01/12/2020 Ημέρα 100/111 *The butterfly effect*
Σήμερα ημέρα 100η του
προσωπικού μου challenge και πρώτη η μέρα του τελευταίου μήνα του έτους 2020 θα
μιλήσουμε για το butterfly effect σε μετάφραση το φαινόμενο της πεταλούδας. Σε προηγούμενα κεφάλαια αναφέρθηκα στο ίδιο
φαινόμενο με την ονομασία συγχρονικότητα.
Ο τίτλος περιγράφει ένα
φαινόμενο όπου The
butterfly effect is the idea that small things can have non-linear
impacts on a complex system
Μια αλληλουχία γεγονότων τα οποία φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους
με την πρώτη ματιά και όψη αλλά εκ των υστέρων εντοπίζεις όχι μόνο την σύνδεση τους
αλλά και το πώς το ένα γεγονός προκάλεσε το επόμενο κ.ο.κ
Το challenge το ξεκίνησα αρχές Αυγούστου έχοντας κάποιους στόχους.
Και το ολοκληρώνω σε 11 μέρες με αλλαγές που δεν περίμενα ότι θα γίνουν τη
στιγμή που ξεκινούσα. Επιγραμματικά αναφέρω
τα κομβικά σημεία. Το διήμερο 1-2 Οκτώβρη στην Πάφο όπου πέρασα κάποιες ώρες
στο σπα. Τις συζητήσεις με την φίλη μου, την αρχική ιδέα, την ιδέα που έγινε
έρευνα, την έρευνα που έγινε πράξη, την εγγραφή στο κολλέγιο.
Και να που με βρίσκει το τέλος του χρόνου, να κάνω ένα όνειρο πράξη. Ένα όνειρο που δεν
ήξερα καν ότι είχα όχι πριν ένα χρόνο, αλλά ούτε πριν ένα μήνα. Αυτό μου λέει
ότι ίσως όλοι μας να έχουμε όνειρα μέσα μας που δεν ξέρουμε ότι έχουμε ή δεν
τολμούμε να ονειρευτούμε. Η ζωή όμως δεν
είναι δουλειά, πληρωμή λογαριασμών, μεγάλωμα παιδιών, εκτέλεση υποχρεώσεων. Ίσως
να είναι μόνο αυτά για κάποια χρόνια λόγω ανάγκης αλλά είναι ευθύνη μας, του
καθενός ξεχωριστά, να βρει την έξοδο, έστω μετά από δέκα ή είκοσι ή εικοσιπέντε
χρόνια μητρότητας και να βρει χρόνο για τον εαυτό του.
Όταν κάτσεις με τον εαυτό σου, θα σου μιλήσει. Αν σωπάσεις τα πάντα γύρω
σου και βρεις τις ισορροπίες και την ηρεμία μέσα σου θα ακούσεις όλα αυτά που
θέλει να σου πει.
Το τέλος του χρόνου με βρίσκει με ένα νεογέννητο όνειρο στα χέρια. Και
το κρατάω στα χέρια μου σφικτά και το φροντίζω και το πλάθω και το περιμένω
μέρα με τη μέρα να μεγαλώσει. Κάνω τα μαθήματα μου και σκέφτομαι πώς θα είναι η
στολή μου, και πώς θα είναι το όνομα του στούντιο μου, και πώς θα είναι οι
κάρτες μου. Σχεδιάζω τον χώρο μου που θα είναι στο σπίτι μου και
ανυπομονώ. Έχει πάρει νέο νόημα η ζωή
μου και ένιωσα τόσο ενθουσιασμό που έχει χρόνια να νιώσω. Το σκέφτομαι τόσο έντονα που οδηγώ και χάνω
την έξοδο προς το σπίτι γιατί το όραμα κρύβει τις ταμπέλες και μετά γελώ και
γυρίζω πίσω… Έτσι είναι το όνειρο, έτσι είναι ο έρωτας, κρατάς το τιμόνι μεν,
αλλά προχωράς ολόισια…
Με ρωτάτε γιατί δεν γράφω πλέον τόσο συχνά… δεν γράφω τόσο συχνά γιατί ζω περισσότερο και έχω λιγότερο χρόνο να γράφω. Αγαπώ τον εαυτό μου και ζω την κάθε μου μέρα και
ονειρεύομαι το αύριο και είμαι τόσο απορροφημένη. Την περασμένη Κυριακή βρέθηκα
με τους φίλους μου. Γελούσαμε από τις 11 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ
ασταμάτητα.. γιατί αυτοί είναι οι φίλοι μου. Βρήκα ανθρώπους που θέλουν να
γελούν, όπως και εγώ. Θέλουν να αγαπούν και να αγαπιούνται. Όπως και εγώ.
Θέλουν να περνούν όμορφα. Να αφήνουν πίσω τα χρέη, τα άσχημα, την καθημερινότητα
και να σκέφτονται θετικά. Όπως και εγώ.
Ένα είναι το μόνο κριτήριο με τις όμορφες σχέσεις. Να μην νιώθεις πίεση
καμιά και να είσαι απλά ο εαυτός σου. Είτε με φίλο είσαι είτε με φίλη είτε με
σύντροφο να μην νιώθεις καμιά πίεση. Αυτό !! Ο χρόνος να κυλά, η κουβέντα να
κυλά, η ενέργεια να κυλά.. και όταν ξεφορτωθείς όλα όσα σε δένουν, ανθρώπους
και τοξικά συναισθήματα να δεις πόσο
όμορφα κυλούν τα υπόλοιπα, Πώς η μαγική πεταλουδίτσα της συγχρονικότητας θα φέρει με ένα μαγικό τρόπο τους σωστούς ανθρώπους, τις σωστές ευκαιρίες και όλα θα γίνουν όπως πρέπει.
Καλό μήνα εύχομαι με κόκκινο λευκό, χρυσό και όνειρα
Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου