αναμένοντας την άφιξη του παιδιού σου

Από τη στιγμή που μια γυναίκα μαθαινει οτι είναι εγγυος, από το πρώτο πλημμυρισμα συγκίνησης στην είδηση του ερχομου μιας νέας ζωης, μέχρι τη στιγμή που θα το αντικρίσεις μεσολαβούν σχεδόν εννιά μήνες. Εννιά υπέροχοι μήνες αναμονής, περιμένεις να το δεις για πρώτη φορά στους υπέρηχους και δεν ειναι παρά μόνο μια τέλεια τελεία, και σου τη δείχνει ο γιατρός και σου λέει να αυτή η μαύρη κουκκίδα είναι το έμβρυο. Μετά περιμένεις να ακούσεις την καρδούλα του για πρώτη φορά και είναι όμορφη και γρήγορη σαν καλπασμός αλόγου. Μετά βλέπεις τα χεράκια και τα ποδαράκια να σχηματίζονται και ένα βράδυ, λίγο πριν κοιμηθείς νιώθεις το πρώτο φτερούγισμα στην κοιλιά σου που σύντομα θα γίνει δυνατές κλωτσιές. Το νιώθεις όταν κοιμάται και όταν έχει λόξυγγα και βυζαίνει το δαχτυλάκι του ενώ κολυμπά.
Σύντομα μεγαλώνει και στριμώχνεται και βλέπεις το ποδαράκι του να σχηματίζεται πάνω στην κοιλιά σου.
Και χαϊδεύεις την φουσκωμένη κοιλιά τραγουδώντας του απαλά για να συνηθίσει τη φωνή σου και του μιλάς και του λες πόσο ανυπομονείς να δεις πως μοιάζει.
Είναι και κάποιες στιγμές που αγωνιάς και φοβάσαι αν θα πάνε όλα καλά και κάποιες άλλες που σπάνε τα νεύρα σου και κλαις γιατί έχεις γίνει σαν βαρέλι και έχουν φουσκώσει τα πόδια σου και δεν μπορείς να κοιμηθείς τις νύχτες και πηγαίνεις τουαλέτα κάθε τρία λεπτά.
Όλα αυτά όμως ξεχνιούνται όταν το δεις και είναι το δικό σου υπέροχο πλασμα, το μωράκι σου.
Όταν ξέρεις τη μέρα που θα γεννήσεις δεν κοιμάσαι την προηγούμενη. Είναι ένα παράξενο συναισθημα, η αποστολη σου πλησιάζει στην ολοκληρωση και αυτό το.πλάσμα που μεγαλώνει μέσα σου, αύριο θα βγει από μέσα σου και θα το παραδώσεις στην ανθρωπότητα.
Τελευταία νύχτα που είναι μόνο δικό σου. Από αύριο θα είναι ένας νέος άνθρωπος που ήρθε στον κόσμο !
Αγάπη μου <3 2004 

οι υδάτινοι άνθρωποι

Ψες είδα μιαν ταινία για την βιογραφία του Ζακ Κουστώ και όλες εκείνες τις υπέροχες υποβρύχιες εικόνες από τους ωκεανούς..

λίγο πριν έπαιζε μια άλλη ταινία όπου ο ήρωας λέει στην ηρωίδα

"τα εφήμερα είναι περίπλοκα" (βλέπε μια αγκαλιά στην Άκρη του κόσμου)

και με την ατάκα αυτή αναλογίστηκα για λίγο αυτό το εφήμερα και αυτούς που ζουν πράγματα εφήμερα, ή σχέσεις εφήμερες κλπ και επίσης αναλογίστηκα το πόσο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι μεταξύ τους γιατί είναι και κάποιοι που αδυνατούν να ζήσουν οτιδήποτε εφήμερα

μετά έτσι ξαφνικά μου προέκυψε το πιο κάτω συμπέρασμα :

δεν μπορείς να τοποθετήσεις του ανθρώπους με βαθιά συναισθήματα μέσα σε εφήμερες σχέσεις
όπως δεν μπορείς να βάλεις έναν ωκεανό σε ένα κουταλάκι του γλυκού , απλά δεν χωράνε.

και μετά από αυτό στο καπάκι ξεκίνησε η ταινία με τον Κουστώ και την θαλάσσια Οδύσσεια του και ήρθε ξεκάθαρα μπροστά μου η εικόνα

ανάποδα τα σκεφτόμουν και τα έβλεπα

πώς είναι ποτέ δυνατόν να κλείσεις τον ωκεανό είτε σε ένα κουταλάκι είτε σε οτιδήποτε ο ωκεανός είναι που αυτός περικλείει τη γη

δεν ξεκινά ο ωκεανός εκεί που τελειώνει η γη, η γη είναι ολόκληρη καλυμμένη από έναν ωκεανό εκτός από τα κομμάτια της που είναι ψηλότερα και αναδύονται σαν πόλεις, σαν πεδιάδες σαν βουνοκορφές

μιλούσα με μια φίλη μου προχτές και της εξηγούσα πως είμαι ένας άνθρωπος βαθιά συναισθηματικός και ερμηνεύω τις οποιεσδήποτε ενέργειες των ανθρώπων γύρω μου με αυτόν τον τρόπο συναισθηματικά
και κάποτε καταλαβαίνεις περισσότερο ακόμα και τον εαυτό σου όταν τον δεις σαν μέρος μια εικόνας
ακριβώς όπως όταν κολυμπάς σε έναν βυθό και είναι οι ήχοι όλοι ξεκάθαροι, οι εικόνες κρυστάλλινες, οι ενέργειες περνούν μέσα από το υδάτινο φίλτρο και έρχονται προς τον δέχτη
έτσι
ίσως τώρα να έχουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα οι παρόμοιοι άνθρωποι, εκείνοι που νιώθουν ένα βλέμμα ή ένα άγγιγμα μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής τους, εκείνοι που ξέρουν από την αρχή τις προθέσεις και διαθέσεις των άλλων, που νιώθουν τα πράγματα ξεκάθαρα, που αναδύεται η αλμύρα από μέσα τους είτε με τη μορφή δακρύων ή με τη μορφή του πάθους, αυτοί που θα έλεγα υδάτινοι άνθρωποι..

και πλέον είναι ξεκάθαρη η εικόνα γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν θα τοποθετηθούν ποτέ μέσα σε εφήμερες σχέσεις για τον ακριβή λόγο ότι υπάρχουν αυτόνομα και οι άλλοι είναι αυτοί που θα χαθούν μέσα τους, για λίγο ή πολύ, για μια βουτιά στα ξέβαθα ή σε μεγάλα βάθη

Μαρίνα Σαβεριάδου (τα ημερολόγια) 06/09/2017