρα που η παρουσία σου με παρηγορούσε, και τότε νοιώθω και εγώ η ίδια ένα λευκό περιστέρι και θέλω να έρθεις σαν αρπακτικό και να με αρπάξεις. Ξέρω όσο και αν θα μοιάζουν οι μέρες φυσιολογικές, οι νύχτες θα είναι πια χωρίς έμπνευση σαν τη χειμερία νάρκη της ψυχής. Μου λείπεις, έφυγε το ροζ και το μπλε το άσπρο και το μαύρο, έμεινε μια λευκή σελίδα και κατέβασα την πένα.

Λυκοι

κάτι νύχτες με πανσέληνο
σαν μοναχικοί λύκοι
αγριεύουν οι ενοχές μου
κραυγάζουν στην κορφή του κεφαλιού 
απειλητικά, καταδικαστικά
θα μου πάρει ώρες να τις ηρεμήσω
να τις ημερέψω ποτέ
κάτι νύχτες με πανσέληνο
θα βγάλουν πάλι νύχια !
ΜΣ

.....ΑΤΙΤΛΟ....

όσο μια μάνα ψάχνει έναν Αλέξανδρο
όσο ένας πατέρας ψάχνει μια Μαντλίν
για μένα μάταιη η γέννηση σου 
δεν είδα αγάπη
δεν είδα ειρήνη
δεν είδα εν ανθρώποις ευδοκία
μόνο μίσος, πόλεμο, παράνοια
και παιδικά κεφάλια να πέφτουν για του κάθε Ηρώδη την ανωμαλία !
17/12/2013

50/50

χωρίσατε περιουσίες
χωρίσατε αντικείμενα
χωρίσατε τα σκυλιά
τα παιδιά
τις δόσεις
τους λογαριασμούς
τις μέρες
την καρδιά
τις αναμνήσεις
όλα ίσα διαμοιρασμένα
πενήντα πενήντα δίκαια διαχωρισμένα

τα χρόνια που χάσατε
μαζί
τα δάκρυα που κλάψατε
μαζί
το όνειρο το θάψατε
μαζί
η ευθύνη σας βαραίνει
μαζί

Τέλος !

17/12/2013

ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΕΝΟΙ ...

Σήμερα στο λεοφωρείο, προχώρησα όπως πάντα στις τελευταίες θέσεις του λεωφορείου, τέσσερις θέσεις κατηλειμμένες από τέσσερα νεαρά αγόρια, όλα κάθονταν στην έξωτερική θέση, δεν είχαν καμιά διάθεση να μοιραστούν τη θέση τους. αμέσως μου κίνησαν την περιέργεια, φορούσαν τα ίδια μπλε κοστούμια, ήταν όλοι τους λευκοί, με καστανόξανθα μαλλιά, κοντοκουρεμένα, φαίνονταν ξένοι, με ένα βλέμμα παράξενο, απλανές, ψυχρό λες και είχαν όλοι μια ασπίδα προστασίας γύρω τους που να τους αφήνει ανέπαφους με τον γύρω κόσμο. στην αρχή νόμισα πως είναι μαθητές κάποιου ιδιωτικού σχολείου, μετά είδα μια ταμπελίτσα στο σακάκι τους, church of jesus Christ. αυτοί λοιπόν είναι οι σύγχρονοι Απόστολοι ? ποιου Χριστού ? ποιας εκκλησίας ? προσπαθούσα να διανοηθώ τι πλύση εγκεφάλου έχουν υποστεί και για πόσα χρόνια αυτά τα παιδιά. μου φαίνεται ασύλληπτη η σκέψη. το έβλεπες στο βλέμμα τους, ήταν αλλού. ο νεαρός μπροστά μου κοίταζε συνεχώς πίσω του, στο πλάι του, πεταγόταν απότομα λες και είχε τικ, ήταν ανήσυχος, τα χέρια του ήταν λιωμένα από το κρύο. ήθελα να του δώσω μια κρέμα που είχα στην τσάντα για να ανακουφιστεί, αλλά πώς να του μιλήσω? σε λίγο το λεωφορείο προσπέρασε ένα ημιφορτηγό με αρνιά σε ένα κλουβί ! προφανώς τα έπαιρναν για σφαγή.
18/12/2013

ΤΣΙΓΑΡΟ

Άναψε με σαν το πρώτο σου τσιγάρο πίσω από τα μαθητικά σου χαλάσματα ……
Κράτησε με και άναψε με, εισέπνευσε με, τοξική νοκιτίνη θα μαι και εγώ, πικρή και θανατηφόρα γεύση , παρανομία κι εθισμός…..
Κάθε μέρα λες πρέπει να με κόψεις, ναι το ξέρω σου κάνω κακό, μα χρόνια περίμενα κλεισμένη σε τούτο το πακέτο, για να το ξετυλίξεις, να με τραβήξεις προσεχτικά από μέσα, να ανάψεις την άκρη μου και να γίνω καπνός στα χείλη σου..... να καίγομαι και να σε καίω, όσο με ποθείς τόσο να θέλεις στα δυο να με κόψεις……..
Κι ενώ θα χαίρεσαι τις αποτοξινωμένες σου μέρες χωρίς μια ρουφηξιά, με καθαρή συνείδηση και διαυγές πνεύμα, πλανημένος και δυνατός όσο ποτέ, ………τότε θα με ψάχνεις σαν τρελός πίσω από τα χαλάσματα …..θα πεθαίνεις να δεις αν είμαι εκεί, κρυφτό θα παίζεις, θα έρχεσαι και θα φεύγεις για να μου δείξεις πως τάχα με ξεπέρασες, ενώ η μύτη σου θα ψάχνει τη μυρωδιά μου, και στη τσέπη σου τα σπίρτα τα ακροδάχτυλα σου θα καίνε, με την αλλοπρόσαλλη σου λογική θα με θέλεις πάντα εκεί, όπως το τσακισμένο πακέτο που κρύβεις πάντα στο ντουλάπι, να περιμένω, πακέτο από τα δάχτυλα σου τσακισμένο, βαθιά στη ψυχή σου καταχωνιασμένο, μέχρι μια νύχτα του Γενάρη, χωρίς το δηλητήριο μου πια δε θα αντέχεις, τη λογική θα ξετινάξεις, θ ΄ανοίξεις με βία το ντουλάπι, ηττημένος θα τ΄αρπάξεις, κρυφά πίσω από τα χαλάσματα, θα’ ρθεις με λύσσα και πάλι να μ’ ανάψεις….

ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)

Ανευ λόγου και αιτίας

αν δεν έχεις κάνει καιρό μέσα
δεν ξέρεις τι σημαίνει ελευθερία 

περί έρωτος

παρακαλώ όσο θα διαρκεί ο έρωτας, όπως διατηρήσετε τον εγκέφαλο σας απενεργοποιημένο!

αδύνατον

να γράψεις ένα θέατρο, μια φανταστική ιστορία, χρειάζεται λίγο ταλέντο και πολλή φαντασία

να γράψεις ένα βιβλίο, χωρίς να βουτήξεις την πένα στο αίμα σου, αδύνατον !

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Αν δεν είσαι εσύ 

Δεν θα καταδεχτώ να ρίξω ένα βλέμμα

Να ακούσω μία λέξη

να διαβάσω μια αράδα που θα χει γραφτεί 

από έναν ακόμα ερωτοχτυπημένο ποιητή

αν δεν είσαι εσύ

ο έρωτας θα έχει αποτύχει παταγωδώς

το βέλος του θα σπάσει αγγίζοντας

το παγωμένο μου δέρμα

αποτυχημένος θα δηλώσει και θα παραιτηθεί

αν δεν είσαι εσύ

το λιγότερο που μπορώ να νοιώσω είναι λύπη

ή απέχθεια δεν ξέρω 

για όποιον τολμήσει να πιστέψει 

ότι έχει το δικαίωμα να είσαι εσύ

γιατί δεν είσαι εσύ

υπάρχει μια μικρή υποψία αλαζονείας 

κι αυτό μ αρέσει πιο πολύ

εφόσον μου παραχωρήθηκε η γνώση της δικής σου εξουσίας

και είναι όλα θέμα εξουσίας 

θα ναι όλα πλέον λίγο πιο μέτρια της ουσίας 

γιατί δεν θα είσαι εσύ 

δεν είναι καταδίκη 

ούτε δήλωση απαισιοδοξίας

μάλλον μια ηδονιστική αίσθηση ελευθερίας

γιατί υπήρξες εσύ

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Φοβάμαι σου τ΄ομολογώ 

είναι χειμώνας, κάνει κρύο

και ο φόβος πιο παγωμένος απ τη νύχτα 

κρυμμένος βαθιά στη δεξιά τσέπη του παλτού μου 

με συνοδεύει κάθε που ανοίγω την πόρτα για να βγω

όμως να ξέρεις

τον δρόμο θα τον περπατήσω

δε βιάζομαι 

δεν γυρνάω πίσω

το βουνό θα τ΄ανεβώ

και εκείνο το σκοτεινό δάσος με τους λύκους

μόνη θα το διασχίσω

στο ξαναλέω

δε γυρνάω πίσω

που θα πάει

θα φύγει ο Χειμώνας

θα πετάξω τον φόβο, το παλτό

και ένα Μάρτη ένα Απρίλη

σαν πρωτάνθιστη αμυγδαλιά

ζωή άνθισε σαν Άνοιξη

αγάπη μου χτύπα την πόρτα

να σας καλωσορίσω

ΜΣ
23/12/2013

ΦΩΤΙΑ

είναι αξιοθαύμαστο το πώς η κατάλληλη ποσότητα οξυγόνου καταφέρνει και διατηρεί αναμμένηι τη 

φλόγα, όταν στερείς το οξογόνο η φωτιά πνίγεται μέχρι που πεθαίνει !

23/12/2013

ΟΙ ΦΎΛΑΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΑΣ

μου λείπαν κάποια πράγματα αυτές τις μέρες, άρχισαν να λιγοστεύουν τα ξύλα έξω στη βεράντα και αγχώθηκα γιατί για να παραγγείλεις μια μεγάλη ποσότητα θέλεις εκατό ευρώ, επίσης είχα μόνο δύο τρία κρασιά και δεν είχα ούτε christmas cake για το τραπέζι αλλά λέω οκ θα περάσουμε. Λοιπόν σήμερα μου έφεραν ξύλα ο πατέρας μου, ο ξάδερφος μου, ο παππούς Δημήτρης και ο οικογενειακός μας φίλος ο Γιώργος και τώρα είναι μια ποσότητα στοιβαγμένη στη βεράντα που θα φτάσει μέχρι το Μάρτη. το πρωί ήρθε η κυρία Έλλη από απέναντι και μου έφερε υπέροχο christmas cake που έφτιαξε με τα χεράκια της και απο κρασιά γέμισε το τραπέζι. το είπα και το ξαναλέω, ότι μου λείπει έρχεται πάντα με έναν όμορφο μαγικό τρόπο, όπου υπάρχει κενό γεμίζει χωρίς κανέναν κόπο αλλά το κυριότερο γεμίζει η καρδιά μου από πεποίθηση ότι υπάρχει μια αόρατη δύναμη εκεί έξω που φροντίζει για μας, φτάνει να το πιστεύουμε. γεμίσαμε από όλα, οι δικοί μου άνθρωποι με τιμησαν, με γέμισαν αγάπη, και μπαμπάς μου έφερε το δώρο που του ζήτησα, τη δική μου προσωπική πένα Parker που θα ξέρω κάθε φορά που γράφω ότι είναι η πένα που μου χάρισε ο αγαπημένος μου πατέρας ! θέλω να γράψω , να γράψω πολύ και να τελειώσω το βιβλίο μου το 2014. ίσως η πένα αυτή να μου φέρει δύναμη ! τελικά το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να έχεις γεμάτη καρδιά από αγάπη και γεμάτο το σπίτι από τους αγαπημένους σου, και το μυαλό γεμάτο όνειρα και φαντασία και ελπίδα!

ΑΡΧΕΣ ΓΕΝΑΡΗ

Τέλος Γενάρη είπαν
το πολύ αρχές Φεβράρη είπαν
θα χουν τελειώσει όλα
ξέρεις τελικά είναι κι αυτό
μια απλή διαδικασία
όπως όλα όσα χαρίσαμε έτσι αλόγιστα
λόγω οξείας αχαριστίας
λόγω βεβαρημένης μαλακίας
γράφουμε ένα τελικό Χ
σε κάθε τι που ζήσαμε
μου πήρε σχεδόν σαράντα χρόνια για να καταλάβω
ότι ένας μουγγός, ένας τυφλός και ένας κουφός
συννενοούνται καλύτερα
από αυτούς που ισχυρίζονται
ότι αγαπιούνται πολύ

ΜΣ (τα κυνικά) 27/12/2013

άναψα φωτιά

Αναψα φωτια,βαλε κρασι
Να σε καιω εγω να με μεθας εσυ
ΜΣ