Isolation is the dream-killer, not your attitude | Barbara Sher | TEDxPr...

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Μετά τους επιτυχημένους διαγωνισμούς διηγήματος στο πλαίσιο των φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria 2017 και 2018 και την έκδοση των συλλογικών βιβλίων «Το έπος της φαντασίας Ι & ΙΙ», η δημιουργική ομάδα του iWrite και η οργανωτική επιτροπή του Fantasmagoria από κοινού, προκηρύσσουν νέο διαγωνισμό διηγήματος!

Προσκαλούμε λοιπόν όλους τους συγγραφείς, ανεξαρτήτως ηλικίας, να μας στείλουν ένα διήγημα φανταστικής λογοτεχνίας (έκτασης 1.000 με 2.500 λέξεις) με θέμα: Χρησμός.

Η ιστορία μπορεί να εξελίσσεται σε οποιαδήποτε περιοχή (πραγματική ή φανταστική) και χρονική περίοδο (παρελθόν, παρόν ή μέλλον), καθώς και να αποτελεί ιστορία τρόμου, εποχής, μυστηρίου ή φαντασίας. Γενικά τα διηγήματα πρέπει να περιέχουν κάποιο φανταστικό στοιχείο που να τα κατατάσσουν στο είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού.

Η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού αποτελείται από τη συγγραφέα Ευθυμία Δεσποτάκη, τον καθηγητή δημιουργικής γραφής – Gamecraft Αλέξανδρο Μυροφορίδη καθώς και τον διαχειριστή της ομάδας «Λογοτεχνίας Τρόμου» Θανάση Παπαγεωργίου.

Για τις Εκδόσεις iWrite, απώτερος σκοπός τέτοιου είδους διαγωνισμών είναι η ανάδειξη και προώθηση του σύγχρονου συγγραφικού πολιτισμού της χώρας μας, καθώς επίσης και να δώσει την ευκαιρία σε νέους και παλιούς συγγραφείς να δουν το έργο τους εκτυπωμένο στο πλαίσιο μία άρτιας και προσεγμένης έκδοσης βιβλίου.

Τα διηγήματα του διαγωνισμού που θα επιλεχθούν από την κριτική επιτροπή θα συμμετάσχουν στη συλλεκτική έκδοση βιβλίου με τίτλο «Το Έπος της Φαντασίας ΙΙΙ», η οποία θα παρουσιαστεί κατά τη βράβευση των συγγραφέων στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Φαντασίας «Fantasmagoria», τον Απρίλιο του 2019.

Λεπτομέρειες για τον Διαγωνισμό!

Διάρκεια
Ως ημερομηνία λήξης του διαγωνισμού ορίζεται η 20η Δεκεμβρίου 2018.

Αποστολή διηγημάτων
Οι συγγραφείς μπορούν να αποστείλουν το έργο τους ηλεκτρονικά στη διεύθυνση fantasmagoriafest@gmail.com.
Οι αποστολές των διηγημάτων πρέπει πάντα να γίνονται με την ένδειξη “Για τον Διαγωνισμό Διηγήματος – Φαντασία 2019” και να συνοδεύονται από ένα βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα (έως 150 λέξεις), καθώς και στοιχεία επικοινωνίας (τηλέφωνο, email κ.λπ.).
Οι αποστολές των διηγημάτων πρέπει πάντα να γίνονται με την ένδειξη “Για τον Διαγωνισμό Διηγήματος – Φαντασία 2019” και να συμβαδίζουν πλήρως με τους όρους συμμετοχής που ακολουθούν.

https://iwrite.gr/project/epos2019/

τα μωρά μας ..

Έγινε εννιά τζαι  κάτι να πάω στο δωμάτιο μου. Την βρήκα να κοιμάται στο κρεβάτι μου, στο δωμάτιο μου, με το κλιματιστικό αναμμένο, σκεπασμένη με το αθασί της παπλωματούι που δεν το αποχωρίζεται ούτε μέσα στον λάλλαρο.

-Ξύπνα της λέω και εκείνη άνοιξε τα μάτια της που ήταν πρησμένα που τον ύπνο.

-Εκαμα μουτζιέντρα, πεινάς;

-Ναι, μάμα.

