Εψές επήαμεν οικογενειακώς να δούμεν το παπά μου στο ξενοδοχείο που παίζει μουσική.
Προσπαθώ ακόμα και τωρά που μεγάλωσα και ζω σε άλλη πόλη να πηγαίνω να τον βλέπω έστω μια δυο φορές. Είναι συγκινητικό το συναίσθημα όταν πάω, είναι σαν να γυρίζει ο χρόνος πίσω και επιστρέφω στα παιδικά μου χρόνια. Γενικά τα μισά μου παιδικά χρόνια τα πέρασα μέσα στα ξενοδοχεία γιατί η μάνα μου δούλευκε κομμώτρια στο Λόρδος και ο παπάς μου μουσικός στα ξενοδοχεία. Έτσι αν ήμουν με τη μάνα μου ήμουν μέσα στις πισίνες με τις ώρες, αν με έπαιρνεν ο παπάς μου μαζί του ήμουν το μωρό-τουρίστας, κόρη του μουσικού σε γενικές γραμμές μια παιδική τουριστική περίοδος.
Για τες ώρες που περνούσα στες πισίνες δεν το σχολιάζω ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει για ένα μωρό να έχει απεριόριστη πρόσβαση στην πισίνα και ότι ώρα πεινάσει να πηγαίνει στο σεφ του ξενοδοχείου και να παραγγέλει σάντουιτς με σλάις τυρί και χαμ και να μου το κόψουν σε δύο τρίγωνα και να μου το φέρουν, να το φάω και να ξαναμπώ γιατί το να περιμένω μισή ώρα μετά το φαί το εξέχαννα.
Η μάνα μου εβαλλε μου φυσικά όρους να μην πάω να μπω μέσα στη μεγάλη την πισίνα και αν θα μπω να μείνω από την πλευρά που ήταν τα ξέβαθα και εποσιέπαζε που το παράθυρο του κομμωτηρίου να δει τι κάμνω και εγώ εψήλωνα το σιερούι μου και την εσιαιρετούσα, αλλά μόλις εγύριζε που την άλλη εβουρούσα να πάω να βουττήσω που την πλευρά που ήταν τα βαθκιά γιατί ήταν όλα δικά μου και έπρεπε να καταχτήσω και το τελευταίο εκατοστό της πισίνας.
Κατά την περίοδο των διακοπών ο παπάς μου όπως είπα με έπαιρνε μαζί του στους γάμους (αλλά αυτό προσπαθώ να το μπλοκάρω που τη μνήμη μου) και στα ξενοδοχεία που έπαιζε Greek nights. Για να καταλάβεις την εικόνα και τον ενθουσιασμό μου σκέψου ένα δεκάχρονο μωρό να κάθεται σε ένα τραπεζάκι δίπλα που τον παπά του που παίζει μουσική, να τρώει από το μπουφέ μαζί με τους τουρίστες και να παραγγέλλει και το αναψυκτικούδι του και ο παπάς να ξεκινά να παίζει μουσική και να φωνάζει από το μικρόφωνο Hallo Marina ladies and gentlemen my beautifull daughter is here και εσύ να νιώθεις ότι είσαι το επίκεντρο της πισίνας, του ξενοδοχείου, και του κόσμου ούλλου και ότι ούλλοι οι σερβιτόροι είναι στα πόθκια σου γιατί τους είπεν από πριν ο παπάς να σου φέρνουν ότι θέλεις. Μετά να ξεκινούν οι Κυπριακοί χοροί οι Ελληνικοί χοροί και ο χορευτής του συγκροτήματος να έρχεται να σε σηκώνει και εσύ να χαζογελάς με το μικρό σου σιερούδι μέσα στο χέρι ενός τουρίστα που την μια και του χορευτή που την άλλη να χορεύκεις γύρω από την πισίνα.
Κάπως έτσι.. μεγαλώνεις και γίνεσαι ένας άνθρωπος που του αρέσουν οι τουρίστες, ο τουρισμός, η μουσική, οι χοροί, η χαρά και τα χαμογελαστά πρόσωπα… γιατί εμεγάλωσες με όμορφες εικόνες και όμορφους ανθρώπους που περνούσαν καλά με τα κοντοπαντέλονα τους και τα σάνδαλα τους και ζευγαράκια ντυμένα απλά που χόρευαν στην πίστα αγκαλιά, όσων χρονών και αν ήταν.
Και την είδα τόσες πολλές φορές την εικόνα που εμπεδώθηκε στο μυαλό μου ότι έτσι πρέπει να είναι, να κάθεται η γυναίκα στο τραπέζι και να σηκώνεται ο άντρας να απλώνει το χέρι του, εκείνη να σηκώνεται και να χορεύουν ένα μπλουζ, αγκαλιά, ξέγνοιαστοι και χαμογελαστοί.
Τους εθαύμαζα τότε ! και παρόλο που ήμουν μωρό ένιωθα μια συγκίνηση που έβλεπα αυτά τα ζευγαράκια να χορεύουν τόσο αγαπημένα, ένιωθα ότι κάτι περισσότερο ξέρουν για τη ζωή. Ακομπλεξάριστα !!
