Ιστοριες για Κυπραιους Η εκδρομη

Η εκδρομή ή αλλιώς Ιστορίες για Κυπραίους (του 2017)

Όπως σας υποσχέθηκα θα σας πω τα καθέκαστα της χθεσινής μας εκδρομής, τωρά που τα θυμούμαι τζιόλας γιατί εν τζεν αρκιμός να τα ξιάσω. Γιατί τζιαι που λαλείς αφού με κουκκουφισεν η Σκεύη η Μαρία τζιαι η Αντζελω εκαίλισα να πάω στην εκδρομή. Την προηγούμενη νύχτα όμως είχαμε την τραγική ιδέα να πάμε σε ταβέρνα να πιούμε που κανένα θκυο ποτηρούθκια κρασί τζιαι με πολλά λλίον ύπνο πάνω μας.
Τελοσπάντων εξύπνησα εφτά παρά δέκα τζαι εφτάμιση ήμασταν στο σημείο συνάντησης για να πιάμε το μίνι μπας το οποίο είναι το πάρκινγκ πόξω που το νεκροταφείο του Άη Γιώρκη, και κάπου εδώ θα κάνω μια εισήγηση στην υπεύθυνη των εκδρομών να κάμει reconsider το σημείο συνάντησης γιατί δεν ξέρω πόσο καλή ιδέα είναι να ξεκινάς μιαν ομαδική εκδρομή πόξω που ένα νεκροταφείο.
Στην εκδρομή τη συγκεκριμένη πήγαμε με μίνι μπας αντί κανονικό λεωφορείο πράμα που σήμαινε ότι μπήκαμε είκοσι περίπου άτομα σε ένα περιορισμένο χώρο ή αλλιώς κούλλουμακκα. Μπήκαμε όλοι στο λεωφορείο και πήραμε τις θέσεις μας και το ταξίδι ξεκίνησε με την κυρία Ν. (πρώτη θέση δεξιά) να λέει με ύφος και κατάνυξη την καθιερωμένη προσευχή ( η οποία ήταν ασυνάρτητα κομμάτια από διάφορες προσευχές ) μέχρι που κάποια κυρία από το πίσω μέρος του λεωφορείου (προφανώς όχι τόσο θρήσκα) είπε της άτε πε το Κύριε Ελέησον τζιαι κλείσε την. Ο κύριος Α. δε εισηγήθηκε να πούμε και τον Εθνικό ύμνο αλλά δεν του εκρόστηκε κανένας.
Πρώτη στάση η μονή του Αγίου Μηνά, όπου ένα μεγάλο μέρος της ομάδας μπήκε μέσα για να λειτουργηθεί και οι υπόλοιποι (συμπεριλαμβανομένης της υποφαινόμενης) πήραμε τες στράτες για να παρπατήσουμε. Η Παναγιώτα αθθυμάτουν ότι κάπου κοντά είσιε μια μοσφιλιά τζιαι επήεν για να συνάξει μόσφιλα. Η ξεναγός, η Γ. κι εγώ επιάσαμεν την κατηφόρα τζαι ανακαλύψαμε μια συτζιά τζιαι ένα κλήμα τζιαι επίσης ότι η φωνή της μοναχής μοιάζει με της Βούλλα Πάλα που τραγουδούσε το «συγχώρα με παρθένα μου» Μετά εκάτσαμεν πουκάτω που ένα δεντρό τζαι εταίσαμεν τον κάττο και κάπου εκεί εστράφηκεν και η Παναγιώτα με μια φούχτα μόσφιλα στο σιέρι τζιαι θκυο κιλά στη τσέντα. Εκεί μας είπε αρκετές φορές ότι δεν τους θέλει τους κάττους, προτιμά τους σιήλλους αλλά στο τέλος μας εξήγησε και το λόγο. Όταν ήταν μικρή είσιεν ένα καττούι το οποίο αγαπούσε πολλά αλλά τη νύχτα που τζοιμάτουν η μικρή Π. το καττούι ετρύπωσεν μέσα στο κρεβάτι τζιαι η μικρή Π. το εσπούρτισεν..έτσι από τότε η Π. έπαθεν έναν άλφα ψυχολογικό με τους κάττους
