tag:blogger.com,1999:blog-87323607809850130712024-03-16T20:49:32.071+02:00ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΒΕΡΙΑΔΟΥplease feel free to contact me at
moctober1976@gmail.comMarina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.comBlogger766125tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-5829582328664851422024-03-08T11:06:00.000+02:002024-03-08T11:06:10.420+02:00happy woman's day <p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Το μήνυμα μου σήμερα, γιορτή της γυναίκας </span></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">H μάνα , η ηρωίδα, η εργαζόμενη, η κόρη, η φίλη , η υποταγή </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">οι ρόλοι της ; Που είναι ακριβώς η γυναίκα ; </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span>Γυναίκα και γυναικεία σεξουαλικότητα </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τι σημαίνει ακριβώς γυναίκα </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Αν γυναίκα καθορίζεται από το "φύλο της" και το σεξουαλικό της όργανο, την μήτρα της και την ικανότητα της να γεννά, την υποχρέωση από την φύση της να υποφέρει πόνους κάθε μήνα από τα 12-13 μέχρι και τα 40 ή πενήντα</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σου είπαν έγινες γυναίκα όταν είδες το αίμα να κυλά από τα σκέλια σου για πρώτη φορά και σου έδωσαν ένα χαστούχι, και ένα μικρό ποτήρι κρασί για να το γιορτάσεις, έτσι όπως ήταν το έθιμο </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μετά σου είπαν να προσέχεις την "παρθενία" σου, να την φυλάς σαν κόρη οφθαλμού και ό,τι αναμένεται να αιμορραγήσεις και πάλι την πρώτη φορά που θα κάνεις σεξ</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Οι θρησκείες και η κοινωνία καταπίεσαν και καταπιέζουν μέχρι και σήμερα εκείνο που σε κάνει γυναίκα. Την γυναικεία σεξουαλικότητα, αντικειμενοποιήθηκε η θηλυκότητα και έγινε αντικείμενο και αυτό προς βρώση και προιόν. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Και μετά έγινες σεξουαλικά ενεργή και είτε ήσουν με κάποιον που δεν ήξερε, δεν τον ένοιαζε δεν είχε ούτε και ο ίδιος ιδέα τι πάει να πει γυναικείος οργασμός, ούτε καν ήξερε αν αυτό έπρεπε να συμβαίνει και στην γυναίκα. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ή με κάποιον άλλο που "νοιαζόταν" και νοιαζόταν τόσο πολύ που η πρώτη του ερώτηση μετά την πράξη ήταν "ετέλειωσες"; με πραγματικό ή προσποιητό ενδιαφέρον. Και φτάσαμε στο 2023 να παρακολουθούμε κάποιον να μιλά με μικρόφωνο στο κοινό και να σχολιάζει για την γυναιικεία σεξουαλικότητα και να λέει με χιούμορ "εσείς οι Κυπραίες αρκείτε να τελειώσετε" λες και είναι και αυτό ένας ακόμα αγώνας δρόμου κατά τον οποίο πρέπει να αποδώσει η γυναίκα καλά. Τούτο είναι δηλαδή η ερωτική πράξη, μια πράξη ανταπόδωσης όπου ο ένας πρέπει να "τελειώσει" τον άλλο και ο άλλος να του πει μπράβο; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Αν δούμε την σεξουαλικότητα από την ορθή προσέγγιση πρέπει να σπάσουμε τις εντολές και τις προκαταλήψεις των προηγούμενων πολλών γενεών όπου το σεξ ήταν κάτι κακό και κάτι που έπρεπε να γίνεται μόνο για την αναπαραγωγή. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Πρέπει να το εναγκαλίσουμε στην πραγματική του φύση και διάσταση. Δεν είναι το σώμα σου το δώρο που θα προσφέρεις σε κάποιον άλλο, είναι η ηδονή που παράγεται μέσα στο σώμα σου το δώρο που σου προσφέρει το ίδιο σου το σώμα. Είναι μια ικανότητα που παράγεται από τις ορμόνες, από το δέρμα και από τις νευρικές απολήξεις, τον εγκέφαλο το όνειρο και την φαντασία. Είναι αυτό που μπορεί να τον κάνει να νιώσει από όμορφα μέχρι και εκστασιακά και εν τέλει και συμπληρωματικά να γίνει και το μέσο όπου θα γεννηθεί μια νέα ζωή. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η σεξουαλικότητα είναι κάτι που ο κάθε άνθρωπος είτε άντρας είτε γυναίκα πρέπει να αποδεχτεί πρώτα και να εξερευνήσει πρώτα με τον εαυτό του, δίνοντας αγάπη στον εαυτό του, ο οποίος εαυτός σου είναι η νόηση ή ψυχή ή πνέυμα που κατοικεί και φιλοξενείται από ένα σώμα και αυτό το σώμα πρέπει και να το ευχαριστείς που σε φιλοξενεί αλλά και να του δίνεις τα σωστά μηνύματα. Ενα σώμα λοιπόν που σε υπηρετεί με την αναπνοή και με το περπάτημα και με την πέψη και όλες τις άλλες του τις λειτουργίες, έχει και μια άλλη λειτουργία και αυτή είναι να σου δίνει απόλαυση. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Είναι το δώρο που σου κάνει εσένα το σώμα σου, δεν είναι το δώρο που θα κάνει κάποιος άλλος έξω από εσένα για εσένα. Τα κουμπιά είναι πάντα εκεί, απλά θα τύχει να επιτρέψεις σε κάποιον άλλο, να πατήσει αυτά τα κουμπιά. Δε θα έρθει κανένας να σε διδάξει, να σε μάθει, να σε καθοδηγήσει, κλπ </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Αφήστε λοιπόν στην άκρη τα χρονόμετρα και τις ερωτήσεις τύπου "ετέλειωσες" Ο ερωτισμός αντιπροσωπεύει την ίδια την στάση ζωής και η ζωή είναι εδώ και τώρα χωρίς αποτέλεσμα. Πρέπει να μηδενίζεις, να αδειάζεις, να αποβάλλεις την οποιαδήποτε ανάγκη "καλής απόδοσης" και εφόσον είσαι με έναν σύντροφο, να το θεωρείς ως μια ευκαιρία δύο ανθρώπων να κάνουν ένα ταξίδι μαζί, ένα ταξίδι στο οποίο θα έρθουν σε επαφή σωματικά αλλά μέσω αυτού θα επικοινωνήσουν σε πολλαπλά επίπεδα αφού πρώτα απενεργοποιήσουν τον εγκέφαλο τους. Χωρίς να έχεις έγνοια πότε θα ξεκινήσεις, πόση ώρα θα πάρει και σε πόση ώρα θα "τελειώσεις" αν "τελειώσει" ο άλλος ή εσύ και άλλοι τέτοιοι ψυχαναγκασμοί.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ειναι μια συνθήκη όπου δύο ανθρώποι που είναι καλά με τον εαυτό τους και νιώθουν όμορφα και χαρούμενοι και ό,τι ελκύονται ο ένας με τον άλλο θέλουν να νιώσουν ομορφότερα μαζί. Είναι η ανάγκη την "σύνδεσης" δύο ανθρώπων όπου βιώνουν στην καθημερινότητα τους σκοτούρες και κούραση και προβλήματα και λύπες αλλά βρίσκουν ένα καταφύγιο ο ένας με τον άλλο, να τριπάρουν για λίγο και να δραπετεύσουν κάπου μακριά οι δυο τους, να φορτίσουν ενεργειακά ο ένας τον άλλο για να επιστρέψουν μετά δυνατότεροι να δώσουν τις μάχες τους. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η διατήρηση μιας καλής σεξουαλικής ζωής σας βοηθά να διατηρήσετε έναν υγιή δεσμό με τον/την σύντροφό σας. Μια καλή σεξουαλική ζωή βοηθά πρωτίστως να έχετε έναν υγιή δεσμό με τον εαυτό σας.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Οπότε που καταλήγουμε αγαπητού μου εορτάζουσα γυναίκα </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ό,τι γιορτάζεις και μπορείς να γιορτάζεις κάθε μέρα για αυτήν την υπέροχη μηχανή που ονομάζεται σώμα σου και δεν ήρθες σε αυτόν τον κόσμο για να υποφέρεις τις μέρες πόνου σου, αλλά δικαιούσαι να απολαύσεις και τις άλλες τις όμορφες μέρες, που αλλάζουν οι ορμόνες και ανθίζουν τα λουλούδια και τσιτώνει το δέρμα και γυαλίζει το μαλλί και ροδοκοκκινίζει το πρόσωπο και νιώθεις εκείνατα άλλα συναισθήματα, όποτε θέλεις, όσο συχνά θέλεις και για όσο θέλεις και αυτό είναι όμορφο και αυτό είναι υπέροχο. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Γιατί η γυναίκα είναι η σελήνη και σαν σελήνη γεμίζει και αδειάζει, είναι η πλημμυρίδα και η άμπωτη, το γέλιο και το κλάμα της, το ξέσπασμα και η αναγέννηση της κάθε φορά που αποβάλλει κάθε τι νεκρό. Η γυναίκα είναι ο κύκλος, η ιέρεια του εαυτού της και των μυστηρίων που επισυμβαίνουν μέσα της. Η γυναίκα είναι τα υγρά της, το δάκρυ το αίμα της, το γάλα της και οι οργασμοί της. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Να ζήσουμε γυναίκες αγαπώντας το κάθε κύτταρο μας και την κάθε μας στιγμή </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μαρίνα Σαβεριάδου</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEy9Lb_3GD1HQqubex6F_ZXaWEBtUUvEfLKtsdRNYV9511OibhiyGLUtb7wRyDTDgDMyei2K48EvGjx4q0HlxWcnpdowJIJvcCYjwMmYqgfBx0pSF05lyTf_cFn0hcSsRAtJCiODsOSe8EdNUqtD1wIFMyGkschfeHKowlyGmWHslJZPyx7foEIR9_CESF/s277/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="182" data-original-width="277" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEy9Lb_3GD1HQqubex6F_ZXaWEBtUUvEfLKtsdRNYV9511OibhiyGLUtb7wRyDTDgDMyei2K48EvGjx4q0HlxWcnpdowJIJvcCYjwMmYqgfBx0pSF05lyTf_cFn0hcSsRAtJCiODsOSe8EdNUqtD1wIFMyGkschfeHKowlyGmWHslJZPyx7foEIR9_CESF/s1600/images.jpg" width="277" /></a></div><br /><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div></div>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-87283050620424136712024-03-06T09:28:00.001+02:002024-03-06T09:28:04.805+02:00Συνάντηση με μια από τις αδελφές ψυχές μου <p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Έχει μέρες που ήθελα να καταγράψω
αυτήν την συνάντηση που με τόση μαεστρία ενορχήστρωσε το σύμπαν. Το σύμπαν με
το οποίο πλέον είμαστε συν-εργοί και αυτό το κατάλαβα όταν συνειδητοποίησα ότι
το σύμπαν είμαι εγώ και η νόηση είναι μία. Για πολλές μέρες τον σκεφτόμουν και ήθελα
να τον δω. Και μετά το σύμπαν μου έκλεισε το μάτι. Σχόλασα στις 3 όπως πάντα
και πήγα στην συνεδρίαση του Δήμου για το θέμα του δάσους και μετά που
ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση αντί να πάω απευθείας σπίτι επέστρεψα στην μακαρίου
για να πάω στον φούρνο να πάρω κάτι να φάω.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Στάθμευσα το αυτοκίνητο και κατέβηκα στον φούρνο, πήρα φαί, πλήρωσα και
βγήκα έξω να πάω στο αυτοκίνητο μου. Άκουσα μια αντρική φωνή να μου φωνάζει το
όνομα μου «Μαρίνα» . Κοντοστάθηκα. Γύρισα προς το μέρος του και τον είδα για πρώτη
φορά στη ζωή μου. Είχα δει μόνο φωτογραφίες του στο φέισμπουκ αλλά κατάλαβα
αμέσως ποιος είναι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πάγωσα, ένιωσα αυτό
που λένε πεταλούδες στο στομάχι ή δεν ξέρω αν ήταν κανένα άλλο έντομο, και με
έπασε αμέσως ταχυπαλμία. «Δεν με κατάλαβες» είπε εκείνος. Σε κατάλαβα είπα εγω «Είσαι
ο ..» <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Προχώρησα προς το μέρος του και δώσαμε
τα χέρια για μια χειραψία. Και κοίταξα για πρώτη φορά τα μάτια του, τα πιο
υπέροχα μάτια που είδα ποτέ. Θυμάμαι τι είπαμε αλλά δεν έχει σημασία, ήταν κουβέντες
για εμάς και για άσχετα και κάτι χαζά αστεία που προσπαθούσα να κάνω εγώ και το
όνομα της γάτας του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Κυρίως καταγράφω την οικειότητα
που ένιωσα αμέσως δίπλα του,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το ότι του
μιλούσα και στεκόμουν σε μια απόσταση αναπνοής νιώθοντας πως το ήξερα πολλά
χρόνια ή πολλές ζωές και πως ένιωθα μια ανάγκη να μπω στην αγκαλιά του, παρόλο
ό,τι ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Στεκόμασταν και φυσούσε ο κρύος αέρας αλλά
κανένας από τους δύο μας δεν φαινόταν να βιάζεται να φύγει. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι κάτι υπάρξεις που δεν θέλεις να
απομακρυνθείς από δίπλα τους, νιώθεις όπως νιώθεις όταν κάθεσαι δίπλα από το
τζάκι και απλώνεις τα χέρια στη φωτιά και ζεσταίνεσαι και αν κάνεις λίγα βήματα
μακριά νιώθεις και πάλι το κρύο. Αυτό ένιωσα για εκείνον, μια ζεστασιά και μια
θαλπωρή και ένα ενεργειακό δεσμό που ενεργοποιήθηκε μόλις ενωθήκαμε και πάλι
στο τρισδιάστατο πεδίο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σου υπενθυμίζω ό,τι
τον έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Αλλά εκείνα που ένιωθα δεν εξηγούνταν με τις πέντε αισθήσεις. Όταν
βλέπεις έναν άνθρωπο με τα μάτια της ψυχής, δεν κοιτάς πια ούτε το ανάστημα, ούτε
το σώμα αν είναι αθλητικό, ούτε αν σου αρέσει σαν τον ρόλο τον οποίο έχει ενδυθεί.
Αυτό που νιώθει η ψυχή είναι ότι εκείνη η ψυχή η οποία φιλοξενείται από εκείνο
το σώμα, δίπλα της νιώθεις ασφάλεια, ανακούφιση, οικειότητα. Αυτό που νιώθεις
είναι πρώτον αυτήν την άμεση αναγνώριση και δεύτερον μέσα σου χαμογελάς γιατί
ξέρεις πολύ καλά ό,τι αυτή η συνάντηση φαίνεται μεν τυχαία αλλά τυχαία δεν
είναι, είναι προσεχτικά ενορχηστρωμένη από την ανώτερη δύναμη που το οργάνωσε
αυτοί οι δύο, να βρεθούν στον ίδιο χώρο, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα και στο
ίδιο σημείο για να συναντηθούν. Θα με ρωτήσεις το γιατί να γίνει αυτό και θα
σου απαντήσω. Είναι για να είναι αυτοί οι δύο κάποτε μαζί, να ζήσουν ένα μεγάλο
ρομαντικό έρωτα; Θα σου απαντούσα ό,τι θα υπήρχε σαν πιθανότητα αλλά δεν είναι
απαραίτητα η μοναδική πιθανότητα. Εκείνοι οι δύο άνθρωποι οι οποίο σκέφτονταν ο
ένας την άλλη και η άλλη τον άλλο για μέρες και είχαν αυτήν την επιθυμία να
συναντηθούν συγχρόνισαν την σκέψη τους και το συναίσθημα τους παράγοντας μια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ενέργεια που προκάλεσε το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποτέλεσμα που ήθελαν. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το σύμπαν ενορχηστρώνει αυτές τις
συναντήσεις με τις αδελφές ψυχές μας γιατί όταν συναντηθείς με μια αδελφή ψυχή
σου, φορτίζεσαι ενεργειακά, ειδικά αν βρίσκεσαι σε μια περίοδο δύσκολη με πολλές
προσωπικές προκλήσεις. Είναι σαν να σου στέλνει το σύμπαν δώρο ένα φορτιστή με
έξτρα μονάδες για να αντέξεις την δύσκολη περίοδο που περνάς. Αν επιπλέον έχεις
απεξαρτηθεί από την ανάγκη παραγωγικής κάποιου αποτελέσματος και έχεις περάσει
σε αυτό που ονομάζουμε εμπιστοσύνη και άφεση στο ανώτερο σχέδιο της ψυχής σου
τότε νιώθεις ευγνώμων γι’ αυτήν την συνάντηση χωρίς να νιώθεις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάποια ανάγκη ή απαίτηση για περαιτέρω
αποτέλεσμα. Η ψυχή σου είναι σε πλήρη συνεννόηση με την ψυχή του άλλου και γνωρίζει
πολύ καλά ό,τι θα προχωρήσει και εκείνος με το δικό του πλάνο και έστω και αν
δεν ξαναβρεθείτε ποτέ δεν έχει καμιά σημασία.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Υπάρχει η αγάπη, υπάρχει η σύνδεση, υπάρχει η αναγνώριση είτε ήταν λίγα
λεπτά είτε ήταν μια ζωή είτε αιώνες. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Από την ώρα που αποχωριστήκαμε μέχρι και την
ώρα που πήγα για ύπνο είχα ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου και έλεγα
ευχαριστώ ευχαριστώ που τον είδα, τόσο πολύ ήθελα να τον δω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και ένιωθα τόσο τυχερή που έγινε έτσι, με αυτόν
τον τρόπο, τυχαία και δεν έγινε με κάποιο προκαθορισμένο ραντεβού και δεν είχα
έγνοια τι θα φορέσω και αν θα βάλω μεικ απ και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήμουν ο εαυτός μου και φορούσα γαλάζιο και
ήταν ο εαυτός του και φορούσε μπλε, μια απαλή φωνή και κρυστάλλινη πεντακάθαρη αύρα.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και είχαμε μεταξύ μας δέκα λεπτά ολόδικα
μας να ξαν</span>α<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">βρεθούμε και
να τα πούμε και κάπου δίπλα οι ψυχές μας να αγκαλιάζονται σφικτά. </span><span lang="el-CY"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Αν γινόταν αυτή η συνάντηση πριν χρόνια θα είχα
μετά μια αγωνία αν θα ξανασυναντηθούμε. Δεν έχω όμως , ξέρω πολύ καλά ό,τι αν
θα ξανασυναντηθούμε θα γίνει ενορχηστρωμένα και αβίαστα όπως έγινε και εκείνη
την ημέρα, όπως γίνεται κάθε φορά, με όλους όσους είναι γραμμένο να συναντηθούμε.