-Μείνε εδώ, θα σου τη φέρω εδώ να φάεις, είναι πυρά κάτω στην κουζίνα.

Πήγα της έβαλα ένα πιάτο από την μουτζέντρα, της δική τους , που τους φτιάχνω ξεχωριστά χωρίς κρεμμύδι γιατί τα κοπελλούθκια μου δεν τρώνε το κρεμμύδι μέσα στην μουτζιέντρα. Έφερα της το πιάτο της και μια ροζ πλαστική καρέκλα από το δωμάτιο της να βάλουμε το πιάτο πάνω.

-Ευχαριστώ μάμα.

Εκοίταξε με. Ένα ύφος απορίας στα μάτια της , τι έπαθεν τούτη τζαι με καλοκρατεί έτσι;

Έκατσε που την μια πάντα του κρεβαθκιού τζείνη με την ροζ καρεκλούδα μπροστά της τζιαι που την άλλη πάντα του κρεβαθκιού εγώ, με τη ράσιη μου γυρισμένη, αμίλητη.

Να σκέφτουμαι μόνο τζιαι να ακούω το κουτάλι να φακκά πάνω στο πιάτο το γυάλενο, να την ακούω να μασά.

Να σκέφτουμαι τζιαι να καταπίνω το κλάμα να μη με δει να μεν αρωτήσει τι εγίνηκεν.

Το μωρό μου.  Τα μωρά μου. Η άλλη εμεγάλωσε εγίνηκεν εικοσιενός, επρόλαβε τζαι ήρτεν πριν λλίες μέρες που την Αθήνα, αν ήταν Αθήνα τζιαι μη κακόν.. εδάκκασα τη γλώσσα μου.

Τα μωρά μου. Η μιτσιά εν έμαθεν τίποτε, εν εχουμεν σπίτι κανάλια να δει νέα, εν έχει φέισμπουκ εν εμίλησε με κανέναν, ήταν απλά τζιαμέ τζιαι εκάθετουν τζιαι έτρωε το φαί της ήρεμη, τζιαι δεν ήξερε τίποτε.  Έφαεν έγυρε ξανά τζιαι εσυνέχισε τον μακάριον ύπνο της.  

Εφίλησα την πάνω στην τζεφαλή, εμυρίστηκα τα μαλλιά της.  Δεκατριών χρονών !! 

Κύπρος Ιούλης του 2018 μετά τις πυρκαγιές στην Ελλάδα 

shah of iran amazing party , decadence and the downfall bbc must watch

μια μέρα τη φορά ...

Κυριακή 10.14 καφέ νέρο με αμερικάνο ζεστό και απαλή μουσική

Ο καιρός είναι κατάλληλος για έξω, ούτε πολλή ζέστη, ούτε πολύ κρύο.

Ψες ήρτεν ο παπάς να μας δει, είχε πάει πριν να δει τη θεία τη Ν. Δεν τον αναγνώρισε είπε. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ με τα οικονομικά αυτόν τον καιρό και αυτό μου ρίχνει και τη διάθεση αλλά προσπαθώ να μην το αφήσω να με ρίξει πολύ και να ζω και να περνώ με αυτά που έχω. Μέχρι το τέλος του Νιόβρη θα πάει αυτό το βιολί και μετά θα πάρουμε τον δέκατο τρίτο και θα πάρουμε μια ανάσα. Τουλάχιστον εγώ έχω ένα μισθό και ένα δέκατο τρίτο και μπορώ, έστω και με δυσκολία να τα βγάζω πέρα.

Αύριο θα είμαι με άδεια, θα πάω στον ρευματολόγο να δει το θέμα μου με τον σπόνδυλο και να μου πει αν είναι ρευματοπάθεια. Περιμένω να δω τι θα γίνει με τη δουλειά, με την προαγωγή, γενικά είναι η περίοδος που προσπαθώ να βάλω όλα μου τα θέματα σε τάξη.

Και η μοναξιά, να έρχεται και να χτυπά έτσι απρόοπτα και να φεύγει. Ήθελα να σταματήσω να νιώθω ότι είναι άδειο το σπίτι, θέλω να έρχεται κόσμος στο σπίτι και να ακούγονται γέλια και φωνές και να νιώθω αυτήν την ανυπομονησία ότι θα έρθει κόσμος και να είναι το σπίτι όμορφο και καθαρό. Ήταν κάτι που το ζούσα περισσότερο παλιά, κάτι που σταμάτησα εδώ και καιρό και ήθελα να επαναφέρω στη ζωή μου.

Έτσι την Παρασκευή είχα καλέσει φίλους για γκέιμ νάιτ. Από την αρχή της εβδομάδας άρχισα να καθαρίζω σιγά σιγά το σπίτι και την Παρασκευή ήμασταν έτοιμοι με την Κέιτ, ετοιμάσα και δείπνο και ήρθαν οι φίλοι μου. Φάγαμε, πέξαμε τρίβιαλ και περάσαμε τέλεια. Και κάπως έτσι, με πέντε άτομα στο σπίτι άλλαξε η διάθεση μας, άλλαξε η ατμόσφαιρα του σπιτιού, ζωντάνεψε το σπίτι.

Αποφάσισα να μην γραφτώ στην ομάδα μπριτζ τελικά, κάπου διάβασα ότι πάει πάρα πολλές ώρες το παιχνίδι μέχρι να τελειώσει και επίσης είναι εθιστικό και το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να εθιστώ σε ένα παιχνίδι που θα με έχει καθηλωμένη επί ώρες σε μια καρέκλα.

Έμειναν τα ρωσσικά που μάλλον θα τα συνεχίσω και μετά το οκ του γιατρού αύριο θα πάω πίσω στο γυμναστήριο. Νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου αλλά εχω ένα στόχο και θέλω να τον φτάσω. ¨Πρέπει αυτούς τους μήνες μέχρι τον Δεκεμβρη να είμαι αυστηρή και πειθαρχημένη και να είναι όλα σε τάξη, από το φαί μέχρι τα οικονομικά, την εμφάνιση, την απόδοση μου στη δουλειά, θα είμαι ένα αυστηρά πειθαρχημένο ρομπότ που απλά θα δουλεύει και θα κάνει όλα όσα πρέπει.

Ακόμα και την οικονομική στενότητα την θεωρώ μια πρόκληση, μια πρόκληση να περάσω με λιγότερα να περάσω με όσα έχω, να μην πάω για φαί σε ταβέρνα, να μην πάω σινεμά και να βρω άλλους τρόπου να περάσω τις μέρες μου, μέχρι που θα είμαι πιο άνετη.

Είναι ένας τρόπος ζωής που έχω συνηθίσει, ένας τρόπος ζωής στον οποίο έχουν συνηθίσει τα παιδιά, ξέρουν όταν έχουμε λευτά θα κάνουμε περισσότερα πράγματα, όταν δεν έχουμε λιγότερα αλλά ποτέ δε θα πεινάσουμε και ποτέ δε θα είμαστε δυστυχισμένοι εξαιτίας αυτού.

Είναι η ζωή μας μια συνεχής πρόκληση και μάγκας είσαι όταν προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις της ζωής σου ότι κι αν συμβαίνει.

Μήπως αυτό είναι το νόημα της ζωής τελικά: να επιβιώνεις μια μέρα τη φορά ...

Ειναι πολύ ωραία μέρα σήμερα, πεθύμησα να πάω θάλασσα..

Αόρατη

δεν υπάρχει παρελθόν ούτε μέλλον

μόνο διαπιστώσεις

η υπέροχη μουσική, τα μοναχικά δάκρυα, ήσουν όμορφη σήμερα, ποτέ όμως πιο όμορφη από τότε

περιμένω το τέλος που αργεί

θα ήταν τόσο απλό να είμαστε δύο αλλά είμαστε ένας

θα ήταν τόσο απλό να ευτυχήσουμε αλλά δεν μας χαρίζεται

περιμένω και είναι η αναμονή αφόρητη

θα προτιμούσα να ήμουν γριά και άσχημη και να περίμενα μόνο το θάνατο

μα είμαι ακόμα νέα και όμορφη και περιμένω τον έρωτα

και εκείνος πάντα με προσπερνά

είμαι νέα και όμορφη μα πέρασε ακόμα μια μέρα, ακόμα ένας μήνας, ακόμα ένας χρόνος

και αύριο θα ζήσω σου το ορκίζομαι, μόνο μη με ρωτήσεις αν θέλω ακόμα μια μέρα

και αυτά τα κωλοποιήματα μπάσταρδες κρυμμένες λέξεις του απαγορευμένου μου θανάτου

Πώς το έγραφε ρε διάολε η Σάρα Κέιν..  το θέλω της..πολύ έμοιαζε με το δικό μου

και εμένα ήταν κάπως σαν εκείνης

θέλω να με ξυπνάς με ένα μήνυμα
και να με παίρνεις τηλέφωνο πριν σηκωθώ από το κρεβάτι
και να έρχοναι λευκά τριαντάφυλλα στο γραφείο
και να καθόμαστε τα απογεύματα να πίνουμε καφέ
και να κάνουμε έρωτα το πρωί, να κάνουμε έρωτα το μεσημέρι
να κάνουμε έρωτα το απόγευμα
και το βράδυ πριν κοιμηθούμε να με παίρνεις αγκαλιά και να κρύβομαι εκεί...
και να λέω στο διάολο όλα τα άλλα γιατί θα υπάρχεις εσύ
μα τώρα το μόνο που υπάρχει είναι μια παλιά πετσέτα στο πάτωμα δίπλα από το κρεβάτι
να πέφτουν πάνω τα δάκρυα
γιατί πάνω από όλα το πάτωμα πρέπει να ναι καθαρό
να δεις που πριν φύγω θα χω φροντίσει για όλα
όλα θα είναι στη θέση τους και το σπίτι καθαρό
έχω ακόμα κάποιες εκκρεμότητες
μισώ τις εκκρεμότητες
αλλά είναι παράξενο το πώς οι εκκρεμότητες μας κρατούν μια μέρα ακόμα ζωντανούς
μετράω χρόνια
μετράω μέρες
μετράω από το τέλος
ελπίζω όταν έχω ολοκληρώσει με όλες τις εκκρεμότητες να με αφήσεις να φύγω
δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος να είμαι πια εδώ

πώς το έγραφε η Σάρα Κέιν ρε διάολε ..θέλω και θέλω και θέλω

καταραμένοι οι άνθρωποι που θέλουν, καταραμένοι οι ποιητές, καταραμένοι και καταδικασμένοι

καταδικασμένη πανέμορφη κι αόρατη
καταδικασμένη αγαπημένη και εγκαταλελειμμένη
καταδικασμένη και φυλακισμένη

ίσως
μια μέρα
γίνουμε πουλιά και εκεί ψηλά στον ουρανό, διαγράψουμε  τη γνώση

η αντιβίωση

07 Οκτώβρη 2018 καφέ νερό Κυριακή πρωί με αμερικάνο έξτρα χοτ 9.41

¨Ηρθα πρωί πριν κατεβούν οι κυπραίοι με την ράτσα τους και τη γενιά τους γιατί σαββατοκυρίακα στο νέρο γίνεται ένας μικρός πανζουρλισμός. Ένα καφέ στα γρήγορα λοιπόν και όσο προλάβω και μετά πίσω στο σπίτι μπας και πίσω τον εαυτό μου να κάνει καμιά δουλειά.