Δεύτερη στάση ακριβώς απέναντι από τη Μονή το οινοποιείο Χριστούδια (σημ. λίγο ύποπτο μου φαίνεται ένα οινοποιείο σε τόσο μικρή απόσταση από μια μονή) Εκεί η κ. Ν παρόλον ότι υπήρχε ανελκυστήρας, αποφάσισε να κατεβεί με τις σκάλες και για τα επόμενα πέντε λεπτά η εικόνα ήταν η κυρία Ν. να προσπαθεί να κατεβεί τις σκάλες και πίσω ουρά είκοσι άτομα συμπεριλαμβανομένου του κ. Χριστούδια να περιμένουν την κ. Ν. να κατεβεί για να κατεβούν και οι υπόλοιποι. Κάποια στιγμή την ίδια ημέρα εκατεβήκαν και συνεχίστηκε η ξενάγηση στο οινοποιείο. Ο κ. Χριστούδιας μας έδειξε πώς γίνεται το κρασί, πώς γίνεται ο σιουσιούκκος και πως φυλάσσονται τα κρασιά στην κάβα. Ανεβήκαμε πάνω τζιαι οι δικοί μας εκάτσαν σε έναν τραπέζε τζιαι δώστου αρκέψαν τα κρασιά λες τζιαι εβρίσκουνταν σε κανένα γάμο. Σε λίγο ήρθαν ακόμα δύο ομάδες με τουρίστες και με πολλή ευγένεια ο ξεναγός των Ολλανδών εζήτησε που τους δικούς μας να κάμνουν λίγη ησυχία για να εξηγήσει στους Ολλανδούς τουρίστες (που εκάτσαν φρόνιμα γύρω που ένα στρογγυλό τραπέζι) διά τον Κυπριακόν οίνον, αλλά οι δικοί μας δεν εφακκούσαν πένα, εσυνεχίσαν κανονικά να πίνουν, να ψουμνίζουν σιουσιούκκο τζιαι κρασιά τζιαι να φωνάσκουν ασυστόλως.
Μετά το οινοποιείο η κατάσταση στο λεωφορείο άλλαξε δραματικά. Οι μισοί ήταν κεφάτοι, εμπήκαν πάνω οι μουσικές , η Ελένη έπιασε το ντέφι, αρκέψαν οι χοροί , η Α. αρρώστησε, εγώ αρρώστησα που την ώρα που μου έδωσεν η μυρωθκιά των κρασιών στο οινοποιείο τζιαι εδοκίμασα τζιαι ένα ποτηρούδιν γλυκό κρασί (σαν κουμανταρία) αλλά το λεωφορείο εσυνέχισε κανονικά ώσπου τζ εφτάσαμεν στο Μασιαιρά, όπου η ξεναγός αποφάσισε να κάμουμεν μια μικρή στάση γιατί έπρεπε να ανάψει ένα τζερί. Εγώ απλά έκατσα χαμέ πόξω που το λεωφορείο τζιαι επροσπαθούσα να με φκάλλω τα άντερα μου. Ήρτεν η ώρα να φύουμε τζιαι ο κύριος Κ. αρκούσεν να στραφεί τζ εφοηθήκαμεν μήπως τον εκρατήσαν για καλόηρο.
Επόμενη στάση τα Λεύκαρα όπου εσιωνοστήκαν ούλλοι μέσα στη στράτα εκτός την κυρία Ν. η οποία ήρθε με μια φίλη της που την εξαπόλυσεν τζιαι επροσπούσε να φκει μόνη της την ανηφόρα τζιαι έκοψε πίσω, σαν να τζ έπαιζε σε άλλη ταινία.
Τζιαι την φάκκα έφαεν την η Αγγέλω τζιαι η υποφαινόμενη, οι οποίες επήραμεν την κυρία Ν. υπό την προστασία μας (δηλαδή εκρατούσεν η μια το Πι που τα δεξιά τζαι η άλλη που τα αριστερά τζιαι στην ανηφόρα εκουντούσαμεν, όπως κουντάς το αυτοκίνητο άμαν εν ξεκινά)
Κούντα ποτζεί τζιαι κούντα ποδά τζιαι με τη βοήθεια των βοηθητικών, η κυρία Ν. επροσκύνησεν στον Αγιο Μάμα, στον τίμιο σταυρό τζιαι στην επιστροφή εκάτσαμεν για καφέ τζιαι μας είπε την ιστορία της ζωής της. Πως εγεννήθηκεν στη Γιαλούσα τζιαι έθελεν να σπουδάσει φυσικομαθηματικός αλλά άλλωσπως τα έφερεν η ζωή, τζιαι έμεινεν ασπούδαστη τζιαι ανύπαντρη γιατί έπρεπε να δουλέψει. Είναι που τους ανθρώπους όμως που δεν τα βάλλουν κάτω γιατί με το τσακισμένο της κορμί και τα πόδια γεμάτα κάλλους, το Πι, τες βοηθητικές, τζιαι την μωβ της τσεντούδα, εγύριζεν μαζί μας χτες ούλλη μέρα και δεν έκαμεν μισό παράπονο.
Μετά τον καφέ και στην επιστροφή όμως μας εγέλασεν τζιαι αντί να πάει δεξιά που ήταν το λεωφορείο, ίσιωσε προς τα πάνω, εξαπόλυσε το Πι στη μέση του δρόμου τζιαι επήεν σε παρακαλώ να παίξει καζαντί. Ποιος μας το επαραλάλησε ότι η κυρία Ν. θα μας έφκαινεν εκτός που αντάρτισσα τζιαι κουμαρόφατσα.

Επόμενη στάση Φικάρδου και παραδοσιακό φεστιβάλ. Τα αυτοκίνητα ουρά παρκαρισμένα (όπως άμαν πάεις στα σιόνια στο Τρόοδος) Συμπέρασμα αμαν έσιει μούχτι ππαλουζέ τζιαι εδέσματα ο Κυπραίος είναι πρώτος.
Εσυνεχίσαμε την περιπατική υποστήριξη στην κυρία Ν. την οποία εφκάλαμεν με το ζόρι πάνω σε ένα βουνό για να φάει (εφάκκαν μας ο καπνός των σουβλακιών) τζιαι μετά που έναν τέταρτο τζιαι έναν πήχυ γλώσσα που εκάμαμεν να την φκάλουμεν πάνω τελικά μας είπε ότι δε θα φάει τίποτε γιατί δε μπορεί να μασήσει αν τζιαι πιστεύκω ότι ο λόγος ήταν ότι έφαεν τα λευτά στο καζαντί ) Έτσι επήεν τζιαι έκατσεν σε άλλο τραπέζι μόνη της γιατί στο δικό μας της εφακκούσαν οι καπνοί των σουβλακιών.

Μόλις εκαταφέραμεν να πιάσουμε που μια πίττα σουβλάκια τζιαι πριν την πρώτη μπουκιά, η κυρία Ν. αποφάσισε να σηκωστεί και επροχωρούσεν με ταχύ βήμα προς μια χαράδρα τζ επεταχτήκαμεν ίσια πάνω να την αρπάξουμεν να μεν γκρεμμοτσακιστεί. Τελικά εγύρευκεν τόπο να κατουρήσει τζιαι ήβρεν μια παλλούρα κάτω που τη φουκού που εψήναν τες πίττες τζιαι εμείς επέξαμεν πελλό τζιαι εσυνεχίσαμεν να τρώμε με τα μούτρα μας χωσμένα μέσα στην τασιή, αφού δεν εμπορούσεν να ανοιξει η γη να μας καταπιεί.

Στην κάθοδο εκρατούσα το μπαστούνι της κυρίας Ν. πάνω στους ώμους τζιαι της τραγούδησα το ένας Αιτός καθότανε , το ιτιά ιτιά τζιαι της έκαμα τζαι τη διαφήμηση με τον Τάσο τζιαι την Γκόλφω (βλεπε σερενάτα) τζιαι έτσι εκατεβήκαμεν με παραπάνω στυλ τζιαι χορευτικά.

Για το υπόλοιπο της ημέρας τζιαι αφού εκάμαμεν στο έπακρον το καθήκον μας , την εππαρκάραμεν δίπλα που τους λοκματζήες, τζιαι εγυρίσαμεν το χωρκό με την ησυχία μας. Είδαμε το παραδοσικό οινοποιείο, εφάμεν παλουζέ, τραχανά τζιαι αναρή βραστή τζιαι εξεκινήσαμεν το ταξίδι της επιστροφής μείον ένας αφού ήρτεν το ασθενοφόρο τζιαι εσύναξεν μια επιβάτισσα (όχι η Κυρία Ν. που είναι μια αππάρα τζιαι θα μας θάψει ούλλους ) που στο έφκα του μασιαιρά αρρώστησε..γιατί ελασκάραν οι βαλβίδες της λόγω του υψόμετρου.

Η εκδρομή έκλεισε λίγο πριν το έμπα της Λάρνακας με την Π να μας τραγουδά Ρίτα Σακελλαρίου και «αυτός ο άνθρωπος αυτός» και την συγγραφέα σκέφτεται σοβαρά ότι τούτες οι γυναίκες βάλλουν μας γυαλιά... χαράς την ενέργεια τους αφού ακόμα εν εστραφήκαμεν εσυζητούσαν για το επόμενο τους ταξίδι στα Χανιά. Ο Θεός να μας διά την όρεξη τους..

Μέχρι την επόμενη φορά….