Άναψε με σαν το πρώτο σου τσιγάρο πίσω από τα μαθητικά σου χαλάσματα ……
Κράτησε με και άναψε με, εισέπνευσε με, τοξική νοκιτίνη θα μαι και εγώ, πικρή και θανατηφόρα γεύση , παρανομία κι εθισμός…..
Κάθε μέρα λες πρέπει να με κόψεις, ναι το ξέρω σου κάνω κακό, μα χρόνια περίμενα κλεισμένη σε τούτο το πακέτο, για να το ξετυλίξεις, να με τραβήξεις προσεχτικά από μέσα, να ανάψεις την άκρη μου και να γίνω καπνός στα χείλη σου..... να καίγομαι και να σε καίω, όσο με ποθείς τόσο να θέλεις στα δυο να με κόψεις……..
Κι ενώ θα χαίρεσαι τις αποτοξινωμένες σου μέρες χωρίς μια ρουφηξιά, με καθαρή συνείδηση και διαυγές πνεύμα, πλανημένος και δυνατός όσο ποτέ, ………τότε θα με ψάχνεις σαν τρελός πίσω από τα χαλάσματα …..θα πεθαίνεις να δεις αν είμαι εκεί, κρυφτό θα παίζεις, θα έρχεσαι και θα φεύγεις για να μου δείξεις πως τάχα με ξεπέρασες, ενώ η μύτη σου θα ψάχνει τη μυρωδιά μου, και στη τσέπη σου τα σπίρτα τα ακροδάχτυλα σου θα καίνε, με την αλλοπρόσαλλη σου λογική θα με θέλεις πάντα εκεί, όπως το τσακισμένο πακέτο που κρύβεις πάντα στο ντουλάπι, να περιμένω, πακέτο από τα δάχτυλα σου τσακισμένο, βαθιά στη ψυχή σου καταχωνιασμένο, μέχρι μια νύχτα του Γενάρη, χωρίς το δηλητήριο μου πια δε θα αντέχεις, τη λογική θα ξετινάξεις, θ ΄ανοίξεις με βία το ντουλάπι, ηττημένος θα τ΄αρπάξεις, κρυφά πίσω από τα χαλάσματα, θα’ ρθεις με λύσσα και πάλι να μ’ ανάψεις….
Κράτησε με και άναψε με, εισέπνευσε με, τοξική νοκιτίνη θα μαι και εγώ, πικρή και θανατηφόρα γεύση , παρανομία κι εθισμός…..
Κάθε μέρα λες πρέπει να με κόψεις, ναι το ξέρω σου κάνω κακό, μα χρόνια περίμενα κλεισμένη σε τούτο το πακέτο, για να το ξετυλίξεις, να με τραβήξεις προσεχτικά από μέσα, να ανάψεις την άκρη μου και να γίνω καπνός στα χείλη σου..... να καίγομαι και να σε καίω, όσο με ποθείς τόσο να θέλεις στα δυο να με κόψεις……..
Κι ενώ θα χαίρεσαι τις αποτοξινωμένες σου μέρες χωρίς μια ρουφηξιά, με καθαρή συνείδηση και διαυγές πνεύμα, πλανημένος και δυνατός όσο ποτέ, ………τότε θα με ψάχνεις σαν τρελός πίσω από τα χαλάσματα …..θα πεθαίνεις να δεις αν είμαι εκεί, κρυφτό θα παίζεις, θα έρχεσαι και θα φεύγεις για να μου δείξεις πως τάχα με ξεπέρασες, ενώ η μύτη σου θα ψάχνει τη μυρωδιά μου, και στη τσέπη σου τα σπίρτα τα ακροδάχτυλα σου θα καίνε, με την αλλοπρόσαλλη σου λογική θα με θέλεις πάντα εκεί, όπως το τσακισμένο πακέτο που κρύβεις πάντα στο ντουλάπι, να περιμένω, πακέτο από τα δάχτυλα σου τσακισμένο, βαθιά στη ψυχή σου καταχωνιασμένο, μέχρι μια νύχτα του Γενάρη, χωρίς το δηλητήριο μου πια δε θα αντέχεις, τη λογική θα ξετινάξεις, θ ΄ανοίξεις με βία το ντουλάπι, ηττημένος θα τ΄αρπάξεις, κρυφά πίσω από τα χαλάσματα, θα’ ρθεις με λύσσα και πάλι να μ’ ανάψεις….
ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου