αυτή η γεύση

 Πώς είσαι σήμερα ;

Μου λείπει και σήμερα

Μου λείπει και ας ήταν το τέλος τελεσίδικο σαν αιφνίδιος θάνατος. Δεν τελειώνει η αγάπη όταν έρθει ο θάνατος, για όποιον λόγο και αν έρθει.  Πενθώ και πονάω πάρα πολύ και δεν ξέρω το γιατί, ίσως να είναι που πρόλαβαν και άγγιξαν τα σώματα μας, και η αλήθεια που πήρα από το σώμα του να ήταν πιο δυνατή από το ψέμα που μου αφηγήθηκε το στόμα του. Πενθώ και για τους δυο μας.  Και οι δυο στερηθήκαμε την ένωση μας.

Μήπως έφταιε; Αν απαιτούσε να αγαπηθεί με τον τρόπο που ήθελε; Αν δεν ήξερε άλλο τρόπο; Αν μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να λειτουργήσει; Ποιος φταίει αν είναι αυτό που είναι, αν δεν έχει την επιλογή να είναι κάτι άλλο; Μήπως κάποιος επιλέγει τι θα νιώσει, πώς θα είναι, τι φοβάται. Αν η αλήθεια του  είναι δική του και δεν έχει σχέση με την δική σου;

Μήπως έφταια εγώ; Που δεν μπορούσα να γίνω εκείνη που ήθελε: Δεν έφταια ούτε εγώ. Άρα λοιπόν πενθώ και για τους δυο μας και δε θα προσπαθήσω να σβήσω την αγάπη που ένιωσα για εκείνον. Ακόμα κι αν υπάρχει η πιθανότητα να ήταν όσα μου έδειξε ψέμα και το τελευταίο η αλήθεια, εγώ θα τα αντιστρέψω και θα επιλέξω να πιστέψω ότι όλα όσα ζήσαμε ήταν η αλήθεια και το τελευταίο που μας χώρισε, το απόλυτο και το αδιαπραγμάτευτο, μόνο αυτό ήταν ψέμα. Μια ασυμφωνία. Ένας ψυχαναγκασμός ενός ανθρώπου που ήθελε τον απόλυτο έλεγχο για να νιώσει ασφαλής.

Για να αντέξω την απώλεια σου όσων ζήσαμε και όσων ονειρευτήκαμε επιλέγω να σε θυμάμαι μόνο με αγάπη, μόνο με στοργή, μόνο με γαλήνη.  

Επιλέγω να σε θυμάμαι με τα πιο όμορφα χρώματα και την ψυχούλα σου την χρωματίζω ροζ. Σε συγχωρώ αγάπη μου, σημαίνει κάνω χώρο μέσα μου για τον πόνο που μου έδωσες και για τον πόνο που σου έδωσα.  Θα σε θυμάμαι όπως σε γνώρισα, πριν έρθει ο άλλος και μας καταπιεί και τους δύο, εσένα και την ευκαιρία μας να αγαπηθούμε. Δεν ξέρω ποιος είναι εκείνος ο άγνωστος. Δεν ξέρω πότε δημιουργήθηκε και ποια ανάγκη, ποιο βίωμα τον πάραξε μέσα σου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι κάτω από εκείνον, ήταν ο άλλος, που ήθελε να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να νιώσει ασφάλεια, να νιώσει οικειότητα, να εμπιστευτεί. Ο άλλος απλά σε βρήκε αδύναμο και ευάλωτο και έκανε κατάληψη. Εγκαταστάθηκε στο μυαλό σου και σου γέμισε ιδεοληψίες και ψέματα. Ότι πρέπει να είσαι πολύ δυνατός, πολύ αυστηρός, να ελέγχεις τα πάντα, να τιμωρείς τις αδυναμίες, να απαιτείς την τελειότητα.  Εκείνος που ήθελε να ελέγξει εμένα, να με διαμορφώσει σαν μια άλλη Γαλάτεια να με σμιλέψει και να με φέρει στα επίπεδα της τελειότητας.

Ας είναι και έτσι, ακόμα κι αν θεωρώ την πρόταση παράλογη ή καθόλου αταίριαστη με τα δικά μου θέλω και μέτρα, με το δικό μου ναρκισσιστικό μυαλό και διαστροφικό τρόπο σκέψης, νιώθω κάπως κολακευμένη.  Είσαι πανέξυπνος και με θεώρησες καλή παίχτρια, ικανή, ίση, με επέλεξες. Πανέξυπνος και σε θαύμασα απόλυτα. Ακόμα και τον τρόπο που με τσίγκλιζες ακόμα και τον τρόπο που με εκνεύριζες, ακόμα και τον απόλυτο τρόπο που αλληλο-απορριφθήκαμε. Ναι δεν θα έρθω πίσω ούτε και εσύ θα έρθεις. Ναι δε θα αλλάξεις. Και ναι αυτά που σκέφτεσαι και νιώθεις και ζητάς είναι για μένα μη αποδεχτά. Δεν αλλάζει κάτι για το πόσο γοητευτικός είσαι και τι ένιωσα για σένα.  Σταματώ την ανάμνηση εκεί που θέλω εγώ. Δε θα σε ακυρώσω, θα σε αφήσω ατόφιο, θα κρατήσω τα κομμάτια που θέλω εγώ, εκείνα που γούσταρα, εκείνα που με ιντρίγκαραν, εκείνα που με ερέθισαν και πνευματικά και σωματικά.

 Ήσουν ποιοτικά ανώτερος από τις μισά και λίγα που μου έδωσαν κάποιοι άλλοι.

Ήσουν δικός μου και μαζί μου και με έκανες να νιώσω και σε έκανα να νιώσεις και μπήκα μέσα σου κι εγώ με τον δικό μου τρόπο. Κι ας με αποχαιρέτησες σκληρά κι ας μου είπες δε σε θέλω αν δεν είσαι όπως σε θέλω.  Ήμουν εγώ ! εμένα ήθελες ! όπως ήθελα εγώ εσένα !

Δεν μπορώ να είμαι θυμωμένη μαζί σου, όχι κι ας μου είπες λόγια σκληρά και άσχημα. Εκείνα ήταν εκείνα που μας χώρισαν και εκείνα που θα μας κρατούν για πάντα σε απόσταση.

Εκείνα όπως δεν καταργούν αυτά που νιώσαμε. Δε με απασχολούν. Είμαι μεροληπτική ! τα αφήνω στην άκρη ! θα σε θυμάμαι όπως θέλω εγώ ! Αυτή θα είναι η δικαίωση μου,  οι επιλεγμένες μου αναμνήσεις. Εκείνες που επιλέγω εγώ να κρατήσω. Ίσως κάποτε καταλάβω κάτι καλύτερα για σένα ή για μένα, όμως αυτό που νιώθω τώρα είναι ότι ήσουν μια απίστευτα ερεθιστική πνευματική και συναισθηματική πρόκληση, μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Κι ας έκανα μεταβολή κι ας έφυγα γιατί ζητούσες εκείνο που δεν μπορούσα να δώσω, κι ας έφυγα πριν μου γίνεις εξάρτηση, ήταν απίστευτη η γεύση σου διάολε.

 η ζωή είναι λίγο πιο πλητκική χωρίς εσένα