Στον γατούλη
Καλημέρα
Τι Παράξενο
Της λείπεις
Μάλλον θα είναι το μέλλον που δεν ήρθε
Μας λείπει πάντα ότι έμεινε για τόσο
Έτσι ώστε όταν φύγει
Να αφήνει εκεί που καθόταν ένα κενό
Ο γάτος στην αυλή σαν σηκωθεί
Από την σπασμένη καρέκλα
Αφήνει το αποτύπωμα του
Το τρίχωμα του
Και την ζεστασιά από την κοιλίτσα του
Πάνω στο μισοδιαλυμένο κάθισμα της
Η μάνα μου είπε
Ότι ο γάτος επέλεγε την σπασμένη καρέκλα
Γιατί εκεί που είχε ξηλωθεί το κάθισμα
Είχε ακριβώς το σχήμα της κοιλιάς του
Και μπορούσε να κουλουρωθεί άνετα
Γατούλη από εσένα τι της λείπει
Μήπως που την έκανες να νιώσει
Την έκανες να χαμογελάσει
Την έκανες να νευριάσει
την έκανες να νιώσω διέγερση
την έκανες να νιώσει προσμονή
την έκανες να νιώσει λύπη
ίσως να έκλαιγε τώρα που έχεις φύγει
αν δεν ήταν απλά
μια σπασμένη άχρηστη καρέκλα
της λείπεις και ήσουν η απόδειξη
ότι δεν θέλει και πολύ να αναπτύξεις
μια εξάρτηση και πάλι
δεν χρειαζόταν ούτε να ακούσεις ούτε να δεις
το μόνο που χρειάστηκε ήταν να νιώσεις
Μαρινα Σαβεριάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου