7 Δεκέμβρη 2020 * 106/111 * αγάπη εις εαυτόν

 7 Δεκέμβρη 2020 * 106/111

Πηγαίνοντας το περπάτημα μου κάθε απόγευμα με τα σκυλιά βλέπω μια επιγραφή πάνω στην γυάλινη προθήκη στην στάση του λεωφορείο που έγραψε η μεγάλη μου κόρη την τελευταία φορά που ήρθε, φέτος το καλοκαίρι… την είδα και χτες και την βλέπω κάθε μέρα και συγκινούμαι γιατί βλέπω την σκηνή μπροστά μου η Γαβριέλλα μου με την φίλη της να γράφουν την επιγραφή και να πειράζονται και να γελάνε.. είναι σαν να μου άφησε μια μικρή ανάμνηση από εκείνη να την βλέπω κάθε μέρα.. με πιάνουν κάτι παράξενες θλίψεις τούτες τις ημέρες, κάτι που πλησιάζουν χριστούγεννα, κάτι που μάλλον δε θα έρθει η κόρη μου φέτος τα χριστούγεννα, κάτι που τέτοιες μέρες μας  χτυπάει κέντρο η μοναξιά, κάτι που άρχισα και σκέφτομαι ότι σε ενάμιση χρόνο φεύγει και η μικρή, κάτι που δεν βρήκα ακόμα κάποιον να καλύψει εκείνα τα κενά και να σκέφτομαι ότι εντάξει θα φύγουν τα παιδιά μου αλλά θα έχω αυτόν. Και ξέρεις ότι δεν μιλώ για τους φίλους μου, που τους αγαπώ και τους λατρεύω και περνάμε υπέροχα, μιλάμε για έναν σύντροφο. Σταμάτησα πια να ψάχνω τα γιατί. Καμιά εξήγηση δεν υπήρξε ικανοποιητική, είναι απλά ένα δεδομένο της ζωής όχι μόνο εμένα αλλά και πολλών γυναικών και αντρών που ζούμε με αυτό και άλλες μέρες είναι γεμάτες και δεν μας απασχολεί και κάποιες άλλες μας πειράζει περισσότερο.

Εκείνο που μας σώζει είναι που ζούμε ξέροντας το σήμερα μας και ελπίζοντας για το αύριο. Και το είδα πολλές φορές και σε πολλές περιπτώσεις. Όταν έπαιρνα την κόρη μου ας πούμε στο αεροδρόμιο Σεπτέμβρη του 2015 δεν μου περνούσε από το μυαλό ότι θα μας έβρισκε το 20 και θα ήταν ακόμα Αθήνα και μακριά μας. Όταν χώριζα τον Απρίλη του 2013 δεν ήξερα ότι θα περνούσαν 7 χρόνια και ακόμα θα ήμουν μόνη μου. Αν μου το έλεγαν τότε θα με τρομοκρατούσε. Γι αυτό δεν μας αποκαλύπτεται το μέλλον μας για να το αντέχουμε μέρα με τη μέρα σαν παρόν.  Τούτα είναι τα γεγονότα.  Απλά περνώντας τα χρόνια και συνειδητοποιώντας τις πραγματικότητες ή θα παραδοθούμε  ή θα αντισταθούμε και θα αναπτύσσουμε το ένστικτο της επιβίωσης. Γιατί επιβίωση είναι να αντιστέκεσαι σε όσα σου επιβάλλονται. Και αυτά που σου επιβάλλονται είναι όλα όσα επάνω τους δεν έχεις κανένα έλεγχο.  Είναι ένα κρίσιμο σημείο στη ζωή του ανθρώπου όπου πρέπει να αναπτύξει την νοητική του ικανότητα να υπερβαίνει τα γεγονότα, να τα παρακάμπτει, να κατακερματίζει την εξουσία των εξωτερικών παραγόντων στην εσωτερική του συναισθηματική κατάσταση.

Όταν η ζωή σου αφαιρεί από κάπου αναγκάζεις να αναπτύξεις άλλες ικανότητες με τον ίδιο τρόπο που ένας άνθρωπος που δεν έχει μια αίσθηση αναπτύσσει τις υπόλοιπες.  Οξυδέρκεια, παρατήρηση, αυτοανάλυση, εμβάθυνση, αναζήτηση, όλα είναι ικανότητες επιβίωσης όταν η ζωή σου είναι δύσκολη. Όταν είσαι μόνος ! όταν η ζωή σου όλη είναι μία συνεχής πάλη, ένας αγώνας.  Όταν έχεις εκπαιδευτεί σε σκληρή μάχη η εντός και εκτός σου ειρήνευση είναι ένας σκοπός από μόνος του.  Να βρεις ένα νόημα, μια χαραμάδα ελπίδας.  Με ρωτά η κόρη μου γιατί έχω μανία με το λευκό, παντού λευκό.. το έχω ανάγκη !  

Συγχώρα με που υπήρξα σκληρή ! δεν μπορώ πια να λέω ψέματα, δεν μπορώ τους συμβιβασμούς, δεν μπορώ την μαγεία που την σκότωσες ξανά και ξανά να την αναπαράξω. Η μαγεία όταν πεθάνει θα ξαναγεννηθεί μεν αλλά μεταξύ δύο άλλων ανθρώπων δε και μεταξύ εμάς των δύο, μόνον ο ένας είχε αλλάξει. Και εγώ την έχω ανάγκη την μαγεία στη ζωή μου, στις σχέσεις μου, στα πάντα μου. Θέλω τον ρομαντισμό μου και την αστερόσκονη μου. ήταν πολύ ξεκάθαρα τα πράγματα για μένα. ο άνθρωπος που έρχεται, σε γνωρίζει, μαγεύεται (αν μαγευτεί) και αν γίνει αυτή η όμορφη χημική έκρηξη, σε διεκδικεί και δεν ξανακάνει βήμα πίσω γιατί δε θέλει να σε χάσει. Αυτό θέλω, αυτό αξίζω, τίποτα λιγότερο. Αυτό αξίζει ο κάθε ένας. Δεν είμαστε διαμερίσματα να πάς να δεις αν βρεις κάτι σε καλύτερη τιμή και να ξαναρθεις αν δεν βρεις.. ξέρεις.. πόνεσα πολλές φορες ανθρώπους με την αλήθεια που είπα αλλά πλέον ο κάθε ένας, συμπεριλαμβανομένου πρώτα και πάνω από όλους του εαυτού μου, θα ακούσει, θα αποδεχτεί και θα λάβει την αλήθεια του, χωρίς καμιά παρέκκλιση και χωρίς εκπτώσεις.

Η δική σου ευθύνη και του καθενός είναι να αναγνωρίζεις τη δική σου αλήθεια, ότι νιώθεις και όσα νιώθεις και να δρας αναλόγως με ειλικρίνεια και απέναντι στον εαυτό σου και απέναντι στον άλλο.  Αν τώρα ο άλλος σε κάνει να νιώθεις αμφιβολίες και ανασφάλειες δική του ευθύνη. Αν ο άλλος δεν σε αντιμετωπίζει ως κάτι υπέροχο, όμορφο και πολύτιμο δική του ευθύνη. Αν ο άλλος σε προσπερνά σαν να είσαι κάτι μετριο και αντικαταστίσιμο δική του ευθύνη. Αν ο άλλος πετά στα σκουπίδια την ευκαιρία που του δίνεις δική του ευθύνη.  Αν ο άλλος μετανοιώσει όταν είναι πλέον αργά δική του ευθύνη. Προχωρήσαμε πάρα πολύ για να κάνουμε πλέον βήμα πίσω 

αγάπη εις εαυτόν σημαίνει και κάποια σκληρά όχι που θα είναι για τον εαυτό σου ένα ναι δικαίωσης