Ψες ταξίδεψα και κάθε φορά που ταξιδεύω ανακαλύπτω ή μάλλον θυμάμαι και κάτι για το πώς έγινα εγώ… και ότι μέσα στο σημερινό εγώ υπάρχει εκείνο το μωρό που τότε έβλεπε αυτές τις εικόνες, τις τόσο όμορφες εικόνες που ίσως σκέπαζαν έκαναν λιγότερο οδυνηρές κάποιες άλλες εικόνες της μιζέριας στους συνοικισμούς και ίσως αυτό να βοήθησε να επέλθει κάποια ισορροπία.
Για τες ώρες που περνούσα στες πισίνες δεν το σχολιάζω ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει για ένα μωρό να έχει απεριόριστη πρόσβαση στην πισίνα και ότι ώρα πεινάσει να πηγαίνει στο σεφ του ξενοδοχείου και να παραγγέλει σάντουιτς με σλάις τυρί και χαμ και να μου το κόψουν σε δύο τρίγωνα και να μου το φέρουν, να το φάω και να ξαναμπώ γιατί το να περιμένω μισή ώρα μετά το φαί το εξέχαννα.
Η μάνα μου εβαλλε μου φυσικά όρους να μην πάω να μπω μέσα στη μεγάλη την πισίνα και αν θα μπω να μείνω από την πλευρά που ήταν τα ξέβαθα και εποσιέπαζε που το παράθυρο του κομμωτηρίου να δει τι κάμνω και εγώ εψήλωνα το σιερούι μου και την εσιαιρετούσα, αλλά μόλις εγύριζε που την άλλη εβουρούσα να πάω να βουττήσω που την πλευρά που ήταν τα βαθκιά γιατί ήταν όλα δικά μου και έπρεπε να καταχτήσω και το τελευταίο εκατοστό της πισίνας.
Κατά την περίοδο των διακοπών ο παπάς μου όπως είπα με έπαιρνε μαζί του στους γάμους (αλλά αυτό προσπαθώ να το μπλοκάρω που τη μνήμη μου) και στα ξενοδοχεία που έπαιζε Greek nights. Για να καταλάβεις την εικόνα και τον ενθουσιασμό μου σκέψου ένα δεκάχρονο μωρό να κάθεται σε ένα τραπεζάκι δίπλα που τον παπά του που παίζει μουσική, να τρώει από το μπουφέ μαζί με τους τουρίστες και να παραγγέλλει και το αναψυκτικούδι του και ο παπάς να ξεκινά να παίζει μουσική και να φωνάζει από το μικρόφωνο Hallo Marina ladies and gentlemen my beautifull daughter is here και εσύ να νιώθεις ότι είσαι το επίκεντρο της πισίνας, του ξενοδοχείου, και του κόσμου ούλλου και ότι ούλλοι οι σερβιτόροι είναι στα πόθκια σου γιατί τους είπεν από πριν ο παπάς να σου φέρνουν ότι θέλεις. Μετά να ξεκινούν οι Κυπριακοί χοροί οι Ελληνικοί χοροί και ο χορευτής του συγκροτήματος να έρχεται να σε σηκώνει και εσύ να χαζογελάς με το μικρό σου σιερούδι μέσα στο χέρι ενός τουρίστα που την μια και του χορευτή που την άλλη να χορεύκεις γύρω από την πισίνα.
Κάπως έτσι.. μεγαλώνεις και γίνεσαι ένας άνθρωπος που του αρέσουν οι τουρίστες, ο τουρισμός, η μουσική, οι χοροί, η χαρά και τα χαμογελαστά πρόσωπα… γιατί εμεγάλωσες με όμορφες εικόνες και όμορφους ανθρώπους που περνούσαν καλά με τα κοντοπαντέλονα τους και τα σάνδαλα τους και ζευγαράκια ντυμένα απλά που χόρευαν στην πίστα αγκαλιά, όσων χρονών και αν ήταν.
Και την είδα τόσες πολλές φορές την εικόνα που εμπεδώθηκε στο μυαλό μου ότι έτσι πρέπει να είναι, να κάθεται η γυναίκα στο τραπέζι και να σηκώνεται ο άντρας να απλώνει το χέρι του, εκείνη να σηκώνεται και να χορεύουν ένα μπλουζ, αγκαλιά, ξέγνοιαστοι και χαμογελαστοί.
Τους εθαύμαζα τότε ! και παρόλο που ήμουν μωρό ένιωθα μια συγκίνηση που έβλεπα αυτά τα ζευγαράκια να χορεύουν τόσο αγαπημένα, ένιωθα ότι κάτι περισσότερο ξέρουν για τη ζωή. Ακομπλεξάριστα !!
Ψες ταξίδεψα και κάθε φορά που ταξιδεύω ανακαλύπτω ή μάλλον θυμάμαι και κάτι για το πώς έγινα εγώ… και ότι μέσα στο σημερινό εγώ υπάρχει εκείνο το μωρό που τότε έβλεπε αυτές τις εικόνες, τις τόσο όμορφες εικόνες που ίσως σκέπαζαν έκαναν λιγότερο οδυνηρές κάποιες άλλες εικόνες της μιζέριας στους συνοικισμούς και ίσως αυτό να βοήθησε να επέλθει κάποια ισορροπία.
Εκείνο το χαρούμενο παιδί σου λέει καλημέρα
Σ αγαπώ πολύ
Μαρίνα (τα ημερολόγια) 16/10/2017
p.s έβαλα σου τζ ένα μικρούλι βίντεο με τον παπά και τον Κόκο στο μπουζούκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου