Φοβάμαι σου τ΄ομολογώ
είναι χειμώνας, κάνει κρύο
και ο φόβος πιο παγωμένος απ τη νύχτα
κρυμμένος βαθιά στη δεξιά τσέπη του παλτού μου
με συνοδεύει κάθε που ανοίγω την πόρτα για να βγω
όμως να ξέρεις
τον δρόμο θα τον περπατήσω
δε βιάζομαι
δεν γυρνάω πίσω
το βουνό θα τ΄ανεβώ
και εκείνο το σκοτεινό δάσος με τους λύκους
μόνη θα το διασχίσω
στο ξαναλέω
δε γυρνάω πίσω
που θα πάει
θα φύγει ο Χειμώνας
θα πετάξω τον φόβο, το παλτό
και ένα Μάρτη ένα Απρίλη
σαν πρωτάνθιστη αμυγδαλιά
ζωή άνθισε σαν Άνοιξη
αγάπη μου χτύπα την πόρτα
να σας καλωσορίσω
ΜΣ
είναι χειμώνας, κάνει κρύο
και ο φόβος πιο παγωμένος απ τη νύχτα
κρυμμένος βαθιά στη δεξιά τσέπη του παλτού μου
με συνοδεύει κάθε που ανοίγω την πόρτα για να βγω
όμως να ξέρεις
τον δρόμο θα τον περπατήσω
δε βιάζομαι
δεν γυρνάω πίσω
το βουνό θα τ΄ανεβώ
και εκείνο το σκοτεινό δάσος με τους λύκους
μόνη θα το διασχίσω
στο ξαναλέω
δε γυρνάω πίσω
που θα πάει
θα φύγει ο Χειμώνας
θα πετάξω τον φόβο, το παλτό
και ένα Μάρτη ένα Απρίλη
σαν πρωτάνθιστη αμυγδαλιά
ζωή άνθισε σαν Άνοιξη
αγάπη μου χτύπα την πόρτα
να σας καλωσορίσω
ΜΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου