Αόρατη

δεν υπάρχει παρελθόν ούτε μέλλον

μόνο διαπιστώσεις

η υπέροχη μουσική, τα μοναχικά δάκρυα, ήσουν όμορφη σήμερα, ποτέ όμως πιο όμορφη από τότε

περιμένω το τέλος που αργεί

θα ήταν τόσο απλό να είμαστε δύο αλλά είμαστε ένας

θα ήταν τόσο απλό να ευτυχήσουμε αλλά δεν μας χαρίζεται

περιμένω και είναι η αναμονή αφόρητη

θα προτιμούσα να ήμουν γριά και άσχημη και να περίμενα μόνο το θάνατο

μα είμαι ακόμα νέα και όμορφη και περιμένω τον έρωτα

και εκείνος πάντα με προσπερνά

είμαι νέα και όμορφη μα πέρασε ακόμα μια μέρα, ακόμα ένας μήνας, ακόμα ένας χρόνος

και αύριο θα ζήσω σου το ορκίζομαι, μόνο μη με ρωτήσεις αν θέλω ακόμα μια μέρα

και αυτά τα κωλοποιήματα μπάσταρδες κρυμμένες λέξεις του απαγορευμένου μου θανάτου

Πώς το έγραφε ρε διάολε η Σάρα Κέιν..  το θέλω της..πολύ έμοιαζε με το δικό μου

και εμένα ήταν κάπως σαν εκείνης

θέλω να με ξυπνάς με ένα μήνυμα
και να με παίρνεις τηλέφωνο πριν σηκωθώ από το κρεβάτι
και να έρχοναι λευκά τριαντάφυλλα στο γραφείο
και να καθόμαστε τα απογεύματα να πίνουμε καφέ
και να κάνουμε έρωτα το πρωί, να κάνουμε έρωτα το μεσημέρι
να κάνουμε έρωτα το απόγευμα
και το βράδυ πριν κοιμηθούμε να με παίρνεις αγκαλιά και να κρύβομαι εκεί...
και να λέω στο διάολο όλα τα άλλα γιατί θα υπάρχεις εσύ
μα τώρα το μόνο που υπάρχει είναι μια παλιά πετσέτα στο πάτωμα δίπλα από το κρεβάτι
να πέφτουν πάνω τα δάκρυα
γιατί πάνω από όλα το πάτωμα πρέπει να ναι καθαρό
να δεις που πριν φύγω θα χω φροντίσει για όλα
όλα θα είναι στη θέση τους και το σπίτι καθαρό
έχω ακόμα κάποιες εκκρεμότητες
μισώ τις εκκρεμότητες
αλλά είναι παράξενο το πώς οι εκκρεμότητες μας κρατούν μια μέρα ακόμα ζωντανούς
μετράω χρόνια
μετράω μέρες
μετράω από το τέλος
ελπίζω όταν έχω ολοκληρώσει με όλες τις εκκρεμότητες να με αφήσεις να φύγω
δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος να είμαι πια εδώ

πώς το έγραφε η Σάρα Κέιν ρε διάολε ..θέλω και θέλω και θέλω

καταραμένοι οι άνθρωποι που θέλουν, καταραμένοι οι ποιητές, καταραμένοι και καταδικασμένοι

καταδικασμένη πανέμορφη κι αόρατη
καταδικασμένη αγαπημένη και εγκαταλελειμμένη
καταδικασμένη και φυλακισμένη

ίσως
μια μέρα
γίνουμε πουλιά και εκεί ψηλά στον ουρανό, διαγράψουμε  τη γνώση