Πάει μια βδομάδα να γράψω στο ημερολόγιο μου, από τα γενέθλια του μωρού. Ήταν μια βδομάδα σπαστική, κουραστική και επώδυνη. Αρρώστησα με ουρολοίμωξη και αντί να γιάνω στις τρεις με πέντες μέρες που έπρεπε έκαμα τα θάλασσα. Τι έκανα; τις μαλακίες που κάμνουμε συνήθως σε έτσι περιπτώσεις οι κυπραίοι. Σπίτι είχα κάτι χαππούθκια κίτρινα βασικά μου είχαν μείνει τρία χαππουθκια κίτρινα, τα οποία ονομάζονται gyrabloc και άρχισα μόλις με έπιασε ο πόνος να τα πίνω. Τούτο πριν δέκα μέρες, Μετά έπιασα τηλέφωνο τη μάνα μου και της είπα μάμμα πλις πήγαινε στο φαρμακείο και πάρε μου ακόμα ένα κουτί από αυτά τα χάπια και η μάνα μου φυσικά πήγε και ο φαρμακοποιός της τα έδωσε, χατηρικώς, χωρίς συνταγή, μόνο γι αυτήν τη φορά. Μετά μεσολάβησε το σπάσιμο του αυτοκινήτου, και όλο άγχος που πέρασα και μαζί με όλα αυτά να πονώ και να πρέπει να φεύγω από τη δουλειά σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις γιατί δεν άντεχα τον πόνο. Έπινα πολύ νερό, τσάι, κράνμπερι και μετακόμιζα κατά περιόδους μέσα στο ντους. Τελικά και μετά που δέκα μέρες που έπινα τα κίτρινα χαπάκια και δεν εγιάνισκα αποφάσισα να πάω να κάνω ανάλυση σε χημείο. Πέμπτη πρωί πήρα δείγμα στο χημείο, Παρασκευή πρωί μου είπε ο χημικός ότι υπήρχε μόλυνση ακόμα και χτες το πρωί επιτέλους τέλειωσε κάτι που ονομάζεται αντιβιόγραμμα και σου δείχνει ακριβώς ποιο είναι το βακτήριο που έχεις και σε ποια αντιβίωση έχει αντίσταση. Τι εννοείς αντίσταση; Εννοώ ότι έχει αντιβιώσεις τις οποίες το βακτήριο δεν το σκοτώνουν αν'αυτού τις έχει συνηθίσει και δεν του κάμνουν τίποτε. Ε το λοιπόν, το βακτήριο μου με τα κίτρινα τα χαπάκια είχε γίνει φιλαράκια, εκάτσαν ετρώαν τζιαι επίναν μαζί τζιαι εγώ εκαρτέρουν να γιάνω ενώ εκείνο ζούσε και βασίλευε. Η αντιβίωση που πήρες δεν κάμνει τίποτε λαλεί μου ο χημικός, μάλιστα λαλώ εγώ, να πεις του γιατρού σου να σου γράψει άλλη, μάλιστα λαλώ εγώ τζιαι έφυγα πήγα στο φαρμακείο τζαι μου εδώσαν άλλη αντιβίωση, που να σκοτώνει το βακτήριο. Κάπως έτσι με την άγνοια και την ηλιθιότητα μου εταλαιπωρήθηκα δέκα μέρες άδικα, χτες εξεκίνησα την αντιβίωση που πρέπει και περίμένω να γιάνω, να πεθάνω το κωλοβακτήριο (όνομα και πράμα) και να μην πάει η μόλυνση προς τα νεφρά. Το μάθημα της ημέρας, πρώτα κάμνεις ανάλυση και μετά χαπώνεσαι για να χαπώνεσαι τα σωστά φάρμακα.

Με τούτα και με τα άλλα εσκέφτουμουν ότι ο Θεός που τα πάντα εν σοφία εποίησε έκαμεν ένα σημαντικό λάθος με την ανατομία της γυναίκας. Το ότι έβαλεν ούλλες τις τρύπες στο ίδιο σημείο και κατά συνέπεια ταλαιπωρείται η γυναίκα με πολλές και διάφορες συνέπειες εξαιτίας τους γεγονότος αυτού. Μια συνέπεια είναι και η μόλυνση που παθαίνουν οι γυναίκες τέσσερις φορές συχνότερα από τους άντρες και ο λόγος είναι ότι η ουρήθρα του άντρα που είναι στο τέρμα της προβοσκίδας του είναι αρκετά μακριά από την τρύπα του κώλου του, ενώ η γυναίκα έχει τρεις τρύπες την μια δίπλα στην άλλη και γίνεται της τρύπας το κάγκελο συν μια κλειτορίδα που εξυπηρετεί μόνο σεξουαλικούς σκοπούς και αν μη τι άλλο ο Θεός μπορούσε άνετα να την τοποθετήσει κάπου αλλού παραδείγματος χάρη πίσω από το αυτί. Σκέφτου λοιπόν να ήταν η κλειτορίδα πίσω από το αυτί και να είσαι στη δουλειά σε ένα σοβαρό μίττιγκ και να σε ξύνει το αυτί σου και μέχρι το τέλος του μίττιγκ να έχεις και έναν οργασμό. Νομίζω θα κάνω μιαν επιστολή στο Θεό με εισηγήσεις για αλλαγή τοποθεσίας της κλειτορίδας.