Απλά ήθελα να καταγράψω αυτήν την συγκίνηση που ένιωσα όταν μου έκανε αυτό το
υπέροχο δώρο το σύμπαν ! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFE6KAW_LZ7doUAy0k-HdMrnXR0YWCXCRUkPDRHy_zEeV74uB5hS0Q5B1DT5d233bZHtc8w59rtneQWCSIMYj8pil-z8zSNfLlV5wIfYQqyg47PxVvrZLhuUPiQx28hZmdlhplFI2YI9PESLxEknqcrLF1QGP4ay4x9L08_BDkgXS9Vqcerz4BvUcR3ucZ/s300/soul%20mates.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFE6KAW_LZ7doUAy0k-HdMrnXR0YWCXCRUkPDRHy_zEeV74uB5hS0Q5B1DT5d233bZHtc8w59rtneQWCSIMYj8pil-z8zSNfLlV5wIfYQqyg47PxVvrZLhuUPiQx28hZmdlhplFI2YI9PESLxEknqcrLF1QGP4ay4x9L08_BDkgXS9Vqcerz4BvUcR3ucZ/s1600/soul%20mates.jpg" width="300" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-4246063010296763292024-01-14T14:25:00.000+02:002024-01-14T14:25:45.142+02:00Στα μεταλλεια<p> Σήμερα έπιασα τηλέφωνο τη μάνα μου και της επρότεινα να πάμε για μεσημεριανό. Επέτυχα την σε καλή διάθεση και εδέχτηκε. Πήγα και την πήρα λίγο πριν τις μία και πήγαμε παραλία. Κάτσαμε σε ένα καφέ-εστιατόριο, παραγγείλαμε και κάποια στιγμή της είπα για το έργο που είδα εψές. Ήταν λοιπόν για ένα αγοράκι από την Ινδία που μπήκε σε ένα τρένο και αποκοιμήθηκε και όταν ξύπνησε βρισκόταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή που βρισκόταν. Τελικά δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τους δικούς του και τον υιοθέτησε μια οικογένεια από την Αυστραλία και είκοσι χρόνια μετά γυρίζει πίσω στην Ινδία να βρει τους δικούς του. Η μάνα μου τότε μου λέει «ξέρεις το ότι και εμένα με εζήτησαν για να με υιοθετήσουν» και μου είπε την ιστορία πώς η νονά της που δεν έκαμνε παιδιά, πήγε στην γιαγιά μου και ζήτησε τη μάμα μου, δηλαδή τη βαφτιστικιά της για να την υιοθετήσει. Τότε, δεν ξέρω αν έκαμναν επίσημα χαρτιά, ίσως να την ζήτησε απλά για αναγιωτή, δηλαδή να την μεγαλώσει εκείνη. Η γιαγιά μου αρνήθηκε λέγοντας όσα παιδιά κι αν έχω, όσο δύσκολο και αν είναι να τα μεγαλώσω, δεν θα δώσω κανένα από τα παιδιά μου. Αύριο όταν μεγαλώσει θα το χει παράπονο. Και δεν σε έδωσε μάμα; Όχι δε με έδωσε. Μετά που τελειώσαμε το φαί την έπιασα αγκαλιά για να διασταυρώσουμε το δρόμο να πάμε απέναντι στον παραλιακό πεζόδρομο και η μάνα μου είπε «μα ήντα καλή κόρη έχω ρε» και εγώ της είπα συνομωτικά στο αυτί εν που επήρα που τη γιαγιά μου την Ελένη, πράμα που μας έκανε και τις δύο να γελάσουμε γιατί η γιαγιά μου δεν ήταν αυτό που λέμε «καλή» ούτε και κακή ήταν, δηλαδή δεν έκαμνε κακό σε κανέναν, απλά είχε ένα αυστηρό ύφος όταν έδιννε το φρύδι της και δεν σήκωνε πελλάρες. Τελικά ο «καλός» ήταν ο παππούς ο Κώστας ο οποίος ήταν ένας καλοκάγαθος άνθρωπος που του άρεσε στον ελεύθερο του χρόνο να μελετά την αγία γραφή. Η γιαγιά όμως με τον παππού δεν τα έβρισκαν και είχαν μια προβληματική σχέση που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής τους. </p><p> Η γιαγιά μου ήταν δύσκολος χαραχτήρας, είπε η μάμα μου αν και εγώ θυμάμαι όμορφα πράγματα από εκείνη, ίσως πάλι οι άνθρωποι με τα εγγόνια να είναι πιο «καλοί» από ότι ήταν με τα παιδιά τους. Ίσως μέχρι τότε, να ηρεμούν σαν άνθρωποι και να επανορθώνουν και να γίνεται αυτό μια γέφυρα επανασύνδεσης ή αποκατάστασης των σχέσεων και με τα παιδιά τους. Το ίδιο περίπου έγινε και με τη δική μου μάνα με τα δικά μου παιδιά και ίσως τελικά πολλοί άνθρωποι να είναι πολύ καλύτεροι ως παππούδες από όσο υπήρξαν γονείς. Η γιαγιά μου λοιπόν ήταν δύσκολος χαραχτήρας είπεν η μάμα μου και εγώ ως η αγαπημένη της εγγονή πάντα προς την υπεράσπιση της και να σημειώσω ότι της έδωσαν έναν άντρα όταν ήταν δεκαπέντε χρονών, πριν ακόμα γίνει γυναίκα, έναν άντρα φτωχό, πολλά χρόνια μεγαλύτερο της με τον οποίο έκανε έξι παιδιά συν ένα που πέθανε. Θυμάμαι πάντα που μιλούσε η γιαγιά για εκείνο το ένα το μωρό της που πέθανε και μου έκαμνε εντύπωση που ενώ είχαν περάσει τόσα χρόνια συνέχεια το είχε στο μυαλό της. Τελικά η μάμα μου είπε ότι εκείνο το κοριτσάκι είχε γεννηθεί στην περίοδο της κατοχής και πέθανε από την πείνα γιατί δεν είχε η γιαγιά γάλα να το ταίζει. Μετά γεννήθηκαν και τα υπόλοιπα παιδιά και κάπως κατάφεραν να ζήσουν και να μεγαλώσουν και να μην πεθάνουν από την πείνα. Ο παππούς δούλευε στα μεταλλεία και τους έδωσε η εταιρία ένα μικρό σπίτι να ζουν στο Ξερό και μετά ο παππούς έπαθε ένα εργατικό ατύχημα στο μεταλλείο και η εταιρία του έδωσε μια αποζημίωση και με την αποζημίωση αγόρασε ένα μικρό οικόπεδο στην Κάτω Δερύνεια και έχτισε ένα μικρό σπίτι. Οι αναμνήσεις της μάνας μου, η οποία ήταν τότε έφηβη από το πρώτο δικό τους σπίτι είναι μίζερες, γιατί έχτισαν το σπίτι αλλά δεν είχε πάτωμα, δεν είχε ρεύμα και διάβαζε με μια λάμπα πετρελαίου. Μετά έγινε ο πόλεμος και το σπίτι δεν πρόλαβε να τελειώσει ποτέ. </p><p>Όταν έγινε ο πόλεμος η γιαγιά μου ήταν πενήντα τεσσάρων χρονών και η μικρότερη αδερφή της μάμας μου δεκατεσσάρων, αλλά εγώ νόμιζα ότι ήταν γιαγιά, δεν συνειδητοποίησα ποτέ πόσο νέα ήταν, ότι οι άνθρωποι στα πενήντα ακόμα ξεκινούν ζωές, ξεκινούν σχέσεις, εγώ νόμιζα ότι ήταν πάντα η γιαγιά. Η γιαγιά που την πάντρεψαν από τα δεκαπέντε και έκανε το πρώτο της παιδί, που πέρασε μια ζωή με έναν άντρα που την πάντρεψαν με το ζόρι, μια γιαγιά που η μάμα λέει ήταν δύσκολος χαραχτήρας. </p><p>Εγώ πίσω από τη γιαγιά μου βλέπω μια γυναίκα που έπρεπε να επιβιώσει από όλα όσα της επιβλήθηκαν, τον άντρα, την φτώχια, την μιζέρια, την έλλειψη επιλογών και κρατώ αυτό, δεν έδωσε κανένα από τα παιδιά της και την ευχαριστώ γι αυτό γιατί αν έδινε τη μάνα μου αναγιωτή, εγώ δεν θα είχα εκείνη γιαγιά και ξέρω ότι πήρα πολλά πράγματα από εκείνη ! </p><p><br /></p><p>ΜΣ (τα ημερολόγια)</p><p><br /></p><p>φωτό 1952 - στα δεξιά ο παππούς μου ο Κώστας κρατάει το Μιχάλη, δίπλα του η γιαγιά μου η Ελένη, καθιστή με τις σταυρωτές τιράντες η θεία Σωτηρία και το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα η μαμά μου</p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-2725221930444755712023-12-12T10:46:00.001+02:002023-12-12T10:46:10.916+02:00το μπλε ποδήλατο <p> <span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Όταν ήμουν μικρή μου πήρε ένα μπλε ποδήλατο bmx μπλε ναι, αν και ήμουν κορίτσι ήμουν μπλε κορίτσι, δεν ήμουν ποτέ ροζ, ίσως να μην σκεφτόμουν και να ένιωθα ποτέ ροζ κορίτσι. Πήγαμε στον ποδηλατά, μου είπε διάλεξε ποιο σου αρέσει και εγώ διάλεξα το μπλε. </span></p><div dir="auto" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Μου είπε θα είσαι στην αριστερή πλευρά του δρόμου, του είπα δε θυμάμαι ποιο είναι το δεξιά και ποιο το αριστερά. Και για να θυμάμαι μου έδεσε πάνω στο τιμόνι ένα κομμάτι ρούχο στην αριστερή πλευρά. Απ’ εδώ είναι το αριστερά. <span style="font-family: inherit;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span>Δεν έμαθα ποτέ να οδηγώ χωρίς να κρατώ σφικτά το τιμόνι. Δεν είχα τόση πολλή ισορροπία. Έβλεπα τα αγόρια και ζήλευα. </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Χθες το πρωί με πήρε να μου πει. Ψες έβλεπα τον Ιντιάνα Τζόουνς και ήταν η σκηνή που πήγαν στην Ινδία, ξέρεις. -Ξέρω (δεκάδες φορές την έχουμε δει) On the way to Delhi you must stop at Pankot palace. Και ήθελα να σε πάρω να σου το πω την ώρα που έδειχνε τη σκηνή αυτή και μετά είδα την ώρα και ήταν 11,30 και σκέφτηκα ότι είναι αργά και θα κοιμάσαι. </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Η χριστουγενιάτικη κάρτα ήρθε και φέτος με το ταχυδρομείο, την βρήκα πριν λίγες μέρες στο κουτί. Να σε ρωτήσω κάτι, πες μου όταν γράφεις την αφιέρωση στην κάρτα κρατάς ριγοούδα και τραβάς γραμμή με το μολύβι για να είναι ίσια τα γράμματα σου; E, ναι μου λέει θέλω να είναι ίσια. Τόσα χρόνια τώρα πρόσεξα αυτήν την σχεδόν αόρατη μολυβένια γραμμή. </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Θέλω να γυρίσει ο χρόνος και να είμαστε στον παραλιακό, να με κρατάει από το χέρι να παραγγέλει σάντουιτς και να παίζουμε μετά φλίππερ στις Φοινικούδες. Και μετά να πάμε για μια ακόμα μια διπλή παράσταση στο Αττικό με τρία διαλείμματα. Να μη με νοιάζει τι λέει η ταινία, να με νοιάζει τι θα πάμε να μου πάρεις από την καντίνα στο διάλειμμα. Να μην έχω να διαλέξω που θα πάμε, τι θα κάνουμε, τι θα δούμε, να κοιμούμαι ότι ώρα θέλω στην πίσω μαξιλάρα του αυτοκινήτου. </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, ούτε καν μας κάνει τη χάρη να επιβραδύνει λίγο, απλά τρέχει τρέχει. Όπως έπιανε ταχύτητα το μπλε ποδήλατο στην κατηφόρα και πατούσα τα στόπερ και έπρεπε να θυμάμαι να πατώ τα πισινά τα στόπερ γιατί μου είχε πει όταν πατάς τα μπροστινά είναι επικίνδυνο να πέσεις από το ποδήλατο. Έχει κάτι μήνες που με κρατάει τούτη η θλίψη, έχει κάτι μήνες που δεν ξέρω, αν και ξέρω, τι μου φταίει, είναι ο χρόνος που περνά, είναι το σκυλί μου που γέρασε και τρέμουνε τα πόδια του, αλλά όταν έρθει η ώρα του περιπάτου η ουρίτσα του κουνάει χαρούμενα, και να ναι καλά που δεν ξέρει πώς γέρασε και ξεκινάει με τρεμάμενα πόδια να κάνει την βόλτα του μέσα στην μακαριότητα της άγνοιας του. </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Και εμείς το ξέραμε αλλά ποτέ δεν το πιστέψαμε λες και ήταν ένα ψέμα ή ένα κακόγουστο αστείο. Κοιτάς την ώρα που πέρασε και λες αποκλείεται, δεν γίνεται κάτι λάθος έχει γίνει. Αυτό ναι, κάτι λάθος γίνεται, ήθελα κι άλλο χρόνο για μας και εκείνος μας ξεγέλασε. Και ούτε καν μας ρώτησε. </div>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-8484192729299390632023-11-10T14:32:00.001+02:002023-11-10T14:32:05.729+02:00βιβλιοπωλείο Ευρώπη<p>Αν είσαι
ένα από αυτά τα παιδιά που ο γονιός σου σε έπαιρνε μαζί του στην δουλειά, τότε
ξέρεις το συναίσθημα του να νιώθεις ότι εκείνος ο “κόσμος” γινόταν για σένα
παιχνιδότοπος και πεδίο εξερεύνησης. Τα
μισό μου χρόνο το λοιπόν τον περνούσα εκεί. Στο βιβλιοπωλείο του παπά μου.</p>
<p class="MsoNormal"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Το πρώτο
βιβλιοπωλείο ήταν στην Λάρνακα, κοντά στο δημοτικό που πήγαινα τότε, στην
Μικτή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν θυμάσαι τότε εκεί κοντά στην
πυροσβεστική ήταν ένα καφενείο του Αντωνάκη και ο κύριος Αντωνάκης είχε τες πιο
ωραίες κούπες. Ο παπάς ερχόταν το διάλειμμα και μου έφερνε κούπα, της έβαζε και
λεμόνι και εγώ έτρωγα. Μετά όταν σχόλανα πηγαίναμε περπατητοί στο βιβλιοπωλείο.
Είχε και έναν υπάλληλο ας τον πούμε κύριο Κ. Αυτός είχε πολύ χοντρά φρύδια και
ήταν πολύ μελαχροινός και είχε και μια παράξενη δυνατή φωνή και εγώ μικρό
παιδάκι τότε τον φοβόμουν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο παπάς με
άφηνε να πιάσω βιβλια από τ βιβλιοπωλείο και να τα πάρω σπίτι, και μου είχε
βάλει κανόνα να διαβάζω τριάντα σελίδες την ημέρα και μετά να του λέω τι
διάβασα. Εμένα τα μάτια μου έκλειναν το βράδυ και θυμάμαι μετρούσα πότε θα
τελειώσουν αυτές οι τριάντα σελίδες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Μετά ο
παπάς μετακόμισε Παραλίμνι και εγώ πήγαινα να μείνω τα Σαββατοκυριακα και τις
διακοπές. Μαζί μετακόμισε και το βιβλιοπωλείο και άνοιξε άλλο, το όνομα του
ήταν Ευρώπη. Το πρωί πηγαίναμε μαζί και τον βοηθούσα να ανοίξει το
βιβλιοπωλείο. Βρίσκαμε έξω από την κλειστή πόρτα ένα δέμα με τις εφημερίδες της
ημέρας και έπρεπε να βγάλουμε έξω το σταντ και να της βάλουμε πάνω με τη σειρά.
Μετά συγυρίζαμε, ξεσκονίζαμε και ο παπάς έφτιαχνε καφέ στο μικρό κουζινάκι. Μερικές
φορές με άφηνε να πάει δίπλα στον κουρέα να κουρευτεί και εγώ ένιωθα τρομερό
άγχος και ευθύνη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Είχε το
γραφείο του με την ταμιακή και εγώ είχα ένα μικρό σκαμνάκι δίπλα του. Εκεί
καθόμουν και διάβαζα με τις ώρες γιατί εκεί μέσα όλα ήταν δικά μου για λίγο,
δεν είχα να αγοράσω κάτι, τα διάβαζα και τα έβαζα πίσω στα ράφια τους.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μικυ μάους, μικροί εξερευνητές, μπλέικ,
περιοδικά, βιβλία με ανέκδοτα, και ότι άλλο θέλεις.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκανα ένα γύρο στα ράφια, έβλεπα τα
σβηστήρια, τα μύριζα, τις ξύστρες, τα μολύβια, τις μολυβοθήκες. Είχε πάντα μια
ωραία μυρωδιά αυτή η απεριόριστη ποσότητα χαρτιού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Και μετά
ερχόταν η εποχή που θα άνοιγαν τα σχολεία. Ο παπάς μου έλεγε κάνε τη λίστα σου.
Και εγώ έκανα τη λίστα μου. Και διαλέγαμε μαζί, βαλίτσα, ρίγα, μολύβια,
χρωματιστά. Και όλα τα λογοτεχνικά βιβλία που μπορούσα να πάρω σπίτι να διαβάσω
και να φέρω πίσω. Με μια προυπόθεση. Να τα προσέχω, γιατί μετά θα πάνε σε
κάποιο άλλο παιδάκι. Είχα ιδιαίτερη αδυναμία στα βιβλία του Ιούλιου Βερν και
κάποια στιγμή όταν έκλεισε και το δεύτερο βιβλιοπωλείο, κληρονόμησα τα βιβλία
αυτά, του Ιούλιου Βερν και τα έχω στο σπίτι. Παλιές εκδόσεις, σκληρό εξώφυλλο
και στην πρώτη σελίδα γράφει την τιμή, με τα γράμματα του παπά μου, σε μιλς. Τα
διάβασα, τα διάβασαν τα παιδιά μου, ίσως κάποια μέρα και οι επόμενες γενιές. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Το πιο
ωραίο πράγμα με τις ιστορίες, είναι ότι αυτό που γεννά το μυαλό ενός ανθρώπου,
οι ήρωες, η πλοκή, αυτό το παράλληλο σύμπαν, δεν θα μπορούσε να το γεννήσει
ακριβώς το ίδιο το μυαλό ενός άλλου ανθρώπου. Και αυτή είναι η μαγεία, ότι ποτέ
δεν θα στερέψει η φαντασία, ποτέ δε θα στερέψουν οι ιστορίες. Κληρονόμησα που
λες τα βιβλία του Ιούλιου Βερν. Κληρονόμησα την αγάπη για την μουσική, την
αγάπη για τον κινηματογράφο, και την παραξενιά του καλλιτέχνη. Αυτή την ανάγκη
να φεύγω από την καθημερινότητα, να παράξω κάτι άλλο, μια μαγεία που πάντα
αναζητώ, αυτό το δικό μου σύμπαν, να το δημιουργώ και να μπαίνω μέσα και εγώ,
ίσως κάποτε και εσύ.. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-53124009108616679642023-11-09T14:17:00.004+02:002023-11-09T14:17:31.602+02:00εξομολογήσεις μιας γάτας <p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Εξομολογήσεις μιας γάτας <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ρώτησαν μια γάτα τι είναι το
νόημα της ζωής. Ρώτησαν και εμένα κάποια στιγμή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τελευταίως το χω χάσει και ψάχνω πάλι να το
βρω μια μοιάζει διαφορετικό από την προηγούμενη φορά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ετσι παθαίνω πάντα, μέχρι να μπω στo καλάθι μου και να ξαναβγώ το νόημα αλλάζει. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Την τελευταία φορά ήθελα να κάνω
τους ανθρώπους να νοιώσουν καλύτερα. Να κάθομαι εκεί στα πόδια τους και να τους
αφήνω να με χαιδεύουν και να κάνω γκρρρ γκρρρ. Με αυτόν τον τρόπο ο κύριος μου
νιώθει ότι του «κάθομαι» είμαι πειθήνια και υπάκουη και όχι μόνο αυτό, τον
αφήνω να με αγγίζει, και κάνω και το γκκρ γκρρ από πάνω, ένδειξη ευχαρίστησης.
Πολύ το χαίρονται οι άνθρωποι όταν οι γάτες κάνουν αυτόν τον ήχο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μου λείπει ο γάτος μου και ο
κύριος μου δεν με αφήνει να βγω. Μα είναι μέρες που τρελλαίνομαι και κοιτάζω
έξω από το παράθυρο. Ο γάτος είναι εκεί απέναντι και με περιμένει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στις αρχές νιαούριζε τα βράδια αλλά μετά από
ένα δυο μπουκάλια νερό που του πέταξαν οι γείτονες το έκοψε. Καλός ο έρωτας
αλλά το νερό το σιχαίνεται. Δεν φεύγει όμως κάθεται εκεί.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και εγώ μέσα τον κοιτάζω . Με μυρίζεται στον
αέρα και μυρίζομαι και εγώ εκείνον. Είναι ανάμεσα μας όμως το γυαλί, η πόρτα
και το λουρί. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με ρώτησαν ποιο είναι το νόημα.
Ποιο ήταν το νόημα για μια γάτα; Να σκοτώνει ποντίκια, να κυνηγάει τα βράδια
και να γυαλίζουν τα μάτια της στο σκοτάδι, όπως τα άλλα αιλοροειδή. Πέρασαν τα
χρόνια όμως και μας άλλαξαν το νόημα. Και τώρα υπάρχουμε για να τρώμε πατέ, να
κατουρούμε μέσα σε κασόνια μια ειδική άμμο, να παίζουμε με κουβάρια με μαλλί
και να κάνουμε γκρρρ γκρρρρ, άμα μας έρθει η όρεξη, γιατί μας έχουν αφήσει και
μια ας την πούμε πρωτοβουλία. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με πιάνουν όμως κάτι αναλαμπές,
κληρονομημένη μνήμη λένε και θέλω να δαγκώσω το χέρι αυτού που μου χει βάλει το
λουρί να του φύγω και να πάω έξω να κάνω εκείνον τον παλιοχαραχτήρα τον
κεραμιδόγατο και να τον αφήσω να μου κάνει το τρίχωμα άθλιο πέρα ως πέρα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σκεφτόμουν τα γλέντια που θα κάναμε, τις
στέγες που θα ανεβαίναμε, τα ποντίκια και τις σαύρες που θα σκοτώναμε, έστω θα
σκότωνε εκείνος και για τους δυο μας και μετά … Χθες πλησίασε στο παράθυρο,
ακούμπησε την μουσούδα του στο γυαλί και εγώ ακούμπησα την δική μου στο ίδιο
σημείο, ήταν η μοναδική φορά που ήρθαμε τόσο κοντά. Και μετά ο γάτος έφυγε.. δεν
νομίζω να έρθει ξανά πίσω, η μύτη του κυνηγάει μια άλλη μυρωδιά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Λες να έχω την ίδια λαχτάρα να
δραπετεύσω τώρα που κανένας δε με περιμένει; Είναι κι αυτός εκεί πέρα που με
λαχτάρα με χαιδεύει κάθε βράδυ, αυτόν ποιος θα τον παρηγορεί; με αγαπάει το
ξέρω, κάνει τόσα για μένα, το καλύτερο φαί μου φέρνει, έχω τα πάντα, το ζεστό
μου καλάθι, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ψυχαγωγία, τα παιχνίδια μου, το
πόδι του, το χέρι του, το σβέρκο του, την κοιλιά του, τις ζεστές του ανάσες…
Αν, αν, πάλι έκανα μια διαπραγμάτευση μαζί του, να βγαίνω λίγο και μετά να
έρχομαι πίσω; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μα που να τολμήσω, μια φορά βγήκα
λίγο πιο έξω στην αυλή και έπαθε αμόκ. Με πήρε για έλεγχο μπας και κόλλησα
ψύλλους, μπας και έπιασα καμιά αρρώστια και κόντεψε να αρρωστήσει και ο ίδιος.
Άσε, δεν είμαστε για πειραματισμούς, αν θα φύγω θα πρέπει να φύγω για τα καλά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Κάποτε με ρώτησαν ποιο είναι το
νόημα της ζωής, αλλά την ώρα που το αναλογιζόμουν, ο «κύριος» μου άνοιξε μια
κονσέρβα και μοιάζει να ναι η αγαπημένη μου γεύση, ξέρεις το φαί μου ο «κύριος»
μου, μου το ζεσταίνει, σε συγκεκριμένη θερμοκρασία, την ονομάζει θερμοκρασία,
θαλπωρής, ούτε πολύ ζεστή, ούτε καυτή, είναι άνετη και καταπίνεται εύκολα. Και
το λουρί μου ο κύριος μου δεν μου το έχει πολύ σφικτά, τόσο όσο, να ξέρω ότι
του ανήκω αλλά να μην πνίγομαι κιόλας…. Α ναι, με ρώτησαν ποιο είναι το νόημα
της ζωής και την ώρα που το αναλογιζόμουν, αποκοιμήθηκα χορτάτη πάνω στα γόνατα
του, και έτσι όπως έκλεινα νυσταγμένη τα μάτια μου, θυμήθηκα τα μάτια του γάτου
μου, ο γάτος μου έφυγε, στο είπα ναι; έφυγε<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI3JvR6PiXyi1iAWWk5r_AecR7VukU9vrRbFYYbtXhSTEYj8M5dplimqV8By-5iQgfxI_bVVI-x-ORJ4V_9wb9cs7iJiHjD_R0DRWPIgmy2TZ8s1pOG4VqSGX5UrdJoF0Ukr9v5XgQuUiPuFtFMMut1cGD-z8HPf7564Gqp3J0srAiaof6juCVO_RqsY_U/s970/cat-looking-out-the-window.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="646" data-original-width="970" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI3JvR6PiXyi1iAWWk5r_AecR7VukU9vrRbFYYbtXhSTEYj8M5dplimqV8By-5iQgfxI_bVVI-x-ORJ4V_9wb9cs7iJiHjD_R0DRWPIgmy2TZ8s1pOG4VqSGX5UrdJoF0Ukr9v5XgQuUiPuFtFMMut1cGD-z8HPf7564Gqp3J0srAiaof6juCVO_RqsY_U/s320/cat-looking-out-the-window.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-54832248387985941162023-11-08T15:00:00.004+02:002023-11-08T15:00:21.406+02:00το φίδι<p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Κάποτε μου θυμίζει η ζωή εκείνο
το παιχνίδι με τις σκάλες και τα φιδάκια, το θυμάσαι; Που ανέβαινες ζάρι το
ζάρι και νούμερο το νούμερο και έφτανες σε μια σειρά ψηλά και μετά σε έτρωγε το
φίδι και πάλι τρεις τέσσερις σειρά πιο κάτω. Έτσι και η ζωή, νομίζεις πως
ξεπέρασες πράγματα, νομίζεις ότι δυνάμωσες και μετά σου δίνει μια, και πάλι
πίσω και όλα εκείνα που πάλεψες να νικήσεις να τα και πάλι μπροστά σου. Νόμιζα
ό,τι είχα γίνει πιο συνειδητοποιημένη, πιο δυνατή, δεν είχα τάσεις για τα ίδια,
τα προ δεκαετίας, εκείνα που με μείωναν σαν άνθρωπο, εκείνα που μου αφαιρούσαν
από αξία. Και όμως, ένα δάγκωμα είναι αρκετό, άνθρωπος, άνθρωπος και η τάση
είναι πάντα εκεί για να γίνεις και πάλι κάτι άλλο. Και για τον αλκοολικό ένα
ποτήρι λέει είναι αρκετό για να γίνει και πάλι αλκοολικός. Δεν ξέρω γιατί ήρθε
και πάλι αυτή η συγκυρία, να όμως που ήρθε και μου έδειξε πόσο λάθος είχα που
νόμιζα ότι τα είχα όλα υπό έλεγχο. Τα είχα όλα εκτός από ένα. Να παρασύρομαι
από τις φωνές των «γοργόνων» όταν μου λένε όμορφα λόγια και μου δίνουν
σημασία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να πιστεύω στα ψέματα. Να πιστεύω
ότι θα κτίσω κάτι γερό όταν από κάτω έχει βάλτο. Να πιστεύω ότι υπάρχει λίγο
λευκό σε ανθρώπους που μου δείχνουν χωρίς καμιά ενοχή το μαύρο της ψυχής τους.
Να είμαι αφελής. Να είμαι ευκολόπιστη. Να είμαι βλάκας. Εγώ είμαι η σκάλα που
ανυψώνει την ψυχή μου και εγώ είμαι το φίδι που με τρώει ! <o:p></o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-11613402529824530222023-11-02T12:46:00.036+02:002023-11-02T13:10:02.544+02:00αβαταρ <p><i><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Το άσχημο με τους σβησμένους διακόπτες έιναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε πότε έσβησαν. </span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Ζούμε σε μια εποχή βλέπεις, που μας τσάκισε ο καπιταλισμός. Είναι η εποχή που δουλεύεις σκληρά, αγχώνεσαι πολύ και η ανάσα γίνεται διακεκομμένη αναπνοή. Σιγά σιγά οι κινήσεις σου γίνονται όλο και περισσότερο μηχανικές, το αυτοκίνητο ξέρει τον δρόμο για την δουλειά, ο καναπές έχει πάρει το σχήμα του σώματος σου, το δέρμα σου μένει ανέγγικτο, το σώμα σου ανέραστο, η ψυχή σου θλιβερή, ο ζωή σου χωρίς νόημα, το μυαλό σου κενό. Μετατρέπεσαι αργά και ανώδυνα σε να άβαταρ που δουλεύει σε μια δουλειά που μισεί, για να επιστρέψει σε ένα σπίτι που συγκατοικούν και άλλα άβαταρ. </span></i></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Και εκείνη ήταν ένα άβαταρ αλλά της εγκατέστησαν καταλάθος στις εργοστασιακές της προδιαγραφές και ερωτισμό, κάτι που μόνο οι κανονικοί άνθρωποι ένιωθαν. Και εκείνη ήθελε να ξανανιώσει ζωντανή, ζήλευε τους πραγματικούς ανθρώπους. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σαν τα ζόμπι που πετάγονται απο΄τους τάφους τους, πετάγεται από μέσα της αυτός ο απ-έθαντος ερωτισμός και τα πάντα γίνονται πάθος. Τηλεφωνά κατά καιρούς στην εταιρία υποστήριξης και παραγγέλει μια εργοστασιακή αναβάθμιση. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Ναι γεια σας. Εδώ μοντέλο 261 του 76 . Υπάρχει μήπως κάποια αναβάθμιση για εμάς ; <span style="font-family: inherit;">Όχι άλλο πένθος μαλάκα προγραμματιστή, δώσε μου πόθο και πάθος. Ξύπνα, τώρα, σήμερα, δεν έχουμε πολύ καιρό. ........................................................Πόσο κοστίζει ; Ηλίθιε ! Κλεινει την γραμμή νευριασμένη. </span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τον κοιτάζει έτσι όπως κάθεται στην μονή πολυθρόνα, τον συντροφο-άβαταρ της, πάει καιρός που κάθεται μόνος εκεί, μακριά της. Έχουν βγάλει σχεδόν χαρτιά ιδιοκτησίας, εκείνος στην μονή, εκείνη στον διπλό καναπέ. Εκεί φορτίζονται ο κάθε ένας ξεχωριστά στην δική τους ηλεκτρονική εισδοχή, εκείνος είναι διπολικός και εκείνη τριπολική. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Εκείνος στην αριστερή πλευρά του κρεβατιού, εκείνη στην δεξιά και το Γραντ Κάνυον στη μέση. Άλογα πόθου καλπάζουν σε αυτό τα απέραντο ρήγμα μα ψοφούν νεκρά στη μέση. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σε θέλω άβαταρ μου, ξύπνα. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τον κοιτάζει όπως κάθεται στην καρέκλα μπροστά από τους υπολογιστές, μπροστά στην μεγάλη κονσόλα. Τον πλησιάζει αργά, σκύβει το κεφάλι της και φυσά απαλά στον λαιμό του. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σε θέλω άβαταρ μου, ξύπνα. Εκείνος ούτε και σήμερα κατάλαβε τίποτα. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ήταν τόσο διαολεμένα ελκυστικός ένας αντρικός λαιμός, όταν τον κοιτάζεις απο δύο μέτρα απόσταση από πίσω. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Αν δε με ήξερα καλά, θα υποψιαζόμουν ότι αντί για άβαταρ μου έβαλαν στις βασικές μου προδιαγραφές λειτουργίες βαμπίρ. Η μήπως είμαι και δεν τον ξέρω. Εχω χάσει και το μάνιουαλ. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Θέλω να τον δαγκώσω αλλά είναι αυτή η επιθυμία τόσο διεγερτική που κάνει την αναμονή ακόμα τόσο πιο διεγερτική και στέκομαι, πάνε κάτι χρόνια τώρα, πίσω του , τις ώρες που κάθεται πίσω από αυτόν τον υπολογιστή και κάθομαι εκεί στην άκρη κρυμμένη σαν παλιό πεταμένο φωτιστικό και στάζουν όλα επάνω μου. Και αυτό μου κάνει ζημιά, γιατί όταν στάζουν τα άβαταρ σκευρώνει το μέταλλο μας, κι ας μας έχουν πει δήθεν ότι είμαστε κατασκευασμένοι από ανοξείδωτο μέταλλο. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Κάποιες φορές νομίζω ότι θα γυρίσει και θα με δει και αν κάνει κάποια παράξενη κίνηση, κρύβονται ενστικτωδώς οι κυνόδοντες μου και κάνω μισό βήμα και πάλι πίσω από την ρουτίνα. Αλλά εκείνος είναι τόσο αφοσιωμένος εκεί, στην οθόνη του, και εγώ σαν κερί δύο μέτρα πίσω του στάζω και λιώνω.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Σήμερα τόλμησα και τον πλησίασα, άγγιξα τον ώμο του ενώ καθόταν και πάλι μπροστά από τις οθόνες του. Ήταν παγωμένος και έκανε μια κίνηση αποστροφής λες και ήταν το χέρι μου μύγα ή κουνούπι που ήθελε να διώξει. Ήταν τόσο παγωμένος. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Αγάπη μου, νομίζω μου πέθανες, είπα <span style="font-family: inherit;">και έβγαλα τους κυνόδοντες μου έξω. </span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Εσκυψα αργά, έσπρωξα απαλά το κεφάλι του δεξιά και πλησίασα τον λαιμό του. Τον δάγκωσα αργά. Εσφιξε τα χέρια του πάνω στον πάγκο και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και άφησε ένα μικρό αναστεναγμό πόνου. Πέρασαν τριάντα τρία δευτερόλεπτα. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Σε θέλω αγάπη μου, ξύπνα, μετουσίωνα στις συνάψεις του εγκεφάλου του την οδηγία.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Γύρισε αργά την καρέκλα του προς το μέρος μου και το βλέμμα του επιτέλους με έβλεπε. Δεν υπήρχαν στις κόρες των ματιών του πια αριθμοί, υπήρχε ένα ολόγυμνο σώμα. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μαρίνα Σαβεριάδου * μικρές * αντι-αβαταρ-ιστορίες</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">do androids dream of electric sheep * Philip K DIck *</div></div>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-21464731800832726012023-10-30T10:02:00.004+02:002023-10-30T10:02:25.704+02:00επιστροφή<p>τ<span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">ην τελευταία νύχτα πριν φύγω από Αθήνα η μεγάλη μου κόρη ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου στο κρεβάτι του b&b και με αγκάλιασε. Την τελευταία νύχτα πριν φύγω από Θεσσαλονίκη η μικρή μου κόρη ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου και με αγκάλιασε. Το μεσημέρι ήθελε να της κάμω μουτζιέντρα. Μισή ώρα έψηνα τα κρεμμύδια σε χαμηλή φωτιά να είναι καλά ψημένα να γίνει ωραία η μουτζιέντρα. 5.30 το πρωί ξύπνησα να ετοιμαστώ για το αεροδρόμιο, η Κατερίνα σηκώθηκε και ξεκίνησε να τρώει μουτζιέντρα </span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">παγωμένη. Ηταν η πιο ωραία που έκαμα ποτέ, είπε, κάθε φορά λένε το ίδιο. </span></p><div class="xdj266r x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Συνήθισε στο νέο της διαμέρισμα και το έχει φτιάξει με αγάπη και γούστο. Αγόρασε λάμπες με χρωματιστό γυαλί και έβαλε γλάστρες με φυτά έξω στο μικρό της μπαλκόνι. Παρόλα αυτά είναι πολύ μικρό το διαμέρισμα, ένιωθα ότι είμαι μέσα στα πόδια της. Πέντε νύχτες μου παραχώρησε το κρεβάτι της και κοιμόταν στον καναπέ και κάθε πρωί μου έφτιαχνε καφέ εσπρέσο στο μικρό ειδικό μπρίκι που έχει αγοράσει. Μετά με ρωτούσε τι θέλω να κάνουμε, όλες οι μέρες είναι δικές σου, μου είπε. τρεις μέρες στην Αθήνα , περίπατο στα Εξάρχεια και στην Ακρόπολη και μετά περίπατο στον παραλιακό της Θεσσαλονίκης. Τους είπα δεν με νοιάζει αν δεν κάνω κάτι άλλο, ας περπατώ πάνω κάτω σε αυτόν τον παραλιακό και μου είναι αρκετό. Χτες στις 6,20 το πρωί ήμουν στο λεωφορείο στον δρόμο για το αεροδρόμιο και να δεις που και τόσο νωρίς είχε και πάλι κόσμο και περπατούσε, τέτοια ώρα χαράματα, στον παραλιακό. Διερωτήθηκα, λες να ξυπνάνε τόσο νωρίς, ή να μην είχαν πάει ακόμα για ύπνο. Και δεν είχε και τόση σημασία στο τέλος. Κάναμε κι άλλα πράγματα, πήγαμε θέατρο, πήγαμε σινεμά, πήγαμε βόλτες και μίνι κρουαζιέρα με το Αργώ. Κάναμε αγκαλιές, πολλές αγκαλιές και περπατάμε κρατώντας χεράκια. Η κόρη μου ξέρει ότι δεν θέλω να μου σφίγγουν το χέρι και μου λέει έμαθα το μυστικό, απλώνω το χέρι μου προς το δικό σου και αν θέλεις μου το δίνεις και εσύ. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Εκείνη η πόλη που ήταν άγνωστη έχει γίνει λίγο πιο «πατρίδα» και φτιάχνουμε συνήθειες και μοτίβα και παίρνουμε πάντα κρέπα από την Ναβαρίνου, και ένα κομμάτι πίτσα από την Δραγούμη, θα πάμε τουλάχιστον μια φορά θέατρο και μια φορά σινεμά, και τρίγωνα από τον Στράτο. Και ακόμα μια φορά τα κατάφερε και πήγε και έφερε κρυφά ένα κομμάτι red velvet απο΄τον Σωτηρόπουλλο άναψε ένα κεράκι και μου τραγούδησαν Happy birthday, όπως έκαναν το 2021 την πρώτη φορά που πήγαμε Θεσσαλονίκη. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δεν ξέρω που είναι η πατρίδα τελικά, εκεί που ζούμε ή εκεί που είναι η καρδιά μας ; η είμαστε απλά διασπασμένοι, εδώ το σώμα, αλλού η καρδιά, λίγη καρδιά εδώ, λίγη εκεί, λίγο μυαλό εδώ, λίγο εκεί. Συνηθίζουμε και προσαρμοζόμαστε και εμείς και τα παιδιά και αυτό είναι από τα πιο αξιοθαύμαστα στην ανθρώπινη φύση και εφευρίσκουμε νέους ρόλους και νοήματα. Και οι εικόνες αλλάζουν μπροστά από τα μάτια μας αστραπιαία, οι αποχαιρετισμοί δεν είναι πια δακρύβρεχτοι και τα αντίο γίνονται στο επανιδείν. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μαρίνα Σαβεριάδου </div></div>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-90176084923873696062023-10-20T13:35:00.005+03:002023-10-20T13:35:50.574+03:00Ο γατούλης <p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Στον γατούλη </span></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Καλημέρα </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τι Παράξενο </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Της λείπεις</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Κι <span style="font-family: inherit;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span>ας μην σε έχει δει ποτέ </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μάλλον θα είναι το μέλλον που δεν ήρθε</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μας λείπει πάντα ότι έμεινε για τόσο </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Έτσι ώστε όταν φύγει </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Να αφήνει εκεί που καθόταν ένα κενό</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ο γάτος στην αυλή σαν σηκωθεί </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Από την σπασμένη καρέκλα </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Αφήνει το αποτύπωμα του </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Το τρίχωμα του</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Και την ζεστασιά από την κοιλίτσα του </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Πάνω στο μισοδιαλυμένο κάθισμα της</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Η μάνα μου είπε </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ότι ο γάτος επέλεγε την σπασμένη καρέκλα</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Γιατί εκεί που είχε ξηλωθεί το κάθισμα</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Είχε ακριβώς το σχήμα της κοιλιάς του </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Και μπορούσε να κουλουρωθεί άνετα </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Γατούλη από εσένα τι της λείπει </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μήπως που την έκανες να νιώσει </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Την έκανες να χαμογελάσει</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Την έκανες να νευριάσει </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">την έκανες να νιώσω διέγερση </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">την έκανες να νιώσει προσμονή </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">την έκανες να νιώσει λύπη </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ίσως να έκλαιγε τώρα που έχεις φύγει</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">αν δεν ήταν απλά</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">μια σπασμένη άχρηστη καρέκλα </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">της λείπεις και ήσουν η απόδειξη</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ότι δεν θέλει και πολύ να αναπτύξεις </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">μια εξάρτηση και πάλι</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">δεν χρειαζόταν ούτε να ακούσεις ούτε να δεις</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">το μόνο που χρειάστηκε ήταν να νιώσεις </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μαρινα Σαβεριάδου</div></div>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-85348535315235431532023-10-19T10:11:00.003+03:002023-10-19T10:11:19.922+03:00πειθαρχία <p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">19 10 2023<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μέρα παράξενη, μουντή,
συννεφιασμένη. Ο πόλεμος μαίνεται δίπλα και εγώ σε δυο μέρες φεύγω για
ταξίδι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όπως πάντα τελευταία στιγμή θα
ετοιμάσω τα πράγματα μου, τελευταία στιγμή θα φτιάξω βαλίτσα. Μου λείπει ο
γάτος μου, μου λείπει και η ουρά μου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Θέλεις να πάμε στο ντιβάνι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Θέλω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πώς νιώθεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πονώ το σώμα μου. Μου λείπει ο
γάτος μου. Πώς γίνεται να σου λείπει κάποιος που δεν είδες ποτέ; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Όπως δείχνουν τα πράγματα,
γίνεται.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υπήρξε μια σταθερή επικοινωνία,
για ένα μικρό χρονικό διάστημα, εκείνο σου λείπει. Σου λείπει επίσης εκείνο που
προσδοκούσες να ζήσεις μαζί του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ηθελα να του στείλω ένα άλλο, αποχαιρετιστήριο
μήνυμα μετά από εκείνο το απότομο κλείσιμο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αλλά δε θα το κάνεις. Είπαμε θα
σκέφτεσαι τα κίνητρα σου πριν πράξεις κάτι. Δε θα πρόσφερε κάτι σε εκείνον,
εκείνο το επιπλέον μήνυμα, εσένα θα εξυπηρετούσε, βασικά τον ναρκισσισμό σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Φτάσαμε εκεί λοιπόν<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σιγά σιγά ναι φτάσαμε εκεί, να
είμαστε σε θέση να λέμε αλήθειες. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Κάθε φορά τα ίδια κάνεις, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για να έχεις εσύ τον τελευταίο λόγο, το κλείσιμο
που θέλεις, να διαβεβαιώσεις τον άλλο που έσφαλε απέναντι σου ότι και καλά δεν
είσαι θυμωμένη, και τον συγχώρεσες και ότι μπορείς να δεις τα πράγματα από την
δική του πλευρά κλπ. Γιατί<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είναι και αυτό ένας τρόπος
ελέγχου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι. Και η δική σου ανάγκη να
είσαι στα μάτια του άλλου μεγαλόψυχη και καλοσυνάτη και ένα πλάσμα με αγάπη και
κάτι άλλες μαλακίες, ενώ στην ουσία, αυτό που θέλεις, είναι να αφήνεις την
πόρτα λίγο ανοιχτή, μπας και συμμορφωθεί ο άλλος και δει την αξία σου και έρθει
πίσω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μα θέλω να έρθει πίσω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αν είναι να έρθει θα έρθει, δεν
χρειάζεται να πεις κάτι άλλο, κλείσε το ! τι είναι τώρα αυτό <span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">κατάλαβες</span>; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Φυσικά, μια επανάληψη ενός παλαιότερου
μαθήματος ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και όχι μόνο αυτό. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είναι ένας άνθρωπος που ήρθε στην
ζωή σου, σε μια φάση που χρειαζόσουν να έρθει κάποιος στη ζωή σου, να σου
αποσπάσει για λίγο την προσοχή, για να ξεχάσεις κάτι άλλο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σωστά, έτσι και έγινε, μέσα σε
δύο εβδομάδες και ως διά μαγείας, ξέχασα τον άλλο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Επειδή σκέφτεσαι τον γάτο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ε ναι ήρθε ο γάτος και εκτόπισε
τον άλλο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ώραια, άρα ο γάτος μπορεί να ήρθε
όχι μόνο για την δική του μοναξιά, γιατί ήθελε από κάπου να πιαστεί, αλλά ίσως
και γιατί εσύ ήθελες από κάπου να πιαστείς. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ισχύει <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και τώρα θα συνεχίσει ο κάθε ένας
τον δρόμο του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με ρώτησε αν μπορεί τουλάχιστον
να μου γράφει<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και εσύ είπες όχι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είπα όχι. Μπορείς να συνδεθείς με
κάποιον ακόμα και αν το μόνο που κάνετε είναι να ανταλλάζετε μηνύματα, μπορεί
να σου γίνει συνήθεια, να γεμίζει τα κενά σου, μπορεί να σου γίνει παυσιπονο,
βάλσαμο, μια επικοινωνία που μπορεί να γίνει αλληλοεξάρτηση. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ή μπορείς να πεις μετά από καιρό.
Ας πάω τελικά γι αυτόν τον καφέ, έστω φιλικά. Ανώδυνα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και να είναι και των δυο σας η
σάρκα πεινασμένη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και ο καφές να γίνει μια άλλου
είδους συνάντηση, δυο ανθρώπων που επικοινωνούν για καιρό και αναπτύσσει μια
ακατάσχετη πείνα ο ένας για τον άλλο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και να σκεφτείς, ας τον αγγίξω,
μια φορά, μόνο μια φορά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και του δίνεις το σώμα σου, σου δίνει
το δικό του και τον ερωτεύεσαι παθιασμένα και σε θέλει σαν τρελός γιατί το
άγγιγμα του ξυπνά το κάθε κύτταρο σου και εσύ για εκείνον είσαι εκείνη που
περίμενε για χρόνια. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αλλά έχετε συμφωνήσει ότι θα
είναι μια μόνο φορά <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και εκείνος πρέπει να φύγει και
εσένα διαλύουν τα πάντα μέσα σου <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και εκείνος νιώθει ενοχές και γίνεται
ακόμα πιο δυστυχισμένος<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μπορείς να μου εγγυηθείς ότι δεν
θα γίνει το πιο πάνω σενάριο; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Όχι, ξέρω ότι αν τον δω και αν
νιώθω για εκείνον έλξη, θα αφεθώ. Και νιώθω ήδη έλξη για εκείνον <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Άρα ούτε μηνυμα. Πειθαρχία. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ούτε μήνυμα ούτε κουδούνι, στης
μονιαξιάς μου το μπουντρούμι (τραγούδι) <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν χαίρεσαι τουλάχιστον που
εξαιτίας του γάτου ξεπέρασες τον άλλο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αυτό σίγουρα, εννοείται. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τουλάχιστον όταν θα θυμάμαι τον
γάτο, θα τον θυμάμαι με χαμόγελο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είδες<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και είπαμε να δείχνεις
εμπιστοσύνη στο σύμπαν. Θα σου δώσω ακόμα ένα κινητρο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για πες <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ότι ίσως του γάτου του λείπεις
και εσύ και ίσως ξεμπερδέψει και έρθει να σε βρει<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σωστά <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αλλά εσύ στο μεταξύ δεν περιμένεις,
είσαι ανοιχτή σε όλες τις πιθανότητες σε όλες τις εμπειρίες<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πολύ σωστά <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πότε θα ετοιμάσεις τη βαλίτσα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-74518085771389478272023-10-18T15:48:00.006+03:002023-10-19T08:28:10.664+03:00O Γάτος<p> </p><br />
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ήταν ένας γάτος λοιπόν που δεν τον
είδα ποτέ, δεν τον μυρίστηκα ποτέ, ούτε και άκουσα το νιαούρισμα του. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ναι πολύ καλά κατάλαβες, δεν μιλάω για έναν
γάτο, για έναν άντρα μιλώ, αλλά τον παρομοιάζω με γάτο, γιατί έχει τα πιο
γατίσια μάτια που είδες ποτέ που σε συνδιασμό με τα ροζ χείλη του που όταν
χαμογελά τα σφίγγει λίγο σε ένα παράξενο χαμόγελο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αινιγματικό, δεν είναι χαρά αλλά ούτε και
μελαγχολία, είναι ένας παράξενος συνδιασμός. Όμορφος άντρας, όμορφο σχήμα προσώπου,
ωραίο πηγούνι, ωραία αυτάκια, όμορφα χείλη και μετά εκείνα τα παράξενα γατίσια
ματάκια που όταν χαμογελά κλείνουν λίγο περισσότερο και σου θυμίζουν πραγματικά
έναν γάτο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με τον γάτο λοιπόν επικοινωνούσαμε μόνο
με μηνύματα. Ξεκινήσαμε με τυπικά μηνύματα, ποιοι είμαστε και αν έχουμε
παιδιά, και τι κάνουμε και όλα αυτά τα τυπικά που γράφεις στις αρχές. Μετά ο γάτος
μου είπε «αρέσκεις μου κόρη μιτσιά» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και
ήταν πολύ διεγερτικό να μου έρχεται αυτή η ατάκα τόσο απότομα, από το πουθενά,
και στα Κυπριακά. </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είπαμε να βρεθούμε για καφέ την επόμενη Δευτέρα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μεσολάβησε το Σαββατοκυριακο και δεν μου
έστειλε μήνυμα ούτε το Σάββατο ούτε την Κυριακή. Εγώ νευρίασα. Γιατί; αφού λέει του
αρέσω, αφού κανονίσαμε να βρεθούμε για δύο μέρες δεν υπάρχω; Η υπάρχει κάτι άλλο; Δευτέρα
πρωί ακύρωσα τον καφέ. το βράδυ πήγα κανονικά στο μάθημα χορού, μετά πήγα για
περπάτημα με τις φίλες μου, και εκείνος μου έστειλε μήνυμα το ίδιο βράδυ, δεν απάντησα,
το επόμενο πρωί ξαναέστειλε, μου πέρασε, απάντησα.</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αυτή η επικοινωνία ήταν σαν χορός
που τα μισά βήματα τα κάνεις προς το μέρος του παρτενέρ σου και τα άλλο μισά
τον σπρώχνεις πίσω. Εγώ έσπρωχνα πίσω, εκείνος ερχόταν προς το μέρος μου και μετά
χανόταν εκείνος και τον έψαχνα εγώ. Δεν πήγαμε για εκείνον τον καφέ. Η επικοινωνία
ήταν κάτι μεταξύ αστείου και σέξι και πάλι πίσω στο αστείο και λίγο πιο
πικάντικο, μέχρι που θύμωσα και του είπα φτάνει δεν θα μιλώ άλλο με σεξουαλικά
υπονοούμενα γιατί είναι σαν να μην έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε και απλά
ποσκολιούμαστε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και πάλι έκανα βήματα
πίσω… και πάλι εκείνος επέμενε, και πάλι μέχρι το επόμενο πρωί μου πέρασε. Και
μετά από αυτό άλλαξε η επικοινωνία του μαζί μου. Δεν μου ξαναέστειλε μηνύματα
με σεξουαλικά υπονοούμενα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Επικοινώνησε μαζί μου επιτέλους
χωρίς τις μάσκες του. Η μια μάσκα του κοίτα πόσο αστείος είμαι και η άλλη μάσκα
κοίτα τι καλός εραστής είμαι. Και τα δύο μάσκες που κρύβουν τα άλλα, τα συναισθήματα,
τις ευαισθησίες του, ίσως και τα κενά. Όμως άλλαξε απέναντι μου και ένιωσα την
διαφορά. Είδα κάποιον άλλο, εκείνον που περίμενα να δω και να νιώσω. Εκείνον
που με ρωτούσε πως νιώθω, αν είμαι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έτοιμη
για την παρουσίαση, που έδειχνε προσωπικό ενδιαφέρον για μένα και τα συναισθήματα
μου, άνοιξε ένας δρόμος για μια πιο ανθρώπινη επικοινωνία, που θα μπορούσε να μας
φέρει πιο κοντά συναισθηματικά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι είχε και το χιούμορ την θέση
του ακόμα και το λίγο φλερτ και το υπονοούμενο αλλά ήθελα και εκείνο το
παραπάνω, δεν ήθελα να περιοριζόμαστε στην επιφανειακή συζήτηση και να μην γίνει
ποτέ η άλλη συζήτηση που θα έφερνε την άλλη σύνδεση.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μου αρέσει αυτός ο άντρας και το πόσο
προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από αυτόν τον τοίχο με προκαλεί να θέλω να σπάσω αυτήν
τον τοίχο και να πάω και να τον πάρω στην αγκαλιά μου και να του χαϊδέψω <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την πλάτη και το κεφάλι και να τον μάθω να μην
χτίζει τοίχους ανάμεσα μας. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Κάποια στιγμή έσπασε ο ηλίθιος
τοίχος και μου είπε την αλήθεια. Δε θα πάμε τελικά για εκείνον τον καφέ και δεν
θα τον δω, δεν θα τον μυριστώ και δεν θα ακούσω το νιαούρισμα του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ούτε θα δω τα γατίσια μάτια του από
κοντά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λυπήθηκα ναι ! γιατί ήδη η
φαντασία μου έφτιαξε σενάρια για τα δυο μας, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου έβγαλε κάτι ζαβολιάρικο αυτό το γατί και
ήθελα να δω πώς θα πίνει το γάλα από το μπολάκι του και πώς θα γουργουρίζει όταν
το χαϊδεύω. Το γατί ήταν πρόστυχο και ήθελε μια γυναίκα να τον κάνει να νιώσει την
αργή και βασανιστική ηδονή που θέλει να νιώσει ένας άντρας, που είναι τόσο
άντρας που δεν φοβάται να αφεθεί <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε μια
γυναίκα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γιν και γιανγκ ή νιάου και νιάου,
το δίπολο, Ταύρος – Σκορπιός, γη και νερό, η άνυδρη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γη που διψά για νερό. Αυτό το ηδονικό παιχνίδι
της παράδοσης και της αντίστασης. Ξέρεις πολύ καλά, ξέρεις από πριν. Ξέρεις τις πιθανότητες και τις δυνατότητες. Ίσως
και να είναι αυτό το πιο ηδονικό με τις σχέσεις που τελειώνουν τόσο νωρίς και
μένουν στην σφαίρα του απραγματοποίητου και του φανταστικού. Ότι θα μείνεις με
την υποψία του τι θα μπορούσε να συμβεί μετά, τι θα του έκανες, πώς θα βογγούσε
όταν τον δάγκωνες, (ναι οι σκορπίνες δαγκώνουν γατούλη) και το ήξερε, ότι εκείνος
θα ήταν μια γη που θα διψούσε και θα ήθελε κι άλλο και εσύ θα του το έδινες..
γιατί υπάρχει μεγάλη ηδονή στο να είσαι η ιδιοκτήτρια των κλειδιών της ηδονής κάποιου και να έχεις τον απόλυτο έλεγχο. </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η ηδονή του εκείνου είναι να φαντασιώνεται
τι θα μπορούσες να του κάνει</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η ηδονή εκείνης είναι να παίζει
το παιχνίδι με τους όρους της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και να
φεύγει <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η ηδονή και των δύο είναι το αν ….
<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και η αγάπη; μιλήσαμε γι αυτήν μια δυο φορές, πώς φτάνεις στην αγάπη; όταν σπάζεις τους τοίχους έναν ένα και συνδέεσαι. Όπως και όταν φεύγει εκείνη που θα ήθελε να σε αγαπήσει, γιατί η αγάπη θέλει λευκό καμβά !</p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πριν φύγω μου είπε σε νοιάζομαι,
είσαι ότι πιο όμορφο έχει συμβεί στην ζωή μου τον τελευταίο καιρό και συγνώμη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Όμορφα λόγια από κάποιον άντρα
που δε σε έχει δει ποτέ. Όμορφα λόγια για να σου πει την ώρα που φεύγεις.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λόγια που σου αφήνουν μια γλυκάδα στην ψυχή,
νιώθεις ότι κάπου κάτι έδωσα όμορφο, ίσως κάποιο κουμπί πάτησα και αυτός ο
άνθρωπος κάτι ένιωσε. Και εκείνος έκανε καλό σε μένα, και εκείνος ήρθε την στιγμή
που τον χρειαζόμουν όπως έρχεται κάθε συνάντηση με ανθρώπους την στιγμή που τους
έχουμε ανάγκη. Και εμένα με βοήθησε η παρουσία του και η επικοινωνία μας και ας
είχε τα πάνω κάτω της, είχαν και αυτά τη νοστιμιά τους. Αυτός ο κύκλος, δεν
ξέρω αν έκλεισε διά παντός, υπάρχει μια πείνα μέσα μου για το ανεξερεύνητο αυτό
κεφάλαιο. </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αλλά συνεχίζω να ζω, και με ανεξερεύνητα κεφάλαια και με
μισόκλειστους κύκλους, χαμογελώντας και ξέροντας ό,τι αν είναι να βρεθούμε
κάποτε και να πιούμε εκείνον τον καφέ, θα γίνει, όταν έρθει η ώρα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">αποχαιρετώ λοιπόν <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γατούλη θα μου λείψεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αν ποτέ ξεμπερδέψεις αυτό το
κουβάρι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Έλα να με βρεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με αγάπη<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η ουρίτσα σου <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-62926178391180076582023-10-09T11:27:00.005+03:002023-10-09T11:27:53.723+03:00Ζώντας την εποχή του ναρκισσισμού <p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε
αυτόν τον αιώνα. Πάρα πολύ δύσκολο. Και δεν εννοώ όλη αυτήν την ασφάλεια που
νιώθουμε ζώντας σε ένα τόπο που πάντα γύρω μας μαίνεται ένας πόλεμος. Και δεν
εννοώ την ίδια την πολιτική κατάσταση που ζούμε από την μέρα που γεννηθήκαμε σε
αυτόν τον τόπο. Δεν εννοώ τον φασισμό, τον ρατσισμό και την οικονομική
ανασφάλεια. Όλα αυτά τα υπομένεις, τα παίρνεις απόφαση, ζεις αποδεχόμενος ότι
μπορεί μια καλή μέρα να έρθει και μια βόμβα να πέσει πάνω σου ή μια καλή μέρα αποφασίζεις
να φύγεις και να πάς να ζήσεις αλλού.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτά
λέω, ήταν η συνθήκη μας από πάντα<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Εκείνο που δεν αντέχεται πλέον σε
αυτόν τον αιώνα είναι το πόσο μαύρη έχει γίνει η ψυχή των ανθρώπων, το πόσο
χάθηκε ανεπιστρεπτεί η αθωότητα, το πόσο δεν έχουν την αίσθηση του πόνου που
μπορεί να προκαλέσει το ψέμα, η μάσκα, η υποκρισία, το παραμύθι. Η πορνεία που μας
περιβάλλει, εντός και εκτός.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν μπορώ να νιώσω θυμό, ο κάθε ένας
είναι θύμα του χαραχτήρα του και της εποχής που διάλυσε τα πάντα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Της σάρκας που έγινε θέαμα, της ηδονής που έγινε
προιόν, του συναισθήματος που έγινε αλλεργία, της αλήθειας που έγινε είδος προς
εξαφάνιση. Δεν μπορώ να νιώσω θυμό, κι αν ένιωθα ίσως αντιδρούσα κάπως, γιατί ο
θυμός παράγει κάτι, εγώ όμως νιώθω πίκρα και η πίκρα γίνεται ένας βάλτος. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είδες καμιά φορά την σκηνή με το
φοβισμένο σκυλί που συναντά έναν άνθρωπο και ο άνθρωπος του μιλά γλυκά και του
λέει έλα έλα και απλώνει το χέρι. Και το σκυλί αναθαρρεύει λίγο και πλησιάζει,
και λίγο ακόμα και μόλις πλησιάζει σε κοντινή απόσταση ο άνθρωπος που του
ξεγέλασε για να έρθει, του τραβάει μια κλωτσιά και το ρίχνει ένα μέτρο πιο
εκεί. Και εκείνο κάθεται φοβισμένο στην γωνιά του και δεν καταλαβαίνει ποτέ τι
έκαμε. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μέσα σε αυτήν την τρομοκρατία
υπάρχουμε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όμορφα λόγια και όμορφες
προθέσεις που γίνονται πισώπλατα μαχαιρώματα και εσύ δεν καταλαβαίνεις ποτέ το γιατί
κάποιος συμπεριφέρεται έτσι. Γιατί εσύ δεν θα συμπεριφερόσουν έτσι, δεν ξέρεις,
δεν έμαθες, δεν σου περνά… Ψιλά γράμματα. Μετράς τις σταθερές αξίες σου, είναι
η μάνα μου, ο παπάς μου, τα παιδιά μου, φίλοι καλοί και έμπιστοι που
μετριούνται στα δάχτυλα ενός χεριού, έστω.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Είναι οι σταθερές αξίες σου. Και μετά μετράς τις προσωπικές αξίες σου.
Να είσαι ειλικρινής, να είσαι αληθινός, να είσαι αυθεντικός, να έχεις καλοσύνη,
να δείχνεις αγάπη. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να μένεις αναλλοίωτος.
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και μετά έρχεται ένας άνθρωπος που
βρίσκει τον τρόπο και σε βρίσκει ευάλωτο και εισχωρεί. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η επαφή σου μαζί του σε αρρωστά, σαν μικρόβιο
εισχωρεί στην ύπαρξη σου και στο μυαλό σου και γίνεσαι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έναν χτικιάρικο ον,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που πρέπει ξανά από την αρχή να αναρρώσει, να
αποβάλει από μέσα του κάθε τοξικό και δηλητήριο σου έβαλε ο άλλος, να πάρει
μέρες και εβδομάδες και να ξαναέρθεις στα ίσια σου και να αποκαταστήσει και
πάλι την συναισθηματική σου ισορροπία και να κάνεις μια ολόκληρη μάχη, ξανά,
ακόμα μια φορά, για να μην χάσεις και την τελευταία σου ρανίδα ελπίδας σε αυτήν
την ανθρωπότητα. Να μην χάσεις τη χαρά σου , την αισιοδοξία σου, το χιούμορ
σου, την δημιουργικότητα σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι είναι δύσκολο να ζεις σε
αυτόν τον αιώνα του παραλογισμού. Είναι μια ψυχική πάλη. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-90819060971200192312023-10-05T15:04:00.002+03:002023-10-05T15:04:19.409+03:00Domina <p> </p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Γιατί ήρθες<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span>πες μου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ξέρεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι δεν ξέρω,
πες μου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε θέλω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι δεν με
θέλεις, πες μου τι θέλεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σκέψου καλά<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω να με
κάνεις να νιώσω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τι θέλεις να σε
κάνω να νιώσεις<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω να με
κάνεις να νιώσω ζωντανός<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τι νιώθεις όταν
δεν νιώθεις ζωντανός <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πλήξη, ανία,
αποχαύνωση, νιώθω να είμαι ολόκληρος μια μηχανή<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Γιατί<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Γιατί είναι
κάθε μέρα το ίδιο, μια επανάληψη, μια θλιβερή επανάληψη της προηγούμενης μέρας,
τα ίδια κοστούμια, η ίδια διαδρομή για τη δουλειά, τα ίδια και τα ίδια στην
δουλειά, οι φωνές, το άγχος, οι οργισμένοι άνθρωποι,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ίδια διαδρομή στην επιστροφή, το άδειο
σπίτι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πόσες μέρες έχει
να έρθεις<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πέντε<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν ορκίστηκες την
τελευταία φορά , ότι δεν θα ξαναέρθεις; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ορκίστηκα, έκανα λάθος, συγνώμη. Δεν το
εννοούσα<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πάψε! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σου είπα δεν μου αρέσουν οι ψεύτικες συγνώμες.
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Συγνώμη<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μην συνεχίζεις
την βλακεία. Πες κάτι άλλο. Πες την αλήθεια. Δεν ήθελες να ξαναέρθεις. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν ήθελα να
ξαναέρθω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το πάλεψες και
έχασες<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το πάλεψα και
έχασα<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και τώρα τι
θέλεις<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σου είπα, μη με
βασανίζεις άλλο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τότε γιατί
ήρθες; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μη λες άλλες βλακείες<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω να νιώσω ζωντανός.
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τελευταία ευκαιρία.
Πες την αλήθεια<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε θέλω, εσένα,
εσένα, σε θέλω. Ικανοποιήθηκες τώρα<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μάλιστα ! <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">E</span>ίδες τι ωραία είναι όταν λες
την αλήθεια; Πέντε μέρες, ούτε καν βδομάδα δεν άντεξες. Τέρας αυτοσυγκράτησης. Αλλά
με μια μικρή διαφοροποίηση. Δε θέλεις εμένα, θέλεις αυτό που σου δίνω. <span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Σωστά</span>; Εκεί έξω θα κυκλοφορείς
με τη μάσκα σου, εδώ μέσα θα λέμε αλήθειες. Πες το λοιπόν<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω αυτό που
μου δίνεις<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ωραία! Σιγά σιγά
ωριμάζεις. Ο προμηθευτής της αδρεναλίνης σου ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε παρακαλώ<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τι με παρακαλείς
! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δώσε μου <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Λίγο <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ελάχιστο<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Καθόλου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε μισώ <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το ξέρω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Είσαι μια ..<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πες το <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Είσαι μια
απαίσια, κακιά αράχνη<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και εσύ είσαι
ένα κακομαθημένος, κακότροπος άντρας με πλήρη έλλειψη αυτοπειθαρχίας<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Είσαι ανελέητη<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μπορείς και καλύτερα.
Ή θα προσπαθήσεις περισσότερο ή θα φύγεις. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε παρακαλώ
άγγιξε με <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πονάω όταν δε
με αγγίζεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Αυτό δεν ήθελες;
να νιώσεις; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Να νιώσω ήθελα,
όχι να πονώ<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και τον πόνο
τον νιώθεις και πολύ έντονα μάλιστα. Πώς είναι αυτό το συναίσθημα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Απαίσιο! Είσαι
εκεί και δεν με αγγίζεις. Άγγιξε με <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν θα μου πεις
ποτέ τι θα κάνω. Ποτέ<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε εκλιπαρώ,
άγγιξε με <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι ! δε θα σε
αγγίξω. Πες μου, πώς πέρασαν οι πέντε μέρες χωρίς τη δόση σου; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Απαίσια, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου έλειπες συνεχώς. Πονούσα παντού, το σώμα μου,
την ύπαρξη μου όλη<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πήγαινες όμως
στη δουλειά ναι;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ναι πήγαινα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά ήμουν συνεχώς νευρικός, ο μισός εκεί και
ο μισός μαζί σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήθελα να τα παρατήσω
όλα και να φύγω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν έφυγες όμως,
έκανες κανονικά το οκτάωρο σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ναι το άντεχα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και πώς περνούσες
τα βράδια; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Έμπαινα στο
ντους και άφηνα ζεστό νερό να κυλήσει πάνω μου και μερικές φορές δεν άντεχα και<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και έκλαιγα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και μετά τι
έκανες<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ξάπλωνα στο κρεβάτι
γυμνός. Και σε σκεφτόμουν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Άγγιζες τον εαυτό
σου<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι, όλη την
δουλειά την έκανε ο εγκέφαλος μου. Δεν μπορούσα να με αγγίξω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Γιατί δεν
μπορούσες να σε αγγίξεις; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ξέρεις πολύ καλά
γιατί. Με έχεις εκπαιδεύσει αλλιώς. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ναι, να είναι τα
χέρια σου δεμένα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άρα θα έβγαινες από
την ρουτίνα σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Είσαι απαίσια,
σε μισώ. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το είπες, μην
επαναλαμβάνεσαι. Για πες μου. Εσύ, δεν ήρθες εδώ, και μου έδωσες την εξουσία
στην ηδονή σου; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ναι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Γιατί δεν
κράτησες κάτι και για σένα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν ξέρω, ήταν εύκολο
να την δώσω όλη σε σένα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Αλλά τώρα την
θέλεις πίσω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Αλλά δεν
μπορείς να νιώσεις ηδονή αν δεν είσαι δεμένος<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και γιατί δεν
πάς να βρεις άλλη να σε δένει; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">……<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν απαντάς <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">…..<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Γιατί δεν πάς
να βρεις άλλη; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Γιατί θέλω αυτό
που μου δίνεις. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πάλι μαλακίες
λες! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω αυτό που με
φτιάχνει να μου το δίνεις εσύ. Καμιά άλλη, εσύ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ωραία ρε
διάολε. Και εγώ λοιπόν αποφάσισα ότι θα πάψω να σου το δίνω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το ξέρω μου το
είπες<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τότε γιατί
ήρθες;<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">………<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω εσένα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν άκουσα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω εσένα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εθισμένο μου αγοράκι,
θα πεις οτιδήποτε για να μείνεις ακόμα λίγο. Δε θέλεις εμένα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Απλά ο
εγκέφαλος σου έχει εθιστεί και στην ηδονή και στον προμηθευτή της ηδονής σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν είναι
αλήθεια <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Απόδειξε το <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δείξε μου τον
τρόπο να απεξαρτηθώ. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ήρθες στον
προμηθευτή σου να σε βοηθήσει να απεξαρτηθείς; Τι λογική είναι αυτή;<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Επειδή εσύ είσαι
η μόνη που μπορεί να με βοηθήσει να απεξαρτηθώ από την ανάγκη μου να με αγγίζεις.
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Έτσι νομίζεις;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Έτσι νομίζω <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Είσαι μια
πουτάνα αρσενική που βρήκε δικαιολογία για να πάρει λίγη ακόμα δόση. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν το πιστεύω.
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ωραία . Πήγαινε
στο κρεβάτι. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τι θα μου κάνεις<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θα υπακούσεις<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">…..<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Βγάλε τα ρούχα
σου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">…<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ξάπλωσε<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">.... <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">πάρε με το δεξί
σου χέρι το λουρί και δέσε τον αριστερό σου καρπό στο κεφαλάρι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εσύ<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ούτε να το
σκέφτεσαι. Δε θα ξαναρχίσουμε τα ίδια. Μόνος σου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">… <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το άλλο; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Το άλλο θα μείνει
ελεύθερο. Με τα δύο χέρια δεμένα, αφήνεις την εξουσία σε κάποιον άλλο, να
φροντίζει εκείνος για την ηδονή σου. Καλόμαθες να φροντίζει άλλος για σένα.
Τώρα άσε ένα χέρι ελεύθερο… δέσε το ένα μόνο.. έτσι μπράβο ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εσύ; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εγώ είπαμε δε
θα κάνω τίποτα. Μόνος σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">………<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σταμάτα να κοιτάζεις
εμένα. Θα σβήσω τα φώτα καλύτερα να μην βλέπεις τίποτα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε θέλω έλα. Πάψε
να με βασανίζεις. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δε θα έρθω,
πάψε. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">……..<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Άγγιξε το σώμα
σου.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">…………<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άγγιξε αργά το υπέροχο σώμα σου.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">…….. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Χαιδεψε
το.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Χαίδεψε τα χείλη σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τώρα το στέρνο σου. Το στήθος σου. Αργά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Έλα σε μένα! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Συγκεντρώσου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">………<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πώς νιώθεις; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μου λείπεις ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δε σου λείπω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μου λείπεις ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εδώ είμαι, απλά
δε σε αγγίζω. Άκου τη φωνή μου και συνέχισε. Άγγιξε το σώμα σου. Πάρε την
εξουσία πίσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γίνε εσύ ο κύριος της ηδονής
σου. Έτσι μπράβο.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε θέλω !<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πες το στον
εαυτό σου. Πες θέλω να νιώσω<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω να νιώσω<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πες θέλω να γίνω
ένα με εμένα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω να γίνω
ένα με εσένα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ξεροκέφαλο αγόρι.
Πες το σωστά<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Θέλω να γίνω
ένα με εμένα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Έτσι μπράβο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Τώρα απελευθέρωσε
και το άλλο σου χέρι. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">….<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Άγγιξε το σώμα
σου και με τα δύο χέρια. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">……<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πώς είναι να
δίνεις ηδονή στον εαυτό σου; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Υπέροχο <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ωραία. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ποιος είναι ο
κύριος της ηδονής σου τώρα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Η φωνή σου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Όχι, η δική σου
φωνή είναι, απλά μοιάζει με τη δική μου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">…….<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Σε ξαναρωτώ . Ποιος
είναι ο κύριος της ηδονής σου; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εγώ <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Πώς νιώθεις
όταν αγγίζεις το σώμα σου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ηδονή. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Υπέροχα. Και ποιος
σε κάνει να νιώθεις ηδονή;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ο εαυτός μου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Υπέροχα. Και ποιος
θα σου δώσει σε λίγο έναν υπέροχο εκστασιακό οργασμό; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ο εαυτός μου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Και ποιον έχεις
ανάγκη<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εσένα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ξεροκέφαλε !<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιον έχεις ανάγκη ;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Κανέναν <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Ψεύτη! Ποιον έχεις
ανάγκη ; Πες το <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">E</span>μένα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Έτσι μπράβο ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Που πας<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Βγαίνω
έξω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορείς να συνεχίσεις μόνος σου. <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpE0Y4npBGaLlhIY9lLvuT-A-tCvFp63STbDop_NhGoeMq9XRyXZscSl6fLJ3d015M1fZjYf8waOZ0gaEEx3Oer0pU0cttos7q1K9ChvABg3tl94zD5nXZjckoQhXBA7HDz6VAK9Yj3xp32ljcALa8sWZdD_sVIk02DomsBDzWuxkRlJS-i1q_lUyHQ_q1/s800/domina-64980636048a8.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="310" data-original-width="800" height="124" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpE0Y4npBGaLlhIY9lLvuT-A-tCvFp63STbDop_NhGoeMq9XRyXZscSl6fLJ3d015M1fZjYf8waOZ0gaEEx3Oer0pU0cttos7q1K9ChvABg3tl94zD5nXZjckoQhXBA7HDz6VAK9Yj3xp32ljcALa8sWZdD_sVIk02DomsBDzWuxkRlJS-i1q_lUyHQ_q1/s320/domina-64980636048a8.png" width="320" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<br />
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-18233312777964009092023-09-25T10:58:00.004+03:002023-09-25T10:58:50.691+03:00ένας μήνας <p><span style="text-align: justify;">Πώς είσαι σήμερα</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είναι το τελευταίο ορόσημο, 22
Σεπτέμβρη, ένας μήνας μετά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο κύκλος
κλείνει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πριν ένα μήνα, έτσι ώρα τον
περίμενα να έρθει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Περίμενα να προσγειωθεί
το αεροπλάνο, να μου πει ότι ήρθε πίσω. Να τον δω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν πολύ σημαντική, όμορφη μέρα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ετοιμάστηκα. Έβαλα το όμορφο μου φόρεμα,
πήγαμε στο ωραίο μας δείπνο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και μετά,
λίγες ώρες μετά, έφυγε και φιληθήκαμε για καληνύχτα, και ήταν όλα καλά, και δεν
ήξερα καν ότι ήταν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τελευταία φορά που
τον έβλεπα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πέρασε κιόλας ένα μήνας και τι
μεγάλη μαλακία να φεύγει κάποιος και να μην τον ξαναβλέπεις και να μην τον
έχεις αποχαιρετίσει ποτέ, να τσακώνεσαι και να χωρίζεις από μηνύματα, Τ<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">ι</span> παιδιάστικο, βλακίστικο και
απάνθρωπο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το ροζ φόρεμα το έπλυνα και είναι
κρεμασμένο στο ντουλάπι<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">.</span>
Θα το βάλω την νύχτα της παρουσίασης του βιβλίου, έτσι σκέφτομαι, προς τιμήν.
Είναι παράξενη η μέρα, έχει μια μελαγχολία, έχω πονοκέφαλο από το πρωί,
περιμένω και να αδιαθετήσω, είναι οι ορμόνες μου και τα συναισθήματα μου ένα
μπάχαλο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μου λείπει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Επέτρεψα στον εαυτό μου να μου λείπει και
σήμερα, θα πάω σπίτι να ρίξω ένα κλάμα να αποφορτιστώ και θα γυρίσει η μέρα, θα
προχωρήσει η ζωή, και θα τον ξεχάσω όπως θα με ξεχάσει και εκείνος. Αλλά σήμερα
έχω μια ανάγκη να έχω μια αφορμή να κλάψω. Θα κλάψω για κάτι τιποτένιες
λεπτομέρειες όπως τις πέτρες που δε βάψαμε ποτέ Ο<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">ι </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Mr</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">and</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Mrs</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Stone</span><span lang="EN-US"> </span>εμειναν εκεί μέσα στο κουτί. <span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σαν ένα μωρό που του πιάνουν τα παιχνίδια του
πριν προλάβει να παίξει. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Έχει πολλές μέρες που προσπαθώ να σκεφτώ
αρνητικά μόνο και μόνο για να χω τη δύναμη να αντέξω αυτήν την περίοδο, βλέπω
βιντεάκια στο </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">youtube</span><span lang="EN-US"> </span>για τις πρώτες μέρες μετά το χωρισμό, <span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">για το </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">No</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">contact</span><span lang="EN-US"> </span>και
περνάνε οι μέρες και αντέχω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και όμως
μου λείπει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πήρε ένα μαχαίρι και μας
έκοψε και πάλι δεν θα χω κάτι να μια θυμωμένη ούτε να του καταλογίσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τελοσπάντων.. θα μου περάσει όπως πέρασαν και
τα άλλα, και οι άλλοι, οι μεγάλοι οι έρωτες. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αρχές του Οκτώβρη ξεκινάμε
μαθήματα και τέλος του Οκτώβρη πάμε ταξίδι.. η ζωή προχωρά και σχέδια κάνουμε
και με τα μάτια δακρυσμένα και με πόνο και ότι και αν συμβαίνει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ψες πήγα με την μάμα στο πάρκο στο Παττίχειο
και κάναμε Τσι Γκογκ και περάσαμε τέλεια και απόψε θα πάω στον Ψευδά, για
δείπνο στον κήπο της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Umay</span><span lang="EN-US"> </span>και θα γνωρίσω κόσμο και θα κάνω νέους φίλους και ίσως ποιος
ξέρει, κάπου εκεί, κάποιος βρίσκεται<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η αγάπη… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-35408321962887549472023-09-21T14:36:00.003+03:002023-09-21T14:43:38.812+03:00η τιμωρία <p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Του έστειλα μήνυμα στο κινητό μια
φωτογραφία με το σβέρκο μου σημαδεμένο, μελανιασμένο, ένα σημάδι όπως τότε, όπως
αυτό που μου έκανε εκείνος την πρώτη νύχτα που κάναμε έρωτα. Α στο διάολο, δε μου
αρέσει αυτή η φράση, δεν μας ταιριάζει, πολύ ασήμαντη για να περιγράψει αυτό
που κάνουμε. Λες και λέμε ψήνουμε σούπα, ή κάνουμε εργόχειρο. Τι στο διάολο
σημαίνει κάνουμε έρωτα; Βλακείες . Εμείς δεν κάναμε έρωτα, πόλεμο κάναμε, η
μάχη των τιτάνων με πολλαπλούς οργασμούς. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σε λίγα δευτερόλεπτα ήρθε η
απάντηση στο κινητό μου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="text-indent: -18pt;"><span style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal;"> </span></span><span lang="EN-US" style="text-indent: -18pt;">What
the fuck is this ?</span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Μου είπες όταν βρω κάποιον που θα μου κάνει σημάδια
να σου στείλω φωτογραφίες. Και εγώ το ξέρεις πάντα κάνω ότι πεις.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Bullshit
</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Τι εννοείς<o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Lies
</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Πώς
μπορείς να ξέρεις </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">You
are a lying horny little bitch<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Ωπα πήρα προαγωγή Την προηγούμενη φορά ήμουν
σκέτο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">horny</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">little</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">bitch</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Where
are you now </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Home
</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">I
m coming over </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Δε ρώτησες αν μπορώ να σε υποδεχτώ. Περιμένω κόσμο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Bullshit.
I said I’ m coming over<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σε δέκα λεπτά το αυτοκίνητο ήταν
σταθμευμένο έξω από το σπίτι. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τον είδα
να κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, σαφώς εκνευρισμένος αλλά προσπαθώντας να
φαίνεται ψύχραιμος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άνοιξα την πόρτα
πριν την χτυπήσει και στάθηκα πιο μέσα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπήκε
μέσα και στάθηκε απέναντι μου, έσπρωξε την πόρτα με το πόδι του και την έκλεισε
χωρίς να γυρίσει πίσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πέρασαν λίγα
δευτερόλεπτα να με κοιτάζει και να ανασαίνει βαριά. Εγώ ακίνητη. Φορούσα την
λευκή μου σατέν ρόμπα και από μέσα ήμουν εντελώς γυμνή. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>-Γιατί είσαι ντυμένη έτσι; Ή μάλλον γιατί
είσαι γδυμένη έτσι; Είπε οργισμένος<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">- Περιμένω τον εραστή μου και
ήθελα να είμαι όσο πιο έτοιμη γίνεται<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πλησίασε προς το μέρος μου, με
πήρε από χέρι και με τράβηξε προς το μέρος του.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Με οδήγησε προς τον τοίχο, με γύρισε και έσπρωξε πιέζοντας τα στήθη μου προς
τον τοίχο. Με το δεξί του χέρι, κράτησε τα μαλλιά μου σε κοτσίδα και τράβηξε
γυρνώντας το κεφάλι μου στο πλάι. Τράβηξε τη ρόμπα να πέσει κάτω από τον αριστερό
μου ώμο. Μετά τράβηξε το κεφάλι μου στα αριστερά και έλεγξε τον δεξί μου ώμο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">I
was right </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Yes
you are</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">You</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">are</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">a</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">lying</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">little</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">horny</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">bitch</span><span lang="EN-US"> </span>είπε και με γύρισε προς το μέρος του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; text-indent: -18pt;">Not
so little baby. </span><span style="text-indent: -18pt;">Είμαι 1,70 επιμένεις να μου μιλάς λες και είμαι χόμπιτ</span></p><p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Γιατί μου είπες ψέματ<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">α</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Για το σημάδι<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Έλεγξες καλά, δεν έχει τίποτα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Αν είχες σημάδι και δεν ήταν δικό μου δεν θα
μιλούσαμε τώρα. Γιατί είπες ψέματα<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Για να με τιμωρήσεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Πήγαινε στο δωμάτιο σου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Και εσύ<o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Μπήκε στο
αυτοκίνητο, οδήγησε μέχρι τη στροφή και σε λίγο ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό <o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Όταν θέλεις τόσο πολύ την τιμωρία, τότε η
τιμωρία σου είναι να μη σε τιμωρήσω. Κατάλαβες<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]-->Ναι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpLast" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-82343939220396841202023-09-20T13:33:00.001+03:002023-09-20T13:33:16.798+03:00η αρχή <p><span style="text-align: justify;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />Πώς είσαι σήμερα?<p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Καλύτερα. Τον σκέφτομαι ακόμα, αλλά
με λιγότερο πόνο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μούδιασε κάπως. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι σου λείπει από εκείνον<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το ότι έθρεφε τον <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ναρκισσισμό μου. Το ότι έμοιαζε ο τρόπος που
θέλαμε να δείχνουμε την «αγάπη» μας. Το ότι ήμασταν ικανοί, να κλειστούμε στον
μικρόκοσμο μας και να αφοσιωθούμε ολοκληρωτικά στο να χαϊδεύει ο ένας το εγώ
του άλλου. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μου λείπει πολύ. Δε θέλω να
με κρίνεις γι’ αυτά που νιώθω, είπαμε θα είμαστε πάντα ειλικρινείς μεταξύ μας. Κι
ας νιώθω πράγματα τιποτένια και άθλια και είμαι ένα έρμαιο των παθών μου. Στο
χαρτί δικαιούμαι να ξεγυμνώνομαι. Μαζί σου, όσο πιο χαμηλά, τόσο πιο αληθινά,
όσο πιο ωμά, τόσο πιο ηδονικά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Προσπαθώ να καταλάβω τι νιώθω. Είναι
λες και βρήκε μια χαραμάδα στο μυαλό μου και τρύπωσε μέσα και πήγε και βρήκε
όλο το μαύρο μου που είχα κρυμμένο για χρόνια. Δεν μου το έχει ξανακάνει άνθρωπος
ποτέ αυτό. Να με ανοίξει και να μπει μέσα μου. Με άνοιξε και πήρε την ύπαρξη
του και την έχυσε μέσα μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εθίστηκα! Σε
ότι και αν ήταν. Τι παράξενο πραγματικά συναίσθημα να υπάρχει ένας άνθρωπος, να
έχει τέτοια καταλυτική επίδραση πάνω σου.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι νιώθεις για εκείνον; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πάθος, μια πείνα, μια λύσσα, θέλω
να γλύψω κάθε εκατοστό του σώματος του, θέλω να γίνω εγώ η κυρίαρχη, να ακούσω
εκείνον να βογγά, να τον νιώσω να παραδίνεται, να κλαίει από την ηδονή, να πάρω
εγώ την εξουσία που εκείνος θέλει με τόση μαεστρία να κρατά στα χέρια του. Θέλω
την εξουσία μου πίσω<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι άλλο<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Θυμό και παράπονο. Όσο και αν λέω
ότι δεν τα νιώθω, όσο και αν προσποιούμαι ότι δεν τα νιώθω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για τις βλακείες που είπε; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για τις βλακείες που είπε. Και
όχι γιατί τις πίστεψα ή ότι είχαν καμιά βάση. Αλλά γιατί λέγοντας αυτές τις βλακείες
γκρέμισε και την τελευταία γέφυρα μεταξύ μας. Σκέψου και να ήθελα να πάω πίσω,
να ψάξω ένα τρόπο μέσα μου να πάω σε εκείνον, να πάω πώς; Όταν μου λέει ότι
πρέπει να συμμορφωθώ με την δική του αλήθεια, και η δική του αλήθεια διαφέρει
από την δική μου, πώς να βρω δικαιολογία να πάω να πάρω τη δόση μου; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το έκανε πολύ δύσκολο για μένα ακόμα και να
ήθελα να πάω πίσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τον συγκρίνεις λοιπόν με
ναρκωτικό; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ξεκάθαρα και χωρίς καμιά ντροπή. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και τώρα περνάς απεξάρτηση; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Όπως το είπες, όχι από εκείνον ! Από
την πείνα που μου άνοιξε να εξερευνήσω το μαύρο μέσα μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκείνο που πάντα ήξερα ότι υπάρχει. Εκείνος
θα με βοηθούσε να το εξερευνήσω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι σου λείπει άλλο από εκείνον; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μου λείπει ο «προστάτης» ο «φροντιστής»
ο «ιππότης» Όλα αυτά που έκανε για να έχω ότι θέλω, για να φάω αυτό που θέλω, η
περιποίηση, το βλέμμα του θαυμασμού.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκείνα
όλα που θα έδινε μόνο σε μένα και θα έκανε μόνο για μένα και μόνο με
εμένα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είσαι κακομαθημένη<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με εκείνον θα ήμουν ! είναι αυτά
που λέγαμε πάντα, ότι πέρασα ολόκληρη μου τη ζωή να φροντίζω τους άλλους και να
αφήνω τον εαυτό μου πίσω και ήθελα για μια φορά στη ζωή μου να αφεθώ και εγώ,
να με φροντίσω κάποιος άλλος και απλά να κάτσω πίσω να απολαύσω την διαδρομή. (
Ποτέ δεν ήμουν με κάποιον «άντρα» Πάντα ήμουν περισσότερο άντρας από εκείνους. )<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αυτό δεν ήθελε και εκείνος; Στην ουσία
ναι ! αυτό ήθελε! Αλλά το έθεσε με τέτοιους όρους και σε τέτοια πλαίσια που δεν
ονομαζόταν φροντίδα, ονομαζόταν κάτι άλλο. Και δεν μπορώ να προσυπογράψω σε
κάτι που δεν ξέρω τι αντίκτυπο θα έχει στην πνευματική μου ακεραιότητα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για την πνευματική ανησυχείς, όχι
για την σωματική; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ουδέποτε ανησύχησα για την
σωματική, ουδέποτε ένιωσα ότι θα με βλάψει, ακόμα και αν πονούσαν τα δαγκώματα
του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν αυτές οι τρύπες που προσπαθούσε
να ανοίξει πάνω μου για να τον νιώσω καλύτερα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ένιωσα πολλά πράγματα όμως και αυτά που προσπαθούσε να μην δείξει, ακόμα
και αυτά που ο ίδιος έκρυβε επιμελώς από τον εαυτό του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα μηνύματα που πήρα από το σώμα του, ήταν κρυστάλλινα,
ξεκάθαρα, λες και έκανα έρωτα με ένα νεαρό αγόρι γεμάτο ανασφάλεια και έναν
δυναμικό άντρα γεμάτο σιγουριά και αυτοπεποίθηση. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δε με άφησε ποτέ να τον διδάξω ότι είναι
εντάξει να αφεθεί. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για την πνευματική γιατί
ανησυχείς; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν ανησυχώ, όπως πολύ καλά ξέρεις
αρνήθηκα και αρνήθηκε. Αυτό που σου έλεγα είναι ότι μου ξύπνησε ένα κομμάτι του
εαυτού μου, που έχει μια τάση σε μια υπερβατική σεξουαλικότητα, και ένιωθα ότι
μαζί του θα είχα την ευκαιρία να γευτώ αυτήν την εμπειρία. Αν περιοριζόταν η
πρόταση μόνο στο σεξουαλικό κομμάτι και αφήναμε απ’ έξω το υπόλοιπο κομμάτι της
σχέσης τότε ναι. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι άλλο σου λείπει από εκείνον <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το ότι ένιωθα ότι μιλώ και
συναναστρέφομαι με έναν άνθρωπο πολύ μοναδικό και πολύ ξεχωριστό. Δεν ήταν ο συνηθισμένος
άνθρωπος που σε λίγες μέρες δε θα είχαμε κάτι πια να πούμε, πάντα βρίσκαμε κάτι
να πούμε, πάντα κάτι δημιουργούσαμε με την φαντασία μας, είχε και αυτός αυτήν
την φαντασία και αυτήν την παιδικότητα, τον ενθουσιασμό. Και την βαθιά
ευαισθησία του. Και όλη αυτή η μανία του να ελέγχει, όταν έβλεπες λίγο πιο
βαθιά, λίγο πιο μέσα, ήταν η προσπάθεια να κρύψει αυτήν την τεράστια ευαισθησία
και το πόσο ευάλωτος ήταν. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τον αγάπησες λοιπόν<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Φυσικά! Τον αγάπησα, τον λάτρεψα,
τον θαύμασα, τον πίστεψα. Εκείνο το τεράστιο κομμάτι του ανθρώπου αυτού, που
νοιάζεται για τους δικούς του και τους φροντίζει, που θέλει να είναι όλα στην
θέση τους, να μη λείψει τίποτα από κανένα, εκείνος που σε ρωτάει πώς νιώθεις
και ακούει, μου λείπουν πολλά πράγματα από εκείνον, ακόμα και τα πιο
εκνευριστικά,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όπως όταν του έλεγα ότι
έχω δουλειά και δεν θα μπορώ να απαντώ στα μηνύματα του και εκείνος συνέχιζε
ακάθεκτος να στέλνει, ήθελε πάντα σημασία. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και εσύ καταβάθος σου άρεσε που ήθελε
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι καταβάθος μου άρεσε που ήθελε,
αν και μου έσπαζε κάποτε τα νεύρα. Μου άρεσε που ήθελε την σημασία μου, γιατί
και εγώ ήθελα τη σημασία του, συνέχεια. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και τι άλλο σου λείπει από
εκείνον<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μου λείπει το σώμα του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το ύψος του, τα μπράτσα του, η αγκαλιά του,
όταν με έπαιρνε από το χέρι και περπατούσαμε. Το σώμα μου ταίριαζε με το σώμα
του, ένιωθα όπως πρέπει να νιώθει μια γυναίκα δίπλα από έναν άντρα, ότι το σώμα
του άντρα έχει πιο πολύ εκτόπισμα, ότι με κρατά και νιώθω ασφάλεια, ότι με
κρατά από το χέρι και είναι όλα εντάξει.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Το σωματικό μας ταίριασμα μου λείπει πολύ. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι σου λείπει άλλο <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν είναι ότι μου λείπει αλλά δεν
νιώθω ότι μου έδωσε αγάπη στον αποχαιρετισμό του. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>νιώθω ότι δεν κατάλαβε την προσπάθεια μου να
παλέψω με τους φόβους μου και να τολμήσω να κάνω την μισή απόσταση να πάω να
τον βρω. Έστω την μισή. Χρειάστηκε δουλειά εκ μέρους μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και δεν το εκτίμησε, ή μπορεί να μην το αντιλήφθηκε,
να έβλεπε μόνο την άρνηση να κάνω ολόκληρο τον δρόμο, αφού εκείνος δεν έκανε καμιά
παραχώρηση. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και αφού ήταν ανυποχώρητος και
εσύ δεν έκανες ολόκληρο το δρόμο, πήγες ως τη μέση και γύρισες πίσω; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Έτσι, έκανα την μισή απόσταση,
και μετά που αρνήθηκε εκείνος να κάνει την άλλη μισή, επέστρεψα και εγώ πίσω
στη βάση μου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και τι ήθελες να σου πει για να νιώθεις
καλύτερα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ήθελα να μου πει. Αντιλαμβάνομαι ότι
αυτό που σου ζητώ είναι κάτι εντελώς άγνωστο και πρωτόγνωρο για σένα. Ευχαριστώ
που έκανες τον κόπο να καταλάβεις λίγο τι είναι. Ευχαριστώ που προσπάθησες να
ξεπεράσεις την αρχική σου αρνητική αντίδραση και να είσαι λίγο πιο δεκτική και
να δεις την πιθανότητα να εξερευνήσεις το πεδίο αυτό. Ο τρόπος που θέλεις εσύ
για να νιώσεις άνετα, δεν είναι αυτός που χρειάζομαι εγώ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Παρόλα αυτά σε ευχαριστώ που προσπάθησες. Και σε
ευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσες με ειλικρίνεια. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αν σου τα έλεγε αυτά θα ένιωθες
καλύτερα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι, η υστεροφημία που λέμε. Αναζητώ
την συμφιλίωση όταν τελειώνει μια σχέση. Δεν μου αρέσει να υπάρχουν αρνητικά
κατάλοιπα. Και είχα ανάγκη να καταλάβει ότι προσπάθησα. Και να ένιωθε τι ένιωσα
για εκείνον και πόσο με πονάει αυτή η αγεφύρωτη διαφορά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το ξέρεις όμως ότι ο κάθε
άνθρωπος σκέφτεται διαφορετικά, νιώθει διαφορετικά και αντιδρά διαφορετικά. Και
εκείνος που εισπράττει την άρνηση, όποιο και αν ήταν οι λόγοι οι δικοί σου, ο άλλος
απλά εισπράττει μια άρνηση, σε εκείνο που θέλει με τον τρόπο που το ήθελε, με
τον τρόπο που εκείνος σκέφτεται ότι είναι σωστός, με την δική του λογική. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Άρα εισπράττει απόρριψη στο να
ζήσει κάτι μαζί σου με τον τρόπο που εκείνος σκέφτεται<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Άρα και εκείνος πληγώνεται και
θυμώνει με βάση την λογική των δικών του συναισθημάτων. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και ίσως να έχει την ανάγκη να μένει
θυμωμένος μαζί σου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γιατί είναι ο δικός του τρόπος να
αντέξει την δική σου απώλεια<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γιατί ίσως να ένιωσε και εκείνος
όμορφα με εσένα<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και τώρα σε χάνει <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Επειδή εσύ είσαι διατεθειμένη να
κάνεις την μισή απόσταση<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και εκείνος ήταν πέρα για πέρα
σίγουρος γι’ αυτό που ήθελε να σου δείξει αλλά στάθηκε αδύνατο να σε πείσει<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πώς νιώθεις? <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Λύπη <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γιατί<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Γιατί είναι παράξενη η ζωή, οι άνθρωποι και τα
γεγονότα. Γιατί ασχέτως τι νιώθουμε πρέπει πάντα να καταλήγουμε να κάνουμε εκείνη
την λογιστική πράξη, τι έχεις να πάρεις και τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις
ή σε πόσο βαθμό μπορείς να συμβιβαστείς. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">Μου φαίνεται λίγο σουρεαλιστικό και λίγο
δύσκολο να το χωνέψει η λογική μου πώς ό ίδιος άνθρωπος την μια νύχτα μου
έγραφε “ονειρα γλυκά αγάπη μου, καληνύχτα” και λίγες μέρες μετά</span><span lang="el-CY"> </span>γνώρισα μια εντελώς άλλη εκδοχή του ίδιου ανθρώπου που μου
μιλά για πόνο, για τιμωρία και με ειρωνεύεται. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Επέλεξε ποια εκδοχή του ανθρώπου
θέλεις να κρατήσεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Επέλεξα ήδη. Εκείνον που αγάπησα.
Εκείνον που λατρεύει την οικογένεια του, εκείνον που πάει μαζί τους στα καταστήματα,
εκείνον που βοηθά να στηθούν τα τραπέζια και να ετοιμάσει τα φαγητά, εκείνον
που βλέπει με τα μωρά για εκατοστή φορά το ίδιο κινούμενο σχέδιο, εκείνον που
τραγουδά για δέκατη φορά το ίδιο τραγούδι, εκείνον που δε χαλά χατήρι στα μωρά,
κάθεται και του βάφουν τα νύχια του ροζ, εκείνος που ζυμώνει ψωμί και κάνει μαρμελάδες.
Εκείνον αγάπησα λοιπόν, τον χαρούμενο, τον υπομονετικό, εκείνον που λατρεύει τα
παιδιά. Ήθελα να είμαι και εγώ ένα από αυτά, να φροντίζει και εμένα και να
βλέπουμε κινούμενα σχέδια, να μου φέρνει παιχνίδια και να μη μου χαλά χατίρι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;">-Τι παιχνίδια θα σου φέρνει</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;">- Σκάσε. </span>Ξέχασα κάτι πολύ σημαντικό και
δεν θέλω να το ξεχάσω.</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γράψε το <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Την πρώτη μέρα που μου έστειλε μήνυμα
και πήγα στο σπίτι, είχαμε συμφωνήσει ήδη ότι θα συναντηθούμε το ίδιο βράδυ. Και
όταν πήγα σπίτι με έπιασε το άγχος, είχα πάρα πολύ καιρό να βρεθώ με κάποιον. Και,
σκεφτόμουν να του στείλω μήνυμα να το ακυρώσω. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Λες και διάβασα την σκέψη μου,
μου ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό από εκείνον. Μου έστειλε ένα βίντεο που κάθεται
σε έναν καναπέ με τα ανιψάκια του και τραγουδούν ξανά και ξανά το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">happy</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">birthday</span>. Και μόλις το είδα
χαμογέλασα, ηρέμησα, ένιωσα μια γαλήνη και μια οικειότητα για εκείνον και
αποφάσισα να πάω.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ωραία, αυτόν θα συνεχίσεις να
αγαπάς. Την καλύτερη εκδοχή του. Εκείνον τον χαμογελαστό άνθρωπο που τραγουδά
και παίζει με τα παιδιά. Αυτόν θα θυμάσαι. Την πρώτη του εικόνα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν μπορείς να διαχωρίσεις την
μια εκδοχή από την άλλη, μπορείς απλά να επιλέξεις ποια εκδοχή θα θυμάσαι.
Ξέρεις τι άλλο θα κάνουμε; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Θα σε αφήσω να γράψεις το τέλος
που θέλεις. Πέρασε μέσα στο δωμάτιο. Γράψε τη σκηνή, γράψε τους διαλόγους και
παίξε την ταινία μπροστά σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είναι πρωί και μόλις έχω ξυπνήσει
και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάρω το κινητό μου και να το κοιτάξω. Έχω
μήνυμα. Είναι από αυτόν. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">-<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Goodmorning Marina<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">-goodmorning baby<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- I missed you<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- I missed you too <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- I want you in my life<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- I want you in my life more than anything else
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- no rules<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- no rules, no demands, no punishments<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- only love <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">- and pleasure <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το ίδιο απόγευμα έρχεται να με
πάρει από το σπίτι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έχω ντυθεί και τον
περιμένω και η καρδιά μου καλπάζει. Σταθμεύει το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι, Κατεβαίνει.
Η πόρτα είναι μισάνοιχτη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπαίνει μέσα
και κλείνω την πόρτα, με παίρνει αγκαλιά και με σφίγγει σφικτά. Χαϊδεύει τα μαλλιά
μου. Ανασαίνει με ανακούφιση, του έχω λείψει πολύ. Ανασαίνω με ανακούφιση.
Κάθεται στον καναπέ και εγώ κάθομαι δίπλα του. Με φιλά και εγώ δακρύζω. (Κάποτε
του είχα πει ότι όταν με φιλά μπορεί να δακρύ<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">s</span>ω και όταν κάνουμε έρωτα μπορεί να κλάψω, τόση πολλή συγκίνηση νιώθω
όταν η ύπαρξη μου συναντά την ύπαρξη του. και εκείνος είπε ότι θα συνεχίσει να
με φιλά και θα συνεχίσουμε να κάνουμε έρωτα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και δε θα με ρωτήσει ποτέ την βλακίστικη ερώτηση, «γιατί δακρύζω».) Δεν με
ρωτά, συνεχίζει να με φιλά. Φιλί αγάπης, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ηδονής, μοίρασμα ψυχής, συγνώμη και θέλω και πείνα
και σ αγαπώ. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αυτό είναι το τέλος που θέλεις; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αυτή θέλω να είναι η αρχή, η δεύτερη
μας αρχή, και το τέλος να μας βρει πολλά χρόνια μετά αφού έχουμε μοιραστεί εμπειρίες
και αγάπη και συγκίνηση και ηδονή και χαρά…. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γένοιτο <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: #2000;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="el-CY"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif6_PF2-7XDrFAiqojajXRS4B1OLiNhJ8bwO3H2YeQXCzuuWr765H_Csr-A4mJIkgdP9b3wgZb75_R40BHckN2ZRuUC0pUWEVcVVZdYIdFyGWwcx-jgHPtCous_1eWobNBoV6tCnxTYho5_NaVgfzniVabD-0r-npgc43BAX_YaXtrvP_vXeQkdePVxjLv/s720/FB_IMG_1694895419427.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif6_PF2-7XDrFAiqojajXRS4B1OLiNhJ8bwO3H2YeQXCzuuWr765H_Csr-A4mJIkgdP9b3wgZb75_R40BHckN2ZRuUC0pUWEVcVVZdYIdFyGWwcx-jgHPtCous_1eWobNBoV6tCnxTYho5_NaVgfzniVabD-0r-npgc43BAX_YaXtrvP_vXeQkdePVxjLv/s320/FB_IMG_1694895419427.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-21054777334010810842023-09-19T09:46:00.000+03:002023-09-19T09:46:23.695+03:00το όνειρο <p> <span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Ψες σε ονειρεύτηκα .. Φορούσες τα ρούχα που φορούσες την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Παντελόνι στο χρώμα της καραμέλας και μπλούζα λευκή. Ήμουν στο εστιατόριο που πήγαμε την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Καθόμουν και έτρωγα με μια φίλη και εσύ στάθηκες λίγο πιο κει, εγώ σε είδα, σηκώθηκα και ήρθα προς το μέρος σου. Ένιωθα χαρά που σε είδα, ανυπομονησία. Άνοιξες την αγκαλιά σου και με έβαλες μέσα. </span></p><div class="xdj266r x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Κάπως έτσι θα σε θυμάμαι ! Μια ανοιχτή, ζεστή, φιλόξενη αγκαλιά. Ούτε με <span style="font-family: inherit;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span>πίκρα, ούτε με θυμό, ούτε με κανένα παράπονο. Με αγάπη και μόνο! </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Καμιά φορά, γράφω κάτι στα ημερολόγια μου, και μετά γράφω κάτι παρόμοιο και την επόμενη ή μεθεπόμενη φορά έρχεται η συνειδητοποίηση και με χτυπά. Και αυτή τη φορά κάτι παρόμοιο έγινε. Σκεφτόμουν το πένθος και την απώλεια. Τα είδη της απώλειας. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ίσως το ένιωσες και εσύ αλλά να μην το κατάλαβες ποτέ. Όταν χάνεις έναν άνθρωπο δεν χάνεις μόνον εκείνον. Και όταν λέμε εκείνον, εννοώ αυτά που σου έδινε εκείνος, γιατί μιλώ πάντα για έναν άνθρωπο που είχες καθημερινή επαφή και είχε ενεργό ρόλο στη ζωή σου. Αυτά που σου έδινε λοιπόν, την καλημέρα του, την καληνύχτα του, την συμβουλή του, την σημασία του, τα ανέκδοτα, τα κομπλιμέντα, την σκέψη του, τον χρόνο από την μέρα του, την αγάπη, το μοίρασμα και όλα αυτά. Χάνεις όλα αυτά και περνάς μια περίοδο που θα τα περιμένεις και θα τα ζητάς, λόγω συνήθειας και εξάρτησης, και δεν θα έρχονται και θα σου λείπουν όπως λείπει σε έναν εξαρτημένο η δόση του. Έτσι είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις. Αναπτύσσουμε συνήθειες, συνδεόμαστε, ο εγκέφαλος αναμένει και μετά μαθαίνει σιγά σιγά να μην αναμένει πια. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δεν χάνεις μόνον εκείνον όμως και όλα όσα σου έδινε. Δεν πενθείς μόνο την απουσία του. Πενθείς και κάτι άλλο. Ένα κομμάτι του εαυτού σου. Το κομμάτι που γεννήθηκε όταν γνώρισες εκείνον τον συγκεκριμένο άνθρωπο, από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία. Ένα μοναδικό τρόπο επικοινωνίας που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ανθρώπων κάθε φορά, που δεν θα την έχουν με κανέναν άλλο. Μυστικές λέξεις και λέξεις που σημαίνουν κάτι μόνο για εσένα και εκείνον, κουμπιά και συμπεριφορές και δυναμική που αναπτύσσεται μόνο με εκείνον και εσένα, μνήμες, αναμνήσεις και εμπειρίες που θα ζήσεις μόνο μια φορά, αστεία που τα καταλαβαίνουν μόνο αυτοί οι δύο, μια μυστική γλώσσα και μια άνευ λέξεων επικοινωνία. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δεν θα μπορέσεις ποτέ να εξηγήσεις σε έναν τρίτο ή να τον κάνεις να νιώσει πώς ήταν η σχέση, αυτή η σχέση, αυτές οι εικόνες θα υπάρχουν μόνο σαν ανάμνηση στο μυαλό εκείνων που την έζησαν και όταν πια ο ένας από τους δύο χαθεί, τότε χάνεται και για τον άλλο ένα κομμάτι του εαυτού του, αυτό που ζωντάνευε και είχε υπόσταση όταν ήταν με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Στην ουσία λοιπόν, χάνεις δύο, εκείνον που έφυγε και εσένα, τον μοναδικό εαυτό σου, όπως ήσουν όταν ήσουν με εκείνον/ην. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Τα όνειρα μας δίνουν μια δεύτερη ευκαιρία να δούμε τον άλλο ζωντανό, ένα δώρο από το σύμπαν που μέσα στην μεγάλη σοφία του, αναπλάθει την εικόνα σε μορφή ονείρου για να πάρουμε μια μικρή γεύση, μια μικρή ανάσα μέχρι να βγούμε από το βυθό, μέχρι να περάσει η περίοδος του πένθους και του πόνου της απώλειας. Ο εγκέφαλος πλάθει τα παυσίπονα της ψυχής μας. Τα όνειρα και η φαντασία που κρατά αυτά που θέλουμε ζωντανά. Και οι ψυχές μας επικοινωνούν, ακόμα και με αυτούς που έφυγαν από τον κόσμο αυτό ή απλά έφυγαν από την καθημερινότητα μας με την ανάμνηση, με την αγάπη, με την εν-θύμηση. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μαρίνα Σαβεριάδου τα ημερολόγια</div></div>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-87662666669905094492023-09-15T15:01:00.004+03:002023-09-15T15:01:30.200+03:00αυτή η γεύση<p> <span style="text-align: justify;">Πώς είσαι σήμερα </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">;</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Μου λείπει και
σήμερα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μου λείπει και ας ήταν το τέλος τελεσίδικο
σαν αιφνίδιος θάνατος. Δεν τελειώνει η αγάπη όταν έρθει ο θάνατος, για όποιον
λόγο και αν έρθει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πενθώ και πονάω πάρα
πολύ και δεν ξέρω το γιατί, ίσως να είναι που πρόλαβαν και άγγιξαν τα σώματα μας,
και η αλήθεια που πήρα από το σώμα του να ήταν πιο δυνατή από το ψέμα που μου αφηγήθηκε
το στόμα του. Πενθώ και για τους δυο μας.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Και οι δυο στερηθήκαμε την ένωση μας. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μήπως έφ<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">ταιε</span>; Αν απαιτούσε να αγαπηθεί με τον
τρόπο που ήθελε; Αν δεν ήξερε άλλο τρόπ<span lang="el-CY" style="mso-ansi-language: #2000;">ο</span>; Αν μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να λειτουργήσει; Ποιος
φταίει αν είναι αυτό που είναι, αν δεν έχει την επιλογή να είναι κάτι άλλο; Μήπως
κάποιος επιλέγει τι θα νιώσει, πώς θα είναι, τι φοβάται. Αν η αλήθεια του <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι δική του και δεν έχει σχέση με την δική
σου; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μήπως έφταια εγώ; Που δεν
μπορούσα να γίνω εκείνη που ήθελε: Δεν έφταια ούτε εγώ. Άρα λοιπόν πενθώ και
για τους δυο μας και δε θα προσπαθήσω να σβήσω την αγάπη που ένιωσα για εκείνον.
Ακόμα κι αν υπάρχει η πιθανότητα να ήταν όσα μου έδειξε ψέμα και το τελευταίο η
αλήθεια, εγώ θα τα αντιστρέψω και θα επιλέξω να πιστέψω ότι όλα όσα ζήσαμε ήταν
η αλήθεια και το τελευταίο που μας χώρισε, το απόλυτο και το αδιαπραγμάτευτο,
μόνο αυτό ήταν ψέμα. Μια ασυμφωνία. Ένας ψυχαναγκασμός ενός ανθρώπου που ήθελε
τον απόλυτο έλεγχο για να νιώσει ασφαλής. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για να αντέξω την απώλεια σου
όσων ζήσαμε και όσων ονειρευτήκαμε επιλέγω να σε θυμάμαι μόνο με αγάπη, μόνο με
στοργή, μόνο με γαλήνη. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Επιλέγω να σε θυμάμαι με τα πιο
όμορφα χρώματα και την ψυχούλα σου την χρωματίζω ροζ. Σε συγχωρώ αγάπη μου,
σημαίνει κάνω χώρο μέσα μου για τον πόνο που μου έδωσες και για τον πόνο που
σου έδωσα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θα σε θυμάμαι όπως σε
γνώρισα, πριν έρθει ο άλλος και μας καταπιεί και τους δύο, εσένα και την
ευκαιρία μας να αγαπηθούμε. Δεν ξέρω ποιος είναι εκείνος ο άγνωστος. Δεν ξέρω πότε
δημιουργήθηκε και ποια ανάγκη, ποιο βίωμα τον πάραξε μέσα σου. Το μόνο που ξέρω
είναι ότι κάτω από εκείνον, ήταν ο άλλος, που ήθελε να αγαπήσει και να
αγαπηθεί, να νιώσει ασφάλεια, να νιώσει οικειότητα, να εμπιστευτεί. Ο άλλος απλά
σε βρήκε αδύναμο και ευάλωτο και έκανε κατάληψη. Εγκαταστάθηκε στο μυαλό σου
και σου γέμισε ιδεοληψίες και ψέματα. Ότι πρέπει να είσαι πολύ δυνατός, πολύ
αυστηρός, να ελέγχεις τα πάντα, να τιμωρείς τις αδυναμίες, να απαιτείς την
τελειότητα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκείνος που ήθελε να ελέγξει
εμένα, να με διαμορφώσει σαν μια άλλη Γαλάτεια να με σμιλέψει και να με φέρει στα
επίπεδα της τελειότητας. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ας είναι και έτσι, ακόμα κι αν
θεωρώ την πρόταση παράλογη ή καθόλου αταίριαστη με τα δικά μου θέλω και μέτρα, με
το δικό μου ναρκισσιστικό μυαλό και διαστροφικό τρόπο σκέψης, νιώθω κάπως
κολακευμένη. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είσαι πανέξυπνος και με
θεώρησες καλή παίχτρια, ικανή, ίση, με επέλεξες. Πανέξυπνος και σε θαύμασα
απόλυτα. Ακόμα και τον τρόπο που με τσίγκλιζες ακόμα και τον τρόπο που με εκνεύριζες,
ακόμα και τον απόλυτο τρόπο που αλληλο-απορριφθήκαμε. Ναι δεν θα έρθω πίσω ούτε
και εσύ θα έρθεις. Ναι δε θα αλλάξεις. Και ναι αυτά που σκέφτεσαι και νιώθεις
και ζητάς είναι για μένα μη αποδεχτά. Δεν αλλάζει κάτι για το πόσο γοητευτικός
είσαι και τι ένιωσα για σένα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σταματώ την
ανάμνηση εκεί που θέλω εγώ. Δε θα σε ακυρώσω, θα σε αφήσω ατόφιο, θα κρατήσω τα
κομμάτια που θέλω εγώ, εκείνα που γούσταρα, εκείνα που με ιντρίγκαραν, εκείνα
που με ερέθισαν και πνευματικά και σωματικά.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήσουν ποιοτικά ανώτερος από τις μισά και λίγα
που μου έδωσαν κάποιοι άλλοι. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ήσουν δικός μου και μαζί μου και με
έκανες να νιώσω και σε έκανα να νιώσεις και μπήκα μέσα σου κι εγώ με τον δικό
μου τρόπο. Κι ας με αποχαιρέτησες σκληρά κι ας μου είπες δε σε θέλω αν δεν
είσαι όπως σε θέλω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήμουν εγώ ! εμένα
ήθελες ! όπως ήθελα εγώ εσένα ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν μπορώ να είμαι θυμωμένη μαζί
σου, όχι κι ας μου είπες λόγια σκληρά και άσχημα. Εκείνα ήταν εκείνα που μας χώρισαν
και εκείνα που θα μας κρατούν για πάντα σε απόσταση. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Εκείνα όπως δεν καταργούν αυτά
που νιώσαμε. Δε με απασχολούν. Είμαι μεροληπτική ! τα αφήνω στην άκρη ! θα σε
θυμάμαι όπως θέλω εγώ ! Αυτή θα είναι η δικαίωση μου, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι επιλεγμένες μου αναμνήσεις. Εκείνες που
επιλέγω εγώ να κρατήσω. Ίσως κάποτε καταλάβω κάτι καλύτερα για σένα ή για μένα,
όμως αυτό που νιώθω τώρα είναι ότι ήσουν μια απίστευτα ερεθιστική πνευματική
και συναισθηματική πρόκληση, μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Κι ας έκανα μεταβολή κι ας
έφυγα γιατί ζητούσες εκείνο που δεν μπορούσα να δώσω, κι ας έφυγα πριν μου
γίνεις εξάρτηση, ήταν απίστευτη η γεύση σου διάολε. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> η ζωή είναι λίγο πιο πλητκική χωρίς εσένα </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-5194362606770630852023-08-30T14:45:00.004+03:002023-08-30T14:45:50.303+03:00Blue moon <p> <span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Στο ντιβάνι της εγω-ανάλυσης </span></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- η σχέση άντρα - γυναίκας συχνά μου θυμίζει παρτίδα σκάκι</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Θυμίζει ναι αλλά δεν είναι. Το σκάκι έχει καλά προμελετημένες κινήσεις όπου θα αναδείξουν τον πιο καλό ως νικητή. Οι σχέσεις δεν έχουν νικητή. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Τότε τι έχουν ;</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Δύο <span style="font-family: inherit;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span>χαμένους </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Δύο χαμένους; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Δύο χαμένους, λέω χαμένους όχι ηττημένους, αλλά χαμένους, ενσωματωμένους, αφομοιωμένους ο ένας μέσα στον άλλο. Εκεί που καταλύεται το Εγώ για να παραχθεί ένα εμείς για να παραχθεί το μέγιστο αποτέλεσμα.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Το οποίο είναι; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Παραγωγή ηδονής!</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Σεξ δηλαδή; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Οχι αγαπητή μου. Το σεξ είναι μια υπεραπλούστευση. Ηδονή δεν παράγεται μόνον από το σεξ. Ας δώσουμε μια άλλη πιο γενικευμένη ονομασία. Ας την πούμε ότι είναι παραγωγή ενδορφινών. Αςτην πούμε συν-παραγωγή ευτυχίας. Ας την πούμε υπαρξιακή τεκμηρίωση.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Υπαρξιακή τεκμηρίωση; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Μια υπαρξιακή πράξη. Ένα συν Ένα που γίνονται πάλι και πάντα ένα καταρρίπτοντας κάθε άλλη μαθηματική πράξη. Ένα χαιδεμα του υπαρξιακού Εγώ μας. Το να υπάρχει ένας που ανάμεσα στις χιλιάδες και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους επιλέγει συνειδητά εσένα. Κι αυτό είναι η δική σου βαθύτερη ανάγκη, να έχεις επιλεγεί, να γνωρίζεις πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ενώ υπάρχουν γύρω πιο όμορφοι, πιο έξυπνοι, πιο πλούσιοι, πιο οτιδήποτε, σε έχει κάποιος ξεχωρίσει από το πλήθος για τους δικούς του λόγους. Εκείνον που θα σε επιλέξει λοιπόν, αν αυτά που έχει να σου δώσει, σε ικανοποιούν και σε επαρκούν, θα τον ανταμείψεις με μια αντ-επιλογή, θα στρέψεις και εσύ την ενέργεια σου προς το μέρος του και θα αρχίσει ένας πολύ καλοστημένος χορός. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- προσχεδιασμένος</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Προσεχτικά ενορχηστρωμένος </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- πώς επιλέγεις λοιπόν κάποιον που έχει επιλέξει εσένα; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- O άντρας επιλέγει την γυναίκα, αλλά η γυναίκα έχει επιλέξει από ποιον θα επιλεγεί. Η γυναίκα επιλέγει και από ποιον θα αποπλανηθεί, και σε ποιο παραμύθι θα πιστέψει. Η γυναίκα πάντα επιλέγει ακόμα και αν αφήνει τον άντρα να νομίζει ότι είναι εκείνος ο κυνηγός. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Για ποιο λόγο; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Πάντα υπάρχουν οι λόγοι και δεν είναι καθόλου αλτρουιστικοί. Είναι καθαρά εγωιστικοί και ναρκισσιστικοί. Επιλέγεις εκείνον που θεωρείς αντάξιο παίχτη, επιλέγεις εκείνον που είναι στο επίπεδο του παιχνιδιού που θέλεις να παίξεις, την ενέργειας που θέλεις να ανταλλάξεις, της πρόκλησης που θέλεις να βάλεις στον εαυτό σου. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Είμαστε επιλεκτικοί λοιπόν ; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- ή είμαστε επιλεκτικοί ή ψοφάμει από την πείνα και τρώμε ότι βρούμε. Γιατί η ανάγκη πάντα υπάρχει αλλά από εμάς εξαρτάται αν θα παραδοθούμε στην πείνα ή αν θα περιμένουμε για έναν καλό παίχτη. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Και ποιο είναι το κίνητρο της εγκράτειας; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- η ικανοποίηση της αυτοπειθαρχείας, το να μή δίνομαι στον πρώτο τυχόντα και στον κάθε μουσοσυλλέκτη. Να αναγάγω εαυτόν εις κάτι απρόσιτο, για εκείνον που θα βάλει τον κόπο. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Εμπεριέχει και και αυτό ηδονή; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Φυσικά. Γιατί δεν είσαι έρμαιο των αναγών σου, εσύ έχεις τον έλεγχο. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Οπότε φτάνει εκείνη η συγκυρία. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">-Κάποια στιγμή φτάνει. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Επιλέγεις εσύ εκείνον και εκείνος εσένα και οι δύο καλούνται να αναθεωρούν και να περνούν από ψήφο κάθε τέλος της κάθε μέρας από την επιτροπή που συνεδριάζει μέσα τους για την επόμενη μέρα. Στην ουσία η σχέση διαρκεί μόνο μια μέρα. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Και εσύ είσαι μια κυνική λογιστής </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Απλά λέω τα πράγματα με το όνομα τους. Η παραγωγή ηδονής είναι η πρώτη ανάγκη. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Και όλοι φεύγουν όταν πάψει η παραγωγή ηδονής. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Όχι φυσικά, δεν φεύγουν. Θα μείνουν, αλλά για άλλους λόγους. Ονομάζονται οικογένεια , υποχρεώσεις, δάνεια, ανασφάλειες, φόβος κλπ. Μην ξεχνάς ότι υπάρχουν περισσότερες από μία έννοιες για την ηδονή. Εγω την έχω περιγράψει όπως την περίγραψα πιο πάνω, μια επιβεβαίωση του Εγω, είτε μέσω θαυμασμού, είτε μέσω ερωτικής πράξης, αλλά πάντα μέσω μιας συνειδητής επιλογής του συντρόφου μου, να πάρει χρόνο από την μέρα του για να χαρίσει σε μένα, την σκέψη του, την ενέργεια του, το βλέμμα του, το δόσιμο του. Για άλλους το να είναι κάποιος δίπλα τους σωματικά, το να τον βλέπουν να επιστρέφει στο σπίτι το βράδυ και να νιώθουν οικονομική ασφάλεια, είναι και αυτό μια κάποια επάρκεια. Εγώ δε θέλω τα λεφτά του, δε θέλω μια κενή παρουσία, ένα σώμα που θα καμαρώνω να στέκομαι δίπλα του στις δημόσιες εκδηλώσεις, να λέω ένα άντρα μου και να του στέλνω την λίστα με τα ψώνια. Με ενδιαφέρουν άλλα. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Ποια </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Να είμαι στην σκέψη του, στην ψυχή του, μα είμαι ο πόθος του και να είμαι η κινητήριος δύναμη που τον κάνει καλύτερο κάθε μέρα και θα παράγει και εκείνος μέσα μου την ίδια ενέργεια, να υπάρχω, να ζω, να γίνομαι καλύτερη, ομορφότερη. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Είσαι απαιτητική</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Ειμαι κάτι περισσότερο από απαιτητική, είμαι ασυμβίβαστη και απόλυτη σκορπιός</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Και τι σημαίνει αυτό</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Σημαίνει όλα ή τίποτε. Και δεν με φοβίζει καθόλου το τίποτε. Το απολαμβάνω εξίσου. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Δεν το φοβάσαι; </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Όλοι κάτι φοβόμαστε . Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει εκείνο που τον φοβίζει λιγότερο. Αν η μοναξιά είναι η μεγαλύτερη σου φοβία θα είσαι με κάποιον, πάση θυσία, γιατί δε θα έχει σημασία ποιος είναι αυτός, απλά το ότι θα γεμίζει το κενό δίπλα σου. Για μένα αυτό είναι ο μεγαλύτερος ηθικός ξεπεσμός, χίλιες φορές να είμαι μόνη μου παρά να είμαι με κάποιον που δε με αγαπά, δεν με σέβεται, δεν με θαυμάζει, δεν δίνει την ψυχή του για την ευτυχία μου. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Και οι άλλοι που μένουν: </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Αν λοιπόν το να αφήσεις τον σύντροφο σου να φύγει θα σε πονέσει περισσότερο από το να μείνει, τότε θα τον κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για να μείνει</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Δηλαδή</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Θα του δώσεις ότι ζητήσει , θα γίνεις η επιτομή της χειριστικότητας, θα μπεις στα καλούπια και στα μέτρα του, θα λες σε όλα ναι, διαπραγματεύομενη λίγα ψίχουλα που θα δώσει για αντάλλαγμα. Ακόμα χειρότερα θα τον απειλήσεις για να μείνει, θα τον πείσεις ότι δεν ζεις χωρίς εκείνον. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Ποιος είναι αυτός που είναι τόσο σημαντικός ώστε να μην ζεις χωρίς εκείνον. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Κανένας, δεν μιλάμε πλέον για σχέση, μιλάμε για εξάρτηση. Και ότι γίνεται εξάρτηση, παύει να εμπεριέχει την ηδονή. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">. Εγώ όχι δε θέλω, σιχαίνομαι τα ημίμετρα. Και αποποιούμαι την πλήξη που διαβρώνει αυτούς που παραδίνονται στο δεδομένο. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">- Αν ένας από τους δυο δεν είναι ευτυχισμένος τότε έχει αποτύχει ο συνδιασμός στην ολότητα του. Είναι το μόνο παιχνίδι που θέλουμε να είναι και οι δύο νικητές γι’ αυτό δεν μπορεί να παρομοιωθεί ποτέ με το σκάκι ούτε και με κανένα άλλο ανταγωνιστικό παιχνίδι. Ας την πούμε συν-παραγωγή ευτυχίας ή συν-παραγωγή πίκρας, δυστυχίας, καταπίεσης και μιζέριας. Η καταργούνται όλα τα συναισθήματα και σαπίζει ο κάθε ένας στην δική του γωνιά του καναπέ χωρίς να ενοχλεί καθόλου τον άλλο. Συχνό φαινόμενο της εποχής. </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Δεν κάνουμε εμείς τις επιλογές μας, οι φόβοι κάνουν τις επιλογές και οι επιλογές εμάς.</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">ΜΣ τα ημερολόγια</div></div>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-57775666387608517452023-06-19T13:53:00.002+03:002023-06-19T16:25:34.774+03:0019 06 2023<p><span style="text-align: justify;">Μου λείπει η συνοχή στις
ανθρώπινες σχέσεις. Μου λείπει η βεβαιότητα. Εκείνη η βεβαιότητα που έχω
ευτυχώς στην ζωή μου από λίγα κοντινά μου άτομα. Εκείνη η βεβαιότητα που με
καθησυχάζει. Ξέρω ας πούμε ότι η μάνα μου θα κάνει ένα φαΐ την Κυριακή και θα πάω,
θα κάτσω να φάμε και μετά θα ξαπλώσουμε δίπλα δίπλα στο μονό κρεβάτι που έχει
στο σαλόνι και θα δούμε τηλεόραση.</span><span style="text-align: justify;"> </span><span style="text-align: justify;">Το
ξέρω, το περιμένω. Ξέρω ότι κάθε Δευτέρα πρωί ο πατέρας μου θα μου στείλει ένα
μήνυμα. «καλημέρα, καλή βδομάδα» Έρχεται η Δευτέρα πρωί, έρχεται και το μήνυμα,
το βλέπω και καθησυχάζομαι. Είναι ο πατέρας μου ακόμα εδώ. Ξέρω ότι θα μιλήσω
με τα παιδιά μου, με μηνύματα, με τηλέφωνο θα μου πουν τα νέα τους, θα βεβαιωθώ
ότι είναι καλά.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και μετά υπάρχουν οι σχέσεις με
ασυνέχεια, με ασυνέπεια. Οι σχέσεις που θα βρεθείς με κάποιον, θα περάσεις
λίγες ώρες και μετά θα επιστρέψεις στο σπίτι και δεν ξέρεις ούτε πότε θα τον
ξαναδείς, ούτε πότε θα του ξαναμιλήσεις, ούτε επιτρέψεις στον εαυτό σου να
νιώσει ποτέ κάτι, γιατί δεν έχεις το κίνητρο για οποιανδήποτε συναισθηματική
επένδυση.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εσύ δεν μπορείς να επενδύσεις,
αλλά ούτε και ξέρεις τι σκέφτεται και τι νιώθεις εκείνος για σένα. Κάτι
εικασίες κάνεις και οι εικασίες είναι απλά χάσιμο χρόνου. Δεκανίκια, αυτό είμαστε,
ο ένας για τον άλλο, γιατί κάτι άλλο δεν μας έκατσε, γιατί κάτι άλλο δεν μας
προέκυψε και είμαστε μια ασφαλής επιλογή, μια στοργική αγκαλιά,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μια μικρή γεύση από επιβεβαίωση, για τις
μέρες που καθόμαστε στον πάγκο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αυτό είμαι και εγώ για σένα, κι
ας λές πως με αγαπάς και ας λες πως με θαυμάζεις. Από τους δυο μας όμως η πιο
ψεύτρα είμαι εγώ. Εγώ που απευθύνομαι σε σένα, που πάντα σε μένα δίνεις ένα
ελάχιστο και εκ του ασφαλούς, απλά και μόνο γιατί δεν βρήκα εκείνον που θα μου
τα δώσει αν όχι όλα, τουλάχιστον εκείνα που προδιαθέτουν μια σχέση αγάπης και
σεβασμού.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τελοσπάντων ένα δόσιμο με
αρχή, συνέπεια, εξέλιξη, χτίσιμο, δύο τρία βασικά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν είμαι θυμωμένη, μπα. Ούτε με
εμένα, ούτε με εσένα. Απλά μου λείπει εκείνη η φλόγα και νιώθω ότι σβήνω μέρα
με την ημέρα και εκμηδενίζεται ο κάθε λόγος ύπαρξης μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ευτυχώς που υπάρχουν τα παιδιά, γι’ αυτά ζω
και χωρίς την φλόγα. <o:p></o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-24105798379327763152023-06-13T14:59:00.003+03:002023-06-13T14:59:28.399+03:00αντίο <p> <span style="text-align: justify;">13 06 2023</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Λάρνακα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Παράξενη μέρα, συννεφιασμένη<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σήμερα το πρωί πέθανε ο Α.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιο κάρμα είναι αυτό που χρεώνει έναν
άνθρωπο με μια ασθένεια επώδυνη, μακροχρόνια και βασανιστική. Μια ασθένεια που
δεν τον εξοντώνει άμεσα αλλά την παλεύει για χρόνια. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ποιο είναι αυτό το κάρμα που σε
χρεώνει με μια ζωή που δεν μπορείς να χαρείς την οικογένεια σου, τα παιδιά σου,
δεν μπορείς να είσαι λειτουργικός και παραγωγικός.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όπου καταντάς να νιώθεις κατάθλιψη, γιατί
νιώθεις ότι είσαι ένα βάρος στη ζωή των ανθρώπων σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ποιο είναι αυτό το κάρμα που σε
χρεώνει με μια οικογενειακή κατάσταση τέτοια όπου ο σύντροφος σου παλεύει με
μια δύσκολη ασθένεια, ενώ έχεις μικρά παιδιά, και εσύ, η σύντροφος καλείσαι, να
είσαι δίπλα στον άνθρωπο σου, να του συμπαραστέκεσαι ενώ τον χτυπά αλύπητα η ασθένεια,
να αντέχεις να <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τον βλέπεις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να πονά και να βασανίζεται ενώ παράλληλα
πρέπει να μεγαλώσεις τα δύο παιδιά μόνη σου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ποιο είναι αυτό το κάρμα και ποια
είναι αυτή η δύναμη <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Να είσαι άνθρωπος νοσοκόμος,
άνθρωπος σύντροφος, μάνα και πατέρας και τα πάντα. Να καταργείς τις δικές σου ανάγκες
για να αφιερώσεις κάθε μέρα και λεπτό σε αυτούς. Χωρίς καμιά επιλογή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν σου έκανε κάτι αυτός ο άνθρωπος και θα
πάρεις διαζύγιο και θα ελευθερωθείς. Αυτός απλά αρρώστησε και αυτόν πώς θα τον
εγκαταλείψεις, δεν εγκαταλείπεις. Μένεις και δίνεις τον αγώνα σου μέχρι την
τελευταία στιγμή. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αγαπημένη μου φίλη τον έδωσες τον
αγώνα σου, για πολλά χρόνια, με δύναμη και αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ ούτε καν να
διανοηθώ πόσα πέρασες και πού βρήκες όλη αυτήν την δύναμη να αντέξεις την
δύσκολη πορεία τόσων χρόνων.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ξέρω ότι
πέρασες μια τεράστια μοναξιά. Όχι την μοναξιά την δική μου, που χώρισα επίσημα
και με διαζύγιο. Ενός άλλου είδους μοναξιάς, πιο προσωπικής, πιο δύσκολης, πιο
περιοριστικής, ίσως ασφυκτικής.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αγαπημένη
μου φίλη, έδωσες τον αγώνα σου και στάθηκες και δίπλα του και δίπλα στα παιδιά
σου, βράχος, αφιερώνοντας την ζωή σου όλη γι αυτούς. Δεν λιποψύχησες, δεν
παραπονέθηκες, δεν έκανες πίσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και μέσα
σε όλα αυτά να δουλεύεις για να φέρεις ένα εισόδημα στο σπίτι και μέσα σε όλα
αυτά να έχεις και το κουράγιο να βάζεις όλα όσα δεν μπορείς να κραυγάσεις στην
τέχνη σου, και να δημιουργείς όλα αυτά τα υπέροχα σου έργα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αγαπημένη μου φίλη νιώθω απέραντο
δέος για τον πόνο που έζησες. Σήμερα έκλεισε τα μάτια ο αγαπημένος σου σύζυγος
και επιτέλους μπορεί να ξεκουραστεί από τον πόνο που τον βασάνιζε τόσα πολλά
χρόνια. Ξέρω θα είναι δύσκολοι οι μήνες που θα έρθουν, εύχομαι όμως μετά από
αυτά , να χαράξει και για σένα μια πιο ήρεμη εποχή, να προλάβεις να ζήσεις και
εσύ όμορφα χρόνια, να χαμογελάσεις και πάλι, να πάρεις μια ανάσα, να χαρείς τα
παιδιά σου και πλέον όλα να είναι μόνο χαρά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σ αγαπώ πολύ <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-66536569346652255382023-06-12T13:30:00.003+03:002023-06-13T09:17:24.977+03:00?? <p>Θέλεις να έρθεις</p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Για να ξανασυναντηθούμε <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">μα όταν γυρίσεις δε θα είσαι πια
εκείνος <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Άλλος θα είσαι και μία άλλη θα
‘μαι εγώ <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Το σώμα σου θα είναι καμένο από τα
ταξίδια <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">το δέρμα σου θα’<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χει μια γεύση από αλμύρα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Και όλες οι ώρες του κόσμου δεν θα
φτάσουν <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">να <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δώσουν νόημα στα χρόνια που περάσαν <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Μια άλλη γεύση έχει το στόμα <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Που έχει χρόνια να φιλήσεις <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Παράκληση μοιάζει και μια απολογία
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">μοιάζει το καλωσόρισμα αντίο
που δεν είπες <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Έχει ένα άλλο κράτημα το χέρι <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Που έχει χρόνια να αγγίξεις <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Που μέσα του η παλάμη σου ποτέ δεν θα ιδρώσει</p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Που ξέρεις πώς ποτέ δε θα σε φυλακίσει<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Κάθε φορά που πας σ άλλα ταξίδια <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Κάθε φορά που σ' άλλες δίνεις το
κορμί σου<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">μέσα τους ψάχνεις τον εαυτό σου
που δεν βρίσκεις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;">Ούτε στις λέξεις ούτε στην
σκοτεινή ψυχή σου <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><o:p> </o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-71491088064096692652023-06-12T12:35:00.001+03:002024-01-24T08:01:06.921+02:00<p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">12 06 2023<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Λάρνακα αρχές καλοκαιριού <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">‘Εχει καιρό <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να έρθεις<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ήμουν απασχολημένη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτό πολύ απασχολημένη. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε
αυτή η υπερπροσπάθεια να είμαι συνεχώς απασχολημένη, ίσως από τότε που έφυγε η
μικρή για σπουδές, ίσως πιο πριν. Βλέποντας τον εαυτό μου και την ζωή μου μήνες
μετά διαπίστωσα ότι είχα καταργήσει δύο κομμάτια του εαυτού μου, το
συναισθηματικό- ερωτικό κομμάτι και το συγγραφικό κομμάτι. Δεν ήταν εσκεμμένο,
τουλάχιστον όσον αφορά το συγγραφικό. Το άλλο απλά το αναβάλλω και κρύβομαι
πίσω από τις φοβίες μου, τις δικαιολογίες μου και τις χωρίς αντίκρισμα
προσπάθειες να συνδεθώ ή επανασυνδεθώ με άτομα του παρελθόντος. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γιατί αυτή η εμμονή με τα άτομα
του παρελθόντος ;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γιατί όσο εμμένεις στο παρελθόν
δεν προχωράς στο μέλλον. Είναι θέμα προσωπικής ανασφάλειας. Ας πούμε πρώην που
έμειναν φίλοι. Δεν θέλω γράψω όμως άλλο τώρα γι’ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτό. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Έχω πολλά κεφάλαια που πέρασαν
χωρίς συναισθηματική επεξεργασία, χωρίς ανάλυση, πολλά βράδια, πολλοί μήνες που
πέρασαν όπου εγώ το μόνο που έκανα ήταν να δουλεύω, να πληρώνω λογαριασμούς και
χρέη, να κάνω και να τηρώ αυστηρά τον προϋπολογισμό μου και η μια μέρα ήταν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μια ακριβής αντιγραφή της προηγούμενης. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η σκέψη μου είναι σκορπισμένη και
οι σκέψεις μου τόσες πολλές και περίπλοκες που προσπαθώ να τις βάλω σε μια τάξη.
Έμειναν πολλά άγραφα, ανείπωτα και ανεπεξέργαστα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Έβλεπα ότι έφτανα στο τέρμα όταν
τα κατάφερα μετά από μήνες αυτο-βασανισμού και ανεξέλεγκτου άγχους να αρρωστήσω.
Ταχυπαλμίες και πίεση στα ύψη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δύσκολο να τα βρεις με τον εαυτό
σου όταν ο εαυτός σου είτε μένει πάντα στάσιμος είτε αλλάζει με ραγδαίους
ρυθμούς και δεν τον προλαβαίνεις. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Χρειάζεται να ξαναβρώ τις ισορροπίες
μου στις απλές καθημερινές μου δραστηριότητες. Έδωσα πολλή βαρύτητα στην
δουλειά, εξ ανάγκης κιόλας λόγω οικονομικών, αλλά στο τέλος της ημέρας η πολλή
δουλειά τρώει τον αφέντη. Ξέχασα τον εαυτό μου. Την ξεκούραση μου, την διατροφή
μου, την ψυχαγωγία μου, τα συναισθήματα μου. Με άφησα στην άκρη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και μετά σκέφτηκα και πήρα την
απόφαση ότι πρέπει να το ξαναπάρω από την αρχή, ξανά. Είπα τέρμα και πάω ταξίδι,
και ας μην μου περισσεύουν τα λεφτά, δεν θα μου περισσέψουν και ποτέ, ή τώρα ή
ποτέ. <o:p></o:p></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8732360780985013071.post-21124655563547701972023-06-12T12:33:00.000+03:002023-06-12T12:33:32.053+03:00το ταξίδι <p><span style="text-align: justify;">Κεφάλαιο Βαρκελώνη</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι και όχι
για τους λόγους που νομίζεις, ναι ήταν πανέμορφη η πόλη αλλά δεν ήταν αυτό που
γέμισε την ψυχή μου. Ούτε η γοτθική συνοικία, ούτε τα στενά ρομαντικά σοκάκια
ούτε τα χρώματα που πλημμύρισαν τα μάτια μου και οι ήχοι που γέμισαν τα αυτιά
μου. Ήταν το ταξίδι επανασύνδεσης με την κόρη μου που έφυγε το καλοκαίρι του
2015 για σπουδές και από τότε είχε να περάσουμε λίγες μέρες οι δυο μας, εγώ και
εκείνη. Οι δυο μας. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ναι επέστρεφε στο σπίτι και περνούσε
χρόνο μαζί μας, εμένα και την αδερφή της, αλλά στο σπίτι δεν είμαι και τόσο εγώ,
στο σπίτι έχω έγνοια να σηκωθώ να δουλέψω, να καθαρίσω, να μαγειρέψω, στο σπίτι
δεν είμαι εγώ, είμαι το άβαταρ μαμάς. Στις διακοπές έχουμε ώρα να χαλαρώσουμε,
να ρίξουμε τους ρυθμούς μας, να αφήσουμε για λίγο τα νούμερα στην άκρη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μου έλειψε το παιδί μου, και δεν το είχα συνειδητοποιήσει
πόσο μέχρι που πήγα εκεί, βγήκα από τον αυτόματο πιλότο και ήμουν εγώ και αυτή.
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μας λείπουν οι άνθρωποι μας ενώ
ζούμε δίπλα δίπλα, γιατί τους εαυτούς μας έχουν αντικαταστήσει τα παραγωγικά
άβαταρ μας και ξυπνάμε, ντυνόμαστε, μιλάμε και λέμε τα νέα της ημέρας αλλά ο κάθε
ένας είναι στον κόσμο του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σκοτώνουμε
την βαθιά και ουσιαστική επικοινωνία θάβοντας την κάτω από ακατάπαυστη φλυαρία,
λες και επειγόμαστε να καταλήξουμε επειγόντως κάπου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Οι ουσιαστικές στιγμές εκείνες τις
οποίες θα κρατήσει η μνήμη θα είναι οι άνευ διαλόγων. Θα είναι η αφή, η μυρωδιά,
το παγωμένο αεράκι ένα ανοιξιάτικο ηλιοβασίλεμα. Θα είναι το απαλό γαλάζιο της θάλασσας,
το γαλήνιο πράσινο του δάσους, οι εναλλασσόμενες εικόνες που θα βλέπεις στην
διαδρομή του τρένου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Από αυτό το ταξίδι θα κρατήσω την
πιο όμορφη πολύτιμη διαδρομή μέσα σε ένα μαγικό δάσος στην Τζιρόνα. Πάντα
ένιωθα ότι βρίσκω τον εαυτό μου στην θάλασσα αλλά αυτήν την φορά με βρήκα σε
ένα δάσος. Η μυρωδιά του χώματος, τα παράξενα δέντρα, τα χαρούμενα σκυλιά που περπατούσαν
δίπλα μας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν κρατούσα μια από τις στιγμές
περισσότερο θα ήταν αυτή. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και οι
διαδρομές στο τρένο, όταν καθόσουν δίπλα μου και μου έδινες το ένα από τα
ακουστικά και ακούγαμε την ίδια μουσική, εσύ από το ένα αυτί και εγώ από το
άλλο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το πανέμορφο, υπέροχο μου, χαρισματικό
μου παιδί. Έκλαιγα στην επιστροφή όπως έκλαιγα όταν άφησα πέρσι την αδερφή σου
στην Θεσσαλονίκη και μου λείπεις και μου λείπει και ο χρόνος περνά και το σπίτι
είναι παράξενα άδεια χωρίς τα παιδιά. Ίσως γι’ αυτό να απενεργοποιούμε κομμάτια
του εαυτού μας όταν φεύγετε, ίσως για να αντέχεται αυτή η απουσία που μοιάζει
τόσο παράλογη. Και μετά πρέπει να συνηθίσουμε χωρίς εσάς, και να είναι η
καθημερινότητα μας χωρίς εσάς και να περιμένουμε κάποιες μέρες τον χρόνο, πέντε
μέρες εκεί , λίγες μέρες απ’ εδώ να ξαναφτιάξουμε κοινές αναμνήσεις, να
θυμόμαστε τα παλιά και να γελάμε και να περιμένουμε μέχρι την επόμενη φορά που
θα ξανανταμώσουμε. <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p>Marina S. http://www.blogger.com/profile/05349739112777893231noreply@blogger.com0