44 * 71/111 * αγάπη εις εαυτόν * Time to create *

 

44

                                             71/111 * αγάπη εις εαυτόν*         Time to create      *

Ήταν παράξενες οι μέρες που πέρασαν, όχι στενόχωρες ή μελαγχολικές, απλά παράξενες. Στις 21 Οκτώβρη ξεκίνησα το συγγραφικό μου εγχείρημα.  Είχα 8 μέρες να το τελειώσω και να το στείλω εκεί που έπρεπε να το στείλω.  Την ιδέα την είχα, απλά έπρεπε η ιδέα να γίνει έργο. Ξεκίνησα.  Οι λέξεις έβγαιναν με άνεση. Οι προηγούμενοι μήνες και οι αλλαγές που έκανα στη ζωή μου, με βοήθησαν, ήταν σαν να είχα συσσωρευμένη ενέργεια που μπορούσε εύκολα να διοχετευθεί δημιουργικά. Το ξεκίνησα αλλά λόγω του περιορισμένου χρόνου δεν ήμουν πεπεισμένη ότι θα προλάβω να το τελειώσω έγκαιρα. Μετά τις πρώτες δύο μέρες, το είχα τροχοδρομήσει χρονικά και σκέφτηκα ότι οκ θα μπορέσω δουλεύοντας τόσες σελίδες τη μέρα να το τελειώσω έγκαιρα, αλλά δεν ήμουν πεπεισμένη αν ποιοτικά θα έβγαινε αρκετά καλό, ή αν θα ήταν ένα βιαστικά γραμμένο έργο μηδέν ποιότητας. Η ιστορία από ένα σημείο και μετά ξεκίνησε να εξελίσσεται μόνη της και να πηγαίνει εκεί που ήθελε να πάει.  Την τέταρτη μέρα βλέποντας τι είχα γράψει μέχρι εκείνη τη στιγμή και το προς τα πού θα εξελισσόταν η ιστορία ένιωσα ότι θα ήταν από τα καλύτερα έργα που έγραψα μέχρι σήμερα. 29 Οκτώβρη το τελείωσα και ήταν από τα καλύτερα έργα που έχω γράψει μέχρι σήμερα. Πρόλαβα την προθεσμία και το έστειλα στην ώρα του. Και τώρα έχω κάτω να περιμένω. Τα αποτελέσματα..

Τώρα κάνω ένα μικρό διάλειμμα προσπαθώντας να επανέλθουν τα εγκεφαλικά μου κύτταρα στην κανονική τους λειτουργία και σύντομα προχωρώ  με  κάτι άλλο. Αποφάσισα να πειθαρχήσω λίγο περισσότερο με την συγγραφή και να δουλεύω πιο συχνά και πιο μεθοδικά, να μην αφήνω το ταλέντο μου ανεκμετάλλευτο. Να προχωρήσω και με άλλα συγγραφικά έργα,  ίσως με ένα μυθιστόρημα.. ιδέες πολλές, το μόνο που χρειάζεται είναι πειθαρχία και μεθοδικότητα. Έκανα ένα πολύ μεγάλο διάλειμμα, φόρτισα πάρα πολύ τις μπαταρίες μου, καιρός για δημιουργία.

Πέραν αυτού είχα τα γενέθλια μου στις 26. Οι συγκυρίες το έφεραν έτσι, ώστε ακύρωσα το πάρτι  μου, είπα στους φίλους μου να μην έρθουν και πέρασα την μέρα των γενεθλίων μου μόνη μου στο σπίτι σε ημι-καραντίνα. Αποφάσισα όμως να μην αφήσω τίποτα να με χαλάσει και απλά να απολαύσω ήρεμα και όμορφα την ημέρα μου και την γαλήνη του σπιτιού μου.  Το πρωί πήρα το αρμόνιο μου μετά από μήνες και έκατσα και έπαιξα μουσική. Μετά συνέχισα να γράφω και κάποια στιγμή το μεσημέρι ήρθε μια πανέμορφη ανθοδέσμη και έδωσε μια υπέροχη χρωματιστή νότα στην ημέρα μου. Το απόγευμα πήγα στην μάνα μου με δύο μικρά κέικ και έφερε και η μαμ ένα κεράκι και έσβησα το κεράκι μου και έκανα την ευχή μου.

Έγιναν κι άλλα πολλά και σκέφτηκα και ένιωσα πολλά αλλά στο παρόν κεφάλαιο θέλω να κρατήσω μόνο αυτήν την γλυκιά γεύση.  Την είσοδο στον νέο μήνα, την ευγνωμοσύνη μου που αξιώθηκα να ζήσω ακόμα 366 μέρες (ήταν δίσεκτος). Την πολύτιμη μου ηρεμία. Την δυνατότητα μου να παράξω κάτι όμορφο όταν και μόλις το θελήσω. Τα όμορφα χρώματα του φθινοπώρου. Την όμορφη αύρα του Νοέμβρη. Την είσοδο στην εποχή του σκορπιού.  Χρόνια πολλά λοιπόν, χρόνια όμορφα και δημιουργικά, γεμάτα αγάπη, γεμάτα πάθος, χαρά και όμορφες στιγμές.

Καλό μήνα πάντα με αγάπη