Τώρα που άρχισα την σωστή αντιβίωση νιώθω και λίγο καλύτερα και άρχισα και φέρνω και το κέφι μου γιατί όσο πονούσα δεν είχα και πολύ κέφι και δεν είχα κέφι όχι μόνο λόγω του πόνου αλλά και λόγω των εξόδων που προέκυψαν από την ασθένεια, απρόβλεπτα έξοδα που προστέθηκαν στα έξοδα του αυτοκινήτου και είμαι στη φάση που ξέρω ότι αυτός ο μήνας και ο επόμενος μήνας, όχι μόνο θα είναι σφικτό το κολάνι, αλλά θα βγάλουμε και νέα τρύπα. ( στο κολάνι, μη συγχιζόμαστε) 

Θα περάσουμε, όπως περάσαμε και τους προηγούμενους μήνες, και τα προηγούμενα χρόνια.. και θα γυρίσει ο τροχός..

Μαρίνα Σαβεριάδου "H δημιουργία δεν έχει να κάνει ούτε με το που ζεις, ούτε κάτω από ποιες συνθήκες"

Μαρίνα Σαβεριάδου "H δημιουργία δεν έχει να κάνει ούτε με το που ζεις, ούτε κάτω από ποιες συνθήκες"





ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΣΚΑΛΑ TIMES

να με θυμάσαι

Το όνομα του ρόδου, τα κόκκινα πέταλα, οι φωνές των έκπτωτων αγγέλων, τα παιδιά σου, τα παιδιά σου μεγαλώνουν πρόωρα, ο θάνατος, ο θάνατος, το δάκρυ, το τύμπανο, τα δάκρυα μου, τα δάκρυα του, τα κενά, η αγάπη μου, η σονάτα του Μπετόβεν, το χέρι μου στο στήθος σου, το γυναικείο μου χέρι, το αντρικό σου στήθος, τα μάτια σου, τα μάτια σου, το τραγούδι του, ο ήχος του, το κλάμα του, εσύ παίζεις, εσύ κλαίεις, εκείνη δεν υπάρχει πια, εγώ γράφω, εγώ δεν έχω θέση, εγώ κοιτώ, εγώ κλαίω για κείνον, εκείνος κλαίει για εκείνην, εγώ κλαίω εκείνον που κλαίει για εκείνην, τα μαύρα του μάτια, το φίδι, το φίδι σερνόταν στο πλάι μου και εγώ το χαίδευα, και εσύ, εσύ δεν ήξερες πώς εκείνη ήταν εκείνη που δεν ήταν άλλου που ήταν κάποτε δική σου και εσύ, θάνατος, βάθος, ψυχή μου πεντακάθαρη, βαθιά μου πληγή, ψυχή μου, ψυχή μου, ανάσα βαθιά, γαλήνη, Μαρίνα, Μαρίνα σ αγαπώ και η Μαρίνα κοιτάει τα άστρα και ακούει σονάτες, κοιτάει τα άστρα και ακούει τα ταμπούρλα των μαθητών, κοιτάει τα κάστρα και ακούει τα ταμπούρλα του θανάτου που πλησιάζουν.  εκείνος κλαίει, εκείνη έφυγε και εγώ κλαίω την αγάπη σου, την μάνα, τα παιδιά,  τα μαύρα βλέφαρα σου, εκείνος την αγαπάει σου είπα και θα την αγαπάει μου είπες και η αγάπη δεν πεθαίνει, μείνε, κάνε τα οκτώ βήματα και έλα στο παράθυρο και κοίταξε αν είμαι ακόμα όμορφη όπως με θυμάσαι, έφυγε, έφυγε και το κορμί σου στα χέρια μου, οι άνθρωποι έρωτα κάνουν μετά τον πρώτο οργασμό αυτό να το θυμάσαι, οι άνθρωποι ζουν μετά τον πρώτο θάνατο να το θυμάσαι, να το θυμάσαι, να με θυμάσαι, να με θυμάσαι να ζω, να με χαιδεύεις να ζω, να με αγαπάς να ζω, κλείσε το στόμα, υπάρχει λόγος είπες, μη φοβάσαι τα χρόνια που φεύγουν, έχουμε τους αιώνες, ψυχή μου, μου είπες σ' αγαπώ

https://www.youtube.com/watch?v=ydKwY0tqAXQ